Background: Social anxiety disorder

Background: Social anxiety disorder (SAD) is surprisingly prevalent among people with psychosis and exerts significant impact on social disability. The processes that underlie its development remain unclear. The aim of this study was to investigate the relationship between shame cognitions arising from a stigmatizing psychosis illness and perceived loss of social status in co-morbid SAD in psychosis.

Method: This was a cross-sectional study. A sample of individuals with SAD (with or without psychosis) was compared with a sample with psychosis only and healthy controls on shame proneness, shame cognitions linked to psychosis and perceived social status.

Results: Shame proneness (p < 0.01) and loss of social status (p < 0.01) were significantly elevated in those with SAD (with or without psychosis) compared to those with psychosis only and healthy controls. Individuals with psychosis and social anxiety expressed significantly greater levels of shame (p < 0.05), rejection (p < 0.01) and appraisals of entrapment (p < 0.01) linked to their diagnosis and associated stigma, compared to those without social anxiety.

Conclusions: These findings suggest that shame cognitions arising from a stigmatizing illness play a significant role in social anxiety in psychosis. Psychological interventions could be enhanced by taking into consideration these idiosyncratic shame appraisals when addressing symptoms of social anxiety and associated distress in psychosis. Further investigation into the content of shame cognitions and their role in motivating concealment of the stigmatized identity of being 'ill' is needed. [PUBLICATION ABSTRACT]

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

พื้นหลัง: โรควิตกกังวลทางสังคม (ซาด) ไม่น่าแปลกใจที่แพร่หลายในหมู่คนกับหมอ และ exerts พิการทางสังคมผลกระทบอย่างมีนัยสำคัญ กระบวนการที่อยู่ภายใต้การพัฒนาของมันยังคงไม่ชัดเจน จุดมุ่งหมายของการศึกษานี้คือการ ตรวจสอบความสัมพันธ์ระหว่าง cognitions อัปยศที่เกิดขึ้นจากการเจ็บป่วยหมอ stigmatizing และถือว่าสูญเสียสถานะทางสังคมใน co morbid ซาดในหมอวิธีการ: นี้เป็นการศึกษาที่เหลว ตัวอย่างของบุคคลที่มีซาด (มี หรือไม่ มีหมอ) ได้เปรียบเทียบกับตัวอย่างกับหมอเท่านั้น และควบคุมสุขภาพบน proneness ละอายใจ อับอาย cognitions กับหมอ และสถานะทางสังคมการรับรู้ผลลัพธ์: อัปยศ proneness (p < 0.01) และสูญเสียสถานะทางสังคม (p < 0.01) มีนัยสำคัญในผู้มีซาด (มี หรือไม่ มีหมอ) เปรียบเทียบกับผู้ควบคุมเท่านั้น และสุขภาพของหมอ บุคคลที่ มีหมอและความวิตกกังวลทางสังคมแสดงระดับสูงอย่างมีนัยสำคัญของความอัปยศ (p < 0.05) การปฏิเสธ (p < 0.01) และประเมิน entrapment (p < 0.01) เชื่อมโยงกับการวินิจฉัย และภาพดอกไม้ เมื่อเทียบกับที่ไม่มีความวิตกกังวลทางสังคมที่เกี่ยวข้องบทสรุป: ผลการวิจัยเหล่านี้แนะนำว่า cognitions อัปยศที่เกิดขึ้นจากการเจ็บป่วย stigmatizing มีบทบาทสำคัญในสังคมวิตกกังวลในหมอ งานวิจัยทางจิตวิทยาสามารถเพิ่ม โดยการพิจารณาประเมินความอัปยศ idiosyncratic เหล่านี้เมื่อกำหนดอาการของความวิตกกังวลทางสังคม และร่วมทุกข์ในหมอ ต้องสอบสวนเพิ่มเติมในเนื้อหา cognitions อัปยศและบทบาทของตนจูงสอดแนมของตน stigmatized ของ 'ป่วย' [เผยแพร่บทคัดย่อ]

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

พื้นหลัง: ความผิดปกติของความวิตกกังวลทางสังคม (SAD) เป็นที่น่าแปลกใจที่แพร่หลายในหมู่คนที่มีอาการทางจิตและออกแรงผลกระทบอย่างมีนัยสำคัญเกี่ยวกับความพิการทางสังคม กระบวนการที่รองรับการพัฒนายังไม่ชัดเจน จุดมุ่งหมายของการศึกษาครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาความสัมพันธ์ระหว่าง cognitions ความอัปยศที่เกิดขึ้นจากการเจ็บป่วยทางจิต stigmatizing และรับรู้การสูญเสียสถานะทางสังคมในการร่วมเป็นโรคที่น่าเศร้าในโรคจิต. วิธีการ: นี่คือการศึกษาแบบตัดขวาง ตัวอย่างของบุคคลที่มี SAD (มีหรือไม่มีโรคจิต) เปรียบเทียบกับตัวอย่างที่มีอาการทางจิตเท่านั้นและการควบคุมที่ดีต่อสุขภาพใน proneness อัปยศ cognitions ความอัปยศที่เชื่อมโยงกับโรคจิตและการรับรู้สถานะทางสังคม. ผลการศึกษา: ความอัปยศ proneness (p <0.01) และการสูญเสียทางสังคม สถานะ (p <0.01) อยู่สูงอย่างมีนัยสำคัญในผู้ที่มี SAD (มีหรือไม่มีโรคจิต) เมื่อเทียบกับผู้ที่มีอาการทางจิตเท่านั้นและการควบคุมที่ดีต่อสุขภาพ บุคคลที่มีอาการทางจิตและความวิตกกังวลทางสังคมแสดงระดับสูงอย่างมีนัยสำคัญของความอัปยศ (p <0.05) ปฏิเสธ (p <0.01) และการประเมินของการกักเก็บ (p <0.01) ที่เชื่อมโยงกับการวินิจฉัยและจุดเชื่อมโยงของพวกเขาเมื่อเทียบกับผู้ที่ไม่มีความวิตกกังวลทางสังคม. สรุป: การค้นพบนี้ชี้ให้เห็นว่า cognitions ความอัปยศที่เกิดขึ้นจากการเจ็บป่วย stigmatizing มีบทบาทสำคัญในความวิตกกังวลทางสังคมในโรคจิต การแทรกแซงทางจิตวิทยาที่อาจจะเพิ่มขึ้นโดยคำนึงถึงการประเมินความอัปยศเหล่านี้มีนิสัยแปลกอยู่เมื่ออาการของความวิตกกังวลทางสังคมและความทุกข์ที่เกี่ยวข้องในโรคจิต สอบสวนเพิ่มเติมในเนื้อหาของ cognitions ความอัปยศและบทบาทในการสร้างแรงจูงใจให้ปกปิดตัวตน stigmatized ของการเป็น 'ไม่ดี' เป็นสิ่งจำเป็น [สิ่งพิมพ์บทคัดย่อ]

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

พื้นหลัง : ความผิดปกติของความวิตกกังวลทางสังคม ( เศร้า ) อย่างแพร่หลายในหมู่ผู้ที่มีอาการทางจิตและ exerts ผลกระทบอย่างมีนัยสำคัญต่อความพิการของสังคม กระบวนการที่เป็นหลักพื้นฐานของการพัฒนายังคงไม่ชัดเจนจุดมุ่งหมายของการศึกษานี้คือ เพื่อศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างความคิดอัปยศที่เกิดขึ้นจากการเจ็บป่วยโรคจิต stigmatizing และการสูญเสียสถานะทางสังคมใน Co น่ากลัวเศร้าโรคจิต

วิธีการ : เป็นการศึกษาแบบภาคตัดขวาง ตัวอย่างของบุคคลที่มีเศร้าด้วยหรือปราศจากโรคจิต ) เมื่อเทียบกับตัวอย่างกับโรคจิตการควบคุมเท่านั้น และมีสุขภาพดีในคุณลักษณะในคนที่มักก่อความอับอายเสียดายความคิดเชื่อมโยงกับโรคจิตและการรับรู้สถานะทางสังคม

ผล : คุณลักษณะในคนที่มักก่อความอับอาย ( P < 0.01 ) และการสูญเสียสถานะทางสังคม ( P < 0.01 ) อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับที่เศร้า ( มี หรือ ไม่มีโรคจิต ) เมื่อเทียบกับผู้ที่มีอาการทางจิตควบคุมเท่านั้น และมีสุขภาพดี ผู้ที่มีอาการทางจิตและความวิตกกังวลทางสังคมที่แสดงระดับอย่างมีนัยสำคัญมากขึ้นของความอัปยศ ( P < 0.05 ) การปฏิเสธ ( p < 001 ) และการประเมินผลของการกักเก็บ ( P < 0.01 ) ที่เชื่อมโยงกับการวินิจฉัยของพวกเขาและที่เกี่ยวข้อง สติ๊ก เมื่อเทียบกับผู้ที่ไม่มีความวิตกกังวลทางสังคม

สรุป : ผลการวิจัยนี้ชี้ให้เห็นว่าอายความคิดที่เกิดจากการเจ็บป่วย stigmatizing มีบทบาทในสังคมความวิตกกังวลในโรคจิตการแทรกแซงทางจิตวิทยาที่สามารถเพิ่มการพิจารณาเหล่านี้มีความละอายการประเมินผลเมื่อจัดการกับอาการของความวิตกกังวลทางสังคมที่เกี่ยวข้องกับทุกข์ในโรคจิต การสืบสวนเพิ่มเติมในเนื้อหาของความคิด ความอับอาย และบทบาทของตนในการปกปิดตัวตนของแรงจูงใจของ stigmatized เป็น ' ป่วย ' เป็นสิ่งจำเป็น นามธรรม [ สิ่งพิมพ์ ]