But there was one person in the vil

But there was one person in the village unappalled by the awe
with which the black veil had impressed all beside herself. When the
deputies returned without an explanation, or even venturing to
demand one, she, with the calm energy of her character, determined
to chase away the strange cloud that appeared to be settling round Mr.
Hooper, every moment more darkly than before. As his plighted wife, it
should be her privilege to know what the black veil concealed. At
the minister's first visit, therefore, she entered upon the subject
with a direct simplicity, which made the task easier both for him
and her. After he had seated himself, she fixed her eyes steadfastly
upon the veil, but could discern nothing of the dreadful gloom that
had so overawed the multitude: it was but a double fold of crape,
hanging down from his forehead to his mouth, and slightly stirring with his breath.
his piece of crape, except that it hides a face which I am always
glad to look upon. Come, good sir, let the sun shine from behind the
cloud. First lay aside your black veil: then tell me why you put it
on."
Mr. Hooper's smile glimmered faintly.
"There is an hour to come," said he, "when all of us shall cast
aside our veils. Take it not amiss, beloved friend, if I wear this
piece of crape till then."
"Your words are a mystery, too," returned the young lady. "Take
away the veil from them, at least."
"Elizabeth, I will," said he, "so far as my vow may suffer me.
Know, then, this veil is a type and a symbol, and I am bound to wear
it ever, both in light and darkness, in solitude and before the gaze
of multitudes, and as with strangers, so with my familiar friends.
No mortal eye will see it withdrawn. This dismal shade must separate
me from the world: even you, Elizabeth, can never come behind it!"
"What grievous affliction hath befallen you," she earnestly
inquired, "that you should thus darken your eyes forever?"
"If it be a sign of mourning," replied Mr. Hooper, "I, perhaps,
like most other mortals, have sorrows dark enough to be typified by
a black veil."
"But what if the world will not believe that it is the type of an
innocent sorrow?" urged Elizabeth. "Beloved and respected as you
are, there may be whispers that you hide your face under the
consciousness of secret sin. For the sake of your holy office, do away
this scandal!"

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แต่มีคนในหมู่บ้าน unappalled ด้วยความกลัวที่ปกคลุมสีดำมีประทับข้างตัวเอง เมื่อการผู้แทนราษฎรสเปนส่งคืน โดยไม่มีการอธิบาย หรือแม้แต่รองไปความต้องการหนึ่ง เธอ กับพลังงานอันเงียบสงบของอักขระของเธอ กำหนดไล่ก้อนเมฆประหลาดที่ปรากฏจะถูกชำระรอบนายรับ ทุกขณะมืด ๆ มากกว่า เป็นภรรยา plighted มันควรเป็นสิทธิ์ของเธอรู้ว่าม่านสีดำปกปิด ที่เดินของรัฐมนตรี ดังนั้น เธอป้อนตามเรื่องมีความเรียบง่ายโดยตรง ที่ทำงานง่ายขึ้นทั้งเขาและเธอ หลังจากที่เขาได้นั่งเอง เธอคงตาเธอ steadfastlyเมื่อผิว แต่สามารถแยกแยะสิ่งของที่ dreadful gloom ที่เพื่อให้มี overawed ความหลากหลาย: มีแต่กลีบคู่ของ crapeห้อยจากหน้าผากของเขาเพื่อปากของเขา และกวนเล็กน้อยกับลมหายใจของเขาเขาชิ้น crape ยกเว้นซ่อนใบหน้าซึ่งผมเสมอดีใจที่มอง มา รักดี พระอาทิตย์ที่ส่องจากด้านหลังเมฆ เก็บครั้งแรก ของคุณผิวดำ: แล้ว บอกเหตุผลที่คุณใส่บน"ยิ้มรับนาย glimmered รำไร"มีชั่วโมงมา กล่าวว่า เขา "เมื่อเราจะโยนเฉย veils ของเรา ใช้ได้ไม่ว่าเป็นการไม่ รักเพื่อน ถ้าสวมใส่นี้ชิ้นส่วนของ crape จนแล้วกัน""คำที่คุณกำลังลึกลับ เกินไป คืนหญิงสาว "ใช้เก็บผิวจากพวกเขา น้อย ""อลิซาเบธ ฉันจะ กล่าวว่า เขา "ตราบใดที่ฉันสาบานอาจทรมานฉันรู้ แล้ว ม่านนี้ชนิดและสัญลักษณ์ และฉันกับสวมมันเคย ทั้งในแสงสว่างและความมืด สันโดษ และ ก่อนที่สายตาของ multitudes และเช่นเดียว กับคนแปลก หน้า กับเพื่อนที่คุ้นเคยตามนุษย์ไม่เห็นมันถอน สีแค่นี้ต้องแยกฉันจากโลก: แม้คุณ อลิซาเบธ สามารถไม่เคยมาอยู่เบื้องหลังมัน! ""เนตรอะไร grievous ทรง befallen คุณ" เธอจริงจังทูล "ที่คุณควรทำ darken ตาตลอดไป""ถ้ามันเป็นเครื่องหมายไว้อาลัย ตอบรับนาย "ฉัน บางทีเช่น mortals อื่น ๆ มากที่สุด มี sorrows เข้มพอที่จะเป็น typified โดยมีสีดำผิว"" แต่ถ้าโลกจะไม่เชื่อว่า มันเป็นชนิดของการความเสียใจผู้บริสุทธิ์หรือไม่ "กระตุ้นให้เอลิซาเบธ "รัก และเคารพคุณจะ อาจมี whispers ที่คุณซ่อนใบหน้าภายใต้การจิตสำนึกของความบาปที่ลับ เพื่อสำนักงานของคุณศักดิ์สิทธิ์ ทำไปนี้หลานใครหว่า?"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แต่มีคนคนหนึ่งในหมู่บ้าน unappalled
จากความกลัวที่ม่านสีดำได้สร้างความประทับใจให้ทุกคนที่อยู่ข้างตัวเอง เมื่อเจ้าหน้าที่กลับมาโดยไม่มีคำอธิบายหรือแม้กระทั่งเสี่ยงที่จะเรียกร้องหนึ่งเธอมีพลังงานสงบของตัวละครของเธอมุ่งมั่นที่จะไล่เมฆแปลกที่ดูเหมือนจะปักหลักรอบนายฮูเปอร์มากขึ้นทุกขณะเข้มกว่าก่อน ในฐานะที่เป็นภรรยาของเขา plighted มันควรจะเป็นสิทธิพิเศษของเธอที่จะรู้ว่าสิ่งที่ผ้าคลุมสีดำที่มองไม่เห็น ที่เข้ามาครั้งแรกของรัฐมนตรีว่าการกระทรวงดังนั้นเมื่อเธอเดินเข้าไปในเรื่องที่มีความเรียบง่ายโดยตรงซึ่งทำให้งานง่ายขึ้นทั้งสำหรับเขาและเธอ หลังจากที่เขานั่งตัวเองเธอคงดวงตาของเธออย่างเหนียวแน่นเมื่อม่านแต่ไม่สามารถมองเห็นอะไรในความมืดที่น่ากลัวที่ได้เพื่อข่มขู่หลากหลาย: มันเป็น แต่เท่าคู่ของเครป, ห้อยลงมาจากหน้าผากของเขาไปที่ปากของเขาและเล็กน้อย ตื่นเต้นกับลมหายใจของเขา. ชิ้นของเขาเครป, ยกเว้นว่ามันซ่อนใบหน้าที่ฉันเสมอยินดีที่จะมองไปที่ มาครับดีให้ดวงอาทิตย์ส่องแสงจากด้านหลังเมฆ ครั้งแรกที่วางกันปกคลุมสีดำของคุณแล้วบอกฉันว่าทำไมคุณวางไว้. ที่ "มร. รอยยิ้มฮูเปอร์ glimmered แผ่วเบา" มีชั่วโมงที่จะมาเป็น "เขากล่าวว่า" เมื่อพวกเราทุกคนจะโยนกันผ้าคลุมของเรา เอามันไม่ได้ผิดปกติ, เพื่อนรักถ้าผมสวมใส่ชิ้นส่วนของแขนไว้ทุกข์จนแล้ว. "" คำพูดของคุณเป็นปริศนามากเกินไป "กลับหญิงสาว." พาไปม่านจากพวกเขาอย่างน้อย. "" ลิซาเบ ธ ผม จะ "เขากล่าวว่า" เท่าที่ปฏิญาณของฉันอาจประสบฉัน. รู้แล้วม่านนี้เป็นชนิดและสัญลักษณ์และฉันถูกผูกไว้ที่จะสวมใส่มันเคยทั้งในแสงและความมืดในความสันโดษและก่อนที่จ้องมองของประชาชนและเป็นกับคนแปลกหน้าเพื่อให้คุ้นเคยกับเพื่อนของฉัน. ไม่มีตามนุษย์จะเห็นมันถอนตัว ซึ่งสีที่อึมครึมต้องแยกฉันจากโลก: แม้คุณลิซาเบ ธ ไม่สามารถมาอยู่เบื้องหลังมัน! "" สิ่งที่ทุกข์สาหัสทรงตกที่คุณ "เธออย่างจริงจังถาม" ที่คุณจึงควรมืดตาของคุณตลอดไป? "" ถ้ามันเป็น สัญลักษณ์ของการไว้ทุกข์ "นายฮูเปอร์ตอบว่า" ผมอาจจะเหมือนปุถุชนอื่นๆ ส่วนใหญ่มีความทุกข์มืดพอที่จะตรึงตราผ้าคลุมสีดำ. "" แต่สิ่งที่ถ้าโลกจะไม่เชื่อว่ามันเป็นประเภทของการที่ ความเศร้าโศกของผู้บริสุทธิ์? "กระตุ้นลิซาเบ ธ ." และเป็นที่เคารพรักที่คุณมีอาจจะมีการกระซิบว่าคุณซ่อนใบหน้าของคุณภายใต้จิตสำนึกของบาปลับ เพื่อประโยชน์ของสำนักงานศักดิ์สิทธิ์ของคุณทำไปเรื่องอื้อฉาวนี้! "

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แต่มีคนหนึ่งในหมู่บ้าน unappalled โดยความกลัว
ซึ่งมีผ้าคลุมหน้าสีดำได้ประทับใจทั้งกับตัวเอง เมื่อ
เจ้าหน้าที่กลับมาโดยไม่บอกกล่าว หรือแม้แต่เลวร้าย
ความต้องการหนึ่ง เธอ กับ สงบ พลังงานของตัวละครของเธอมุ่งมั่น
ไล่เมฆประหลาดที่ปรากฏจะจ่ายรอบคุณ
Hooper , ทุกช่วงเวลาที่มืด ๆ มากขึ้นกว่าเดิมเป็นภรรยาของเขา plighted มัน
น่าจะเป็นเธอสิทธิพิเศษว่าผ้าคลุมหน้าสีดำปกปิด ที่
ชมแรกของรัฐมนตรี ดังนั้นเธอจึงป้อนเมื่อ
เรื่องด้วยความเรียบง่าย โดยตรง ซึ่งทำให้งานง่ายขึ้นทั้งสำหรับเขา และ เธอ
. หลังจากที่เขาได้นั่งเอง เธอคงสายตาแน่วแน่
เมื่อผ้าคลุมหน้า แต่สามารถแยกแยะอะไรของความมืดที่น่ากลัวนั้น
มี overawed ประชาชน :มันเป็น แต่พับสอง ,
ห้อยลงมาจากหน้าผากกับปากของเขา และค่อนข้างตื่นเต้นกับลมหายใจของเขา
ชิ้นของเขา , ยกเว้นว่ามันซ่อนใบหน้าที่ฉันเสมอ
ดีใจน่าดู มา ดีครับ ให้พระอาทิตย์ส่องแสงจากด้านหลัง
เมฆ ก่อนวางผ้าคลุมหน้าสีดำของคุณ แล้วบอกฉันว่าทำไมคุณใส่มัน
. " นายเปอร์ยิ้มจางๆเรืองแสงน่ะ
.
" มีเวลามา" เขากล่าว " เมื่อเราทุกคนจะโยน
เฉย ผ้าปิดปาก มันไม่ได้ผิดปกติ ขวัญใจเพื่อน ถ้าฉันใส่ในเครปชิ้นนี้
จนกระทั่ง "
" คำพูดของคุณเป็นปริศนาเหมือนกัน " กลับหญิงสาว " ใช้
ห่างม่านจากพวกเขา อย่างน้อย "
" อลิซาเบ็ธ ผม " เขากล่าว " เท่าที่คำปฏิญาณอาจทรมานฉัน .
ก็ ผ้าคลุมหน้า นี้เป็นชนิด และเป็นสัญลักษณ์ และฉันต้องสวม
มันเคยทั้งแสงสว่างและความมืดในความสันโดษและก่อนที่สายตา
ของมวลชน กับคนแปลกหน้า ดังนั้น กับเพื่อนที่คุ้นเคยของผม
ไม่มีมนุษย์สายตาจะเห็นมันถอน สีอึมครึมนี้ต้องแยก
ฉันจากโลก : แม้คุณ อลิซาเบธ ไม่เคยมาข้างหลังมัน ! "
" กรีวัสความทุกข์ได้เกิดขึ้นกับคุณ " เธออย่างจริงจัง
ถาม " คุณควรจึงบดบังสายตาของคุณตลอดกาล ?
" ถ้ามันเป็นสัญลักษณ์ของการไว้ทุกข์ " ตอบคุณเปอร์ " บางที
เหมือนปุถุชนอื่น ๆส่วนใหญ่ มีความเศร้าโศกพอมืดจะ typified โดย
ผ้าคลุมหน้าสีดำ "
" แต่ถ้าโลกจะไม่เชื่อว่ามันเป็นชนิดของ
เศร้าบริสุทธิ์ ? กระตุ้นให้อลิซาเบธ " ที่รักและเคารพคุณ
, อาจจะมีเสียงกระซิบว่าคุณซ่อนใบหน้าภายใต้
สติบาปลับเพื่อประโยชน์ของสำนักงานของคุณ ห่าง
เรื่องอื้อฉาวนี้ ! "