As the third largest seafood provid

As the third largest seafood provider in the world, the seafood sector in Thailand is worth $7.3 billion US. Unknown to the consumers worldwide, their purchase of seafood from Thailand may very well be sponsoring a remote and horrific modern-day slavery. U.S. consumers have reason to feel particularly shocked by the slavery exposed in Thailand, because it is the second largest seafood supplier for U.S, but here is an even more shocking fact: modern-day slavery is happening right here in U.S.

In Thailand, labor-intensive jobs are hard to find domestic workers. Nearby countries such as Myanmar and Cambodia have plenty of people eager to fill such openings, but the immigration process in Thailand is complicated and time-consuming. As a result, many of them turn to brokers to get into Thailand, under the promise of good works in factories, farms, or constructions. Most of them would find out their brokers are selling them for $650 per head to fishing ships as slaves—they receive no pay and have to work whenever ordered to avoid being beaten. These ships usually spend years without docking, making contact only with large ships to sell the catch and get supplies, and very few can escape without being captured. Captains or senior crews, usually Thailand citizens, would torture those captured and killing is not unusual.

The latest exposure of this horrible slavery in Thailand was from Environmental Justice Foundation (EJF) of London. EJF advocated for the installation of GPS on all fishing ships and for all catches to have catching time and locations recorded, among other methods, to curb this modern-day slavery. Although there are cases where the Thailand police rescued slaves, it is generally believed the police is corrupted and is reluctant to pursue the brokers or captains known to be involved in this human-trafficking. For the few slaves who made it to the shore in Thailand, the usual practice is to put them in confinement and limit their communications to families, as a form of protection to prevent the trafficking criminals from muddling the case. But cases can drag on in the justice system for years and many victims would chose to drop the case, so they can leave to find another job to support their families back home.

As shocking as this Thailand slavery exposure is, it pales when comparing to the happening of forced labor, many of whom were confined with shackles and chains at night as if it was before 1850, in the agriculture business of U.S. The most infamous slavery is in the tomato business in South Florida. In the winter months, Florida supplies almost all of the tomato for the rest of U.S. Many of the workers there are under the exact same condition as those on fishing ships in Thailand. Most of them are from Mexico or Guatemala in desperate need for work to support their families back home, and fell prey to traffickers who made false promise of living conditions and income as a tomato picker.

The slavery in Florida is different from that in Thailand seafood industry in two ways: 1) most of the workers were recruited after they crossed the border into U.S. and 2) all of them do receive payment. The latter makes it not slavery but the supposed payment is just a cover for it really is. Debt bondage is involved in every case of Florida tomato picker. Traffickers promise well-paid jobs to lure workers to tomato plots that are far from other settlements. Without transportation means, workers can not leave after realizing the paycheck promised can merely cover the expense, demanded by their crew leader for everything from transportation, accommodation, hygiene, food, work equipment, etc. And everything has an exorbitant imaginary price tag: a run-down mobile home shared by more than 10 workers demands a rent of $200 per person, dry tortillas costs $50 per week and a shower under a cold hose needs $5. No matter how hard they work (12 to 14 hours a day everyday is not unusual), they just fall deeper into debts according to his crew leader. Workers who refuse to work got beaten and these who failed the escape attempts were treated with brutality. In the last 10 or 15 years, more than 1,200 people have been freed from slavery rings in Florida agriculture and it is still going on.

The Coalition of Immokalee Workers (CIW), a not-for-profit organization consisted of mostly local tomato pickers in southern Florida, is very active to expose the slavery in the region and to demand better working condition through its Campaign for Fair Food. The Campaign runs boycotts against fast food restaurants, the largest users of Florida tomatoes, and organizes protests against supermarkets, demanding them to use slavery-free tomatoes and to pay workers a living wage. Fair Code of Conduct of the Campaign includes informational sessions for workers to know their rights, such as the federal minimum wage, break times and overtime pay. Huge victories include the signing up of Taco Bell, McDonald’s, Burger King and Whole Foods.

There is no sign that the slavery in Thailand seafood can be curbed, as people in nearby countries still have plenty of reasons to leave their homeland, creating a high population to fall prey to traffickers, and the Thailand government has not required better transparency in its seafood industry or tougher police crackdown. Although the happening of slavery in U.S. is more shocking than its exposure in Thailand, progresses have been made in U.S. thanks to CIW. Despite the number of companies signed up in its Campaign for Fair Food are still small, U.S. will one day be truly “the land of the free” for everyone. Learning from the success of CIW, educating consumers and demanding the supply chain to be slavery-free are the key to battle this ancient crime which is incredibly stubborn to die. U.S. is blamed for repeatedly giving Thailand waivers so it is not listed among the worst human-trafficking countries, which could have a big impact on its seafood export Such international politics probably have other complex factors in play and can be hard to expect a change. But for consumers, nothing but a plain consciousness is needed to take action to stop being a part of such horrific crime, no matter where it happens.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เป็นบริการอาหารทะเลที่สามที่ใหญ่ที่สุดในโลก ภาคทะเลในประเทศไทยมีมูลค่า $7.3 พันล้านดอลลาร์สหรัฐ ไม่รู้จักกับผู้บริโภคทั่วโลก การซื้ออาหารทะเลจากประเทศไทยอาจดีจะสนับสนุนระยะไกล และ horrific สมัยทาส ผู้บริโภคสหรัฐฯ มีเหตุผลรู้สึกตกใจโดยเฉพาะอย่างยิ่ง โดยทาสแสดงในประเทศไทย เนื่องจากเป็นผู้จำหน่ายอาหารทะเลที่ใหญ่เป็นอันดับสองในอเมริกา แต่นี่เป็นความจริงยิ่งตะลึง: ทาสสมัยที่เกิดขึ้นที่นี่ในประเทศไทย U.S.

In, labor-intensive งานหายากแรง ประเทศใกล้เคียงเช่นพม่าและกัมพูชามีมากมายของคนที่อยากเติมช่องดังกล่าว แต่การตรวจคนเข้าเมืองในประเทศไทยมีความซับซ้อน และใช้เวลานาน ดัง มากของพวกเขาเปิดกับโบรกเกอร์จะได้รับในประเทศไทย ภายใต้สัญญาของดีทำงานในโรงงาน ฟาร์ม หรือก่อสร้าง ส่วนใหญ่จะหาโบรกเกอร์ของตนจะขายสำหรับ $650 ต่อให้เรือประมงเป็นทาส — พวกเขาได้รับค่าจ้างไม่ และต้องทำงานทุกครั้งที่สั่งซื้อเพื่อหลีกเลี่ยงการตี เรือเหล่านี้มักจะใช้ปี โดยเทียบ ติดต่อทำเฉพาะกับเรือขนาดใหญ่ขายจับ และวัสดุ และน้อยสามารถหลบหนีโดยไม่ถูกจับ แคบเทินส์หรือหน้าที่อาวุโส โดยปกติประเทศไทยประชาชน จะทรมานจับ และฆ่าเป็นเรื่องปกติ

เปิดเผยล่าสุดนี้เป็นทาสที่น่ากลัวในประเทศไทยได้จากสิ่งแวดล้อมความยุติธรรมพื้นฐาน (EJF) ลอนดอน EJF advocated สำหรับการติดตั้ง GPS บนเรือประมงทั้งหมด และจับทั้งหมดมีการจับเวลาและสถานที่เก็บบันทึก ระหว่างวิธีอื่น ๆ ยั้งทาสสมัยนี้ แม้ว่าจะมีกรณีที่ตำรวจไทยช่วยทาส โดยทั่วไปเชื่อตำรวจเสียหาย และเป็นลูกไล่โบรกเกอร์หรือแคบเทินส์รู้จักการมีส่วนร่วมในการนี้บุคคลการค้ามนุษย์ สำหรับทาสน้อยที่ทำการฝั่งในประเทศไทย การฝึกปกติ ที่ใส่เข้าจำกัดการสื่อสารของครอบครัว รูปแบบของการป้องกันเพื่อป้องกันไม่ให้อาชญากรค้ามนุษย์ muddling กรณี แต่กรณีสามารถลากบนในระบบยุติธรรมสำหรับปี และเหยื่อจำนวนมากจะเลือกปล่อยกรณี เพื่อให้พวกเขาสามารถออกไปหางานอื่นเพื่อสนับสนุน ครอบครัวกลับไปบ้าน

เป็นตกตะลึงเป็นแสงนี้ทาสไทย มัน pales เมื่อเปรียบเทียบการเกิดขึ้นของบังคับแรงงาน หลายคนถูกขังบูมเมอแรงและโซ่ในเวลากลางคืนว่าเดิม 1850 ธุรกิจเกษตรของสหรัฐอเมริกา ทาสอับอายมากในมะเขือเทศในฟลอริด้าภาคใต้ได้ ในฤดูหนาวเดือน ฟลอริด้าวัสดุเกือบทั้งหมดของมะเขือเทศที่เหลือของสหรัฐอเมริกา ผู้ปฏิบัติงานมีมากมายอยู่ภายใต้เงื่อนไขเดียวกันแน่นอนเป็นผู้ตกปลาเรือในประเทศไทย ส่วนใหญ่จะมาจากเม็กซิโก หรือกัวเตมาลาต้องหมดหวังสำหรับการทำงานเพื่อสนับสนุนครอบครัวกลับหน้าแรก และตกเหยื่อผู้ที่ทำสัญญาปลอมของสภาพความเป็นอยู่และรายได้เป็นตัวมะเขือเทศ

ทาสในฟลอริดาจะแตกต่างจากในอุตสาหกรรมอาหารทะเลไทยในสองวิธี: 1) ส่วนใหญ่ของผู้ปฏิบัติงานได้พิจารณาหลังจากที่พวกเขาข้ามขอบเข้าไปในสหรัฐอเมริกา และ 2) ทั้งหมดได้รับการชำระเงิน หลังทำให้ไม่เป็นทาส แต่การชำระเงินควรเป็นเพียงหน้าปกจริง ๆ ก็ ชายหนี้เกี่ยวข้องในทุกกรณีของตัวมะเขือเทศฟลอริด้า ลวงสัญญางานดีจ่ายต่อไปผืนมะเขือเทศที่ได้จากการจ่ายเงินอื่น ๆ โดยวิธีการขนส่ง ผู้ปฏิบัติงานสามารถทิ้งหลังจากที่ทราบการสมทบสัญญาเพียงครอบคลุมค่าใช้จ่าย ต้องการ โดยนำลูกเรือของพวกเขาสำหรับการเดินทาง ที่พัก อนามัย อาหาร งานอุปกรณ์ ฯลฯ และทุกอย่างมีป้ายราคาการจินตภาพด้วย: บ้านเคลื่อนที่รับได้ร่วมกันตามความต้องการของผู้ปฏิบัติงานมากกว่า 10 ค่าเช่า $ 200 ต่อคน ให้ tortillas แห้งต้นทุน $50 ต่อสัปดาห์และอาบน้ำภายใต้ความเย็นท่อ $5 ไม่ว่าพวกเขาทำงาน (12-14 ชั่วโมงต่อวันทุกวันเป็นเรื่องปกติ) พวกเขาเพียงตกลึกหนี้ตามผู้นำเรือของเขา คนปฏิเสธที่จะทำงานได้ตี และเหล่านี้ที่พยายามหนีล้มเหลวได้รับการรักษา ด้วยความโหดร้าย ในปีสุดท้าย 10 หรือ 15 กว่า 1200 คนที่มีการรอดจากแหวนทาสในฟลอริดาเกษตร และมันยังคงเป็นไปในการ

รัฐบาลของ Immokalee แรงงาน (CIW), องค์กรที่ไม่ใช่สำหรับกำไรประกอบด้วยส่วนใหญ่มะเขือเทศเฉพาะขับในฟลอริด้าภาคใต้ คึกคักเปิดเผยทาสในภูมิภาค และต้องทำเงื่อนไขผ่านแคมเปญของดีสำหรับอาหารที่เป็นธรรม แคมเปญทำ boycotts กับร้านอาหารฟาสต์ฟู้ด ผู้ใช้ที่ใหญ่ที่สุดของมะเขือเทศฟลอริด้า และจัดซุปเปอร์มาร์เก็ต การประท้วงเรียกร้องให้ใช้มะเขือเทศฟรีทาส และ ให้ค่าจ้างแรงงานจ้างอยู่ ธรรมจรรยาบรรณของแคมเปญรวมถึงรอบเวลาให้ข้อมูลสำหรับผู้ปฏิบัติงานต้องทราบสิทธิของพวกเขา เช่นการกลางค่าจ้างขั้นต่ำ ค่าจ้างค่าล่วงเวลาและแบ่งเวลา ชัยชนะใหญ่รวมรับรองค่า Taco Bell แมคโดนัลด์ เบอร์เกอร์คิง และอาหารทั้งนั้น

มีสัญลักษณ์ไม่ว่า จะสามารถ curbed ทาสในประเทศไทย เป็นคนในประเทศใกล้เคียงยังมีเหตุผลออกจากบ้านเกิดของพวกเขา สร้างประชากรสูงตกกลุ่มเป้าหมายเพื่อลวง มากมาย และรัฐบาลไทยไม่ต้องโปร่งใสดีในอุตสาหกรรมอาหารทะเลหรือรุนแรงตำรวจปราบปราม แม้ว่าเกิดทาสในสหรัฐอเมริกาจะตะลึงยิ่งกว่าแสงของประเทศ ได้ทำยะในสหรัฐอเมริกาด้วย CIW แม้ มีหมายเลขของบริษัทที่ลงนามในการส่งเสริมการขายอาหารเป็นธรรมจะยังเล็ก สหรัฐฯ จะหนึ่งวันได้อย่างแท้จริง "ที่ดินของฟรี" สำหรับทุกคน เรียนรู้จากความสำเร็จของ CIW ให้ผู้บริโภค และเรียกร้องการห่วงโซ่อุปทานจะฟรีทาสเป็นกุญแจไปสู่ต่อสู้อาชญากรรมนี้โบราณซึ่งเป็นปากแข็งตายอย่างเหลือเชื่อ สหรัฐอเมริกา มีตำหนิให้ไทย waivers ซ้ำ ๆ เพื่อที่จะอยู่เลวร้ายที่สุดค้ามนุษย์ประเทศ ซึ่งสามารถมีผลกระทบใหญ่ส่งออกอาหารทะเลของเมืองระหว่างประเทศเช่นอาจมีปัจจัยอื่น ๆ ที่ซับซ้อนในการเล่น และยากที่จะคาดหวังการเปลี่ยนแปลง แต่สำหรับผู้บริโภค สติล้วนแต่จำเป็นสำหรับการดำเนินการเพื่อหยุดได้เป็นส่วนหนึ่งของอาชญากรรมเช่น horrific ไม่ว่าที่มันเกิดขึ้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เป็นอาหารทะเลที่ใหญ่เป็นอันดับสามผู้ให้บริการในโลก อาหารทะเลในประเทศไทยมีมูลค่า $ 7.3 พันล้านดอลลาร์สหรัฐ ที่ไม่รู้จักกับผู้บริโภคทั่วโลก การซื้ออาหารทะเลจากไทยเป็นอย่างดีอาจจะเป็นผู้สนับสนุนระยะไกลและน่ากลัวทาสวัน - ปัจจุบัน . ผู้บริโภคสหรัฐมีเหตุผลที่จะรู้สึกโดยเฉพาะอย่างยิ่งตกใจความเป็นทาสตากในไทยเพราะมันเป็นผู้ผลิตอาหารทะเลที่ใหญ่ที่สุดที่สองสำหรับอเมริกัน แต่นี่คือความจริงที่น่าตกใจมากยิ่งขึ้น : ทาสวัน - ปัจจุบันเกิดขึ้นที่นี่ในสหรัฐอเมริกา

ในประเทศไทย งานที่ใช้แรงงาน จะยากที่จะหาแรงงานในประเทศ ประเทศใกล้เคียง เช่น พม่า และกัมพูชา มีคนมากมายที่อยากเติม เช่น ช่องเปิด แต่กระบวนการตรวจคนเข้าเมืองในประเทศไทยมีความซับซ้อนและใช้เวลานานเป็นผลให้หลายของพวกเขาเปิดให้โบรกเกอร์ที่จะได้รับในประเทศไทย ภายใต้สัญญาของผลงานที่ดีในโรงงาน ฟาร์ม หรือก่อสร้าง ส่วนใหญ่ของพวกเขาจะหาโบรกเกอร์ของพวกเขาขายสำหรับ $ 650 ต่อหัวเรือตกปลาเป็นทาสเขาไม่รับจ่าย และต้องทำงานตามที่สั่ง เพื่อหลีกเลี่ยงการถูกทำร้าย เรือเหล่านี้มักจะใช้เวลาหลายปีโดยไม่มี docking ,การติดต่อกับเรือขนาดใหญ่ขายจับและรับวัสดุ และน้อยมากที่สามารถหลบหนีโดยไม่ถูกจับ กัปตันหรือลูกเรือที่อาวุโส โดยปกติประเทศไทย ประชาชน จะทรมานผู้ถูกจับและฆ่าเป็นปกติ

การล่าสุดของทาสแบบนี้ในไทยมีพื้นฐานจากความยุติธรรมด้านสิ่งแวดล้อม ( ejf ) ของลอนดอนejf สนับสนุนสำหรับการติดตั้ง GPS บนเรือตกปลาทั้งหมดและทั้งหมดจับต้องจับเวลาและสถานที่บันทึก ระหว่างวิธีการอื่น ๆเพื่อลดการเป็นทาส สมัยนี้ แม้ว่าจะมีกรณีที่ประเทศไทยตำรวจช่วยทาส เป็นที่เชื่อกันโดยทั่วไปตำรวจเสียหาย และไม่อิดออดที่จะไล่ตามโบรกเกอร์หรือผู้ที่รู้จักกันเป็น ที่เกี่ยวข้องกับการค้ามนุษย์สำหรับทาสไม่กี่คนที่ทำมันได้ในฝั่งไทย การปฏิบัติตามปกติคือการใส่ไว้ในควบคุมและจำกัดการสื่อสารของพวกเขากับครอบครัว เป็นรูปแบบของการป้องกันเพื่อป้องกันการค้ามนุษย์อาชญากรรมจากเหล้านี้ แต่กรณีสามารถลากในระบบความยุติธรรมสำหรับปี และเหยื่อหลายคนจะเลือกที่จะทิ้งคดีเพื่อให้พวกเขาสามารถออกไปหางานใหม่เพื่อสนับสนุนครอบครัวของพวกเขากลับบ้าน

ตกใจที่นี้เปิดรับทาสไทย มัน pales เมื่อเปรียบเทียบกับเหตุการณ์ของการบังคับแรงงานหลายคนถูกกักขังด้วยตรวน และโซ่ ในตอนกลางคืน ถ้าเป็นก่อนในธุรกิจเกษตรของสหรัฐฯ น่าอับอายที่สุด ความเป็นทาสในธุรกิจมะเขือเทศในเซาท์ฟลอริดา ในฤดูหนาวเดือนฟลอริด้าวัสดุเกือบทั้งหมดของมะเขือเทศที่เหลือของสหรัฐฯ จำนวนมากของแรงงานที่มีอยู่ภายใต้เงื่อนไขเดียวกันแน่นอนเป็นผู้ที่ตกปลาเรือในประเทศไทย ส่วนใหญ่มาจากเม็กซิโกหรือกัวเตมาลา ต้องการทำงานเพื่อสนับสนุนครอบครัวของพวกเขาที่บ้านและตกเหยื่อเพื่อค้า ใครไปสัญญาเท็จของความเป็นอยู่และรายได้เป็นมะเขือเทศตัวเลือก .

ทาสในฟลอริดาที่แตกต่างจากที่ในอุตสาหกรรมอาหารทะเลไทยในสองวิธี : 1 ) พนักงานส่วนใหญ่ได้รับเลือกหลังจากที่พวกเขาข้ามชายแดนเข้ามาในสหรัฐฯ และ 2 ) ทั้งหมดของพวกเขาจะได้รับการชำระเงิน หลังทําไม่ได้เป็นทาส แต่คิดว่าเงินเป็นเพียงแค่ปกมันจริงๆ ความเป็นทาสหนี้เกี่ยวข้องในทุกกรณีของฟลอริด้ามะเขือเทศตัวเลือก .ค้าสัญญาเงินดีงานเพื่อล่อให้คนแปลงมะเขือเทศที่อยู่ห่างไกลจากชุมชนอื่น ๆ โดยวิธีการขนส่ง คนงานไม่สามารถปล่อยให้ได้ค่าจ้างสัญญาเพียงสามารถครอบคลุมค่าใช้จ่ายที่เรียกร้องโดยหัวหน้าลูกเรือสำหรับทุกอย่างจากการขนส่ง , ที่พัก , สุขภาพ , อาหาร , อุปกรณ์ ฯลฯ งานและทุกอย่างมีป้ายราคาในจินตนาการมากเกินไป :วิ่งลงบ้านมือถือที่ใช้ร่วมกันโดยกว่า 10 คน ต้องการเช่า $ 200 ต่อคน tortillas บริการค่าใช้จ่าย $ 50 ต่อสัปดาห์ และอาบน้ำใต้ท่อเย็นความต้องการ $ 5 ไม่ว่าวิธีการที่ยากที่พวกเขาทำงาน ( 12 - 14 ชั่วโมงต่อวันทุกวันเป็นปกติ ) ก็อยู่ลึกเข้าไปในหนี้ตามหัวหน้าลูกเรือของเขาพนักงานที่ปฏิเสธการทำงานถูกเหล่านี้ที่ล้มเหลวและพยายามหนี ถูกกระทำด้วยความโหดร้าย . ในช่วง 10 หรือ 15 ปี กว่า 1 , 200 คน ได้รับการปล่อยตัวจากความเป็นทาสแหวนในฟลอริด้าการเกษตรและมันยังคงเกิดขึ้น

พันธมิตรแรงงาน Immokalee ( ciw ) ซึ่งเป็นองค์กรที่ไม่หวังผลกำไร คือส่วนใหญ่ในภาคใต้ฟลอริดาท้องถิ่นเก็บมะเขือเทศ ,มากที่ใช้งานเพื่อแสดงความเป็นทาสในภูมิภาคและความต้องการที่ดีกว่าการทำงานผ่านแคมเปญของอาหารแฟร์ แคมเปญจะคว่ำบาตรกับร้านอาหารฟาสต์ฟู้ด ผู้ใช้ที่ใหญ่ที่สุดของรัฐฟลอริดา มะเขือเทศ และจัดระเบียบการประท้วงต่อต้านซุปเปอร์มาร์เก็ต เรียกร้องให้ใช้ฟรี และจ่ายแรงงานทาสมะเขือเทศอยู่ค่าจ้างรหัสงานดำเนินการแคมเปญรวมถึงเซสชั่นข้อมูลสำหรับแรงงานที่จะรู้ว่าสิทธิของตน เช่น การปรับค่าจ้างขั้นต่ำของรัฐบาลกลาง แบ่งเวลาและการจ่ายค่าล่วงเวลา ชัยชนะครั้งใหญ่ รวมถึงการลงทะเบียนของเบลล์ ทาโก้ แมคโดนัลด์ เบอร์เกอร์ คิง และทั้งอาหาร

ไม่มีวี่แววว่าทาสในประเทศไทยสามารถ curbed อาหารทะเล ,ขณะที่ประชาชนในประเทศใกล้เคียง ยังคงมีความอุดมสมบูรณ์ของเหตุผลที่จะออกจากบ้านเกิดเมืองนอนของพวกเขา การสร้างประชากรสูงที่ตกเป็นเหยื่อค้ามนุษย์ และรัฐบาลไทยได้ ไม่ต้องดีกว่า ความโปร่งใสในอุตสาหกรรมอาหารทะเล หรือรุนแรงตำรวจปราบปราม แม้ว่าจะเกิดขึ้นของทาสในสหรัฐอเมริกาเป็นตกตะลึงมากกว่าแสงในประเทศไทย ที่ได้รับการทำในสหรัฐอเมริกาขอบคุณ ciw .แม้จะมีจำนวนของ บริษัท ได้ลงนามในแคมเปญของยุติธรรมอาหารยังคงมีขนาดเล็ก สหรัฐอเมริกา วันหนึ่งจะอย่างแท้จริง " ที่ดินของฟรีสำหรับทุกคน เรียนรู้จากความสำเร็จของ ciw ให้ผู้บริโภคและความต้องการของห่วงโซ่อุปทานเป็นทาสฟรีที่เป็นกุญแจสำคัญในการต่อสู้อาชญากรรมโบราณนี้ ซึ่งมันเป็นคนหัวดื้อจะตาย สหรัฐอเมริกาโทษว่าซ้ำๆให้ผ่อนผัน ประเทศไทยจึงไม่มีอยู่ในหมู่ที่เลวร้ายที่สุดประเทศค้ามนุษย์ ซึ่งอาจจะมีผลกระทบใหญ่ในบริษัทส่งออกอาหารทะเลนานาชาติเช่นการเมือง อาจจะมีปัจจัยอื่น ๆที่ซับซ้อนในการเล่น และสามารถยากที่จะให้เปลี่ยน แต่สำหรับผู้บริโภค แต่เป็นสติธรรมดาจะต้องดำเนินการเพื่อหยุดการเป็นส่วนหนึ่งของอาชญากรรมที่น่ากลัว ,ไม่ว่ามันจะเป็นยังไง