August.--Lucy was very restless all

August.--Lucy was very restless all night, and I too, could not sleep. The storm was fearful, and as it boomed loudly among the chimney pots, it made me shudder. When a sharp puff came it seemed to be like a distant gun. Strangely enough,Lucy did not wake, but she got up twice and dressed herself. Fortunately, each time I awoke in time and managed to undress her without waking her, and got her back to bed. It is a very strange thing, this sleep-walking, for as soon as her will is thwarted in any physical way, her intention, if there be any, disappears, and she yields herself almost exactly to the routine of her life.
Early in the morning we both got up and went down to the harbour to see if anything had happened in the night. There were very few people about, and though the sun was bright, and the air clear and fresh, the big, grim-looking waves, that seemed dark themselves because the foam that topped them was like snow, forced themselves in through the mouth of the harbour, like a bullying man going through a crowd. Somehow I felt glad that Jonathan was not on the sea last night, but on land. But, oh, is he on land or sea? Where is he, and how? I am getting fearfully anxious about him. If I only knew what to do, and could do anything!
10 August.--The funeral of the poor sea captain today was most touching. Every boat in the harbour seemed to be there, and the coffin was carried by captains all the way from Tate Hill Pier up to the churchyard. Lucy came with me, and we went early to our old seat, whilst the cortege of boats went up the river to the Viaduct and came down again. We had a lovely view, and saw the procession nearly all the way. The poor fellow was laid to rest near our seat so that we stood on it,when the time came and saw everything.
Poor Lucy seemed much upset. She was restless and uneasy all the time,and I cannot but think that her dreaming at night is telling on her. She is quite odd in one thing. She will not admit to me that there is any cause for restlessness, or if there be, she does not understand it herself.
There is an additional cause in that poor Mr. Swales was found dead this morning on our seat, his neck being broken. He had evidently, as the doctor said, fallen back in the seat in some sort of fright, for there was a look of fear and horror on his face that the men said made them shudder. Poor dear old man!
Lucy is so sweet and sensitive that she feels influences more acutely than other people do. Just now she was quite upset by a little thing which I did not much heed, though I am myself very fond of animals.
One of the men who came up here often to look for the boats was followed by his dog. The dog is always with him. They are both quiet persons, and I never saw the man angry, nor heard the dog bark. During the service the dog would not come to its master, who was on the seat with us, but kept a few yards off, barking and howling. Its master spoke to it gently, and then harshly, and then angrily. But it would neither come nor cease to make a noise. It was in a fury, with its eyes savage, and all its hair bristling out like a cat's tail when puss is on the war path.
Finally the man too got angry, and jumped down and kicked the dog, and then took it by the scruff of the neck and half dragged and half threw it on the tombstone on which the seat is fixed. The moment it touched the stone the poor thing began to tremble. It did not try to get away, but crouched down, quivering and cowering, and was in such a pitiable state of terror that I tried, though without effect, to comfort it.
Lucy was full of pity, too, but she did not attempt to touch the dog, but looked at it in an agonised sort of way. I greatly fear that she is of too super sensitive a nature to go through the world without trouble. She will be dreaming of this tonight, I am sure. The whole agglomeration of things, the ship steered into port by a dead man, his attitude, tied to the wheel with a crucifix and beads, the touching funeral, the dog, now furious and now in terror, will all afford material for her dreams.
I think it will be best for her to go to bed tired out physically, so I shall take her for a long walk by the cliffs to Robin Hood's Bay and back. She ought not to have much inclination for sleep-walking then

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สิงหาคม - ลูซี่ถูกมากกระสับกระส่ายทั้งคืน และฉันมากเกินไป ห้ามหลับ พายุน่ากลัว และเป็นมัน boomed ดังระหว่างหม้อปล่องไฟ มันทำให้ฉัน shudder เมื่อพัฟคมมา มันดูเหมือนเป็นเช่นไกลปืน แพงกว่าพอ ลูซี่ไม่ได้ตื่นขึ้นมา แต่เธอมีสอง และแต่งตัวเอง โชคดี ทุกครั้งที่ฉันตื่นขึ้นมาในเวลา และจัดการถอดเสื้อเธอไม่ปลุกเธอ และมีเธอกลับนอน เป็นรอยสิ่ง นี้สลีเดิน สำหรับเป็นเธอจะเป็น thwarted ในทางกายภาพ ความตั้งใจของเธอ ถ้ามีมี หายไป และเธอทำให้ตัวเองเกือบกับขั้นตอนของชีวิตของเธอเช้าตรู่ เรามีค่า และไปลงฮาร์เบอร์ดูถ้าอะไรเกิดในเวลากลางคืน มีคนน้อยมากเกี่ยวกับ และแม้ว่าดวงอาทิตย์ได้สว่าง และคลื่นอากาศชัดเจน และ สด ขนาดใหญ่ มองน่ากลัว ที่ดูเหมือนเข้มตัวเองเนื่องจากโฟมที่ราดนั้นเช่นหิมะ บังคับตัวเองในผ่านปากของฮาร์เบอร์ เช่นชาย bullying ผ่านฝูงชน ผมรู้สึกว่าดีใจที่ Jonathan ถูกไม่ ในทะเลคืนสุดท้าย แต่ บนบก แต่ โอ้ เขาบนบกหรือทะเล เขา และอย่างไร ฉันได้รับส่วนชาววิตกกังวลเขา ถ้าผมรู้เฉพาะสิ่งที่ต้องทำ และสามารถทำอะไร10 สิงหาคม. - ในงานศพของกัปตันซีดีวันนี้คือส่วนใหญ่สัมผัส ดูเหมือน จะมีทุกเรือที่อ่าว และหีบศพที่ทำ ด้วยแคบเทินส์จากท่าเขาเทถึง churchyard ลูซี่มากับฉัน และเราไปก่อนนั่งเก่าของเรา ในขณะที่ประวัติของเรือไปเที่ยวไลท์เทอร์เคย์ และลงมาอีก เรามีโรงแรมดู และเห็นขบวนเกือบทุกทาง คนดีถูกวางพักผ่อนใกล้ที่นั่งของเราเพื่อให้เรายืนบน เมื่อเวลามา และเห็นทุกอย่างลูซี่จนดูเหมือนอืดมาก เธอกระสับกระส่าย และไม่สบายใจตลอดเวลา และฉันไม่ ได้คิดว่า ที่ เธอฝันยามค่ำคืนจะบอกกับเธอ เธอจะค่อนข้างแปลกในสิ่งหนึ่ง เธอจะไม่ยอมรับกับผมว่า มีอาการ สาเหตุใด ๆ หรือถ้ามี เธอไม่เข้าใจว่าตัวเองมีสาเหตุการเติมที่ดีนาย Swales พบตายเช้านี้บนเรานั่ง คอของเขาจะเสีย เขามีอย่างเห็นได้ชัด เป็นหมอกล่าวว่า หลุมกลับนั่งในบางจัดเรียงของตกใจ มีลักษณะของความกลัว และสยองขวัญบนหน้าว่าคนที่ทำให้พวกเขา shudder คนรักเก่ายากลูซี่จะหวานมาก และความที่เธอมีผลต่อทั้งมากกว่าทำคนอื่น เมื่อกี้นี้เธอถูกค่อนข้างอารมณ์เสีย โดยสิ่งเล็กน้อยที่ผมได้ไม่มากเคร่งครัด แม้ว่าผมเองก็รักสัตว์คนที่มาที่นี่มักจะหาเรือ อย่างใดอย่างหนึ่งได้ตามสุนัข สุนัขอยู่กับเขาเสมอ พวกเขาทั้งสองคนเงียบ และฉันไม่เคยเห็นชายคนนั้นโกรธ ไม่ได้ยินสุนัขเห่า ระหว่างหมาจะไม่มาเป็นหลัก บริการที่อยู่บนนั่งกับเรา ได้เก็บกี่หลาปิด เก้ง และเห่าหอน หลักการพูดจะเบา ๆ แล้ว ดุ แล้ว angrily แต่มันจะไม่มาและ ไม่ให้ทำเสียงดัง ในความโกรธ กับ savage ของตา และทั้งหมดของผมเต็มไปออกเช่นหางของแมวเมื่อแมวในทางสงครามสุดท้ายคนเกิน ได้โกรธ และไปลง และเตะสุนัข เอา โดย scruff ของคอ และครึ่งลาก และครึ่งโยนบนแกรนิตซึ่งคงนั่ง ในขณะที่มันสัมผัสหินสิ่งไม่ดีเริ่มสั่นเครือ มันไม่ได้พยายามที่จะได้รับ แต่ crouched ลง สั่นเครือ และ cowering และอยู่ในเช่นทุ่มเทของความหวาดกลัวที่พยายาม แต่ไม่ มีผล มอบความสบายให้มันลูซี่เต็มไปด้วยความสงสาร เกินไป แต่เธอไม่ได้พยายามที่จะสัมผัสสุนัข แต่มองในการจัดเรียง agonised ของทาง ฉันอย่างมากกลัวว่า เธอจะสำคัญสุดเกินธรรมชาติไปผ่านโลกโดยไม่มีปัญหา เธอจะเป็นลาดนี้คืนนี้ แน่ Agglomeration ทั้งสิ่ง เรือ steered เข้าพอร์ต โดยคนตาย ทัศนคติของเขา เกี่ยวพันกับล้อ crucifix และลูกปัด สัมผัส ศพ สุนัข โกรธตอนนี้ และตอนนี้ ในความหวาดกลัว จะหมดจ่ายวัสดุในฝันของเธอผมคิดว่า มันจะดีที่สุดสำหรับเธอไปนอนเหนื่อยออกจริง ดังนั้นฉันจะพาเธอเดินเล่นยาวโดยหน้าผาที่อ่าวโรบินฮูด และกลับ เธอไม่ควรมีความเอียงมากสำหรับการนอนหลับเดินแล้ว

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สิงหาคม .-- ลูซี่เป็นกระสับกระส่ายมากตลอดทั้งคืนและฉันก็ไม่สามารถนอนหลับ พายุที่น่ากลัวและเป็นมันดังเสียงดังในหมู่หม้อปล่องไฟมันทำให้ฉันสั่น เมื่อผัดคมมาดูเหมือนว่ามันจะเป็นเหมือนปืนที่ห่างไกล แปลกพอลูซี่ไม่ได้ตื่น แต่เธอลุกขึ้นสองครั้งและสวมใส่ตัวเอง โชคดีที่ในแต่ละครั้งที่ผมตื่นขึ้นมาในเวลาและการจัดการที่จะเปลื้องผ้าของเธอโดยไม่ต้องตื่นของเธอและเธอได้กลับไปที่เตียง มันเป็นสิ่งที่แปลกมากนี้นอนหลับเดินสำหรับเร็วที่สุดเท่าที่เธอจะถูกขัดขวางในทางกายภาพใด ๆ ที่ความตั้งใจของเธอถ้าหากจะมีใด ๆ หายไปและเธออัตราผลตอบแทนตัวเองเกือบจะตรงกับกิจวัตรประจำวันของชีวิตของเธอ.
ในช่วงต้น ตอนเช้าเราทั้งสองลุกขึ้นและเดินลงไปยังท่าเรือเพื่อดูว่าอะไรที่เกิดขึ้นในเวลากลางคืน มีคนน้อยมากเกี่ยวกับเขาและแม้ว่าดวงอาทิตย์สดใสและอากาศที่ชัดเจนและสดคลื่นขนาดใหญ่ที่น่ากลัวที่มองว่าตัวเองดูเหมือนมืดเพราะโฟมที่ราดพวกเขาเป็นเหมือนหิมะบังคับตัวเองผ่านทางปาก ท่าเรือเหมือนคนข่มขู่จะผ่านฝูงชน บางครั้งผมก็รู้สึกดีใจที่โจนาธานไม่ได้อยู่ในทะเลคืนที่ผ่านมา แต่ในที่ดิน แต่โอ้เขาบนบกหรือในทะเล? เขาอยู่ที่ไหนและอย่างไร ฉันได้รับตระหนกกังวลเกี่ยวกับเขา ถ้าฉันรู้ว่าสิ่งที่จะทำและจะทำอะไร!
10 สิงหาคม .-- ศพของกัปตันเรือที่ไม่ดีวันนี้เป็นวันประทับใจที่สุด เรือในท่าเรือทุกคนดูเหมือนจะมีและโลงศพได้รับการดำเนินการโดยแม่ทัพตลอดทางจากต่อมลูกหมากฮิลล์ท่าเรือถึงสุสาน ลูซี่มาพร้อมกับผมและเราไปก่อนที่จะนั่งเก่าของเราในขณะที่ขบวนเรือเดินขึ้นไปตามแม่น้ำไปยังสะพานและลงมาอีกครั้ง เรามีมุมมองที่น่ารักและเห็นขบวนเกือบตลอดทาง เพื่อนที่ไม่ดีถูกวางในส่วนที่เหลือซึ่งอยู่ใกล้กับที่นั่งของเราเพื่อให้เรายืนอยู่บนมันเมื่อเวลานั้นมาและเห็นทุกอย่าง.
แย่ลูซี่ดูเหมือนอารมณ์เสียมาก เธอเป็นคนที่ไม่สงบและไม่สบายใจตลอดเวลาและฉัน แต่ไม่สามารถคิดว่าเธอฝันในเวลากลางคืนจะบอกกับเธอ เธอเป็นคนที่ค่อนข้างแปลกในสิ่งหนึ่ง เธอจะไม่ยอมรับกับผมว่ามีเหตุใด ๆ สำหรับการกระสับกระส่ายหรือถ้าหากจะมีเธอไม่เข้าใจตัวเอง.
มีสาเหตุเพิ่มเติมว่านาย Swales ไม่ดีมีคนพบศพในเช้าวันนี้บนที่นั่งของเราคอของเขาถูกทำลาย . เขาได้เห็นได้ชัดว่าเป็นแพทย์กล่าวว่าลดลงกลับในที่นั่งในการเรียงลำดับของความน่ากลัวบางอย่างมีลักษณะของความกลัวและสยองขวัญบนใบหน้าของเขาว่าผู้ชายกล่าวทำให้พวกเขาตัวสั่น แย่รักคนเก่า!
ลูซี่เพื่อให้หวานและที่สำคัญที่เธอรู้สึกว่ามีอิทธิพลอย่างรุนแรงมากขึ้นกว่าคนอื่นทำ เพียงแค่ตอนนี้เธอค่อนข้างอารมณ์เสียโดยสิ่งเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่ฉันไม่ได้ใส่ใจมาก แต่ผมตัวเองรักมากของสัตว์.
หนึ่งของคนที่มาที่นี่มักจะมองหาเรือตามด้วยสุนัขของเขา สุนัขมักจะเป็นกับเขา พวกเขาทั้งสองคนที่เงียบสงบและฉันไม่เคยเห็นชายคนนั้นโกรธและไม่ได้ยินเสียงหมาเห่า ในช่วงที่สุนัขจะไม่มาหาเจ้านายของมันที่อยู่ในที่นั่งกับเรา แต่เก็บไว้ไม่กี่หลาออกเห่าและหอน เจ้านายของมันพูดกับมันเบา ๆ แล้วอย่างรุนแรงและจากนั้นด้วยความโกรธ แต่มันก็ไม่ได้เข้ามาไม่หยุดที่จะทำเสียงดัง มันอยู่ในความโกรธด้วยสายตาของคนป่าเถื่อนและทั้งหมดของผมของปลาซาร์ออกมาเหมือนหางแมวเมื่อแมวอยู่บนเส้นทางสงคราม.
สุดท้ายคนเกินไปโกรธและกระโดดลงและเตะสุนัขแล้วเอามันโดย ต้นคอของคอและลากครึ่งและครึ่งหนึ่งโยนมันบนหลุมฝังศพที่ที่นั่งได้รับการแก้ไข ช่วงเวลาที่มันสัมผัสหินเป็นสิ่งที่ไม่ดีเริ่มที่จะสั่น มันไม่ได้พยายามที่จะได้รับออกไป แต่หมอบลงสั่นและ cowering และอยู่ในสภาพน่าเวทนาของความหวาดกลัวที่ฉันพยายามแม้ว่าจะไม่มีผลเพื่อความสะดวกสบายมัน.
ลูซี่ก็เต็มไปด้วยความสงสารเกินไป แต่เธอไม่ได้พยายาม สัมผัสกับสุนัข แต่มองมันในการจัดเรียงทุกข์ทรมานจากทาง ฉันมากกลัวว่าเธอเป็นของซุปเปอร์เกินไปที่มีความสำคัญของธรรมชาติที่จะไปทั่วโลกโดยไม่มีปัญหา เธอจะฝันของคืนนี้ผมมั่นใจว่า การรวมตัวกันทั้งสิ่งเรือนำเข้ากับพอร์ตโดยคนตายทัศนคติของเขาผูกติดอยู่กับล้อมีไม้กางเขนและลูกปัด, งานศพสัมผัสสุนัขตอนนี้โกรธและขณะนี้อยู่ในความหวาดกลัวทุกคนจะซื้อวัสดุสำหรับความฝันของเธอ .
ผมคิดว่ามันจะดีที่สุดสำหรับเธอที่จะไปนอนเหนื่อยจากร่างกายดังนั้นฉันจะพาเธอไปเดินเล่นยาวด้วยหน้าผาโรบินฮู้ดเบย์และด้านหลัง เธอไม่ควรที่จะมีความโน้มเอียงมากสำหรับการนอนหลับเดินแล้ว

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สิงหาคม -- ลูซี่มาก กระสับกระส่ายทั้งคืน ฉันก็นอนไม่หลับ พายุที่น่ากลัว และมัน boomed เสียงดังของปล่องหม้อ มันทำให้ฉันสั่น เมื่อพายคมมามันเป็นเหมือนปืนที่ห่างไกล แปลกพอ ลูซี่ไม่ได้ตื่น แต่เธอได้สองครั้งและแต่งเอง โชคดีที่ทุกครั้งที่ผมตื่นขึ้นมาในเวลาและจัดการถอดเสื้อผ้าเธอออก ไม่ปลุกเธอแล้วเธอกลับมาที่เตียง มันเป็นสิ่งที่แปลกมาก นี้ นอน เดิน ให้เร็วที่สุดเท่าที่เธอจะถูกขัดขวางในทางกายภาพใด ๆ ก็ตาม เธอเจตนา หากมีผู้ใดจะหายไป เธอทำให้ตัวเองเกือบตรงตามปกติของชีวิตของเธอ
ตอนเช้าเราตื่นและลงมาที่ท่าเรือเพื่อดู ถ้ามีอะไรเกิดขึ้นในตอนกลางคืน มีคนน้อยมากเกี่ยวกับและแม้ว่าแสงแดดและอากาศที่ชัดเจนและสดใส ตัวใหญ่น่ากลัว มองคลื่น ที่ดูเหมือนมืดเองเพราะโฟมที่ราดนั้น เป็นเหมือนหิมะ บังคับตัวเองผ่านปากท่า ชอบแกล้งคน ผ่านฝูงชน ผมรู้สึกยินดีที่โจนาธาน ไม่ได้อยู่ในทะเลเมื่อคืน แต่บนแผ่นดิน แต่ โอ้ เขาอยู่ในที่ดินหรือทะเล ? เขาอยู่ไหนแล้ว ?ฉันได้รับ fearfully กังวลเกี่ยวกับเขา ถ้าเพียงฉันรู้ว่าสิ่งที่ต้องทำ และก็ทำได้ทุกอย่าง !
10 สิงหาคม . . . งานศพของกัปตันเรือที่ยากจนที่สุดวันนี้คือสัมผัส ทุกเรือในท่าเรือที่ดูเหมือนจะไม่มีและโลงศพถูกนำโดยกัปตันตลอดทางจากเททเนินท่าเรือถึงพยาบาท . ลูซี่มาด้วย และเราก็ไปแต่เช้า ที่นั่งเก่าของเราขณะที่ขบวนเรือไปที่แม่น้ำ สะพาน ลงมาอีก เรา มีมุมมองที่น่ารัก และได้เห็นขบวนเกือบตลอดทาง เพื่อนไม่ดีก็นอนพักอยู่ใกล้ที่นั่งของเราเพื่อให้เรายืนบนนั้น เมื่อเวลามาถึง และเห็นทุกอย่าง จนดูเหมือน
ลูซี่อารมณ์เสียมาก . เธอกระสับกระส่ายและไม่สบายใจอยู่ตลอดเวลา ผมไม่สามารถ แต่คิดว่าเธอฝันตอนกลางคืนจะบอกเธอ