Death and the Miser is a Hieronymus

Death and the Miser is a Hieronymus Bosch painting. It is currently in the
National Gallery of Art in Washington, D.C., USA. The painting is the inside of
the right panel of a divided triptych. The other existing portions of the triptych
are The Ship of Fools and Allegory of Gluttony and Lust, while The Wayfarer
was painted on the external right panel.
Death and the Miser belongs to the tradition of the memento mori, works that
remind the viewer of the inevitability of death. The painting shows the influence
of popular 15th-century handbooks on the art of dying (Ars moriendi), intended
to help Christians choose Christ over sinful pleasures. As Death looms, the
miser, unable to resist worldly temptations, reaches for the bag of gold offered
by a demon, even while an angel points to a crucifix from which a slender beam
of light descends.
There are references in the painting to dichotomous modes of life. A crucifix is
set on the only (small) window of the room. A thin ray of light is directed down
to the bottom of the large room, which is darkened. A demon holding an ember
lurks over the dying man, waiting for his hour. Death is dressed in flowing robes
that may be a subtle allusion to a prostitute's garb. He holds an arrow aimed at
the miser's groin, which indicates that the dying man suffers from a venereal
disease, which itself may be associated with a love of earthly pleasures.
In the foreground, Bosch possibly depicts the miser as he was previously, in full
health, storing gold in his money chest while clutching his rosary. Symbols of
worldly power such as a helmet, sword and shield allude to earthly follies —
and hint at the station held by this man during his life, though his final struggle
is one he must undergo naked, without arms or armor. The depiction of such
still-life objects to symbolize earthly vanity, transience or decay would become
a genre in itself among 17th-century Flemish artists.
Whether or not the miser, in his last moments, will embrace the salvation
offered by Christ or cling to his worldly riches, is left uncertain.

Each scene of the painting depicts a different sin.
In the Pride scene, a demon is shown holding a mirror in front a woman. In
anger, a man is about to kill a woman symbolizing murder as an effect of Wrath.
The small circles also have details. In Death of Sinner, death is shown at the
doorstep along with an angel and a demon while the priest says the sinner's Last
Rites.
In Glory, the saved are entering Heaven, with Jesus and the Saints, at the gate of
Heaven an Angel prevents a demon from ensnaring a woman. Saint Peter is
shown as the gatekeeper.
In Judgment, Christ is shown in glory while angels wake up the dead, while in
the Hell demons torment sinners according to their sins.
Further examples include Gluttony, where a demon "feeds" a man food of hell.
Another example is the Greed scene, in which misers are boiled in a pot of gold.

“Ship of Fools” now on display in the Musée du Louvre, Paris. The painting is
dense in symbolism and is indebted to, if not actually satirical of Albrecht
Dürer's frontispiece of Sebastian Brant's book of the same name.
The painting as we see it today is a fragment of a triptych that was cut into
several parts. The Ship of Fools was painted on one of the wings of the
altarpiece, and is about two thirds of its original length. The bottom third of the
panel belongs to Yale University Art Gallery and is exhibited under the title
Allegory of Gluttony. The wing on the other side, which has more or less
retained its full length, is the Death and the Miser, now in the National Gallery
of Art, Washington, D.C. The two panels together would have represented the
two extremes of prodigiality and miserliness, condemning and caricaturing both

In recent decades, scholars have come to view Bosch's vision as less fantastic,
and accepted that his art reflects the orthodox religious belief systems of his age.
His depictions of sinful humanity and his conceptions of Heaven and Hell are
now seen as consistent with those of late medieval didactic literature and
sermons. Most writers attach a more profound significance to his paintings than
had previously been supposed, and attempt to interpret it in terms of a late
medieval morality. It is generally accepted that Bosch‟s art was created to teach
specific moral and spiritual truths in the manner of other Northern Renaissance
figures, such as the poet Robert Henryson, and that the images rendered have
precise and premeditated significance. According to Dirk Bax, Bosch's paintings
often represent visual translations of verbal metaphors and puns drawn from
both biblical and folkloric sources.[12] However, the conflict of interpretations that his works still elicit raise profound questions about the nature of
"ambiguity" in art of his period.
In recent years, art historians have added a further dimension again to the
subject of ambiguity in Bosch‟s work. They emphasized his ironic tendencies,
which are fairly obv

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ความตายและความโลภเป็นเฮียเป็นภาพวาด มีอยู่ในตัวแห่งชาติหอศิลป์ในวอชิงตัน ดีซี สหรัฐอเมริกา ภาพวาดเป็นภายในแผงด้านขวาของบานพับภาพที่ถูกแบ่ง ส่วนอื่น ๆ ที่มีอยู่ของบานพับภาพในเรือของคนโง่ และชาวฟ Gluttony และ หื่น ขณะ Wayfarerสีที่บนแผงด้านขวาภายนอกความตายและความโลภเป็นประเพณีของระลึกโมริ ทำงานที่เตือนตัวแสดงว่าความตาย การวาดภาพแสดงอิทธิพลวัตถุประสงค์ของคู่มือเล่มศตวรรษที่ 15 เป็นที่นิยมในศิลปะของการตาย (อา moriendi),เพื่อช่วยให้คริสเตียนเลือกคริสต์มากกว่าความสุขบาป เป็นตาย looms การความโลภ ไม่สามารถต้านทานทดลองทางโลก ถึงสำหรับถุงทองเสนอโดยปีศาจ แม้ในขณะที่เทวดาชี้ไปไม้กางเขนที่ลำแสงแคบแสงลงมาไม่มีการอ้างอิงในการวาดภาพในรูปแบบ dichotomous ชีวิต มีไม้กางเขนเป็นตั้งบนเท่านั้น (เล็ก) หน้าต่างของห้องพัก ลำแสงบาง ๆ นำลงด้านล่างของห้องพักขนาดใหญ่ ซึ่งจะมืดลง ปีศาจที่ถือ emberlurks กว่าคนตาย รอชั่วโมงของเขา ตายจะสวมชุดเสื้อคลุมไหลที่อาจจะพูดละเอียดไป garb ของหญิงขายบริการ เขาถือลูกศรขาหนีบของโลภ ซึ่งบ่งชี้ว่า คนตายทนทุกข์ทรมานจากการ venerealโรค ซึ่งตัวเองอาจเกี่ยวข้องกับความรักของโลกียสุขได้ในเบื้องหน้า Bosch อาจแสดงให้เห็นความโลภเป็นเขาก่อนหน้านี้ เต็มhealth, storing gold in his money chest while clutching his rosary. Symbols ofworldly power such as a helmet, sword and shield allude to earthly follies —and hint at the station held by this man during his life, though his final struggleis one he must undergo naked, without arms or armor. The depiction of suchstill-life objects to symbolize earthly vanity, transience or decay would becomea genre in itself among 17th-century Flemish artists.Whether or not the miser, in his last moments, will embrace the salvationoffered by Christ or cling to his worldly riches, is left uncertain.Each scene of the painting depicts a different sin.In the Pride scene, a demon is shown holding a mirror in front a woman. Inanger, a man is about to kill a woman symbolizing murder as an effect of Wrath.The small circles also have details. In Death of Sinner, death is shown at thedoorstep along with an angel and a demon while the priest says the sinner's LastRites.In Glory, the saved are entering Heaven, with Jesus and the Saints, at the gate ofHeaven an Angel prevents a demon from ensnaring a woman. Saint Peter isshown as the gatekeeper.In Judgment, Christ is shown in glory while angels wake up the dead, while inthe Hell demons torment sinners according to their sins.Further examples include Gluttony, where a demon "feeds" a man food of hell.Another example is the Greed scene, in which misers are boiled in a pot of gold.
“Ship of Fools” now on display in the Musée du Louvre, Paris. The painting is
dense in symbolism and is indebted to, if not actually satirical of Albrecht
Dürer's frontispiece of Sebastian Brant's book of the same name.
The painting as we see it today is a fragment of a triptych that was cut into
several parts. The Ship of Fools was painted on one of the wings of the
altarpiece, and is about two thirds of its original length. The bottom third of the
panel belongs to Yale University Art Gallery and is exhibited under the title
Allegory of Gluttony. The wing on the other side, which has more or less
retained its full length, is the Death and the Miser, now in the National Gallery
of Art, Washington, D.C. The two panels together would have represented the
two extremes of prodigiality and miserliness, condemning and caricaturing both

In recent decades, scholars have come to view Bosch's vision as less fantastic,
and accepted that his art reflects the orthodox religious belief systems of his age.
His depictions of sinful humanity and his conceptions of Heaven and Hell are
now seen as consistent with those of late medieval didactic literature and
sermons. Most writers attach a more profound significance to his paintings than
had previously been supposed, and attempt to interpret it in terms of a late
medieval morality. It is generally accepted that Bosch‟s art was created to teach
specific moral and spiritual truths in the manner of other Northern Renaissance
figures, such as the poet Robert Henryson, and that the images rendered have
precise and premeditated significance. According to Dirk Bax, Bosch's paintings
often represent visual translations of verbal metaphors and puns drawn from
both biblical and folkloric sources.[12] However, the conflict of interpretations that his works still elicit raise profound questions about the nature of
"ambiguity" in art of his period.
In recent years, art historians have added a further dimension again to the
subject of ambiguity in Bosch‟s work. They emphasized his ironic tendencies,
which are fairly obv

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ความตายและความโลภเป็นภาพวาดเฮียบ๊อช
มันกำลังอยู่ในแกลลอรี่ศิลปะแห่งชาติในกรุงวอชิงตันดีซีประเทศสหรัฐอเมริกา
ภาพวาดที่อยู่ภายในของแผงด้านขวาของอันมีค่าแบ่ง ส่วนที่มีอยู่อื่น ๆ
ของอันมีค่าเป็นเรือของคนโง่และชาดกของตะกละและความต้องการทางเพศในขณะที่Wayfarer
ถูกวาดบนแผงขวาภายนอก. ความตายและความโลภเป็นของประเพณีของสุดตาที่ระลึกที่ทำงานที่เตือนให้ผู้ชมของความจำเป็นของการเสียชีวิต ภาพวาดแสดงให้เห็นถึงอิทธิพลของคู่มือศตวรรษที่ 15 เป็นที่นิยมในศิลปะของการตาย (อาร์ moriendi) ตั้งใจที่จะช่วยให้คริสตชนเลือกพระคริสต์เหนือความสุขบาป ในฐานะที่เป็น looms ตายของคนขี้เหนียวไม่สามารถที่จะต้านทานการล่อลวงทางโลกเอื้อมมือไปหาถุงทองที่นำเสนอโดยปีศาจแม้ในขณะที่จุดที่ทูตสวรรค์จะไม้กางเขนที่คานเรียวของแสงลงมา. มีการอ้างอิงในการวาดภาพเพื่อโหมด dichotomous มี ของชีวิต. ไม้กางเขนจะตั้งอยู่บนเท่านั้น (เล็ก) หน้าต่างของห้องพัก รังสีบางของแสงเป็นผู้กำกับลงไปที่ด้านล่างของห้องพักขนาดใหญ่ซึ่งเป็นที่มืด ปีศาจถือถ่านสิงสถิตอยู่มากกว่าคนที่กำลังจะตายรอชั่วโมงของเขา ตายในชุดเสื้อคลุมไหลที่อาจพาดพิงละเอียดเพื่อเครื่องแบบหากินของ เขาถือลูกศรมุ่งเป้าไปที่ขาหนีบคนขี้เหนียวซึ่งแสดงให้เห็นว่าคนที่กำลังจะตายทนทุกข์ทรมานจากกามโรคโรคที่ตัวเองอาจจะเกี่ยวข้องกับความรักของความสุขทางโลก. ในเบื้องหน้าของบ๊อชอาจจะแสดงให้เห็นถึงคนขี้เหนียวขณะที่เขาเป็นก่อนหน้านี้ในเต็มรูปแบบสุขภาพการจัดเก็บทองในหน้าอกเงินของเขาในขณะที่เขากำลูกประคำ สัญลักษณ์ของอำนาจทางโลกเช่นหมวกกันน็อกดาบและโล่พาดพิงถึงฝ่ายโลกโง่เขลา - และคำแนะนำที่สถานีที่จัดขึ้นโดยชายคนนี้ในช่วงชีวิตของเขาแม้ว่าการต่อสู้ครั้งสุดท้ายของเขาเป็นหนึ่งเขาจะต้องได้รับการเปลือยกายไม่มีอาวุธหรือชุดเกราะ ภาพดังกล่าวยังคงมีชีวิตวัตถุเพื่อเป็นสัญลักษณ์ของโต๊ะเครื่องแป้งของโลกไม่ยั่งยืนหรือการสลายตัวจะกลายเป็นรูปแบบในตัวเองในหมู่ศิลปินเฟลมิชศตวรรษที่17. หรือไม่ขี้เหนียวในช่วงเวลาสุดท้ายของเขาจะโอบกอดความรอดที่นำเสนอโดยคริสหรือยึดติดกับความร่ำรวยทางโลกของเขาที่เหลืออยู่มีความไม่แน่นอน. ที่เกิดเหตุของการวาดภาพแต่ละคนแสดงให้เห็นว่าบาปที่แตกต่างกัน. ในฉากความภาคภูมิใจที่เป็นปีศาจก็แสดงให้เห็นถือกระจกในด้านหน้าผู้หญิง ในความโกรธเป็นคนที่กำลังจะฆ่าผู้หญิงที่เป็นสัญลักษณ์ของการฆาตกรรมในฐานะที่เป็นผลของการลงโทษ. วงกลมขนาดเล็กยังมีรายละเอียดที่ ในความตายของคนบาปตายจะแสดงที่หน้าประตูพร้อมกับเทวดาและปีศาจในขณะที่พระสงฆ์กล่าวว่าคนบาปที่ผ่านมาพิธีกรรม. ในความรุ่งโรจน์ที่บันทึกไว้กำลังเข้าสู่สวรรค์กับพระเยซูและนักบุญที่ประตูของสวรรค์ป้องกันแองเจิลปีศาจจาก ensnaring ผู้หญิง เซนต์ปีเตอร์จะแสดงให้เห็นว่ายาม. ในการตัดสินคริสจะปรากฏในพระสิริในขณะที่เทวดาตื่นขึ้นมาตายในขณะที่ปีศาจนรกคนบาปลงโทษตามความผิดบาปของพวกเขา. นอกจากนี้ตัวอย่างรวมตะกละที่ปีศาจ "ฟีด" เป็นอาหารที่คนของ นรก. อีกตัวอย่างหนึ่งคือความโลภที่เกิดเหตุซึ่งในขี้เหนียวจะต้มในหม้อทอง. "เรือของคนโง่" ในขณะนี้บนจอแสดงผลในMusée du Louvre, ปารีส ภาพวาดที่เป็นที่หนาแน่นในสัญลักษณ์และเป็นหนี้บุญคุณหากไม่ได้จริงของตน Albrecht Dürerของปกของหนังสือเล่มนี้เซบาสเตียนตัวผู้ที่มีชื่อเดียวกัน. ภาพที่เราเห็นในวันนี้เป็นส่วนของอันมีค่าที่ถูกตัดออกเป็นหลายส่วน เรือของคนโง่ถูกวาดบนหนึ่งในปีกของแท่นบูชาและเป็นประมาณสองในสามของความยาวเดิม ที่สามด้านล่างของแผงเป็นของหอศิลป์มหาวิทยาลัยเยลและมีการจัดแสดงภายใต้ชื่อชาดกของตะกละ ปีกในด้านอื่น ๆ ซึ่งมีมากหรือน้อยเก็บไว้เต็มความยาวของมันคือความตายและความโลภขณะนี้อยู่ในหอศิลป์แห่งชาติศิลปะวอชิงตันดีซีสองแผ่นด้วยกันจะได้เป็นตัวแทนของสองสุดขั้วของprodigiality และความตระหนี่, ประณามและ caricaturing ทั้งในทศวรรษที่ผ่านมานักวิชาการได้มาดูวิสัยทัศน์ของบ๊อชเป็นที่ยอดเยี่ยมน้อยลงและได้รับการยอมรับว่างานศิลปะของเขาสะท้อนให้เห็นถึงระบบความเชื่อทางศาสนาดั้งเดิมของอายุของเขา. ที่เด่นชัดของเขาของความเป็นมนุษย์บาปและแนวความคิดของเขาในสวรรค์และนรกจะเห็นตอนนี้เป็นสอดคล้องกับบรรดาของวรรณกรรมคำสอนในช่วงปลายยุคกลางและพระธรรมเทศนา นักเขียนส่วนใหญ่แนบความสำคัญลึกซึ้งมากขึ้นไปกว่าภาพวาดของเขาได้รับก่อนหน้านี้ควรและพยายามที่จะตีความในแง่ของสายศีลธรรมในยุคกลาง เป็นที่ยอมรับกันโดยทั่วไปว่าบ๊อช "ศิลปะที่ถูกสร้างขึ้นมาเพื่อสอนความจริงเฉพาะศีลธรรมและจิตวิญญาณในลักษณะที่ทางตอนเหนือของเรเนซองส์อื่นๆตัวเลขเช่นกวีโรเบิร์ต Henryson และภาพการแสดงผลที่มีความสำคัญได้อย่างแม่นยำและไตร่ตรองไว้ล่วงหน้า ตามที่เดิร์คแบ็กซ์, ภาพวาดของบ๊อชมักจะเป็นตัวแทนของการแปลภาพของคำอุปมาอุปมัยทางวาจาและการเล่นมาจากทั้งสองแหล่งที่มาของพระคัมภีร์ไบเบิลและfolkloric. [12] อย่างไรก็ตามความขัดแย้งของการตีความว่าผลงานของเขายังคงออกมาตั้งคำถามที่ลึกซึ้งเกี่ยวกับธรรมชาติของ"ความคลุมเครือ" ในงานศิลปะ ระยะเวลาของเขา. ในปีที่ผ่านมานักประวัติศาสตร์ศิลป์ได้เพิ่มมิติต่อไปอีกครั้งเพื่อเรื่องของความคลุมเครือใน Bosch "s ทำงาน พวกเขาเน้นแนวโน้มแดกดันของเขาที่มีความเป็นธรรม OBV