Also, There’s a Spanish translation

Also, There’s a Spanish translation here, as I found out:

Though it is probably the last draft, since I just updated, but I didn’t fix much so it is still linear. http://solouna-mirada.blogspot.com/2013/04/homicidal-liu-espanol-info.html ))

Liu Woods was a good boy. He always did as told, he got good grades, he always tried to keep his younger brother out of trouble, and he had his passion for Art and Poetry.

Good boys didn’t end up where he had been, but he had volunteered himself because he loved his brother too much to let Jeff go in his place. It had been a lonely, terrifying experience.

Now, it had been weeks since Liu had been released from that horrible place, only to see his little brother in such a delicate state. He visited as often as he could after school. Jeff couldn’t speak, but that didn’t stop Liu from trying to keep his brother entertained.

He told him about mundane things like what he had for lunch, how he still hadn’t made any friends, this one boy who kept calling him a prison reject, and how he was saving up to buy a new game for Jeff.

All Liu could think about at school was his brother, stuck in the hospital. Jeff did have a hospital roommate, but Liu had a feeling it was just as lonely for his sibling without him, as it was for Liu when he was in that joke of a correction facility.

Time passed by quick enough though, and the doctor was ready to release Jeff. Liu felt nervous as the bandages were slowly removed. He had to remind himself that no matter what his brother looked like now, he was still the boy who would play fight with him, play video games with him, and relied on him as a role model.

The cloth was removed and his mother’s scream told Liu that what he saw wasn’t an illusion. He swallowed back the feeling of his lunch crawling up his throat, and told his brother, “It’s not that bad." His first lie to his brother.

Jeff’s reply and laughter only maked the teenager’s hairs stand up on his neck.

—

That night, Liu fell asleep after some thought. He was sure he had already gotten used to Jeff’s face: It was still his brother after all, no matter what he looked like.

He woke up at the sound of a thud. There was a gut feeling in his stomach, informing him something wasn't right but he ignored it and tried to go back to sleep. There was no success in calming himself down and he looked up again.

A hand roughly covered his mouth, making him lash out, until Liu was pushed over onto his bed, his assailant pinning him down. Some kind of liquid hit his forehead, and he realized two things: The person above him was Jeff and he was bleeding from freshly-made gouges in his cheeks.

The kitchen knife reflected in the dim moonlight coming from the window as Liu thrashed, trying to scream under the hand. “Shhhhhh,” His younger sibling cooed softly, like a mother talking to her newborn. “Go to sleep.”

The pain of the knife digging into his chest chest lightly was painful. The cut that followed on his abdomen was the worst kind of pain the boy had ever felt. Not even the time Liu had cut himself deeply with the knife compared to the burning, sharp pain. The blade slid across his belly, increasing the pain and blood pooling over onto his sheets.

Jeff seemed to have given up keeping him silent, moving his other hand to Liu’s abdomen. The older boy was still screaming his head off as the lunatic stuck his hand inside the incision and gripped at something inside.

My organs… Liu thought in horror as the world blurred and finally went dark.

He wasn’t sure if he had heard Jeff say “Goodnight big brother” or not, before passing out.

—

Liu’s eyes fluttered, his thoughts too scattered to form anything coherent. “Oh good, he’s awake.” A female’s voice.

Everything was blurred and out of focus as a shadowy blob passed over him. “Hey kid, take it easy. I know everything’s been rough on you, but don’t worry. You’re safe now. He won’t be able to touch you here.”

He? Liu took a moment to process the word. He- He who? Who’s he? Where am I? Oh god, it hurts-

“Calm down, kid. You’re going to drive the heart monitor crazy.” A soft pressure gripped his hand and Liu closed his eyes, trying to relax. “I’ll tell the doctor to up your dosage. You’re a lucky kid. That psycho bastard has already killed quite a few people. He looks like a demon or something from the police sketches… Wouldn’t want to run into him in an alley at night…”

Liu frowned. He, he- Oh, right. Jeff. His brother had said good night to him after finally coming home, and then- Wait, did she just call his brother a demon?

His eyes snapped wide-open. It was only now he noticed the loud, rapid beeping noise of the heart monitor as he caught sight of the nurse by his bedside.

He hasn’t even realized he had started to sit up until she pushed him down lightly. Liu’s eyes trailed to her tools by his side.

Kill her, a voice insisted.

“Wow, you’re really rowdy. Please, try and calm down before I have to get the-” She didn’t get to finish as Liu grabbed scissors from her tray, jabbing it into her eye.

“Shut up.” He said lowly.“Shut up, shut, shut up!” His voice picked up as he pulled back, stabbing her again to the lullaby of her screams.

And again. A fourth time. He lost track after she has already fallen to the floor, her good eye staring up at him blankly and his hands covered in her blood. Dead.

Get out of here.

Liu didn’t think twice, he got up stumbling his way to the chair that had fresh clothes on it. There was a little card that said, “Get well soon -Billy.” He threw it aside and quickly got dressed, hissing in pain when he tried to bend the wrong way on his stitches. One look in the mirror revealed his body was littered with stitches.

Those are new, he thought as he finished pulling his shirt on, and walked back to the corpse. “You’re so goddamn annoying… And my brother is not a bastard or demon.”

I’d beg to differ but whatever.


The voice was ignored as he shoved the corpse under the bed, and used paper towels from the bathroom joined to the room, to try and clean up the blood as much as possible. Hopefully, that would buy him time as he left the room and slowly navigated the hospital for the exit.

Every once in a while, his stomach flared in a painful protest, but Liu knew he couldn’t turn back now.

Jeffrey Woods was a murderer.

Liu Woods was too.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ยัง มีเป็นการแปลภาษาสเปน นี่ฉันพบ: แต่ ก็คงร่างล่าสุด เนื่องจากเพิ่งปรับปรุง แต่ไม่ได้แก้ไขมากจึงยังคงเส้น http://solouna-mirada.blogspot.com/2013/04/homicidal-liu-espanol-info.html))ป่าเล่าเป็นเด็กดี เขาได้เสมอที่บอก เขาได้เกรดดี เขามักจะพยายามให้น้องเขาออกจากปัญหา แล้วเขาเขารักศิลปะและบทกวีเด็กชายดีไม่สิ้นสุดค่าที่เคย แต่เขามี volunteered ตัวเองเนื่องจากเขารักน้องมากเกินไปให้เจฟไปในของเขา มันได้ประสบการณ์โดดเดี่ยว น่ากลัวตอนนี้ จะได้รับสัปดาห์เล่าได้ถูกปล่อยจากที่น่ากลัวทำ เพียงเพื่อดูน้องน้อยในรัฐอ่อน เขาชมได้บ่อยเท่าที่เขาสามารถหลังจากโรงเรียน เจฟไม่พูด แต่ที่ไม่ได้หยุดเล่าพยายามให้น้องมีความเพลิดเพลิน เขาบอกเขาเกี่ยวกับสิ่งทางโลกเช่นสิ่งที่เขามีสำหรับอาหารกลางวัน วิธีเขายังไม่ได้ทำมีเพื่อน เด็กชายคนนี้หนึ่งคนยังคงเรียกเขาปฏิเสธการจำคุก และ วิธีที่เขาได้บันทึกการซื้อเกมใหม่สำหรับเจฟเล่าทั้งหมดไม่คิดว่า ที่โรงเรียนมีน้อง ติดอยู่ในโรงพยาบาลได้ เจฟได้มีเพื่อนร่วมห้องโรงพยาบาล แต่หลิวมีความรู้สึกที่ไม่เพียงโดดเดี่ยวสำหรับพี่น้องของเขาไม่มีเขา เพราะเป็นการเล่าเมื่อเขาอยู่ในนั้นเล่นของสิ่งอำนวยความสะดวกการแก้ไข เวลาผ่านไป โดยด่วนพอถึงแม้ว่า และหมอก็พร้อมปล่อยเจฟ เล่ารู้สึกประสาทเป็นการใช้ผ้าพันแผลช้าออก เขาต้องเตือนตัวเองว่า ไม่ว่าอะไรพี่ชายของเขาดูเหมือนตอนนี้ เป็นยังเด็กที่จะเล่นต่อสู้กับเขา เล่นวิดีโอเกมกับเขา และอาศัยบนเขาเป็นต้นแบบผ้าถูกเอาออก และเสียงกรีดร้องของแม่ของเขาบอกเล่าว่า สิ่งที่เขาเห็นไม่มีภาพลวงตา เขากลืนกินกลับรู้สึกอาหารกลางวันของเขาตระเวนขึ้นคอของเขา และบอกพี่ชายของเขา "มันไม่ได้ที่เลว" เขาโกหกครั้งแรกพี่ชายของเขาตอบของเจฟและเสียงหัวเราะเท่านั้น maked เส้นขนของวัยรุ่นยืนขึ้นบนคอของเขา—คืน หลิวตกหลับหลังบางส่วนคิดว่า เขาแน่ใจว่า เขามีแล้วรับใช้หน้าของเจฟ: ก็ยังน้องหลังจากทั้งหมด ไม่ว่าสิ่งที่เขาดูเหมือนกัน เขาตื่นที่เสียงปึ่ก มีความรู้สึกไส้ในกระเพาะอาหารของเขา แจ้งให้เขาทราบสิ่งที่ไม่ถูก แต่เขาละเว้นมัน และพยายามที่จะกลับไปนอน มีความสำเร็จในชื่นเองลง และเขามองขึ้นอีกครั้ง มือหยาบ ๆ ปกคลุมปาก ทำให้เขาฟาด จนหลิวถูกดันผ่านลงบนเตียง assailant ของเขาตรึงเขาลง ชนิดของของเหลวบางตีหน้าผากของเขา และรู้สองสิ่ง: เจฟฟ์เป็นคนเหนือเขา และเขามีเลือดออกจากทำสด gouges ในแก้มของเขา มีดครัวประจำในแสงจันทร์มืดมาจากหน้าต่างเป็นหลิว thrashed พยายามร้องใต้มือ "Shhhhhh น้องเขา cooed เบา ๆ เช่นแม่พูดกับทารกของเธอ "ไปนอน"The pain of the knife digging into his chest chest lightly was painful. The cut that followed on his abdomen was the worst kind of pain the boy had ever felt. Not even the time Liu had cut himself deeply with the knife compared to the burning, sharp pain. The blade slid across his belly, increasing the pain and blood pooling over onto his sheets.Jeff seemed to have given up keeping him silent, moving his other hand to Liu’s abdomen. The older boy was still screaming his head off as the lunatic stuck his hand inside the incision and gripped at something inside. My organs… Liu thought in horror as the world blurred and finally went dark.He wasn’t sure if he had heard Jeff say “Goodnight big brother” or not, before passing out. —Liu’s eyes fluttered, his thoughts too scattered to form anything coherent. “Oh good, he’s awake.” A female’s voice.Everything was blurred and out of focus as a shadowy blob passed over him. “Hey kid, take it easy. I know everything’s been rough on you, but don’t worry. You’re safe now. He won’t be able to touch you here.”He? Liu took a moment to process the word. He- He who? Who’s he? Where am I? Oh god, it hurts- “Calm down, kid. You’re going to drive the heart monitor crazy.” A soft pressure gripped his hand and Liu closed his eyes, trying to relax. “I’ll tell the doctor to up your dosage. You’re a lucky kid. That psycho bastard has already killed quite a few people. He looks like a demon or something from the police sketches… Wouldn’t want to run into him in an alley at night…” Liu frowned. He, he- Oh, right. Jeff. His brother had said good night to him after finally coming home, and then- Wait, did she just call his brother a demon? His eyes snapped wide-open. It was only now he noticed the loud, rapid beeping noise of the heart monitor as he caught sight of the nurse by his bedside.He hasn’t even realized he had started to sit up until she pushed him down lightly. Liu’s eyes trailed to her tools by his side.Kill her, a voice insisted.“Wow, you’re really rowdy. Please, try and calm down before I have to get the-” She didn’t get to finish as Liu grabbed scissors from her tray, jabbing it into her eye. “Shut up.” He said lowly.“Shut up, shut, shut up!” His voice picked up as he pulled back, stabbing her again to the lullaby of her screams.And again. A fourth time. He lost track after she has already fallen to the floor, her good eye staring up at him blankly and his hands covered in her blood. Dead.Get out of here. Liu didn’t think twice, he got up stumbling his way to the chair that had fresh clothes on it. There was a little card that said, “Get well soon -Billy.” He threw it aside and quickly got dressed, hissing in pain when he tried to bend the wrong way on his stitches. One look in the mirror revealed his body was littered with stitches.Those are new, he thought as he finished pulling his shirt on, and walked back to the corpse. “You’re so goddamn annoying… And my brother is not a bastard or demon.”I’d beg to differ but whatever.The voice was ignored as he shoved the corpse under the bed, and used paper towels from the bathroom joined to the room, to try and clean up the blood as much as possible. Hopefully, that would buy him time as he left the room and slowly navigated the hospital for the exit.Every once in a while, his stomach flared in a painful protest, but Liu knew he couldn’t turn back now.Jeffrey Woods was a murderer.Liu Woods was too.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

นอกจากนี้ยังมีการแปลภาษาสเปนที่นี่ที่ผมพบ: แม้ว่ามันอาจจะเป็นร่างที่ผ่านมาตั้งแต่ผมเพียงแค่ปรับปรุง แต่ผมไม่ได้แก้ไขมากก็ยังคงเป็นเชิงเส้น http://solouna-mirada.blogspot.com/2013/04/homicidal-liu-espanol-info.html)) หลิววูดส์เป็นเด็กดี เขามักจะไม่บอกว่าเขาได้เกรดที่ดีเขามักจะพยายามที่จะให้น้องชายของเขาออกจากปัญหาและเขาก็มีความรักที่เขามีต่อศิลปะและบทกวี. ชายที่ดีไม่ได้จบลงที่เขาได้รับ แต่เขาก็อาสาตัวเอง เพราะเขารักพี่ชายของเขามากเกินไปที่จะปล่อยให้เจฟฟ์ไปในสถานที่ของเขา มันเคยเหงาประสบการณ์ที่น่ากลัว. ตอนนี้มันได้รับมาตั้งแต่สัปดาห์ที่ผ่านมาหลิวได้รับการปล่อยตัวออกมาจากสถานที่ที่น่ากลัวเท่านั้นที่จะเห็นน้องชายคนเล็กของเขาในสภาพที่ละเอียดอ่อน เขามาเยี่ยมบ่อยเท่าที่เขาจะทำได้หลังเลิกเรียน เจฟฟ์ไม่สามารถพูด แต่ที่ไม่ได้หยุดหลิวจากความพยายามที่จะให้พี่ชายของเขาความบันเทิง. เขาบอกเขาเกี่ยวกับสิ่งที่มนุษย์ต้องการสิ่งที่เขามีเพื่อรับประทานอาหารกลางวันวิธีการที่เขายังไม่ได้ทำเพื่อนใด ๆ นี้เด็กผู้ชายคนหนึ่งที่เรียกเก็บ เขาปฏิเสธคุกและวิธีการที่เขาได้รับการบันทึกค่าที่จะซื้อเกมใหม่สำหรับเจฟฟ์. ทั้งหมดหลิวสามารถคิดเกี่ยวกับที่โรงเรียนเป็นพี่ชายของเขาติดอยู่ในโรงพยาบาล เจฟฟ์ก็มีเพื่อนร่วมห้องของโรงพยาบาล แต่หลิวมีความรู้สึกว่ามันเป็นเช่นเดียวเหงาสำหรับพี่น้องของเขาโดยไม่มีเขามันเป็นสำหรับหลิวเมื่อเขาอยู่ในเรื่องตลกที่สิ่งอำนวยความสะดวกการแก้ไข. เวลาผ่านไปโดยเร็วพอแม้ว่าและเป็นแพทย์ พร้อมที่จะปล่อยเจฟฟ์ หลิวรู้สึกประสาทเป็นผ้าพันแผลที่ถูกถอดออกอย่างช้าๆ เขาจะต้องเตือนตัวเองว่าไม่ว่าสิ่งที่พี่ชายของเขาดูเหมือนว่าตอนนี้เขาก็ยังเด็กที่จะเล่นการต่อสู้กับเขาเล่นวิดีโอเกมกับเขาและเป็นที่พึ่งให้เขาเป็นแบบอย่าง. ผ้าจะถูกลบออกและเสียงกรีดร้องของแม่ของเขา หลิวบอกว่าสิ่งที่เขาเห็นก็ไม่ใช่ภาพลวงตา เขากลืนกินกลับความรู้สึกของการรับประทานอาหารกลางวันของเขาคลานขึ้นลำคอของเขาและบอกว่าพี่ชายของเขา "มันไม่ใช่ว่าไม่ดี." โกหกครั้งแรกของเขากับพี่ชายของเขา. ตอบกลับของเจฟฟ์และเสียงหัวเราะเพียงทำเครื่องหมายขนของวัยรุ่นลุกขึ้นยืนบนคอของเขา. - คืนนั้น หลิวผล็อยหลับไปหลังจากที่บางคนคิดว่าเขาเป็นคนที่มั่นใจว่าเขามีอากาศนำมาใช้กับใบหน้าของเจฟฟ์:.. มันก็ยังคงเป็นพี่ชายของเขาหลังจากที่ทุกคนไม่ว่าสิ่งที่เขามองเหมือน. เขาตื่นขึ้นมาด้วยเสียงที่ thud มีความรู้สึกทางเดินอาหารเป็น ในท้องของเขาเขาบอกสิ่งที่ไม่ถูกต้อง แต่เขาไม่สนใจมันและพยายามที่จะกลับไปนอน. มีความสำเร็จในตัวเองสงบลงไม่ได้และเขาเงยหน้าขึ้นมองอีกครั้ง. มือประมาณปกคลุมปากของเขาทำให้เขาบุกเข้ามาจน หลิวถูกผลักมากกว่าบนเตียงของเขาโจมตีของเขาตรึงเขาลงบางชนิดของของเหลวตีหน้าผากของเขาและเขาก็ตระหนักว่าสิ่งที่สอง:. คนเหนือเขาคือเจฟฟ์และเขาก็มีเลือดออกจากแซะสดใหม่ทำในแก้มของเขา. มีดทำครัว สะท้อนให้เห็นในแสงจันทร์สลัวมาจากหน้าต่างหลิว thrashed พยายามที่จะกรีดร้องมือ "Shhhhhh" น้องเขา cooed เบา ๆ เช่นการพูดคุยกับแม่ของทารกแรกเกิดของเธอ "ไปนอนหลับ." ความเจ็บปวดของมีดขุดเข้าไปในหน้าอกหน้าอกของเขาเบา ๆ ก็เป็นความเจ็บปวด ตัดที่ใช้บนหน้าท้องของเขาเป็นชนิดที่เลวร้ายที่สุดของอาการปวดเด็กเคยรู้สึก ไม่ได้เวลาที่หลิวได้ตัดตัวเองอย่างล้ำลึกด้วยมีดเมื่อเทียบกับการเผาไหม้ปวดที่คมชัด ใบมีดเลื่อนทั่วท้องของเขาที่เพิ่มขึ้นร่วมกันความเจ็บปวดและเลือดมากกว่าบนแผ่นของเขา. เจฟฟ์ดูเหมือนจะได้รับค่าทำให้เขาเงียบย้ายมืออื่น ๆ ของเขาที่จะท้องของหลิว พี่ชายก็ยังคงกรีดร้องหัวของเขาออกมาเป็นคนบ้าที่ติดอยู่ที่มือของเขาภายในแผลและที่จับสิ่งที่อยู่ภายใน. อวัยวะของฉัน ... หลิวคิดว่าในหนังสยองขวัญเป็นโลกเบลอและในที่สุดก็มืดไป. เขาไม่แน่ใจว่าเขาเคยได้ยินเจฟฟ์ พูดว่า "ราตรีสวัสดิ์พี่ชายใหญ่" หรือไม่ก่อนที่จะผ่านออกมา. - ตาหลิวเบาโผบิน, ความคิดของเขากระจัดกระจายเกินไปที่จะสร้างสิ่งที่เชื่อมโยงกัน "โอ้ดีเขาตื่น." เสียงของผู้หญิง. ทุกอย่างถูกเบลอและออกจากโฟกัสเป็นหยดเงาผ่านเขา "เฮ้เด็กจะเป็นเรื่องง่าย ฉันรู้ว่าทุกอย่างที่ได้รับหยาบกับคุณ แต่ไม่ต้องกังวล คุณจะปลอดภัยในขณะนี้ เขาจะไม่สามารถที่จะสัมผัสคุณที่นี่. " เขา? หลิวเอาช่วงเวลาในการประมวลผลคำ He- เขาใคร? เขาเป็นใคร? ฉันอยู่ที่ไหน? โอ้พระเจ้ามัน hurts- "ใจเย็น ๆ เด็ก คุณกำลังจะขับรถหัวใจจอภาพบ้า. ​​"ดันนุ่มจับมือของเขาและหลิวปิดตาของเขาพยายามที่จะผ่อนคลาย "ฉันจะบอกแพทย์ที่จะขึ้นปริมาณของคุณ คุณเป็นเด็กที่โชคดี ไอ้โรคจิตที่มีผู้เสียชีวิตแล้วค่อนข้างไม่กี่คน เขาดูเหมือนปีศาจหรืออะไรบางอย่างจากภาพร่างตำรวจ ... จะไม่ต้องการที่จะใช้เป็นเขาในซอยในเวลากลางคืน ... " หลิวขมวดคิ้ว เขา he- โอ้ขวา เจฟฟ์ พี่ชายของเขาได้กล่าวว่าคืนที่ดีให้กับเขาในที่สุดหลังจากกลับมาถึงบ้านและ then- รอเธอไม่เพียงโทรพี่ชายของเขาปีศาจ? ดวงตาของเขา snapped เปิดกว้าง มันเป็นเพียงตอนนี้เขาสังเกตเห็นดังเสียง beeping อย่างรวดเร็วของการตรวจสอบการเต้นของหัวใจในขณะที่เขาจับสายตาของพยาบาลข้างเตียงของเขา. เขาไม่ได้แม้จะรู้ว่าเขาได้เริ่มต้นที่จะนั่งขึ้นจนเธอผลักเขาลงเบา ๆ สายตาของหลิวหายเครื่องมือของเธอโดยด้านข้างของเขา. ฆ่าเธอยืนยันเสียง. "ว้าวคุณนักเลงจริงๆ โปรดลองและสงบลงก่อนที่ฉันจะต้องได้รับล้ำหน้าด้วย "เธอไม่ได้รับการเสร็จสิ้นเป็นหลิวคว้ากรรไกรจากถาดเธอจิ้มมันเข้าไปในดวงตาของเธอ. "Shut up." เขากล่าวว่าต่ำต้อย. "หุบปากปิด หุบปาก! "เสียงของเขาหยิบขึ้นมาในขณะที่เขาดึงกลับแทงเธออีกครั้งเพื่อกล่อมเสียงกรีดร้องของเธอ. และอีกครั้ง ครั้งที่สี่ เขาสูญเสียการติดตามหลังจากที่เธอได้ลดลงแล้วไปที่ชั้นตาที่ดีของเธอจ้องมองขึ้นไปที่เขา blankly และมือของเขาเต็มไปด้วยเลือดของเธอ ตาย. ออกไปจากที่นี่. หลิวไม่ได้คิดว่าเป็นครั้งที่สองเขาก็ลุกขึ้นสะดุดทางของเขาให้เก้าอี้ที่มีเสื้อผ้าใหม่ในมัน มีการ์ดเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่กล่าวว่า "รับกันเร็ว ๆ นี้ -Billy." เขาโยนกันได้อย่างรวดเร็วและมีการแต่งตัวเปล่งเสียงดังกล่าวอยู่ในความเจ็บปวดเมื่อเขาพยายามที่จะโค้งทางที่ผิดในการเย็บแผลของเขา หนึ่งมองในกระจกเปิดเผยร่างของเขาถูกทิ้งกระจุยกระจายกับเย็บ. เหล่านี้จะใหม่เขาคิดว่าในขณะที่เขาเสร็จสิ้นการดึงเสื้อของเขาอยู่และเดินกลับไปที่ศพ "คุณดังนั้นเหี้ยน่ารำคาญ ... และพี่ชายของฉันไม่ได้เป็นลูกครึ่งหรือปีศาจ." ฉันขอแตกต่างกัน แต่สิ่งที่. เสียงก็ไม่สนใจในขณะที่เขาผลักศพใต้เตียงและใช้ผ้าขนหนูกระดาษจากห้องน้ำเข้าร่วม ห้องพักและพยายามทำความสะอาดเลือดมากที่สุดเท่าที่เป็นไปได้ หวังว่าที่จะซื้อเขาเวลาที่เขาออกจากห้องและสำรวจช้าโรงพยาบาลสำหรับทางออก. ทุกครั้งในขณะที่ท้องของเขาบานในการประท้วงเจ็บปวด แต่หลิวรู้ว่าเขาไม่สามารถหันหลังกลับในขณะนี้. เจฟฟรีย์วูดส์เป็น ฆาตกร. หลิววูดส์มากเกินไป