The Alien and Sedition Acts were fo

The Alien and Sedition Acts were four bills that were passed by the Federalists in the 5th United States Congress and signed into law by President John Adams in 1798, the result of the French Revolution and during an undeclared naval war with France, later known as the Quasi-War. Authored by the Federalists, the laws were purported to strengthen national security, but critics argued that they were primarily an attempt to suppress voters who disagreed with the Federalist party.[1]

The Naturalization Act increased the residency requirement for American citizenship from 5 to 14 years. The Alien Friends Act allowed the president to imprison or deport aliens considered "dangerous to the peace and safety of the United States" at any time, while the Alien Enemies Act authorized the president to do the same to any male citizen of a hostile nation, above the age of 14, during times of war. (At the time, the majority of immigrants supported Thomas Jefferson and the Democratic-Republicans, the political opponents of the Federalists.) Lastly, the controversial Sedition Act restricted speech which was critical of the federal government.

The acts were denounced by Democratic-Republicans and ultimately helped them to victory in the 1800 election, when Thomas Jefferson defeated the incumbent President Adams. The Sedition Act and the Alien Friends Act were allowed to expire in 1800 and 1801, respectively. The Alien Enemies Act, however, remains in effect as 50 USC Sections 21–24.[2] During World War II, it was used to detain, deport and confiscate the property of Japanese, German, Italian, and other Axis nation citizens residing in the United

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

คนต่างด้าวและ Sedition กระทำได้ 4 รายการที่ถูกส่งผ่าน โดย Federalists ในรัฐสภาแห่งสหรัฐอเมริกา 5 และลงนามรับรองเป็นกฎหมาย โดยประธานาธิบดีจอห์น Adams ใน 1798 ผล ของการ ปฏิวัติฝรั่งเศส และใน ระหว่างสงครามกองทัพเรือมีสภาวะกับฝรั่งเศส ในภายหลังว่าสงคราม Quasi- เขียน โดย Federalists ที่ กฎหมายมีเจตนาเพื่อเสริมสร้างการรักษาความปลอดภัยแห่งชาติ แต่นักวิจารณ์โต้เถียงว่า พวกเขาเป็นความพยายามที่จะปราบปรามผู้ลงคะแนนที่ disagreed กับพรรค Federalist [1]พระราชบัญญัติสัญชาติเพิ่มความเรซิเดนซี่ในสัญชาติอเมริกันจาก 5 ปี 14 บัญญัติคนต่างด้าวเพื่อนประธานจองจำ หรือเนรเทศคนต่างด้าวที่ถือว่า "อันตรายต่อสันติภาพและความปลอดภัยของสหรัฐอเมริกา" ตลอดเวลา ในขณะที่คนต่างด้าวศัตรูอำนาจประธานาธิบดีเพื่อทำการใด ๆ พลเมืองชายชาติศัตรู อายุ 14 ในช่วงเวลาของสงครามได้ (เวลา ส่วนใหญ่อพยพได้ Thomas Jefferson และแบบประชาธิปไตย-Republicans ฝ่ายตรงข้ามทางการเมืองของ Federalists ที่) สุดท้ายนี้ บัญญัติ Sedition แย้งจำกัดเสียงที่สำคัญของรัฐบาลการกระทำถูกประณาม โดย Republicans ประชาธิปไตย และในที่สุด ช่วยให้พวกเขาไปสู่ชัยชนะในการเลือกตั้ง 1800 เมื่อ Thomas Jefferson พ่ายแพ้ Adams ประธาน incumbent พระราชบัญญัติ Sedition และทำเพื่อนคนต่างด้าวได้รับอนุญาตให้ค.ศ. 1800 และ 1801 ตามลำดับ กระทำศัตรูคนต่างด้าว แต่ ต่อจากนั้นเป็น 50 ทยูส่วน 21-24 [2] ในช่วงสงครามโลก มันถูกใช้เพื่อกุม เนรเทศ และริบทรัพย์สินของญี่ปุ่น เยอรมัน อิตาลี และพลเมืองประเทศแกนอื่นในสหรัฐ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การกระทำของคนต่างด้าวและปลุกระดมสี่ค่าใช้จ่ายที่ถูกส่งผ่านโดย Federalists ใน 5 รัฐสภาคองเกรสแห่งสหรัฐอเมริกาและลงนามในกฎหมายโดยประธานาธิบดีจอห์นอดัมส์ใน 1798 เป็นผลมาจากการปฏิวัติฝรั่งเศสและในช่วงสงครามเรือไม่ได้ประกาศกับฝรั่งเศสหลังจากที่รู้จักกัน กึ่งสงคราม เขียนโดย Federalists กฎหมายที่ถูกอ้างว่าเพื่อเสริมสร้างความมั่นคงของชาติ แต่นักวิจารณ์ที่ถกเถียงกันอยู่ว่าพวกเขาส่วนใหญ่พยายามที่จะปราบปรามผู้มีสิทธิเลือกตั้งที่ไม่เห็นด้วยกับบุคคลที่โชคดี. [1] พระราชบัญญัติสัญชาติเพิ่มขึ้นความต้องการที่อยู่อาศัยสำหรับการเป็นพลเมืองอเมริกัน 5-14 ปี คนต่างด้าวที่ได้รับอนุญาตตามพระราชบัญญัติเพื่อนประธานในการกักขังหรือเนรเทศคนต่างด้าวถือเป็น "อันตรายต่อความสงบสุขและความปลอดภัยของสหรัฐอเมริกา" ในเวลาใด ๆ ในขณะที่ศัตรูของคนต่างด้าวที่ได้รับอนุญาตตามพระราชบัญญัติประธานในการทำเช่นเดียวกันให้กับพลเมืองชายของประเทศที่เป็นมิตร ดังกล่าวข้างต้นอายุ 14 ในช่วงเวลาของสงคราม (ในขณะที่ส่วนใหญ่ของผู้อพยพได้รับการสนับสนุนและโทมัสเจฟเฟอร์สันประชาธิปไตยรีพับลิกันฝ่ายตรงข้ามทางการเมืองของ Federalists.) สุดท้ายพระราชบัญญัติปลุกระดมขัดแย้ง จำกัด ซึ่งเป็นคำพูดที่สำคัญของรัฐบาล. การกระทำที่ถูกประณามโดยประชาธิปไตยรีพับลิกัน และในที่สุดก็ช่วยให้พวกเขาไปสู่ชัยชนะในการเลือกตั้ง 1800 เมื่อโทมัสเจฟเฟอร์สันชนะอดัมส์ดำรงตำแหน่งประธานาธิบดี พระราชบัญญัติการปลุกระดมและเพื่อนคนต่างด้าวที่ได้รับอนุญาตตามพระราชบัญญัติจะหมดอายุใน 1800 และ 1801 ตามลำดับ ศัตรูคนต่างด้าวพระราชบัญญัติ แต่ยังคงมีผลถึง 50 ยูเอสส่วนวันที่ 21-24. [2] ในช่วงสงครามโลกครั้งที่สองมันถูกใช้ในการกักขับไล่และยึดทรัพย์สินของญี่ปุ่น, เยอรมัน, อิตาลีและประชาชนของประเทศอื่น ๆ ที่อาศัยอยู่ฝ่ายอักษะ ในประเทศ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

คนต่างด้าวและการกระทำปลุกระดมจำนวน 4 ใบที่ถูกส่งผ่านโดยทนายในสหรัฐอเมริกาและลงนามในกฎหมายโดยประธานาธิบดีจอห์นแอดัมส์ใน 1798 , ผลของการปฏิวัติฝรั่งเศสและสงครามกับกองทัพเรือในการเลือกสาขาฝรั่งเศส ต่อมาเรียกว่าสงครามกึ่ง . เขียนโดยทนาย กฎหมายมีเจตนาที่จะเสริมสร้างความมั่นคงของชาติแต่นักวิจารณ์โต้แย้งว่าพวกเขาถูกหลักความพยายามที่จะปราบปรามผู้ที่ไม่เห็นด้วยกับพรรคเฟเดอรัลลิสต์ [ 1 ]

พระราชบัญญัติสัญชาติเพิ่มขึ้น ความต้องการที่อยู่อาศัยสำหรับสัญชาติอเมริกันตั้งแต่ 5 ถึง 14 ปี เพื่อนของคนต่างด้าวพระราชบัญญัติอนุญาตให้ประธานาธิบดีคุมขังหรือเนรเทศคนต่างด้าวถือว่า " อันตรายต่อสันติภาพและความปลอดภัยของสหรัฐอเมริกา " ในเวลาใด ๆในขณะที่ศัตรูของคนต่างด้าวที่ได้รับอนุญาตให้ทำหน้าที่ประธานเหมือนพลเมืองชายของประเทศฝ่ายตรงข้าม เหนืออายุ 14 ในช่วงเวลาสงคราม ( ในเวลา ส่วนใหญ่ของผู้อพยพที่โทมัสเจฟเฟอร์สันและรีพับลิกันประชาธิปไตยฝ่ายตรงข้ามทางการเมืองของทนาย ) สุดท้าย การปลุกระดมแย้งพระราชบัญญัติจำกัดการพูดที่วิจารณ์รัฐบาล

นอกนั้นถูกประณามจากรีพับลิกันประชาธิปไตย และในที่สุดช่วยให้ชัยชนะในการเลือกตั้ง 1800 เมื่อ โธมัส เจฟเฟอร์สัน แพ้ อดัมส์ การดำรงตำแหน่งประธานาธิบดีหรอกนะ การกระทำและการปลุกระดมเพื่อนคนต่างด้าวพระราชบัญญัติอนุญาตให้หมดอายุใน 1800 และ ค.ศ. 1801 ) ศัตรูคนต่างด้าวทำ แต่ยังคงอยู่ในผลเป็น 50 USC มาตรา 21 24 – [ 2 ] ในช่วงสงครามโลกครั้งที่สอง , มันถูกใช้เพื่อควบคุมตัวขับไล่และยึดที่ดินของญี่ปุ่น เยอรมัน อิตาลี และประเทศอื่น ประชาชนที่อาศัยอยู่ในสหรัฐอเมริกาแกน