How are the donor’s stem cells matc

How are the donor’s stem cells matched to the patient’s stem cells in allogeneic or syngeneic transplantation?


To minimize potential side effects, doctors most often use transplanted stem cells that match the patient’s own stem cells as closely as possible. People have different sets of proteins, called human leukocyte-associated (HLA) antigens, on the surface of their cells. The set of proteins, called the HLA type, is identified by a special blood test.

In most cases, the success of allogeneic transplantation depends in part on how well the HLA antigens of the donor’s stem cells match those of the recipient’s stem cells. The higher the number of matching HLA antigens, the greater the chance that the patient’s body will accept the donor’s stem cells. In general, patients are less likely to develop a complication known as graft-versus-host disease (GVHD) if the stem cells of the donor and patient are closely matched.

Close relatives, especially brothers and sisters, are more likely than unrelated people to be HLA-matched. However, only 25 to 35 percent of patients have an HLA-matched sibling. The chances of obtaining HLA-matched stem cells from an unrelated donor are slightly better, approximately 50 percent. Among unrelated donors, HLA-matching is greatly improved when the donor and recipient have the same ethnic and racial background. Although the number of donors is increasing overall, individuals from certain ethnic and racial groups still have a lower chance of finding a matching donor. Large volunteer donor registries can assist in finding an appropriate unrelated donor.

Because identical twins have the same genes, they have the same set of HLA antigens. As a result, the patient’s body will accept a transplant from an identical twin. However, identical twins represent a small number of all births, so syngeneic transplantation is rare.

How is bone marrow obtained for transplantation?


The stem cells used in BMT come from the liquid center of the bone, called the marrow. In general, the procedure for obtaining bone marrow, which is called “harvesting,” is similar for all three types of BMTs (autologous, syngeneic, and allogeneic). The donor is given either general anesthesia, which puts the person to sleep during the procedure, or regional anesthesia, which causes loss of feeling below the waist. Needles are inserted through the skin over the pelvic (hip) bone or, in rare cases, the sternum (breastbone), and into the bone marrow to draw the marrow out of the bone. Harvesting the marrow takes about an hour.

The harvested bone marrow is then processed to remove blood and bone fragments. Harvested bone marrow can be combined with a preservative and frozen to keep the stem cells alive until they are needed. This technique is known as cryopreservation. Stem cells can be cryopreserved for many years.

How are PBSCs obtained for transplantation?


The stem cells used in PBSCT come from the bloodstream. A process called apheresis or leukapheresis is used to obtain PBSCs for transplantation. For 4 or 5 days before apheresis, the donor may be given a medication to increase the number of stem cells released into the bloodstream. In apheresis, blood is removed through a large vein in the arm or a central venous catheter (a flexible tube that is placed in a large vein in the neck, chest, or groin area). The blood goes through a machine that removes the stem cells. The blood is then returned to the donor and the collected cells are stored. Apheresis typically takes 4 to 6 hours. The stem cells are then frozen until they are given to the recipient.

How are umbilical cord stem cells obtained for transplantation?


Stem cells also may be retrieved from umbilical cord blood. For this to occur, the mother must contact a cord blood bank before the baby’s birth. The cord blood bank may request that she complete a questionnaire and give a small blood sample.

Cord blood banks may be public or commercial. Public cord blood banks accept donations of cord blood and may provide the donated stem cells to another matched individual in their network. In contrast, commercial cord blood banks will store the cord blood for the family, in case it is needed later for the child or another family member.

After the baby is born and the umbilical cord has been cut, blood is retrieved from the umbilical cord and placenta. This process poses minimal health risk to the mother or the child. If the mother agrees, the umbilical cord blood is processed and frozen for storage by the cord blood bank. Only a small amount of blood can be retrieved from the umbilical cord and placenta, so the collected stem cells are typically used for children or small adults.

Are any risks associated with donating bone marrow?


Because only a small amount of bone marrow is removed, donating usually does not pose any significant problems for the donor. The most serious risk associated with donating bone marrow involves the use of anesthesia during the procedure.

The area where the bone marrow was taken out may feel stiff or sore for a few days, and the donor may feel tired. Within a few weeks, the donor’s body replaces the donated marrow; however, the time required for a donor to recover varies. Some people are back to their usual routine within 2 or 3 days, while others may take up to 3 to 4 weeks to fully recover their strength.

Are any risks associated with donating PBSCs?


Apheresis usually causes minimal discomfort. During apheresis, the person may feel lightheadedness, chills, numbness around the lips, and cramping in the hands. Unlike bone marrow donation, PBSC donation does not require anesthesia. The medication that is given to stimulate the mobilization (release) of stem cells from the marrow into the bloodstream may cause bone and muscle aches, headaches, fatigue, nausea, vomiting, and/or difficulty sleeping. These side effects generally stop within 2 to 3 days of the last dose of the medication.

How does the patient receive the stem cells during the transplant?


After being treated with high-dose anticancer drugs and/or radiation, the patient receives the stem cells through an intravenous (IV) line just like a blood transfusion. This part of the transplant takes 1 to 5 hours.

Are any special measures taken when the cancer patient is also the donor (autologous transplant)?


The stem cells used for autologous transplantation must be relatively free of cancer cells. The harvested cells can sometimes be treated before transplantation in a process known as “purging” to get rid of cancer cells. This process can remove some cancer cells from the harvested cells and minimize the chance that cancer will come back. Because purging may damage some healthy stem cells, more cells are obtained from the patient before the transplant so that enough healthy stem cells will remain after purging.

What happens after the stem cells have been transplanted to the patient?


After entering the bloodstream, the stem cells travel to the bone marrow, where they begin to produce new white blood cells, red blood cells, and platelets in a process known as “engraftment.” Engraftment usually occurs within about 2 to 4 weeks after transplantation. Doctors monitor it by checking blood counts on a frequent basis. Complete recovery of immune function takes much longer, however—up to several months for autologous transplant recipients and 1 to 2 years for patients receiving allogeneic or syngeneic transplants. Doctors evaluate the results of various blood tests to confirm that new blood cells are being produced and that the cancer has not returned. Bone marrow aspiration (the removal of a small sample of bone marrow through a needle for examination under a microscope) can also help doctors determine how well the new marrow is working.

What are the possible side effects of BMT and PBSCT?


The major risk of both treatments is an increased susceptibility to infection and bleeding as a result of the high-dose cancer treatment. Doctors may give the patient antibiotics to prevent or treat infection. They may also give the patient transfusions of platelets to prevent bleeding and red blood cells to treat anemia. Patients who undergo BMT and PBSCT may experience short-term side effects such as nausea, vomiting, fatigue, loss of appetite, mouth sores, hair loss, and skin reactions.

Potential long-term risks include complications of the pretransplant chemotherapy and radiation therapy, such as infertility (the inability to produce children); cataracts (clouding of the lens of the eye, which causes loss of vision); secondary (new) cancers; and damage to the liver, kidneys, lungs, and/or heart.

With allogeneic transplants, GVHD sometimes develops when white blood cells from the donor (the graft) identify cells in the patient’s body (the host) as foreign and attack them. The most commonly damaged organs are the skin, liver, and intestines. This complication can develop within a few weeks of the transplant (acute GVHD) or much later (chronic GVHD). To prevent this complication, the patient may receive medications that suppress the immune system. Additionally, the donated stem cells can be treated to remove the white blood cells that cause GVHD in a process called “T-cell depletion.” If GVHD develops, it can be very serious and is treated with steroids or other immunosuppressive agents. GVHD can be difficult to treat, but some studies suggest that patients with leukemia who develop GVHD are less likely to have the cancer come back. Clinical trials are being conducted to find ways to prevent and treat GVHD.

The likelihood and severity of complications are specific to the patient’s treatment and should be discussed with the patient’s doctor.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

วิธีของผู้บริจาคสเต็มเซลล์ตรงกับเซลล์ต้นกำเนิดของผู้ป่วยในปลูก allogeneic หรือ syngeneicเพื่อลดผลข้างเคียงที่อาจเกิดขึ้น แพทย์มักใช้เซลล์ต้นกำเนิด transplanted ที่ตรงกับสเต็มเซลล์ของผู้ป่วยเองอย่างใกล้ชิดที่สุด คนมีค่าของโปรตีน เรียกมนุษย์สัมพันธ์ leukocyte (HLA) antigens บนพื้นผิวของเซลล์ มีระบุชุดของโปรตีน เรียกว่า HLA ชนิด โดยเลือดพิเศษในกรณีส่วนใหญ่ ความสำเร็จของการปลูกถ่าย allogeneic บางส่วนขึ้นอยู่กับวิธีดี antigens HLA ของผู้บริจาคสเต็มเซลล์ตรงกับเซลล์ต้นกำเนิดของผู้รับ ยิ่งจำนวน antigens HLA ตรงกัน โอกาสที่ร่างกายของผู้ป่วยยอมรับเซลล์ต้นกำเนิดของผู้บริจาค ทั่วไป ผู้ป่วยมีแนวโน้มพัฒนาเป็นภาวะแทรกซ้อนที่เรียกว่ารับสินบน––โรค (GVHD) ถ้าตรงสเต็มเซลล์ของผู้บริจาคและผู้ป่วยอย่างใกล้ชิดญาติสนิท โดยเฉพาะอย่างยิ่งพี่ ๆ ยิ่งกว่าคนที่ไม่เกี่ยวข้องจะมี HLA ตรงกันได้ อย่างไรก็ตาม เท่านั้น 25-35 เปอร์เซ็นต์ของผู้ป่วยมีพี่น้องมี HLA ตรงกัน โอกาสของการได้รับ HLA ตรงกับสเต็มเซลล์จากผู้บริจาคไม่เกี่ยวข้องได้ดีกว่าเล็กน้อย ประมาณ 50 เปอร์เซ็นต์ จากผู้บริจาคที่ไม่เกี่ยวข้อง HLA ตรงกับอย่างมากเพิ่มขึ้นเมื่อผู้บริจาคและผู้รับมีเบื้องหลังมุ่ง มั่นเดียวกันด้วย แม้ว่าการเพิ่มจำนวนผู้บริจาคโดยรวม บุคคลจากบางกลุ่มมุ่ง มั่นมีโอกาสต่ำกว่าค้นหาผู้บริจาคตรงกันยัง รีจิสทรีผู้บริจาคอาสาสมัครขนาดใหญ่สามารถช่วยในการค้นหาผู้บริจาคที่ไม่เกี่ยวข้องการที่เหมาะสมเพราะฝาแฝดเหมือนมียีนเดียวกัน พวกเขามี HLA antigens ชุดเดียวกัน ดังนั้น ร่างกายของผู้ป่วยจะยอมรับปลูกจากการคู่เหมือน อย่างไรก็ตาม ฝาแฝดเหมือนแสดงการเกิดทั้งหมด จำนวนเล็กน้อยจึงหายากปลูก syngeneicวิธีไขกระดูกได้รับปลูกเซลล์ต้นกำเนิดที่ใช้ใน BMT มาจากกระดูก ไขเรียกว่าของเหลว ทั่วไป ขั้นตอนการรับไขกระดูก ซึ่งเรียกว่า "เก็บเกี่ยว" เป็นคล้าย BMTs (autologous, syngeneic และ allogeneic) ทั้งสามประเภท ผู้บริจาคจะได้สลบ ซึ่งทำให้คนนอนหลับในระหว่างกระบวนการ หรือยาภูมิภาค ซึ่งทำให้สูญเสียความรู้สึกใต้พุง เข็มจะแทรกผ่านผิวหนัง (สะโพก) กระดูกเชิงกราน หรือ ในบาง กรณี กระดูกสันอก (breastbone), และเข้าไป ในไขกระดูกไขกระดูกจากการวาด ไขการเก็บเกี่ยวใช้เวลาประมาณหนึ่งชั่วโมงแล้วดำเนินการไขกระดูก harvested เพื่อเอาเลือด และชิ้นส่วนกระดูก เก็บเกี่ยวไขกระดูกสามารถรวมกับเป็น preservative และแช่แข็งเพื่อให้เซลล์ต้นกำเนิดมีชีวิตอยู่จนกว่าพวกเขาจะต้อง เทคนิคนี้เรียกว่า cryopreservation สเต็มเซลล์สามารถจะ cryopreserved หลายปีวิธี PBSCs จะรับปลูกเซลล์ต้นกำเนิดที่ใช้ใน PBSCT มาจากกระแสเลือด ใช้กระบวนการที่เรียกว่า apheresis หรือ leukapheresis รับ PBSCs ปลูก 4 หรือ 5 วันก่อน apheresis ผู้บริจาคอาจได้รับยาเพื่อเพิ่มจำนวนของเซลล์ต้นกำเนิดที่ปล่อยเข้ากระแสเลือด Apheresis เอาเลือดผ่านหลอดเลือดดำขนาดใหญ่ในแขนหรือเป็นกลางดำพัฒนาโปรแกรมฐานข้อมูล (แบบท่ออ่อนที่อยู่ในหลอดเลือดดำขนาดใหญ่ในลำคอ หน้าอก หรือบริเวณ groin) เลือดไปผ่านเครื่องที่เอาเซลล์ต้นกำเนิด เลือดแล้วได้ส่งกลับไปผู้บริจาค และจัดเก็บรวบรวมเซลล์ Apheresis มักใช้เวลา 4-6 ชั่วโมง เซลล์ต้นกำเนิดแล้วจะแช่แข็งจนกว่าจะได้ไปยังผู้รับวิธีสะดือสเต็มเซลล์ที่ได้ปลูกเซลล์ต้นกำเนิดยังอาจสามารถเรียกจากเลือดสายสะดือ นี้เกิดขึ้น แม่ต้องติดต่อธนาคารเลือดสายก่อนการเกิดของทารก ธนาคารเลือดสายอาจร้องขอให้ เธอทำแบบสอบถาม และให้ตัวอย่างเลือดขนาดเล็กธนาคารเลือดสายอาจสาธารณะ หรือเชิงพาณิชย์ ธนาคารเลือดสายสาธารณะยอมรับบริจาคของสายเลือด และอาจให้บริจาคสเต็มเซลล์แต่ละคนจับคู่อื่นในเครือข่าย ในทางตรงกันข้าม ธนาคารพาณิชย์สายเลือดจะเก็บสายเลือดในครอบครัว ในกรณีที่ความจำเป็นในภายหลังสำหรับเด็กหรือสมาชิกในครอบครัวอีกหลังจากการคลอด และมีการตัดสายสะดือ เลือดจะถูกดึงจากสายสะดือและรก กระบวนการนี้ซึ่งทำให้เกิดความเสี่ยงน้อยที่สุดสุขภาพแม่หรือเด็ก ถ้าแม่ตกลง เลือดสายสะดือจะประมวลผล และแช่แข็งสำหรับเก็บ โดยธนาคารเลือดสาย สามารถเรียกเพียงเล็กน้อยของเลือดจากสายสะดือและรก เพื่อเก็บสเต็มเซลล์โดยทั่วไปใช้สำหรับเด็กหรือผู้ใหญ่เล็กมีความเสี่ยงที่เกี่ยวข้องกับการบริจาคไขกระดูกหรือไม่เนื่องจากลบเพียงเล็กน้อยของไขกระดูก บริจาคมักจะไม่ก่อให้เกิดปัญหาสำคัญสำหรับผู้บริจาค ความเสี่ยงรุนแรงส่วนใหญ่เกี่ยวข้องกับการบริจาคไขกระดูกเกี่ยวข้องกับการใช้ยาในระหว่างกระบวนการบริเวณที่ไขกระดูกถูกนำออกมาอาจรู้สึกแข็ง หรือเจ็บกี่วัน และผู้บริจาคอาจรู้สึกเบื่อ ภายในไม่กี่สัปดาห์ ร่างกายของผู้บริจาคแทนไขบริจาค อย่างไรก็ตาม เวลาที่จำเป็นสำหรับผู้บริจาคในการกู้คืนไปจน บางคนได้กลับไปประจำการปกติภายใน 2 หรือ 3 วัน ในขณะที่ผู้อื่นอาจใช้เวลา 3-4 สัปดาห์เพื่อกู้คืนอย่างเต็มกำลังความเสี่ยงเกี่ยวข้องกับอาคาร PBSCsApheresis มักทำให้รู้สึกไม่สบายน้อยที่สุด ระหว่าง apheresis บุคคลอาจรู้สึก lightheadedness หนาวสั่น อาการรอบริมฝีปาก ตะคริวในมือ ซึ่งแตกต่างจากการบริจาคไขกระดูก PBSC บริจาคไม่ต้องใช้ยา ยาที่ได้รับการกระตุ้นการเคลื่อนไหว (ย่อย) ของสเต็มเซลล์จากไขที่เข้ากระแสเลือด อาจทำให้ปวดกระดูกและกล้ามเนื้อ ปวดหัว ล้า คลื่นไส้ อาเจียน หรือนอนหลับยาก ผลข้างเคียงเหล่านี้โดยทั่วไปจะหยุดภายใน 2-3 วันยาล่าสุดของยาวิธีไม่ให้ผู้ป่วยรับเซลล์ต้นกำเนิดในระหว่างการปลูกหลังจากได้รับการรักษาด้วยยา anticancer ปริมาณรังสีสูงและ/หรือรังสี ผู้ป่วยได้รับเซลล์ต้นกำเนิดผ่านสาย (IV) การฉีดเหมือนกับการถ่ายโลหิต นี้เป็นส่วนหนึ่งของการปลูกใช้เวลา 1-5 ชั่วโมงมีมาตรการพิเศษใด ๆ ทำให้ผู้ป่วยโรคมะเร็งมีผู้บริจาค (autologous ปลูก)เซลล์ต้นกำเนิดที่ใช้ในการปลูกถ่ายแบบ autologous ต้องค่อนข้างฟรีของเซลล์มะเร็ง บางครั้งสามารถรักษาเซลล์ harvested ก่อนปลูกในกระบวนการเรียกว่า "ล้างข้อมูล" สามารถกำจัดเซลล์มะเร็ง กระบวนการนี้สามารถเอาออกบางเซลล์มะเร็งจากเซลล์ harvested และลดโอกาสที่มะเร็งจะกลับมา เนื่องจากล้างอาจเสียบางเพื่อสุขภาพสเต็มเซลล์ เซลล์เพิ่มเติมจะได้รับจากผู้ป่วยก่อนการปลูกเพื่อให้เพียงพอเพื่อสุขภาพสเต็มเซลล์จะยังคงอยู่หลังการล้างเกิดอะไรขึ้นหลังจากเซลล์ต้นกำเนิดมีการ transplanted เพื่อให้ผู้ป่วยหลังจากเข้ากระแสเลือด เซลล์ต้นกำเนิดไปเที่ยวที่ไขกระดูก ที่พวกเขาเริ่ม ผลิตเม็ดเลือดขาวใหม่ เลือด เกล็ดเลือดในกระบวนการที่เรียกว่า "engraftment" Engraftment มักเกิดขึ้นภายในประมาณ 2-4 สัปดาห์หลังปลูก แพทย์ตรวจสอบได้ โดยการตรวจเลือดการตรวจนับตามประจำ กู้คืนเสร็จสมบูรณ์ของการอักเสบใช้เวลานาน อย่างไรก็ตาม — ถึงหลายเดือนสำหรับผู้รับการปลูกถ่ายแบบ autologous และ 1-2 ปีสำหรับผู้ป่วยที่รับ transplants allogeneic หรือ syngeneic แพทย์ประเมินผลการทดสอบเลือดต่าง ๆ ยืนยันว่า จะผลิตเซลล์เม็ดเลือดใหม่ และว่า มะเร็งได้กลับมาไม่ ความใฝ่ฝันของไขกระดูก (เอาของตัวอย่างขนาดเล็กของไขกระดูกโดยใช้เข็มสำหรับตรวจภายใต้กล้องจุลทรรศน์) ยังสามารถช่วยแพทย์ในการกำหนดวิธีการที่ดีทำงานไขใหม่ผลข้างเคียงที่เป็นไปได้ของ BMT และ PBSCT บ้างความเสี่ยงที่สำคัญของการรักษาทั้งสองมีภูมิไวรับการเพิ่มการติดเชื้อและเลือดออกจากการรักษาโรคมะเร็งยาสูง แพทย์อาจให้ยาปฏิชีวนะผู้ป่วยเพื่อป้องกัน หรือรักษาเชื้อ นอกจากนี้พวกเขายังอาจให้เห็นผู้ป่วยเกล็ดเลือดเพื่อป้องกันเลือดและเซลล์เม็ดเลือดแดงในการรักษาโรคโลหิตจาง ผู้ป่วยที่รับ BMT และ PBSCT อาจพบผลข้างเคียงระยะสั้นเช่นคลื่นไส้ อาเจียน ล้า สูญเสียความอยากอาหาร ปากแผล ผมร่วง และปฏิกิริยาของผิวเสี่ยงระยะยาวรวมถึงภาวะแทรกซ้อนของการ pretransplant เคมีบำบัดและรังสีรักษา เช่นภาวะมีบุตรยาก (ไม่สามารถผลิตเด็ก); ต้อกระจก (clouding เลนส์ตา ซึ่งทำให้สูญเสียการมองเห็น); รองมะเร็ง (ใหม่) และความเสียหายตับ ไต ปอด และ/หรือหัวใจมี allogeneic transplants, GVHD บางครั้งพัฒนาเมื่อเม็ดเลือดขาวจากผู้บริจาค (รับสินบน) ระบุเซลล์ในร่างกายของผู้ป่วย (host) โดยต่างประเทศ และโจมตีพวกเขา อวัยวะเสียหายมากที่สุดผิวหนัง ตับ และลำไส้ ภาวะแทรกซ้อนนี้สามารถพัฒนาภายในไม่กี่สัปดาห์ของการปลูก (GVHD เฉียบพลัน) หรือมากในภายหลัง (GVHD เรื้อรัง) เพื่อป้องกันภาวะแทรกซ้อนนี้ ผู้ป่วยอาจได้รับยาที่ระงับระบบภูมิคุ้มกัน นอกจากนี้ บริจาคสเต็มเซลล์สามารถถือว่าการเอาเม็ดเลือดขาวที่ทำให้เกิด GVHD ในกระบวนการเรียกว่า "ทีเซลล์จนหมด" ถ้า GVHD พัฒนา มันจะร้ายแรงมาก และรักษา ด้วยสเตอรอยด์หรือตัวแทนอื่น ๆ immunosuppressive GVHD สามารถรักษายาก แต่บางการศึกษาแนะนำว่า ผู้ป่วย ด้วยมะเร็งเม็ดเลือดขาวที่พัฒนา GVHD มีแนวโน้มมะเร็งกลับมา จะถูกดำเนินการทดลองทางคลินิกเพื่อหาวิธีการป้องกัน และรักษา GVHDโอกาสและความรุนแรงของภาวะแทรกซ้อนเฉพาะที่การรักษาของผู้ป่วย และควรหารือกับแพทย์ของผู้ป่วย

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

วิธีการที่ผู้บริจาคเซลล์ต้นกำเนิดของการจับคู่กับผู้ป่วยเซลล์ต้นกำเนิดในการปลูก allogeneic หรือ syngeneic? เพื่อลดผลข้างเคียงที่อาจเกิดขึ้นแพทย์ส่วนใหญ่มักจะใช้การปลูกถ่ายเซลล์ต้นกำเนิดที่ตรงกับเซลล์ต้นกำเนิดของตัวเองของผู้ป่วยอย่างใกล้ชิดที่เป็นไปได้ คนได้ชุดที่แตกต่างของโปรตีนที่เรียกว่ามนุษย์เม็ดโลหิตขาวที่เกี่ยวข้อง (HLA) แอนติเจนบนพื้นผิวของเซลล์ของพวกเขา ชุดของโปรตีนที่เรียกว่าชนิด HLA จะถูกระบุโดยการทดสอบเลือดพิเศษ. ในกรณีส่วนใหญ่ที่ประสบความสำเร็จในการปลูกถ่าย allogeneic ส่วนหนึ่งขึ้นอยู่กับวิธีที่ดีแอนติเจน HLA ของเซลล์ต้นกำเนิดของผู้บริจาคตรงกับผู้รับเซลล์ต้นกำเนิด สูงกว่าจำนวนของการจับคู่แอนติเจน HLA มากขึ้นโอกาสที่ร่างกายของผู้ป่วยจะยอมรับผู้บริจาคเซลล์ต้นกำเนิดที่ โดยทั่วไปผู้ป่วยที่มีโอกาสน้อยในการพัฒนาภาวะแทรกซ้อนที่เรียกว่าโรคการรับสินบนเมื่อเทียบกับโฮสต์ (GVHD) ถ้าเซลล์ต้นกำเนิดของผู้บริจาคและผู้ป่วยจะถูกจับคู่อย่างใกล้ชิด. ญาติใกล้ชิดโดยเฉพาะอย่างยิ่งพี่น้องมีแนวโน้มมากขึ้นกว่าคนที่ไม่เกี่ยวข้องกับ ได้รับการจับคู่ HLA อย่างไรก็ตามมีเพียง 25 ถึง 35 เปอร์เซ็นต์ของผู้ป่วยมีพี่น้อง HLA ที่จับคู่ โอกาสของการได้รับเซลล์ต้นกำเนิด HLA จับคู่จากผู้บริจาคที่ไม่เกี่ยวข้องจะดีกว่าเล็กน้อยประมาณร้อยละ 50 ในบรรดาผู้บริจาคที่ไม่เกี่ยวข้อง HLA จับคู่ดีขึ้นอย่างมากเมื่อผู้ให้และผู้รับมีพื้นหลังเชื้อชาติและเผ่าพันธุ์เดียวกัน แม้ว่าจำนวนของผู้บริจาคจะเพิ่มขึ้นโดยรวมจากบุคคลบางกลุ่มเชื้อชาติและเผ่าพันธุ์ยังคงมีโอกาสที่ต่ำกว่าในการหาผู้บริจาคที่ตรงกัน การลงทะเบียนเป็นอาสาสมัครบริจาคขนาดใหญ่สามารถให้ความช่วยเหลือในการหาผู้บริจาคที่ไม่เกี่ยวข้องที่เหมาะสม. เพราะฝาแฝดเหมือนมียีนเดียวที่พวกเขามีชุดเดียวกันของแอนติเจน HLA เป็นผลให้ร่างกายของผู้ป่วยจะยอมรับการปลูกจากคู่ที่เหมือนกัน แต่ฝาแฝดเหมือนเป็นตัวแทนของจำนวนเล็ก ๆ ของการเกิดทั้งหมดดังนั้นการปลูก syngeneic เป็นของหายาก. เป็นวิธีการถ่ายไขกระดูกที่ได้รับสำหรับการปลูก? เซลล์ต้นกำเนิดมาใช้ใน BMT มาจากศูนย์ของเหลวของกระดูกที่เรียกว่าไขกระดูก โดยทั่วไปขั้นตอนการขอไขกระดูกซึ่งเรียกว่า "เก็บเกี่ยว" จะคล้ายกันสำหรับทั้งสามประเภท BMTS (autologous, syngeneic และ allogeneic) ผู้บริจาคจะได้รับทั้งการดมยาสลบซึ่งทำให้คนที่จะนอนหลับได้ในระหว่างขั้นตอนหรือการระงับความรู้สึกในระดับภูมิภาคซึ่งทำให้เกิดการสูญเสียความรู้สึกด้านล่างเอว เข็มจะถูกแทรกผ่านผิวหนังที่ผ่านกระดูกเชิงกราน (สะโพก) กระดูกหรือในกรณีที่หายากที่กระดูก (กระดูกหน้าอก) และในไขกระดูกการวาดไขกระดูกจากกระดูก การเก็บเกี่ยวไขกระดูกจะใช้เวลาประมาณหนึ่งชั่วโมง. ไขกระดูกเก็บเกี่ยวมีการประมวลผลแล้วเพื่อเอาเศษเลือดและกระดูก ไขกระดูกเก็บเกี่ยวกระดูกสามารถใช้ร่วมกับสารกันบูดและแช่แข็งเพื่อให้เซลล์ต้นกำเนิดมีชีวิตอยู่จนกว่าพวกเขาจะมีความจำเป็น เทคนิคนี้เป็นที่รู้จักกันเก็บรักษา เซลล์ต้นกำเนิดสามารถแช่แข็งเป็นเวลาหลายปี. มีวิธี PBSCs ได้รับสำหรับการปลูก? เซลล์ต้นกำเนิดมาใช้ใน PBSCT มาจากกระแสเลือด กระบวนการที่เรียกว่า apheresis หรือ leukapheresis ถูกนำมาใช้เพื่อให้ได้ PBSCs สำหรับการปลูก สำหรับ 4 หรือ 5 วันก่อน apheresis, ผู้บริจาคอาจได้รับยาที่จะเพิ่มจำนวนของเซลล์ต้นกำเนิดปล่อยเข้าสู่กระแสเลือด apheresis ในเลือดจะถูกลบออกผ่านทางหลอดเลือดดำขนาดใหญ่ที่แขนหรือสายสวนหลอดเลือดดำส่วนกลาง (หลอดมีความยืดหยุ่นที่จะอยู่ในหลอดเลือดดำขนาดใหญ่ในลำคอ, หน้าอก, หรือบริเวณขาหนีบ) เลือดจะต้องผ่านเครื่องที่เอาเซลล์ต้นกำเนิดที่ เลือดจะถูกส่งกลับไปยังผู้บริจาคและเซลล์ที่เก็บรวบรวมจะถูกเก็บไว้ Apheresis มักจะใช้เวลา 4-6 ชั่วโมง เซลล์ต้นกำเนิดจะถูกแช่แข็งจากนั้นจนกว่าพวกเขาจะได้รับไปยังผู้รับ. วิธีการที่เซลล์ต้นกำเนิดจากสายสะดือได้รับสำหรับการปลูก? เซลล์ต้นกำเนิดอาจจะถูกดึงออกมาจากเลือดสายสะดือ สำหรับเรื่องนี้จะเกิดขึ้นแม่จะต้องติดต่อสายเลือดธนาคารก่อนการเกิดของทารก ธนาคารเลือดจากสายสะดืออาจขอให้เธอกรอกแบบสอบถามและให้ตัวอย่างเลือดขนาดเล็ก. สายธนาคารเลือดอาจจะเป็นที่สาธารณะหรือในเชิงพาณิชย์ สายสาธารณะธนาคารเลือดรับบริจาคเลือดจากสายสะดือและอาจให้เซลล์ต้นกำเนิดไปบริจาคให้กับบุคคลอื่นจับคู่ในเครือข่ายของตน ในทางตรงกันข้ามธนาคารเลือดจากสายสะดือในเชิงพาณิชย์จะเก็บเลือดจากสายสะดือสำหรับครอบครัวในกรณีที่มีความจำเป็นในภายหลังสำหรับเด็กหรือสมาชิกในครอบครัวอื่น. หลังจากที่เด็กจะเกิดและสายสะดือที่ได้รับการตัดเลือดถูกดึงจากสายสะดือ และรก กระบวนการนี้จะก่อให้เกิดความเสี่ยงต่อสุขภาพน้อยที่สุดเพื่อแม่หรือเด็ก ถ้าแม่เห็นด้วยเลือดสายสะดือมีการประมวลผลและแช่แข็งสำหรับการจัดเก็บโดยสายธนาคารเลือด เพียงเล็กน้อยเลือดสามารถเรียกข้อมูลจากสายสะดือและรกดังนั้นเซลล์ต้นกำเนิดที่เก็บรวบรวมโดยปกติจะใช้สำหรับเด็กหรือผู้ใหญ่ที่มีขนาดเล็ก. มีความเสี่ยงใด ๆ ที่เกี่ยวข้องกับการบริจาคไขกระดูก? เพราะเพียงจำนวนเล็กน้อยของไขกระดูกจะถูกลบออก บริจาคมักจะไม่ก่อให้เกิดปัญหาที่สำคัญใด ๆ สำหรับผู้บริจาค ความเสี่ยงที่ร้ายแรงที่สุดที่เกี่ยวข้องกับการบริจาคไขกระดูกที่เกี่ยวข้องกับการใช้งานของการระงับความรู้สึกในระหว่างขั้นตอน. พื้นที่ที่ไขกระดูกถูกนำออกมาอาจจะรู้สึกแข็งหรือเจ็บไม่กี่วันและผู้บริจาคอาจจะรู้สึกเหนื่อย ภายในเวลาไม่กี่สัปดาห์ที่ผ่านมาร่างกายของผู้บริจาคไขกระดูกแทนที่บริจาค; แต่เวลาที่จำเป็นสำหรับผู้บริจาคในการกู้คืนแตกต่างกัน บางคนจะกลับไปประจำตามปกติของพวกเขาภายใน 2 หรือ 3 วันในขณะที่คนอื่น ๆ อาจใช้เวลานานถึง 3-4 สัปดาห์ในการฟื้นตัวอย่างเต็มที่แรงของพวกเขา. มีความเสี่ยงใด ๆ ที่เกี่ยวข้องกับการบริจาค PBSCs? Apheresis มักจะทำให้เกิดความรู้สึกไม่สบายน้อยที่สุด ในช่วง apheresis คนอาจจะรู้สึกวิงเวียนหนาวสั่นอาการชารอบริมฝีปากและตะคริวในมือ ซึ่งแตกต่างจากการบริจาคไขกระดูกบริจาค PBSC ไม่ต้องดมยาสลบ ยาที่จะได้รับการกระตุ้นให้เกิดการชุมนุม (ปล่อย) ของเซลล์ต้นกำเนิดจากไขกระดูกเข้าสู่กระแสเลือดอาจทำให้กระดูกและปวดกล้ามเนื้อ, ปวดหัวอ่อนเพลียคลื่นไส้อาเจียนและ / หรือความยากลำบากในการนอนหลับ ผลข้างเคียงเหล่านี้มักจะหยุดภายใน 2 ถึง 3 วันในปริมาณที่ผ่านมาของยา. วิธีการที่ไม่ให้ผู้ป่วยได้รับเซลล์ต้นกำเนิดในระหว่างการปลูกหรือไม่หลังจากได้รับการรักษาด้วยยาที่สูงยาต้านมะเร็งและ / หรือการฉายรังสีที่ผู้ป่วยได้รับเซลล์ต้นกำเนิด ผ่านทางหลอดเลือดดำ (IV) สายเช่นเดียวกับการถ่ายเลือด เป็นส่วนหนึ่งของการปลูกนี้จะใช้เวลา 1-5 ชม. มีมาตรการพิเศษใด ๆ ที่ดำเนินการเมื่อผู้ป่วยโรคมะเร็งยังเป็นผู้บริจาค (autologous ปลูก) เซลล์ต้นกำเนิดที่ใช้สำหรับการปลูก autologous จะต้องเป็นอิสระของเซลล์มะเร็ง เซลล์เก็บเกี่ยวบางครั้งอาจได้รับการรักษาก่อนที่จะปลูกในกระบวนการที่เรียกว่า "กวาดล้าง" ที่จะกำจัดของเซลล์มะเร็ง กระบวนการนี้สามารถลบเซลล์มะเร็งจากการเก็บเกี่ยวเซลล์และลดโอกาสที่มะเร็งจะกลับมา เพราะกวาดล้างอาจเกิดความเสียหายบางเซลล์ต้นกำเนิดที่ดีต่อสุขภาพเซลล์มากขึ้นจะได้รับจากผู้ป่วยก่อนการปลูกเพื่อให้เพียงพอเซลล์ต้นกำเนิดที่มีสุขภาพดีจะยังคงอยู่หลังจากการกวาดล้าง. เกิดอะไรขึ้นหลังจากเซลล์ต้นกำเนิดที่ได้รับการปลูกถ่ายให้กับผู้ป่วยหรือไม่หลังจากที่เข้าสู่กระแสเลือด, ลำต้น เดินทางไปยังเซลล์ไขกระดูกที่พวกเขาจะเริ่มต้นใหม่ในการผลิตเซลล์เม็ดเลือดขาวเม็ดเลือดแดงและเกล็ดเลือดในกระบวนการที่เรียกว่า "engraftment." engraftment มักจะเกิดขึ้นภายในเวลาประมาณ 2-4 สัปดาห์หลังการปลูก แพทย์ตรวจสอบได้โดยการตรวจสอบค่าเลือดเป็นประจำ การกู้คืนที่สมบูรณ์ของการทำงานของระบบภูมิคุ้มกันจะใช้เวลานาน แต่ขึ้นไปหลายเดือนสำหรับผู้รับการปลูกถ่าย autologous และ 1 ถึง 2 ปีสำหรับผู้ป่วยที่ได้รับการปลูกถ่าย allogeneic หรือ syngeneic แพทย์ประเมินผลการทดสอบเลือดที่แตกต่างกันเพื่อยืนยันว่าเซลล์เม็ดเลือดใหม่ที่ถูกผลิตและจัดว่าเป็นมะเร็งไม่ได้กลับ ทะเยอทะยานไขกระดูก (การกำจัดของตัวอย่างเล็ก ๆ ของไขกระดูกผ่านเข็มสำหรับการตรวจสอบภายใต้กล้องจุลทรรศน์ที่) นอกจากนี้ยังสามารถช่วยให้แพทย์ตรวจสอบวิธีการที่ดีไขกระดูกใหม่คือการทำงาน. สิ่งที่เป็นผลข้างเคียงที่เป็นไปได้ของ BMT และ PBSCT? ความเสี่ยงที่สำคัญของ ทั้งการรักษาเป็นความอ่อนแอที่เพิ่มขึ้นต่อการติดเชื้อและมีเลือดออกเป็นผลมาจากการรักษามะเร็งขนาดสูง แพทย์อาจให้ยาปฏิชีวนะเพื่อป้องกันไม่ให้ผู้ป่วยหรือรักษาการติดเชื้อ นอกจากนี้ยังอาจให้การถ่ายเกล็ดเลือดของผู้ป่วยเพื่อป้องกันไม่ให้เลือดออกและเซลล์เม็ดเลือดแดงในการรักษาโรคโลหิตจาง ผู้ป่วยที่ได้รับการ BMT และ PBSCT อาจพบผลข้างเคียงระยะสั้นเช่นคลื่นไส้อาเจียนอ่อนเพลียเบื่ออาหารแผลในปาก, ผมร่วงและปฏิกิริยาทางผิวหนัง. ความเสี่ยงในระยะยาวที่อาจเกิดขึ้นรวมถึงภาวะแทรกซ้อนของยาเคมีบำบัด pretransplant และการรักษาด้วยการฉายรังสี เช่นภาวะมีบุตรยาก (ไม่สามารถที่จะผลิตเด็ก); ต้อกระจก (ขุ่นมัวของเลนส์ตาซึ่งทำให้เกิดการสูญเสียการมองเห็น); รอง (ใหม่) โรคมะเร็ง; และความเสียหายต่อตับไตปอดและ / หรือหัวใจ. ด้วยการปลูก allogeneic, บางครั้ง GVHD พัฒนาเมื่อเซลล์เม็ดเลือดขาวจากผู้บริจาค (รับสินบน) ระบุเซลล์ในร่างกายของผู้ป่วย (เจ้าภาพ) ในขณะที่ต่างประเทศและโจมตีพวกเขา อวัยวะส่วนใหญ่ได้รับความเสียหายบ่อยคือผิวหนังตับและลำไส้ ภาวะแทรกซ้อนนี้สามารถพัฒนาภายในไม่กี่สัปดาห์ที่ผ่านมาของการปลูก (เฉียบพลัน GVHD) หรือภายหลัง (เรื้อรัง GVHD) เพื่อป้องกันภาวะแทรกซ้อนนี้ผู้ป่วยอาจได้รับยาที่ปราบปรามระบบภูมิคุ้มกันของร่างกาย นอกจากนี้การบริจาคเซลล์ต้นกำเนิดสามารถรักษาได้ที่จะเอาเซลล์เม็ดเลือดขาวที่ก่อให้เกิด GVHD ในกระบวนการที่เรียกว่า "การสูญเสีย T-cell." ถ้า GVHD พัฒนาก็สามารถที่ร้ายแรงมากและรับการรักษาด้วยเตียรอยด์หรือสารภูมิคุ้มกันอื่น ๆ GVHD อาจเป็นเรื่องยากที่จะรักษา แต่บางการศึกษาแสดงให้เห็นว่าผู้ป่วยที่มีโรคมะเร็งเม็ดเลือดขาวที่พัฒนา GVHD มีโอกาสน้อยที่จะมีโรคมะเร็งกลับมา การทดลองทางคลินิกที่มีการดำเนินการเพื่อหาแนวทางในการป้องกันและรักษา GVHD. โอกาสและความรุนแรงของภาวะแทรกซ้อนที่มีความเฉพาะเจาะจงต่อการรักษาของผู้ป่วยและควรจะมีการหารือกับแพทย์ของผู้ป่วย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แล้วสเต็มเซลล์ของผู้บริจาคกับคนไข้สเต็มเซลล์ใน allogeneic หรือ syngeneic การปลูกถ่าย ?


เพื่อลดผลข้างเคียงที่อาจเกิดขึ้น แพทย์ส่วนใหญ่มักใช้ปลูกถ่ายสเต็มเซลล์ที่ตรงกับของผู้ป่วยเองสเต็มเซลล์เป็นอย่างใกล้ชิดที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ มีชุดที่แตกต่างกันของโปรตีนที่เรียกว่ามนุษย์เม็ดโลหิตขาวที่เกี่ยวข้อง ( hla ) แอนติเจนบนผิวเซลล์ของพวกเขาชุดของโปรตีนที่เรียกว่าประเภท hla คือระบุการทดสอบเลือดพิเศษ

ในกรณีส่วนใหญ่ความสำเร็จของการปลูกถ่าย allogeneic ขึ้นอยู่ในส่วนที่เกี่ยวกับวิธีการที่ดีต่อค่าสัมประสิทธิ์ ของผู้บริจาคสเต็มเซลล์ตรงกับของเซลล์ต้นกำเนิดของผู้รับ สูงกว่าตัวเลขของการจับคู่ hla antigens มากขึ้นโอกาสที่ร่างกายของผู้ป่วยจะรับของผู้บริจาคสเต็มเซลล์ .โดยทั่วไปผู้ป่วยมีโอกาสน้อยที่จะพัฒนาภาวะแทรกซ้อนที่เรียกว่าโรคการต่อต้าน ( gvhd ) หากเซลล์ต้นกําเนิดของผู้บริจาคและผู้ป่วยอย่างใกล้ชิดตรงกัน

ญาติใกล้ชิด โดยเฉพาะอย่างยิ่งพี่น้อง มากกว่ากัน คนเป็นค่าสัมประสิทธิ์ จับคู่ อย่างไรก็ตาม เพียง 25 ถึง 35 เปอร์เซ็นต์ของผู้ป่วยมีการตคู่พี่น้องโอกาสของการได้รับการตเซลล์ต้นกำเนิดจากผู้บริจาคที่ไม่เกี่ยวข้องกับจะดีขึ้นเล็กน้อย ประมาณร้อยละ 50 ของผู้บริจาคที่ไม่เกี่ยวข้อง hla ตรงกันการปรับปรุงอย่างมากเมื่อผู้บริจาคและผู้รับมีเหมือนกันเชื้อชาติและภูมิหลังทางเชื้อชาติ แม้ว่าจำนวนผู้บริจาคเพิ่มขึ้นโดยรวม