“I never heard of something like th

“I never heard of something like that,” Wendy, closed her eyes and began slowly to tell, “Since the first moment I can remember, I’ve lived in a monastery in the Old Holy City, surrounded by high walls, with no view of the sky beyond. Everything was taught to us with hospitality by the nuns, things like reading and writing or the understanding of maps. I still remember the name of my teacher, Faria. She once gave us a book to read, it was the special introduction about the Old Holy City. There were churches in the city, monasteries, libraries, memorial halls and heroic walls, but I have never heard of a prayer Room in the city. I lived in the monastery for more than 10 years, until the accident happened…”

Wendy had already previously mentioned to Nightingale that the monastery was one day attacked by a witch and many people also died during that attack. Taking advantage of the whole chaos, Wendy was able to get out of the monastery, “Also I don’t know which witch had so much courage to dare to challenge the church alone, but she saved you at least.”

“No, Veronica, the with came from inside the church,” Wendy shook her head, “She was, like me, a member of the monastery.”

“What… do you mean?”

“The girls living in the monastery could be divided into three groups, one group consisted out of people like me, who stayed from early age in the monastery, not knowing their own origins; one were orphans who lived on the streets and were adopted by the local church and afterwards sent to the monastery; and the last group consisted out of girls sold to the church by their own parents. We were all separated by age and placed into different quarters, and even the teaching wasn’t the same. From an early age onward we learned how to recognize the words, from ten to fourteen years old we studied carols and after fourteen we were schooled in etiquette. The early classes were called the literacy class by the nuns, and the older classes were called the choir class and the ceremony class. Once we became adults we would be sent away from the monastery.

This was the first time that Nightingale heard the other speaking about this – before, Wendy had never elaborated on her experience during her life in the monastery.

“During the first few years, I could often hear other girls screaming during the night – the screams came out of the direction of the choir classes and ceremony classes. I didn’t understand what was going on until I was old enough to get into the choir classes. Then I found out that during the nights higher ranks of the church would visit the dormitory, always dragging a few girls out of their beds, and only at daybreak the next day would they be sent back. But sometimes… not all of the girls would come back again.”

Nightingale clenched her lips, of course, she clearly knew what Wendy meant.

“This kind of thing would happen once or twice a month, frequently even two days successively. Then it was the day that I was selected. It was Faria who pulled me out of the room, whispering all the while into my ear that I should just bear with it, everything would become well. I was dragged by her into the corner of the garden where a room was built halfway underground. The room was brightly lit, at one side I could see how the females of the ceremony class being tortured, there were four to five men…” Her voice slightly shook. “When they came over to me, one of the women suddenly broke out from her shackles, grabbing the man closest to her, grabbed him by the neck and killing him just like he was a chicken, easily twisting his neck.”

“She… had awakened?”Reading anywhere else than volaretranslation, you’re stealing the translator’s lifelihood.

“I do not know,” Wendy shook her head, “those men had taken off their clothes, but they still wore their God’s Stone of Retaliation around their necks, but she was still able to kill one after another. One of them she seemed to want to skin alive, tearing one limp off after another, while he was still living. The last words he said before his death were… ‘an extraordinary’. The screams of the men alerted the guards and Faria who stood outside of the room. They immediately opened the iron gate and rushed in, but the scene in front of them rooted them on the spot, while the other woman directly rushed in their direction.”

“Was she a witch?” Asked Nightingale thrilled, “Were the guards also not an opponent for her?”

“The gap was simply too great. I later learned that those guards belonged to the Army of Judges. One of them blew his whistle while the other drew his sword. However, when the first one stopped blowing his whistle, she had already stepped in front of him, and penetrated his chest with her arm. In front of her, their armors were nothing more than a thin piece of paper.”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

"ผมไม่เคยได้ยินสิ่งที่, " เวนดี้ ปิดดวงตาของเธอ และเริ่มช้าบอก "ตั้งแต่ช่วงแรกที่จำได้ ฉันได้อาศัยอยู่ในอารามศักดิ์สิทธิ์เมืองเก่า ล้อมรอบ ด้วยกำแพงสูง ไม่มีวิวของท้องฟ้าเหนือ ทุกอย่างคือสอนให้เรา ด้วยการต้อนรับ โดยแม่ชี สิ่งที่ต้องการอ่านและการเขียน หรือความเข้าใจแผนที่ ผมยังจำชื่อของครูของฉัน เนสฟาเรีย เธอเคยให้เราจอง มันเป็นการแนะนำพิเศษเกี่ยวกับเมืองพระ มีคริสตจักรในเมือง อาราม ไลบรารี อนุสรณ์สถานห้องโถง และผนังกล้าหาญ แต่ผมเคยได้ยินของการสวดมนต์ในเมือง ฉันอาศัยอยู่ในวัดมากกว่า 10 ปี จนกระทั่งอุบัติเหตุเกิดขึ้น..."เวนดี้ได้กล่าวถึงแล้วก่อนหน้านี้ที่ Nightingale ว่า วัดวัน หนึ่งโจมตี โดยแม่มด และหลายคนเสียชีวิตระหว่างที่โจมตี ใช้ประโยชน์จากความสับสนวุ่นวายทั้ง เวนดี้ก็สามารถได้รับจากวัด "ยัง ไม่ทราบแม่มดที่มีความกล้าหาญมากกล้าท้าโบสถ์คนเดียว แต่เธอบันทึกคุณน้อย""ไม่มี เวโรนิกา ที่ มีมาจากภายในคริสตจักร, " เวนดี้ส่ายหัวของเธอ "เธอ ถูก เช่นฉัน เป็นสมาชิกของวัด""...คุณหมายถึงอะไร""สาวที่อาศัยอยู่ในวัดแบ่งออกได้เป็นสามกลุ่ม กลุ่มหนึ่งประกอบด้วยจากคนเช่นฉัน ที่พักจากอายุต้นในวัด ไม่ทราบว่าต้นกำเนิดของตัวเอง หนึ่งมีเด็กกำพร้าที่อาศัยอยู่บนท้องถนนโดยคริสตจักรท้องถิ่น และถูกส่งไปยังวัด หลังจากนั้น และกลุ่มสุดท้ายที่ประกอบด้วยจากสาวขายของศาสนจักร โดยพ่อแม่ของตนเอง เราทั้งหมดแยกตามอายุ และวางลงในไตรมาสที่แตกต่างกัน และแม้แต่การสอนไม่เหมือนกัน จากอายุต้นตั้งแต่ที่เราได้เรียนรู้วิธีการจดจำคำ จากสิบถึงสิบสี่ปีเก่าเราศึกษาคริสต์มาส และหลังจากสิบสี่ เราได้รับการศึกษาในมารยาท ชั้นต้นเรียกว่าระดับความรู้ โดยแม่ชี และเรียกว่าการเรียนมากกว่าการประสานเสียงและชั้นพิธี เมื่อเราเป็นผู้ใหญ่ เราจะถูกส่งออกจากวัดนี้เป็นครั้งแรกว่า Nightingale ได้ยินพูดอื่น ๆ เกี่ยวกับเรื่องนี้ – ก่อน เวนดี้ไม่มี elaborated ประสบการณ์ของเธอในระหว่างชีวิตของเธอในวัด"ในช่วงไม่กี่ปีแรก มักจะเห็นผู้หญิงคนอื่น ๆ ร้องช่วงกลางคืน – เสียงกรีดร้องออกมาจากทิศทางของนักร้องประสานเสียงชั้นเรียนและชั้นเรียนพิธี ฉันไม่เข้าใจสิ่งที่เกิดขึ้นจนอายุเข้าเรียนประสานเสียง แล้ว พบว่าในช่วงคืนสูงลำดับที่ของคริสตจักรจะไปหอพัก เสมอลากสาว ๆ ไม่กี่จากเตียงของพวกเขา และเฉพาะที่เดย์เบรกในวันถัดไป จะพวกเขาจะส่งกลับไป แต่บางครั้ง...ไม่ทั้งหมดของหญิงจะกลับมาอีก "Nightingale clenched her lips, of course, she clearly knew what Wendy meant.“This kind of thing would happen once or twice a month, frequently even two days successively. Then it was the day that I was selected. It was Faria who pulled me out of the room, whispering all the while into my ear that I should just bear with it, everything would become well. I was dragged by her into the corner of the garden where a room was built halfway underground. The room was brightly lit, at one side I could see how the females of the ceremony class being tortured, there were four to five men…” Her voice slightly shook. “When they came over to me, one of the women suddenly broke out from her shackles, grabbing the man closest to her, grabbed him by the neck and killing him just like he was a chicken, easily twisting his neck.”“She… had awakened?”Reading anywhere else than volaretranslation, you’re stealing the translator’s lifelihood.“I do not know,” Wendy shook her head, “those men had taken off their clothes, but they still wore their God’s Stone of Retaliation around their necks, but she was still able to kill one after another. One of them she seemed to want to skin alive, tearing one limp off after another, while he was still living. The last words he said before his death were… ‘an extraordinary’. The screams of the men alerted the guards and Faria who stood outside of the room. They immediately opened the iron gate and rushed in, but the scene in front of them rooted them on the spot, while the other woman directly rushed in their direction.”“Was she a witch?” Asked Nightingale thrilled, “Were the guards also not an opponent for her?”“The gap was simply too great. I later learned that those guards belonged to the Army of Judges. One of them blew his whistle while the other drew his sword. However, when the first one stopped blowing his whistle, she had already stepped in front of him, and penetrated his chest with her arm. In front of her, their armors were nothing more than a thin piece of paper.”

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

" ผมไม่เคยได้ยินอะไรแบบนี้ " เวนดี้ หลับตาและเริ่มพูดช้าๆ " ตั้งแต่วินาทีแรกที่ผมจำได้ ผมเคยอยู่ในวัดในเมืองศักดิ์สิทธิ์โบราณ ล้อมรอบด้วยกำแพงสูง ไม่มีมุมมองของท้องฟ้าเหนือ ทุกอย่างสอนให้เราด้วยไมตรีจิตจากแม่ชีเรื่องการอ่าน และการเขียน หรือความเข้าใจของแผนที่ ฉันยังคงจำชื่ออาจารย์ของฉัน ฟาเรีย . เธอเคยให้หนังสือมาอ่าน มันเป็นพิเศษแนะนำเกี่ยวกับเมืองศักดิ์สิทธิ์โบราณ มีโบสถ์ในเมือง , วัด , ห้องสมุด , ห้องโถงอนุสรณ์และผนังทีเดียว แต่ผมไม่เคยได้ยินว่า มีห้องละหมาด ในเมือง ผมอยู่วัดมา 10 กว่าปี จนเกิดอุบัติเหตุขึ้น . . . . . . . "เวนดี้ ได้เคยกล่าวกับนกไนติงเกลที่วัดได้ 1 วัน โดนแม่มด และหลายคนก็เสียชีวิตระหว่างการโจมตีนั้นได้ การใช้ประโยชน์จากความวุ่นวายทั้งหมด เวนดี้ก็ออกมาจากวัด " ผมยังไม่ทราบว่าแม่มดกล้ามากที่กล้าท้าทายคริสตจักรเพียงอย่างเดียว แต่เธอช่วยคุณน้อย "" ไม่ เวโรนิก้า ที่มีที่มาจากภายในโบสถ์ " เวนดี้ส่ายหน้า " มันเหมือนกับว่าผมเป็นสมาชิกของวัด "" อะไร . . . . . . . คุณหมายถึงอะไร ? "" ผู้หญิงที่อาศัยอยู่ในวัด แบ่งเป็น 3 กลุ่ม กลุ่มหนึ่งคือ จากคนที่เหมือนฉัน คนที่อยู่ในวัดจากอายุต้น ไม่รู้ที่มาของตนเอง หนึ่งเป็นเด็กกำพร้าที่อาศัยอยู่บนถนนและถูกรับเลี้ยงโดยคริสตจักรท้องถิ่น และหลังจากนั้นส่งไปยังวัด และ กลุ่มสุดท้าย คือ จากสาวขายโบสถ์โดยพ่อแม่ของพวกเขาเอง พวกเราทั้งหมดแยกตามอายุและอยู่ในไตรมาสที่แตกต่างกัน และแม้แต่การสอนไม่เหมือนกัน จากอายุต้น เป็นต้น เราเรียนรู้ที่จะรู้จักคำ จากสิบถึงสิบสี่ปีเก่าเราเรียน carols และหลังจากสิบสี่เราเรียนมารยาท คลาสแรกเรียกว่าการรู้เรียนโดยแม่ชี และชั้นเรียนเก่าเรียกว่าประสานเสียงคลาสและพิธีชั้น เมื่อเราเป็นผู้ใหญ่เราก็ถูกไล่ออกจากวัดนี่เป็นครั้งแรกที่ได้ยินคนอื่นพูดถึงไนติงเกล–ก่อนที่เวนดี้ไม่เคยอธิบายประสบการณ์ของเธอในชีวิตของเธอในวัด" ในช่วงไม่กี่ปีแรก ผมมักจะได้ยินเสียงผู้หญิงร้องในตอนกลางคืน และเสียงกรีดร้องออกมาจากทิศทางของคณะประสานเสียงชั้นเรียนและงานเรียน ฉันไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้นจนกระทั่งผมโตพอที่จะเข้าชมรมในชั้นเรียน แล้วฉันก็พบว่า ในช่วงคืนสูงกว่าอันดับของคริสตจักรที่จะเยี่ยมชมหอพัก มักจะลากสาวๆไปเตียงของพวกเขา และในรุ่งเช้าวันถัดไป พวกเขาจะถูกส่งตัวกลับ แต่บางครั้ง . . . . . . . ไม่ทั้งหมดของหญิงสาวก็กลับมาอีก . . .นกไนติงเกลแน่นริมฝีปากของเธอ แน่นอนเธออย่างชัดเจนว่า เวนดี้ หมายถึง" สิ่งนี้จะเกิดขึ้นหนึ่งครั้งหรือสองครั้งต่อเดือน บ่อยสองวันติด ๆ กัน มันเป็นวันที่ฉันได้รับเลือก มันคือ ฟาเรีย ที่ดึงฉันออกมาจากห้อง กระซิบในหูของฉันตลอดเวลาที่ฉันต้องอดทนกับมัน ทุกอย่างจะดี ผมก็ลากเธอเข้าไปในมุมสวนที่ห้องถูกสร้างขึ้นรถไฟใต้ดินไปครึ่งทางแล้ว ห้องก็สว่างจ้า ในด้านหนึ่งอาจดูว่าผู้หญิงในพิธีชั้นถูกทรมาน มี 4-5 คน . . . . . . . " เสียงของเธอสั่นเล็กน้อย . " เมื่อพวกเขาเดินมาหาชั้น หนึ่ง ของผู้หญิงก็โพล่งออกมาจากพันธนาการเธอคว้าคนใกล้เธอคว้าเขาคอ และฆ่าเขาอย่างที่เขาเป็น ไก่ สามารถบิดคอของเขา . "" เธอ . . . ตื่นแล้วหรือ ? " อ่านที่อื่นกว่า volaretranslation คุณกำลังขโมยของ แปล lifelihood ." ไม่รู้ " เวนดี้ส่ายหน้า " พวกนั้นก็รีบถอดเสื้อผ้า แต่พวกเขายังคงใส่หินของพระเจ้าที่จะตอบโต้รอบคอของพวกเขา แต่เธอก็ยังสามารถที่จะฆ่าหนึ่งหลังจากที่อื่น หนึ่งในนั้นดูเหมือนเธอต้องการผิวยังมีชีวิตอยู่หนึ่งหลังจากที่อื่นแล้วฉีกออก ในขณะที่เขายังมีชีวิตอยู่ คำสุดท้ายที่เขาพูดก่อนที่เขาจะตาย . . . . . . ' พิเศษ ' เสียงกรีดร้องของคนแจ้งยาม และฟาเรียที่ยืนอยู่นอกห้อง พวกเขารีบเปิดประตูเหล็กและรีบเร่ง แต่ฉากในด้านหน้าของพวกเขามีพวกเขาในจุด ขณะที่ผู้หญิงอื่น ๆ โดยตรง ไปในทิศทางของพวกเขา . "" เธอเป็นแม่มด " ถามนกไนติงเกลตื่นเต้น " การ์ดยังไม่คู่แข่งเธอเหรอ "" ช่องว่างเป็นเพียงมากเกินไป ฉันได้เรียนรู้ว่า ภายหลังทหารพวกนั้นเป็นทหารของผู้พิพากษา คนผิวปากของเขาขณะที่อื่น ๆดึงดาบของเขาออกมา อย่างไรก็ตาม เมื่อหนึ่งหยุดพัดเป่านกหวีดของเขา เธอได้ก้าวเข้ามาตรงหน้าเขา และทะลุหน้าอกกับแขนของเธอ ต่อหน้าเธอ เกราะของพวกเขาไม่มีอะไรมากกว่าแผ่นบางของกระดาษ .