For many centuries, the Bible—the J

For many centuries, the Bible—the Jewish and Christian scriptures—enjoyed a place at the center of Western culture. Here was the source of law, inspiration, comfort, hope, and redemption for countless numbers of people. At the same time, the Bible was also misused; many evils were perpetrated in its name by those who believed they were in possession of the true meaning of this book. Many nations were demonized because they did not bow down to the God of the Bible or its priests and interpreters. But those days of hegemony are gone.
We live in a time when the Bible is no longer taken for granted by most educated people as a book of central importance for ethical and spiritual education. On the one hand, the Bible has passed into the hands of fundamentalists who beat out a march of absolutism and apocalypse; on the other, it has become an archeological artifact which an academic elite search for signs of a distant past.
Meanwhile the children of the Jewish and Christian traditions go looking elsewhere for their spiritual sustenance. They migrate towards the religions of the East; they become infatuated with new forms of healing and psychology; they seek the feeling of connectedness in new tribal forms, but they do not look to the Bible for the discovery of meaning, identity, or community.
The dilemma facing those of us of a liberal and pluralistic persuasion who are committed in one way of another to revitalization of the Jewish and Christian traditions and therefore to the Bible is this: How to teach or preach the Bible in such a way that its power to comfort, heal, connect, and guide us can be recaptured? Or as the Lord asks his prophet Ezekial, “Mortal, can these bones live?”
That is our question. Can we take the old, dry bones of the Bible and give them breath so that they may live again. Some of us now working in the field of Bible-study believe that Bibliodrama is part of the answer.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เป็นเวลาหลายศตวรรษพระคัมภีร์ที่ชาวยิวและคริสเตียนพระคัมภีร์-ความสุขสถานที่ที่เป็นศูนย์กลางของวัฒนธรรมตะวันตก ที่นี่เป็นแหล่งที่มาของกฎหมายที่เป็นแรงบันดาลใจ, ความสะดวกสบาย, ความหวังและการไถ่ถอนสำหรับตัวเลขของผู้คนนับไม่ถ้วน ในขณะเดียวกันพระคัมภีร์ก็ผิด; หลายชั่วถูกปั่นหัวในชื่อโดยผู้ที่เชื่อว่าพวกเขาอยู่ในความครอบครองของความหมายที่แท้จริงของหนังสือเล่มนี้ หลายประเทศถูกประณามเพราะพวกเขาไม่กราบไหว้พระเจ้าของพระคัมภีร์หรือพระสงฆ์และล่ามของ แต่วันที่ผู้มีอำนาจจะหายไป.
เราอยู่ในช่วงเวลาที่พระคัมภีร์ถูกนำไม่ให้ได้รับการศึกษาโดยคนส่วนใหญ่เป็นหนังสือสำคัญกลางเพื่อการศึกษาจริยธรรมและจิตวิญญาณ ในมือข้างหนึ่งพระคัมภีร์ได้ผ่านไปอยู่ในมือของรากที่ตีออกเดือนมีนาคมของสมบูรณาญาสิทธิราชย์และคัมภีร์ของศาสนาคริสต์นั้น ที่อื่น ๆ มันได้กลายเป็นสิ่งประดิษฐ์ทางโบราณคดีซึ่งการค้นหานักวิชาการชั้นสูงสำหรับสัญญาณของอดีตอันไกลโพ้น.
ในขณะที่เด็กของประเพณีของชาวยิวและคริสต์ไปหาที่อื่น ๆ สำหรับการดำรงชีวิตของพวกเขาทางจิตวิญญาณ พวกเขาย้ายไปทางศาสนาของภาคตะวันออกนั้น พวกเขากลายเป็นหลงกับรูปแบบใหม่ของการรักษาและจิตวิทยา พวกเขาแสวงหาความรู้สึกของการเชื่อมโยงในรูปแบบของชนเผ่าใหม่ แต่พวกเขาไม่ได้มองไปที่พระคัมภีร์สำหรับการค้นพบความหมายของตัวตนหรือชุมชน.
ขึ้นเขียงหันหน้าไปทางคนของเราของการชักชวนเสรีนิยมและหลายฝ่ายที่มีความมุ่งมั่นในวิธีการอื่น เพื่อฟื้นฟูประเพณีของชาวยิวและคริสเตียนและดังนั้นพระคัมภีร์คือ: วิธีการสอนหรือเทศนาพระคัมภีร์ในลักษณะที่ว่าอำนาจของตนเพื่อความสะดวกสบายรักษาเชื่อมต่อและการให้คำแนะนำเราสามารถตะครุบ? หรือเป็นพระเจ้าขอให้ผู้เผยพระวจนะของเขา Ezekial "Mortal กระดูกเหล่านี้สามารถมีชีวิตอยู่?"
นั่นคือคำถามของเรา เราสามารถใช้เก่ากระดูกแห้งของพระคัมภีร์และให้พวกเขาหายใจเพื่อให้พวกเขาอาจมีชีวิตอีกครั้ง บางส่วนของเราตอนนี้ทำงานในด้านการศึกษาพระคัมภีร์เชื่อว่า Bibliodrama เป็นส่วนหนึ่งของคำตอบ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เป็นเวลาหลายศตวรรษ พระคัมภีร์ พระคัมภีร์ของชาวยิวและคริสต์ชอบสถานที่ที่เป็นศูนย์กลางของวัฒนธรรมตะวันตก ที่นี่คือแหล่งที่มาของกฎหมาย , แรงบันดาลใจ , ความสบาย , ความหวัง และการไถ่ถอนสำหรับตัวเลขที่นับไม่ถ้วนของคน ในเวลาเดียวกัน พระคัมภีร์ยังใช้ผิด หลายเรื่องถูกทำร้ายในชื่อโดยผู้ที่เชื่อว่าพวกเขาอยู่ในความครอบครองของความหมายที่แท้จริงของหนังสือเล่มนี้หลายประเทศมี demonized เพราะพวกเขาไม่กราบลงนมัสการพระเจ้าของพระคัมภีร์หรือของนักบวชและล่าม แต่ในวันเหล่านั้นที่เป็นเจ้าโลกแล้ว
เราอยู่ในเวลาเมื่อพระคัมภีร์ไม่ได้ถ่ายเพื่อรับโดยส่วนใหญ่มีเป็นหนังสือความสำคัญของจริยธรรมและจิตวิญญาณศูนย์กลางการศึกษา ในมือข้างหนึ่ง ,พระคัมภีร์ได้ผ่านเข้าสู่มือของ fundamentalists ใครชนะออกเดือนมีนาคมและทรราชวิบัติ ; ในอื่น ๆ มันได้กลายเป็น แหล่งโบราณคดีโบราณวัตถุซึ่งการค้นหายอดงานร่องรอยในอดีต
ขณะที่เด็กของยิวและคริสเตียนประเพณีไปมองหาที่อื่นเพื่อยังชีพจิตวิญญาณของพวกเขา โยกย้ายของพวกเขาที่มีต่อศาสนาของตะวันออกพวกเขากลายเป็นหลงกับรูปแบบใหม่ของการประสาน และจิตวิทยา พวกเขาแสวงหาความรู้สึกของการเชื่อมโยงในรูปแบบชนเผ่าใหม่ แต่พวกเขาไม่ได้มองไปที่พระคัมภีร์สำหรับการค้นพบความหมาย อัตลักษณ์ หรือชุมชน .
ไม่เผชิญหน้ากับพวกของ persuasion เสรีนิยมและพหุที่มุ่งมั่นในหนึ่งในวิธีอื่นเพื่อฟื้นฟูประเพณีคริสเตียนและชาวยิว และดังนั้น พระคัมภีร์คือ : วิธีการสอนหรือเทศนาพระคัมภีร์ในลักษณะของพลังงานเพื่อความสบาย รักษา เชื่อมต่อ และแนะนำเราสามารถ recaptured ? หรือพระเจ้าขอให้เขาพยากรณ์ ezekial " มนุษย์ กระดูกเหล่านี้จะมีชีวิต ?"
ที่เป็นคำถาม เราเอาอายุกระดูกของพระคัมภีร์ และให้ลมหายใจ เพื่อที่พวกเขาจะมีชีวิตอยู่อีกครั้ง บางอย่างเราตอนนี้ทำงานในฟิลด์ของการศึกษาพระคัมภีร์เชื่อว่าบีบลีโอดรามาเป็นส่วนหนึ่งของคำตอบ