THINK BOX: Playing for team farang

THINK BOX: Playing for team farang ?

Date: 03 Nov 2015 Source: Bangkok Post-Life

Symbol:
Attribute:
Category:


Adam Kohut

One summer when I was young, my mother, my younger brother Clay and I piled into the family Chevrolet Blazer - a tan-coloured vehicle we had inexplicably named Sparky - to make the eight-hour trip south, from Fort Worth to Kingsville, Texas, where my grandparents lived (and still do) in a stately white house that as far as I can tell has stood there since the dawn of time.About halfway there, we pulled over to stretch our legs at a small convenience store. Inside was a very tall, very black man, whistling under his breath as he browsed the coolers in the back, which held sodas and other beverages. He really did draw the eye - he was over 2m tall and so dark as to almost be blue. Clay froze, rigid. He had recently developed an obsession with basketball, a short-lived affair as peculiar as it was passionate. Despite never watching (much less playing) a game, Clay owned an official Shaquille O'Neal replica jersey, which he wore as he revelled in the sweaty gaze of a poster depicting the then-superstar athlete mid-dunk.

To Clay, then, the man in the store was less a chance encounter than an unscheduled meeting with providence.

"Would you look at that!" he shouted, with a gleeful little laugh. "A basketball player!"

My mother's embarrassment was insurmountable. Crimson-cheeked, she issued a hurried apology and dragged outside her star-struck son, whose fingers she practically had to pry from the door jamb. Given any longer, Clay might have asked for an autograph. As it were, my mother managed to herd him - and his cackling older brother - back into old Sparky, which in her haste to escape made skid marks on the oil-stained pavement.

I recall this moment often, especially when I hear the word farang slung my way. I suppose this makes sense, the Thai word for "white people" - which rounds up all humans of a certain race into a singular group possessing the same traits and qualities - being a casual, if absurd, divisor used by the young, the middle-aged, the old, the poor and the rich.

Reverse the situation, I tell myself. Say I stood in the waxen gleam of one of the half-dozen luxurious supermalls that line Sukhumvit Road, pointing at passers-by and declaring: "Asian!" Fury would reign. I'd go viral, left like a sacrificial offering to the insatiable scorn of internet hysteria. Maybe someone would beat me up. I'd almost certainly be labelled a racist.

Newspaper headlines in the past few weeks alone have seen Thais outraged by foreign men swindling millions from Thai women in various cases of online romance fraud (conveniently looking the other way as multitudinous instances of the same crime are committed by Thai women upon dim-witted foreign men) and a pseudo-scandal involving differing admission fees for Thais and foreigners to a national park. Anywhere you go, you run into this schism - us and them, a perfect breeding ground for double standards - which is bizarrely encouraged, overlooking (or disregarding) the idea that it is at direct odds with the country's attempt to close the gap separating it from the Western world. Building a bridge is arduous enough. Why insist on using rotten wood? For the remainder of the journey, my mother gave Clay and I the time-worn parental spiel on the pitfalls of shallow judgement, of taking purposeful detours to call attention to difference.

Why was the man a basketball player, in Clay's eyes? That was the important question, the question my mother demanded my brother and I ask ourselves. The answer was not because Clay had seen him shooting hoops in the parking lot, but because the man was black. The problem was not in people's differences, but in the focus - and in the resulting judgements - on them. "And we've all got it hard enough, without you circling it in red," my mother said.

Perhaps there is room in society for the preconceived notions such as those floating within the word farang, or in the idea that every tall black man is an NBA star. Perhaps they make a bit of sense.

And no, maybe we don't, all of us dumb humans, play for the same team. Hell, I'm not convinced we share the same court. Which means we're out of active competition. Fair enough. But then, what's the point in keeping score?

Adam Kohut is the sub-editor for Guru magazine.

"Building a bridge is arduous enough. Why insist on using rotten wood?"

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

กล่องคิด: เล่นทีมฝรั่ง วัน: 03 2015 พ.ย.แหล่ง: ชีวิตหลังกรุงเทพมหานคร สัญลักษณ์: แอตทริบิวต์: หมวดหมู่: อาดัม Kohutร้อนหนึ่งเมื่อผมสาว แม่ น้องของฉันดิน และฉันชั้นในครอบครัวเสื้อสามารถเชฟโรเลต - ตาลสีรถเราได้ inexplicably ชื่อ Sparky - เพื่อให้การเดินทาง 8 ชั่วโมงใต้ จากฟอร์ทเวิร์ธไป Kingsville เท็กซัส ที่ปู่ย่าตายายของฉันอาศัยอยู่ (และยังคง ทำ) ในที่สูง ๆ ไวท์เฮ้าส์ที่เดียวที่ผมสามารถบอกได้ยืนอยู่มีตั้งแต่รุ่งอรุณของเวลา เกี่ยวกับอยู่ตรงกลาง มี เราดึงผ่านการยืดขาของเราที่ร้านสะดวกซื้อขนาดเล็ก ภายในมาดำปี๋ ชะลูด วิสท์ลิงภายใต้ลมหายใจของเขา ตามที่เขาเรียกตู้แช่หลัง ซึ่ง sodas และเครื่องดื่มอื่น ๆ เขาจริง ๆ ไม่ได้วาดตา - กำลังกว่า 2 เมตรสูง และมืดจึงเกือบจะไม่ได้สีน้ำเงิน ดิน froze แข็ง นอกจากนี้เขาเพิ่งมีพัฒนาการครอบงำ ด้วยบาสเกตบอล เรื่องช่วงสั้น ๆ ที่แปลกประหลาดก็หลงใหล แม้จะไม่เคยดู (เล่นมากน้อย) เกม ดินเป็นเจ้าของมีทาง Shaquille O'Neal จำลองเจอร์ซีย์ ซึ่งเขาสวมเป็นเขา revelled ในสายตา sweaty ของโปสเตอร์แสดง dunk กลางนักกีฬาดารานั้นกับดิน แล้ว มนุษย์ในเก็บได้น้อยกว่ามีโอกาสเผชิญหน้ามากกว่าการประชุมเป็นไปด้วยการจัดเตรียม"จะคุณมองที่" เขาตะโกน กับหัวเราะน้อย gleeful "เป็นผู้เล่นบาสเก็ตบอล"ความลำบากใจของแม่ถูก insurmountable คริมสัน cheeked เธอออกขอโทษ hurried และลากนิ้วเธอจริงมี pry จาก jamb ประตูนอกลูกชายของเธอ star-struck ให้อีกต่อไป ดินเหนียวอาจมีขอออโตกราฟ เท่านั้น แม่จัดการกวาดต้อนเขา -และพี่ชายของเขา cackling - Sparky เก่า ซึ่งเธอรีบหนีการลื่นไถลทำเครื่องบนผิวสีน้ำมัน ไว้ฉันจำช่วงเวลานี้มัก โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อฟังฝรั่งคำ slung วิธีของฉัน สมมติว่า นี้ทำให้รู้สึก คำไทยสำหรับ "ขาวคน" - การปัดเศษค่ามนุษย์ทั้งหมดการแข่งขันในกลุ่มเอกพจน์มีลักษณะเดียวกันและคุณภาพ - การหารสบาย ๆ ถ้าไร้สาระ หนุ่มสาว ในวัยกลางคน เก่า คนจน และคนรวยกลับสถานการณ์ ฉันบอกตัวเอง พูดยืนคล้ายปีศาจ waxen ของ supermalls half-dozen หรูที่ถนนสุขุมวิท ชี้ไปที่ passers-by และประกาศรายการ อย่างใดอย่างหนึ่ง: "เอเชีย" โกรธจะครอบครอง ฉันจะไปไวรัส ซ้ายไปชนประเทศไม่เพียงพอของ hysteria อินเทอร์เน็ตเช่นจึงบูชา บางทีคนจะตกบันได ฉันจะเกือบแน่นอนสามารถ labelled racist เป็นพาดหัวหนังสือพิมพ์ในผ่านมาไม่กี่สัปดาห์เดียวได้เห็นคนไทย โดยคนต่างประเทศ swindling ล้านจากหญิงไทยในกรณีต่าง ๆ ของการฉ้อโกงออนไลน์โรแมนติก (เชิญดู วิธีอื่น ๆ เป็นอินสแตนซ์ multitudinous อาชญากรรมเดียวกันมุ่งมั่น โดยหญิงไทยเมื่อมนุษย์ต่างต้อง) และสแกนดัลเทียมที่เกี่ยวข้องกับค่าธรรมเนียมการศึกษาแตกต่างกันสำหรับชาวไทยและชาวต่างชาติเป็นอุทยานแห่งชาติ outraged ไหน คุณจุด ๆ นี้แตกแยก - เราและพวกเขา สมบูรณ์พันธุ์พื้นสำหรับสองมาตรฐาน - bizarrely สนับสนุน มองเห็น (หรือน่าเคารพ) ซึ่ง คิดว่าในราคาโดยตรงกับประเทศของพยายามปิดช่องว่างที่แยกจากโลกตะวันตก สร้างสะพานได้ลำบากมาก ยืนยันใช้ไม้เน่าทำไม ส่วนที่เหลือของการเดินทาง แม่ให้กับดินและเวลาสวมใส่โดยผู้ปกครอง spiel บนข้อผิดพลาดของการตัดสินตื้น detours purposeful เพื่อแยกแยะความแตกต่างของทำไมมีคนเล่นบาสเกตบอล ตาของดิน ที่คำถามสำคัญ คำถามแม่แค่น้องและถามตัวเอง คำตอบคือไม่ได้ เพราะดินเห็นเขายิงห่วงในจอด แต่เนื่อง จากคนเป็นสีดำ ปัญหามีไม่ความแตก ต่างของผู้คน แต่ ใน ความ - และ judgements ผล - บน "และเราทั้งหมดได้นั้นหนักพอ คุณ circling สีแดง แม่กล่าวว่าบางทีมีห้องพัก ในสังคมสำหรับความเข้าใจเข้าใจเช่นลอยภายในฝรั่งคำ หรือความคิดที่ว่าทุกคนดำสูงสตาร์เอ็นบีเอ บางทีพวกเขาทำให้ความรู้สึกและไม่มี บางทีเราไม่ เรา dumb มนุษย์ เล่นในทีมเดียวกัน Hell ผมไม่เชื่อเราใช้ศาลเดียวกัน ซึ่งหมายความว่า เรากำลังออกจากการแข่งขันที่ใช้งานอยู่ แฟร์พอ แต่แล้ว อะไรคือจุดในการเก็บคะแนนอาดัม Kohut เป็นตัวแก้ไขย่อยสำหรับกูรูนิตยสาร"สร้างสะพานได้ลำบากมาก ทำไมยืนยันใช้ไม้เน่า"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

คิด BOX: เล่นสำหรับฝรั่งทีม? วันที่: 3 พฤศจิกายน 2015 ที่มา: บางกอกโพสต์-Life สัญลักษณ์: คุณสมบัติ: ประเภท: อดัมโคฮุทฤดูร้อนหนึ่งเมื่อผมเป็นเด็กแม่ของฉันน้องชายของฉันดินและฉันซ้อนในครอบครัวเชฟโรเลตเบลเซอร์ - ผิวสีแทนสีรถที่เราได้ตั้งชื่ออย่างลึกลับสปาร์ก - เพื่อให้การเดินทางแปดชั่วโมงทางทิศใต้จากฟอร์ตเวิร์ ธ ที่จะคิงส์เท็กซัสที่ปู่ย่าตายายของฉันอาศัยอยู่ (และยังคงทำ) ในบ้านสีขาวสง่างามว่าเท่าที่ผมสามารถบอกได้มี ยืนอยู่ที่นั่นตั้งแต่รุ่งอรุณของ time.About ลงครึ่งหนึ่งมีเราดึงไปที่จะยืดขาของเราได้ที่ร้านสะดวกซื้อขนาดเล็ก ภายในเป็นที่สูงมากคนดำมากผิวปากภายใต้ลมหายใจของเขาในขณะที่เขาเรียกดูคูลเลอร์ในด้านหลังซึ่งจัดขึ้นโซดาและเครื่องดื่มอื่น ๆ เขาจริงๆไม่วาดตา - เขาได้มากกว่า 2 เมตรสูงและความมืดเพื่อให้เป็นไปเกือบเป็นสีฟ้า แช่แข็งดินแข็ง เขามีการพัฒนาเมื่อเร็ว ๆ นี้ถูกครอบงำด้วยบาสเกตบอล, เรื่องอายุสั้นเป็นที่แปลกประหลาดเพราะมันเป็นความรัก แม้จะไม่เคยดู (เล่นน้อยมาก) เกมดินเป็นเจ้าของอย่างเป็นทางการ Shaquille O'Neal เสื้อแบบจำลองซึ่งเขาสวมในขณะที่เขาปลื้มในสายตาขับเหงื่อของโปสเตอร์ภาพวาดที่นักกีฬานั้นซูเปอร์สตากลางจิ้ม. เพื่อดินแล้ว คนที่อยู่ในการจัดเก็บได้น้อยมีโอกาสพบกว่าการประชุมที่กำหนดไว้ก่อนด้วยความรอบคอบ. "คุณจะดูว่า!" เขาตะโกนด้วยเสียงหัวเราะเล็ก ๆ น้อย ๆ ดีใจ "ผู้เล่นบาสเก็ต!" ลำบากใจแม่ของฉันก็ผ่านไม่ได้ สีแดงเข้มยุ้ยเธอออกมาขอโทษและรีบลากนอกลูกชายดาวหลงเธอมีนิ้วมือของเธอในทางปฏิบัติมีการแงะจากวงกบประตู ป.ร. ให้ไว้ได้อีกต่อไปดินอาจจะขอลายเซ็น มันเป็นแม่ของฉันจัดการเพื่อฝูงเขา - และการพูดเหลวไหลพี่ชายของเขา - กลับเข้ามาในเก่าสปาร์กซึ่งในความเร่งรีบของเธอที่จะหลบหนีทำเครื่องหมายการลื่นไถลบนทางเท้าน้ำมันสี. ผมจำได้ในขณะนี้มักจะโดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อผมได้ยินคำว่า ฝรั่งสะพายทางของฉัน ฉันคิดว่านี้ทำให้รู้สึกคำไทยสำหรับ "คนผิวขาว" - ซึ่งรอบถึงมนุษย์ทุกคนการแข่งขันบางอย่างลงในกลุ่มเอกพจน์ที่มีลักษณะเดียวกันและคุณภาพ - เป็นแบบสบาย ๆ ถ้าไร้สาระหารใช้โดยหนุ่มกลาง -aged เก่าที่ไม่ดีและอุดมไปด้วย. ย้อนกลับสถานการณ์ที่ผมบอกกับตัวเอง บอกว่าผมยืนอยู่ในแสงขี้ผึ้งของหนึ่งใน Supermalls ครึ่งโหลหรูหราที่เส้นถนนสุขุมวิทชี้ไปที่ผู้คนและประกาศ: "เอเชีย" ความโกรธจะขึ้นครองราชย์ ฉันไปไวรัสซ้ายเหมือนไหว้ไปดูถูกไม่รู้จักพอของฮิสทีเรียอินเทอร์เน็ต อาจจะมีคนที่จะชนะฉันขึ้น ฉันเกือบจะแน่นอนจะระบุว่าชนชั้น. พาดหัวข่าวหนังสือพิมพ์ในช่วงไม่กี่สัปดาห์ที่ผ่านมาเพียงอย่างเดียวได้เห็นคนไทยเจ็บแค้นโดยคนต่างชาติฉ้อโกงล้านจากหญิงไทยในหลาย ๆ กรณีของการทุจริตโรแมนติกออนไลน์ (สิ่งอำนวยความสะดวกที่กำลังมองหาวิธีการอื่น ๆ เช่นกรณีหลากหลายของอาชญากรรมเดียวกัน โดยมีความมุ่งมั่นอยู่กับผู้หญิงไทยคนต่างชาติสลัวฉลาด) และเรื่องอื้อฉาวหลอกที่เกี่ยวข้องกับการที่แตกต่างกันค่าธรรมเนียมเข้าชมสำหรับคนไทยและชาวต่างชาติที่จะเป็นอุทยานแห่งชาติ ทุกที่ที่คุณไปคุณวิ่งเข้ามาในความแตกแยกนี้ - เราและพวกเขาพื้นพันธุ์ที่สมบูรณ์แบบสำหรับสองมาตรฐาน - ซึ่งได้รับการสนับสนุนพิกลสามารถมองเห็น (หรือไม่คำนึงถึง) ความคิดที่ว่ามันอยู่ที่การต่อรองโดยตรงกับความพยายามของประเทศที่จะปิดช่องว่างแยกมัน จากโลกตะวันตก สร้างสะพานเป็นที่ยากลำบากพอ ทำไมยืนยันในการใช้ไม้ผุ? สำหรับส่วนที่เหลือของการเดินทางที่แม่ของฉันให้ดินและฉันผู้ปกครองเวลาสวมใส่กล่อมในข้อผิดพลาดของการตัดสินตื้นของการออกนอกเส้นทางเด็ดเดี่ยวที่จะเรียกความสนใจไปที่ความแตกต่าง. ทำไมเป็นคนที่เป็นนักบาสเกตบอลในสายตาของดิน? นั่นเป็นคำถามที่สำคัญคำถามแม่ของฉันถามพี่ชายของฉันและฉันถามตัวเอง คำตอบที่ได้รับไม่ได้เพราะดินได้เห็นเขายิงห่วงในลานจอดรถ แต่เป็นเพราะคนที่เป็นสีดำ ปัญหาไม่ได้อยู่ในความแตกต่างของผู้คน แต่ในโฟกัส - และในการตัดสินผล - เกี่ยวกับพวกเขา "และเราได้ทั้งหมดได้มันยากพอโดยที่คุณวงในสีแดง" แม่ของฉันบอกว่า. บางทีอาจจะมีห้องพักในสังคมสำหรับสันนิษฐานเช่นที่ลอยอยู่ภายในฝรั่งคำหรือในความคิดที่ว่าทุกสีดำสูง คนที่เป็นดาราเอ็นบีเอ บางทีพวกเขาอาจทำให้บิตของความรู้สึก. และไม่มีบางทีเราไม่ได้ทั้งหมดของมนุษย์เราใบ้เล่นให้กับทีมเดียวกัน นรกฉันไม่มั่นใจเราแบ่งปันศาลเดียวกัน ซึ่งหมายความว่าเราจะออกจากประจำการแข่งขัน ยุติธรรมเพียงพอ แต่แล้วสิ่งที่จุดคะแนนในการรักษาหรือไม่อดัมโคฮุทเป็นบรรณาธิการย่อยสำหรับนิตยสารคุรุ. "การสร้างสะพานเป็นที่ยากลำบากพอ. ทำไมยืนยันในการใช้ไม้เน่าเสีย?"

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

คิดว่ากล่อง : เล่นเพื่อทีมฝรั่ง ?

วันที่ : 03 พ.ย. 2558 ที่มา : Bangkok Post ชีวิต

: :

สัญลักษณ์ของหมวดหมู่ :




อดัมโคเอิตฤดูร้อนครั้งหนึ่งตอนที่ฉันยังเด็ก แม่ผม น้องชายผมยัดเข้าไปในดินและครอบครัวเชฟโรเลตเสื้อสามารถ - tan สีรถเราได้มีชีวิตชีวา - ทำให้ลึกลับชื่อ แปดชั่วโมงการเดินทางใต้จาก Fort Worth ใน Kingsville , เท็กซัสที่ปู่เคย ( และยังคงทำ ) ในบ้านที่โอ่อ่าสีขาวนั้นเท่าที่ผมสามารถบอกได้ยืนอยู่ตรงนั้นตั้งแต่รุ่งอรุณของเวลา ประมาณครึ่งทาง เราก็ดึงให้ยืดขาของเราที่ร้านสะดวกซื้อเล็กๆ อยู่สูงมาก สีดำผู้ชายผิวปากภายใต้ลมหายใจของเขาขณะที่เขาดูเย็นในด้านหลัง ซึ่งจัดโซดาและเครื่องดื่มอื่น ๆเขาก็วาดตา เขาสูงกว่า 2 เมตร และมืดมาก เป็นเกือบเป็นสีน้ำเงิน ดินเหนียวแข็ง แข็ง . เขาเพิ่งพัฒนา หมกมุ่นกับบาสเกตบอล เป็นเรื่องสั้น ๆประหลาด มันลึกซึ้ง แม้ไม่เคยดู ( มากน้อยกว่าการเล่นเกม , ดินเหนียวเป็นเจ้าของอย่างเป็นทางการแชคิลโอนีล Replica Jersey ,ที่เขาใส่ เขา revelled ในสายตาที่ชุ่มเหงื่อของโปสเตอร์ภาพวาดแล้ว ซุปเปอร์สตาร์นักกีฬามิดดังค์

ดินแล้ว ผู้ชายในร้าน ได้มีโอกาสพบกว่านัดหมายกับความรอบคอบน้อย

" ดูนั่นสิ ! " เขาตะโกนพร้อมกับเสียงหัวเราะร่าเริง . ผู้เล่นบาสเกตบอล !

แม่อับอายก็ผ่านไม่ได้ ยุ้ยแดง ,เธอออกมาขอโทษรีบลากนอกของเธอดาวหลงลูกชาย ที่นิ้วเธอแทบจะต้องแงะจากบานประตู . ให้อีกต่อไป ดินจะได้ขอลายเซ็น มันเป็น , แม่จัดการต้อนเขาและพี่ชายของเขา - แต่ - กลับมาสปาร์กเก่า ซึ่งรีบเร่งเธอหนีทำให้ลื่นไถลเครื่องหมายบนน้ำมันเลอะพื้น

จำได้ช่วงเวลานี้บ่อยๆโดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อฉันได้ยินคำว่าฝรั่งสะพายไป ฉันคิดว่ามันสมเหตุสมผล โดยคำว่า " คนขาว " ซึ่ง รอบขึ้นทั้งหมดของมนุษย์บางเชื้อชาติเป็น เอกพจน์ กลุ่มที่มีคุณลักษณะและคุณภาพเดียวกันเป็นแบบสบายๆ ถ้าไร้สาระ ตัวหารที่ใช้โดยเด็ก วัยกลางคน คนแก่ คนจน และคนรวย

ย้อน สถานการณ์แบบนี้ ฉันบอกตัวเองว่าฉันยืนอยู่ในแววมั่หนึ่งของครึ่งโหลที่หรูหรา supermalls ถนนเส้นสุขุมวิท ชี้ที่ผ่านและประกาศ : " เอเชีย " Fury จะครอบครอง ฉันไปไวรัสทิ้งเหมือนยอมถูกบูชายัญเพื่อดูหมิ่นละโมบของฮิสทีเรีย อินเทอร์เน็ต บางคนอาจจะทำร้ายผม ฉันเกือบจะแน่นอนจะข้อความเหยียดผิวหรอก

หนังสือพิมพ์พาดหัวข่าวในอีกไม่กี่สัปดาห์เดียวได้เห็นคนไทยข่มขืนโดยผู้ชายต่างประเทศหลอกลวงล้านจากผู้หญิงไทยในคดีต่างๆของการหลอกลวงโรแมนติกออนไลน์ ( สะดวกหา วิธีอื่น ๆเช่นกรณีมากมายของอาชญากรรมเดียวกันจะกระทำโดยผู้หญิงไทยกับผู้ชายต่างชาติ สลัวซึ่งมีสติปัญญา ) และ เรื่องอื้อฉาวที่เกี่ยวข้องกับเทียมแตกต่างกันค่าธรรมเนียมค่าเข้าชมสำหรับชาวไทยและชาวต่างประเทศ เพื่อแห่งชาติทุกที่ที่คุณไป เธอวิ่งเข้ามาในนี้ความแตกแยก - เราและพวกเขามีพื้นพันธุ์ที่สมบูรณ์แบบสำหรับมาตรฐาน - คู่ซึ่งคือใจพิกล มองเห็น ( หรือเรื่อง ) ความคิดที่ว่า มันอยู่ที่อัตราต่อรองโดยตรงกับประเทศพยายามที่จะปิดช่องว่างที่แยกจากโลก ตะวันตก การสร้างสะพานก็ยากพอแล้ว ทำไมยืนยันการใช้ไม้ผุๆ สำหรับส่วนที่เหลือของการเดินทางแม่ของฉันให้ดินเหนียวและฉันเวลาสวมใส่กล่อมโดยผู้ปกครองในการตัดสินผิดพลาดของตื้น การตั้งใจแวะเรียกความสนใจให้แตกต่าง

ทำไมผู้ชายเล่นบาสเกตบอลในเคลย์ตา ? นั่นคือคำถามที่สำคัญคำถามที่แม่ถามพี่ชายของฉันและฉันถามตัวเอง คำตอบคือ ไม่ได้ เพราะ ดิน ได้ เห็น เขา เล่นบาส ที่ลานจอดรถแต่เพราะผู้ชายสีดำ ปัญหาไม่ได้อยู่ในความแตกต่างของผู้คน แต่ในโฟกัส - และในผลคำพิพากษา - พวกเขา " และเราทั้งหมดได้ยากพอโดยไม่ต้องคุณวงมันสีแดง " แม่ของฉันพูด

บางทีมีห้องพักในสังคมสำหรับความคิดอุปาทาน เช่น ผู้ที่ลอยอยู่ภายในคำฝรั่ง หรือความคิดที่ว่ามนุษย์ทุกคนสีดำสูงเป็นเอ็นบีเอดาวบางทีพวกเขาทำบิตของความรู้สึก

ไม่มี บางทีเราไม่รู้ มนุษย์เราทุกคนโง่ เล่นทีมเดียวกัน นรก ผมไม่มั่นใจว่าเราจะใช้สนามเดียวกัน ซึ่งหมายความว่าเราต้องออกจากการแข่งขันที่ใช้งานอยู่ ยุติธรรมเพียงพอ แต่แล้ว อะไรคือจุดประสงค์ในการรักษาคะแนน ?

อดัมโคเอิตเป็นซับบรรณาธิการนิตยสารกูรู

" สร้างสะพานก็ยากพอแล้ว ทำไมยืนยันการใช้ไม้เน่า ?