They swarmed fast, it looked like a

They swarmed fast, it looked like an angry mob, civilian clothes, but the way they moved in formations told an entirely different story. Covert ops, likely trying to look like protestors so that when they were inevitably shot down by the guarding forces, it would cause an uproar in the city. A rising in the wake of a ‘senseless slaughter’.

Hanzo wasn’t sure, and he would never be sure, how it happened. Looking back would only bring him to the moment when he realized McCree had vanished out of his sight, the damn idiot.

He was quick to change his position, sprinting along the walkways that were above the masses, trying his best to be discrete in the evening light. He couldn’t stop his rising heartbeat as he failed to locate the cowboy. Each balcony he peered from proved fruitless and he was about bark out over the commlink that he’d lost him – about to admit to a lapse in attention – when he heard gunshots. Six, rapid succession, the telltale sound of McCree fanning the hammer of Peacekeeper.

There was never a moment before where Hanzo had been so quick to scale a building. His chest heaved slightly from the effort when he got to the vantage point where he could see McCree. The gunslinger was aiming down an alley, at people he couldn’t see, wild grin on his face as he fought.

Hanzo couldn’t help mimicking the smile, pleased that the cowboy was unharmed and that he hadn’t failed his job as cover fire.

As if he could tell that now was the moment that Hanzo had arrived, the rumbling voice came over his commlink. “Line ‘em up,”

“Knock them down.” The archer replied, having heard McCree’s line one too many times.

The cowboy sprang into action, rolling to break the line of sight his attackers had on him. Readying three arrows, he launched them in rapid succession as the enemies rounded the corner to get at McCree, clearly unaware of an archer watching his back.

He was lining up a fourth arrow, but too slow as another man rounded the corner, gun ready. The shot went off and Hanzo watched in horror as Peacekeeper went flying, clattering near the entrance to the alley. He fired an arrow, striking the gunman in the chest, satisfied with how he crumpled.

It seemed that McCree was not, with the shake of his hand, likely hit from the shot to his gun, he ran headlong into the alley, not even pausing to pick up his gun. He had a look about him, like a man possessed.

“McCree!” Hanzo shouted over the commlink as the cowboy disappeared from his sight. He was quick to jump down, ignoring the ache in his knees as his prosthetics hit the ground and he took off running. Gunshots, and even if the archer hadn’t seen McCree run in without his gun, he would have known those weren’t from the revolver.

He dashed to the entrance of the alley. He could see McCree crumpled on the ground and regardless of how fast his heart was beating, he centered his mind.

It took only a second for him to nock the arrow, holding as he took a deep breath in. He didn’t waste time to shout, didn’t need to awake the dragons along his arm, they were already coiling, prepared to bite the attackers. Letting loose the arrow, the serpents flew with a roar, their bodies twisting together as their jaws opened wide to devour his enemies. They lit up the alley way as they coiled and maimed, pulling bodies apart and leaving only one behind before they fell to shimmering dust that whisked away in a breeze.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

They swarmed fast, it looked like an angry mob, civilian clothes, but the way they moved in formations told an entirely different story. Covert ops, likely trying to look like protestors so that when they were inevitably shot down by the guarding forces, it would cause an uproar in the city. A rising in the wake of a ‘senseless slaughter’.Hanzo wasn’t sure, and he would never be sure, how it happened. Looking back would only bring him to the moment when he realized McCree had vanished out of his sight, the damn idiot.He was quick to change his position, sprinting along the walkways that were above the masses, trying his best to be discrete in the evening light. He couldn’t stop his rising heartbeat as he failed to locate the cowboy. Each balcony he peered from proved fruitless and he was about bark out over the commlink that he’d lost him – about to admit to a lapse in attention – when he heard gunshots. Six, rapid succession, the telltale sound of McCree fanning the hammer of Peacekeeper.There was never a moment before where Hanzo had been so quick to scale a building. His chest heaved slightly from the effort when he got to the vantage point where he could see McCree. The gunslinger was aiming down an alley, at people he couldn’t see, wild grin on his face as he fought.Hanzo couldn’t help mimicking the smile, pleased that the cowboy was unharmed and that he hadn’t failed his job as cover fire.ขณะที่ถ้าเขาไม่บอกที่ตอนนี้เป็นช่วงเวลาที่มาถึง Hanzo เสียงร้องมา commlink ของเขา "สายแม่งเลย,""เคาะพวกเขาลง" ยิงธนูตอบ ได้ยินเสียงของ McCree บรรทัดหนึ่งครั้งมากเกินไปคาวบอยผุดเป็นกลิ้งไปทำลายสายตาของเขาผู้โจมตีที่มีเขา การกระทำ พร้อมสามศร เขาเปิดให้ถี่เป็นศัตรูโค้งมุมจะได้รับที่ McCree ไม่ทราบอย่างชัดเจนของนักยิงธนูที่ดูหลังของเขาเขาก็เป็นลูกศรสี่แถว แต่มุม ปืนพร้อมปัดช้าเกินไปเป็นคนอื่น การยิงออกไป และ Hanzo ดูสยองขวัญเป็นทะแมงไปบิน clattering ใกล้ทางเข้าซอย เขายิงลูกศร โดดเด่นโคตรในหน้าอก พอใจกับวิธีเขายู่ยี่เหมือนว่า McCree ไม่ มีการสั่นของมือของเขา มีแนวโน้มตีจากการยิงปืนของเขา เขาวิ่ง headlong เข้าไปในซอย หยุดไม่ได้ไปรับปืนของเขา เขาดูเกี่ยวกับเขา เหมือนคนสิง"McCree" Hanzo ตะโกนผ่าน commlink เป็นคาวบอยหายไปจากสายตาของเขา เขาเป็นอย่างรวดเร็วกระโดดลง ละเว้นปวดในหัวเข่าของเขาปลอมของเขาตีพื้น และเขาเอาปิดเรียกใช้ พื้นที่ และแม้ว่ายิงธนูไม่เคยเห็นมา McCree รันใน โดยไม่มีปืนของเขา เขาจะได้รู้จักผู้ไม่จาก revolver ที่เขาเส้นประไปทางเข้าซอย เขาสามารถเห็น McCree ยับ บนพื้นดิน และไม่คำนึง ถึงวิธีที่รวดเร็วหัวใจของเขาก็เต้น เขาเป็นศูนย์กลางจิตใจของเขาIt took only a second for him to nock the arrow, holding as he took a deep breath in. He didn’t waste time to shout, didn’t need to awake the dragons along his arm, they were already coiling, prepared to bite the attackers. Letting loose the arrow, the serpents flew with a roar, their bodies twisting together as their jaws opened wide to devour his enemies. They lit up the alley way as they coiled and maimed, pulling bodies apart and leaving only one behind before they fell to shimmering dust that whisked away in a breeze.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

พวกเขารุมอย่างรวดเร็วก็ดูเหมือนโกรธกลุ้มรุม, เสื้อผ้าพลเรือน แต่วิธีที่พวกเขาย้ายเข้ามาก่อบอกเรื่องราวที่แตกต่างอย่างสิ้นเชิง Ops แอบแฝงน่าจะพยายามให้มีลักษณะเหมือนประท้วงเพื่อที่ว่าเมื่อพวกเขาถูกยิงตายอย่างหลีกเลี่ยงไม่ลงโดยกองกำลังเฝ้าก็จะทำให้เกิดความโกลาหลในเมือง เพิ่มขึ้นในการปลุกของ 'การฆ่าหมดสติ' ได้.

Hanzo ไม่แน่ใจและเขาจะไม่แน่ใจว่ามันเกิดขึ้น มองย้อนกลับไปเท่านั้นที่จะนำเขาไปช่วงเวลาเมื่อเขาตระหนัก McCree ได้หายออกไปจากสายตาของเขางี่เง่าแช่ง.

เขาเป็นที่รวดเร็วในการเปลี่ยนตำแหน่งของเขาวิ่งไปตามทางเดินที่อยู่เหนือฝูงพยายามของเขาที่ดีที่สุดที่จะไม่ต่อเนื่องใน แสงยามเย็น เขาไม่สามารถหยุดการเต้นของหัวใจที่เพิ่มขึ้นในขณะที่เขาล้มเหลวในการค้นหาคาวบอย แต่ละระเบียงเขา peered จากผลการพิสูจน์และเขาก็เป็นเกี่ยวกับเปลือกออกไป commlink ที่ว่าเขาจะสูญเสียเขา - เกี่ยวกับการที่จะยอมรับกับหมดอายุในความสนใจ - เมื่อเขาได้ยินเสียงปืน หกอันรวดเร็วเสียงปากสว่างของ McCree พัดค้อนทะมัดทะแมงได้.

ไม่เคยมีช่วงเวลาก่อนที่ Hanzo ได้รับการอย่างรวดเร็วเพื่อที่จะไต่ตึก หน้าอกของเขาน่ะเล็กน้อยจากความพยายามเมื่อเขาได้ไปยังจุดชมวิวที่เขาจะได้เห็น McCree ปืนเล็งลงซอยที่คนที่เขาไม่เห็นรอยยิ้มป่าบนใบหน้าของเขาในขณะที่เขาต่อสู้.

Hanzo ไม่สามารถช่วยล้อเลียนรอยยิ้มยินดีที่คาวบอยเป็นอันตรายและว่าเขาไม่ได้ล้มเหลวในงานของเขาเป็น ปิดไฟ.

เช่นถ้าเขาสามารถบอกได้ว่าตอนนี้เป็นช่วงเวลาที่ Hanzo ได้เดินทางมาถึงเสียงเสียงดังก้องมา commlink ของเขา "สาย 'em ขึ้น"

"เคาะพวกเขาลง." ยิงธนูตอบเมื่อได้ยิน McCree บรรทัดหนึ่งหลายครั้งเกินไป.

คาวบอยผุดไปสู่การปฏิบัติกลิ้งไปทำลายเส้นสายตาโจมตีของเขาที่มีต่อเขา เตรียมลูกศรสามเขาเปิดตัวพวกเขาในเวลาอันรวดเร็วเป็นศัตรูโค้งมนมุมที่จะได้รับ McCree อย่างเห็นได้ชัดไม่รู้ยิงธนูดูด้านหลังของเขา.

เขาถูกแถวลูกศรสี่ แต่ช้าเกินไปในขณะที่ชายอีกคนหนึ่งกลมมุมปืนพร้อม . ยิงออกไปและ Hanzo ดูในหนังสยองขวัญเป็นทะมัดทะแมงไปบินกระทบใกล้ปากทางเข้าซอย เขายิงลูกศรที่โดดเด่นมือปืนในหน้าอกพอใจกับวิธีการที่เขายู่ยี่.

ดูเหมือนว่า McCree ไม่ได้มีการสั่นไหวจากมือของเขามีแนวโน้มตีจากการยิงปืนของเขาเขาวิ่งหัวทิ่มลงไปซอยไม่ได้ หยุดที่จะรับปืนของเขา เขามีลักษณะที่เกี่ยวกับเขาเป็นเหมือนคนบ้า.

"McCree!" ตะโกน Hanzo กว่า commlink เป็นคาวบอยหายไปจากสายตาของเขา เขาได้อย่างรวดเร็วเพื่อกระโดดลงละเลยอาการปวดในหัวเข่าของเขาเป็นขาเทียมของเขากระแทกพื้นและเขาเอาออกวิ่ง เสียงปืนและแม้ว่านักธนูไม่เคยเห็น McCree โดยไม่ต้องทำงานในปืนของเขาเขาจะได้รู้จักเหล่านั้นไม่ได้มาจากปืน.

เขาประกับทางเข้าซอย เขาจะได้เห็น McCree ยู่ยี่บนพื้นดินและไม่คำนึงถึงวิธีการที่รวดเร็วหัวใจของเขาได้รับการตีเขาเป็นศูนย์กลางความคิดของเขา.

มันใช้เวลาเพียงสองสำหรับเขาที่จะ Nock ลูกศรถือในขณะที่เขาเอาลมหายใจลึกลงไปใน. เขาไม่เสียเวลา จะตะโกนไม่จำเป็นต้องตื่นมังกรพร้อมแขนของเขาที่พวกเขามีอยู่แล้วขมวดพร้อมที่จะกัดโจมตี ปล่อยให้หลวมลูกศร, งูบินกับแผดเสียงร่างกายของพวกเขาร่วมกันเป็นบิดขากรรไกรของเขาเปิดกว้างเพื่อกินศัตรูของเขา พวกเขาสว่างขึ้นทางซอยที่พวกเขาขดและพิการดึงร่างออกจากกันและเหลือเพียงหนึ่งที่อยู่เบื้องหลังก่อนที่พวกเขาลดลงไปฝุ่นส่องแสงที่พาไปในสายลม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

พวกเขา swarmed อย่างรวดเร็ว มันดูเหมือนมาเฟียโกรธเสื้อผ้าพลเรือน แต่วิธีที่พวกเขาย้ายในการบอกเรื่องราวที่แตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง การปกปิดอาจจะดูเหมือนประท้วงเพื่อที่ว่าเมื่อพวกเขาไม่สามารถยิงโดยกองกำลังป้องกัน มันจะก่อให้เกิดความโกลาหลในเมือง เพิ่มขึ้นในการปลุกของ " สติ " "ฮันโซ ไม่แน่ใจ และ เขา จะ ไม่ แน่ใจ ว่า มันเกิดอะไรขึ้น มองกลับไปจะพาเขาไปเมื่อเขาตระหนักว่าเมิกครี่ได้หายไปจากสายตาของเขา ไอ้งี่เง่าเขาได้อย่างรวดเร็วเพื่อเปลี่ยนตำแหน่งของเขาวิ่งตามทางเดินที่เหนือมวลชน พยายามของเขาที่ดีที่สุดที่จะไม่ต่อเนื่องในแสงเย็น เขาไม่สามารถหยุดการเต้นของหัวใจของเขาที่เพิ่มขึ้นตามที่เขาล้มเหลวในการค้นหาคาวบอย ระเบียงแต่ละเขามองจากพิสูจน์แล้วว่าไร้ผลและเขาตะโกนผ่าน commlink เขาเสียเขาและยอมรับที่จะหมดอายุใน–ความสนใจเมื่อเขาได้ยินเสียงปืน หกอย่างรวดเร็ว , สืบทอด , ลงเสียงเมิกครี่พัดค้อนของชคีบเปอร์ .ไม่เคยมีช่วงเวลาที่ฮันโซได้ก่อนรีบขนาดอาคาร หน้าอกยาวเล็กน้อยจากความพยายามเมื่อเขาไปที่จุดชมวิวที่เขาเห็นเมิกครี่ . Gunslinger เล็งลงตรอกที่เขาไม่เคยเห็น ป่ายิ้มบนใบหน้าของเขาขณะที่เขาต่อสู้ฮันโซไม่ได้ช่วยเลียนแบบรอยยิ้มยินดีที่คาวบอยก็ไม่เป็นอันตรายและยังไม่ได้ล้มเหลวในงานของเขาเป็นยิงคุ้มกันถ้าเขาสามารถบอกได้ว่า ตอนนี้คือช่วงเวลาที่ฮันโซก็มาถึง เสียงครวญคราง เสียงมา commlink ของเขา " เข้าแถว "" เคาะพวกเขาลง . " อาร์เชอร์ตอบได้ยินเมิกครี่ไลน์หลายต่อหลายครั้งคาวบอยกระโดดลงไป กลิ้งไปหยุดสายตาผู้โจมตีของเขาเขา พร้อมลูกศรสาม เขาเปิดมันอย่างรวดเร็วต่อเนื่องศัตรูรอบมุมที่จะได้รับที่เมิกครี่ ชัดเจนว่ายิงธนูอยู่ด้านหลังของเขาเขาเรียงขึ้นลูกศรสี่ แต่ช้าไปเป็นมนุษย์อีกโค้งมุม พร้อมปืน ยิงออกไปและฮันโซดูในหนังสยองขวัญเป็นชคีบเปอร์ไปบิน , . ใกล้ทางเข้าซอย เขายิงลูกศร ตื่นตาตื่นใจ มือปืนในทรวงอก พอใจกับวิธีการที่เขาล้มลงดูเหมือนว่าเมิกครี่ไม่ได้มีการสั่นไหวของมือ ตีน่า จากการยิงกับปืนของเขา เขาวิ่งหัวทิ่มเข้าไปในตรอก แม้แต่การรับปืนของเขา เขาดูเขาเหมือนคนถูกสิง" เมิกครี่ ! " ฮันโซตะโกนผ่าน commlink เป็นคาวบอยก็หายไปจากสายตาของเขา เขารีบกระโดดลง ไม่สนใจอาการปวดเข่าของเขาเป็นขาเทียมของเขากระแทกกับพื้น และเขาก็เริ่มวิ่ง เสียงปืน และแม้ว่าอาร์เชอร์ไม่เห็นเมิกครี่วิ่งโดยไม่ปืนของเขา เขาจะรู้จักพวกนั้นไม่ได้มาจากปืน .เขาถลันไปถึงทางเข้าซอย เขาเห็นเมิกครี่ยับบนพื้นดิน และไม่ว่าวิธีที่รวดเร็วหัวใจเขาเต้น เขาเป็นศูนย์กลางจิตใจมันใช้เวลาเพียงสองสำหรับเขาที่จะบรรจุลูกศร ถือเขาเอาลมหายใจลึกใน เขาไม่ต้องเสียเวลาไปตะโกนว่า ไม่ต้องปลุกมังกรตามแขนของเขา แล้วพวกเขาม้วน , เตรียมกัดโจมตี ปล่อยวาง ลูกศร , งูขึ้นคำราม ร่างของเขาบิดด้วยกันขากรรไกรของเขาเปิดกว้างเพื่อเผาผลาญศัตรู พวกเขาจะสว่างขึ้นตามตรอกตามและดึงพวกเขาขดพิการ ร่างแยก และเหลือเพียงหนึ่งหลัง ก่อนที่พวกเขาจะลงจากฝุ่นที่แกว่งไปในสายลม