Ottonian art is a style in pre-roma

Ottonian art is a style in pre-romanesque German art, covering also some works from the Low Countries, northern Italy and eastern France. It was named by the art historian Hubert Janitschek after the Ottonian dynasty which ruled Germany and northern Italy between 919 and 1024 under the kings Henry I, Otto I, Otto II, Otto III and Henry II.[1] With Ottonian architecture, it is a key component of the Ottonian Renaissance (circa 951–1024). However, the style neither began nor ended to neatly coincide with the rule of the dynasty. It emerged some decades into their rule and persisted past the Ottonian emperors into the reigns of the early Salian dynasty, which lacks an artistic "style label" of its own.[2] In the traditional scheme of art history, Ottonian art follows Carolingian art and precedes Romanesque art, though the transitions at both ends of the period are gradual rather than sudden. Like the former and unlike the latter, it was very largely a style restricted to a few of the small cities of the period, and important monasteries, as well as the court circles of the emperor and his leading vassals.

After the decline of the Carolingian Empire, the Holy Roman Empire was re-established under the Saxon Ottonian dynasty. From this emerged a renewed faith in the idea of Empire and a reformed Church, creating a period of heightened cultural and artistic fervour. It was in this atmosphere that masterpieces were created that fused the traditions from which Ottonian artists derived their inspiration: models of Late Antique, Carolingian, and Byzantine origin. Surviving Ottonian art is very largely religious, in the form of illuminated manuscripts and metalwork, and was produced in a small number of centres for a narrow range of patrons in the circle of the Imperial court, as well as important figures in the church. However much of it was designed for display to a wider public, especially of pilgrims.[3]

The style is generally grand and heavy, sometimes to excess, and initially less sophisticated than the Carolingian equivalents, with less direct influence from Byzantine art and less understanding of its classical models, but around 1000 a striking intensity and expressiveness emerge in many works, as "a solemn monumentality is combined with a vibrant inwardness, an unworldly, visionary quality with sharp attention to actuality, surface patterns of flowing lines and rich bright colours with passionate emotionalism".[4]

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ศิลปะออตโตเนียนเป็นสไตล์ใน pre-โรมันศิลปะเยอรมัน ครอบคลุมยังทำงานที่บางจากประเทศต่ำ ภาคเหนือของอิตาลี และฝรั่งเศสตะวันออก ชื่อ โดยนักประวัติศาสตร์ศิลปะ Hubert Janitschek หลังจากราชวงศ์ออตโตเนียนซึ่งปกครองเยอรมนีและอิตาลีตอนเหนือระหว่าง 919 1024 ภายใต้กษัตริย์เฮนรี I ออตโต I, II ออตโต ออตโต III และ Henry II [1] กับสถาปัตยกรรมออตโตเนียน เป็นส่วนประกอบสำคัญของเรเนซองส์ออตโตเนียน (ประมาณ 951-1024) อย่างไรก็ตาม แบบไม่เริ่ม หรือสิ้นสุดเรียบร้อยตรงกับกฎของราชวงศ์ มันมาทศวรรษบางลงในกฎของพวกเขา และยังคงอยู่ในอดีตจักรพรรดิออตโตเนียนเข้าปกครองต้น Salian ราชวงศ์ ซึ่งขาดการศิลปะ "สไตล์ป้าย" ของตัวเอง [2] ในแบบดั้งเดิมของศิลปะ ศิลปะออตโตเนียนตามศิลปะการอแล็งเฌียง และก่อนหน้า ศิลปะโรมันแม้ว่าช่วงปลายทั้งสองของรอบระยะเวลาจะค่อย ๆ แทนที่ทันที เช่นเดิม และแตกต่าง จากหลัง ก็มากส่วนใหญ่ลักษณะของเมืองเล็ก ของ ระยะเวลา วัดสำคัญ เป็นวงศาลของจักรพรรดิและเขา vassals นำจำกัดหลังจากการลดลงของจักรวรรดิการอแล็งเฌียง อาณาจักรโรมันอันศักดิ์สิทธิ์ถูกสร้างขึ้นใหม่ภายใต้ราชวงศ์แซ็กซอนออตโตเนียน จากนี้เกิดความศรัทธาใหม่ในความคิดของจักรวรรดิและคริสตจักรปฏิรูป สร้างระยะของสูงทางวัฒนธรรม และศิลปะ fervour มันได้บรรยากาศนี้ผลงานชิ้นนี้ถูกสร้างขึ้นที่ผสมผสานประเพณีจากออตโตเนียนซึ่งศิลปินได้รับแรงบันดาลใจ: รุ่นของสายต้นกำเนิดโบราณ การอแล็งเฌียง และไบแซนไทน์ รอดออตโตเนียนศิลปะศาสนามากส่วนใหญ่ ในรูปแบบของต้นฉบับไฟและกรันจ์ และผลิตในจำนวนเล็ก ๆ ของศูนย์สำหรับช่วงแคบของลูกค้าในวงการศาลอิมพีเรียล เป็นตัวเลขสำคัญในคริสตจักร อย่างไรก็ ตามที่มากของมันถูกออกแบบมาสำหรับจอแสดงผลกว้างกว่าประชาชน โดยเฉพาะอย่างยิ่งของผู้แสวงบุญ [3]ลักษณะเป็นแกรนด์ และ หนัก บางครั้งจะเกิน และเริ่มมีความซับซ้อนน้อยกว่าเทียบเท่าการอแล็งเฌียง มีอิทธิพลโดยตรงน้อย จากศิลปะไบแซนไทน์ และน้อย กว่าความเข้าใจของรุ่นคลาสสิก แต่รอบ 1000 เข้มโดดเด่นและแสดงออกออกมาในงานมาก เป็น "monumentality บุดพร้อมกับ inwardness มีชีวิตชีวา มีคุณภาพ unworldly มีวิสัยทัศน์พร้อม actuality คม พื้นผิวลวดลายของเส้นสายและสีสันสดใสหลากหลายที่ มี emotionalism หลงใหล " [4]

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ศิลปะ Ottonian เป็นสไตล์ในงานศิลปะเยอรมันก่อนโรมันครอบคลุมยังใช้งานได้บางส่วนจากประเทศต่ำทางตอนเหนือของประเทศอิตาลีและฝรั่งเศสทางทิศตะวันออก มันเป็นชื่อโดยนักประวัติศาสตร์ศิลปะฮิวเบิร์ Janitschek หลังจากที่ราชวงศ์ออตโตเนียนซึ่งปกครองประเทศเยอรมนีและภาคเหนือของอิตาลีระหว่าง 919 และ 1024 ภายใต้พระมหากษัตริย์เฮนรี่ฉันอ็อตโตผมอ็อตโต II อ็อตโต III และเฮนรี ii. [1] ด้วยสถาปัตยกรรม Ottonian มันเป็น เป็นองค์ประกอบสำคัญของ Ottonian เรเนซองส์ (ประมาณ 951-1024) อย่างไรก็ตามรูปแบบค่าเริ่มต้นหรือสิ้นสุดวันที่ไปอย่างเรียบร้อยตรงกับการปกครองของราชวงศ์ มันโผล่ออกมานานหลายทศวรรษบางอย่างในการปกครองของพวกเขาและยืนกรานที่ผ่านมาจักรพรรดิ Ottonian เข้าไปในรัชสมัยของราชวงศ์ Salian ต้นซึ่งขาดศิลปะ "ฉลากสไตล์" ของตัวเอง. [2] ในรูปแบบดั้งเดิมของประวัติศาสตร์ศิลปะศิลปะ Ottonian ดังนี้ Carolingian ศิลปะ และนำไปสู่ศิลปะโรมันแม้ว่าการเปลี่ยนที่ปลายทั้งสองของรอบระยะเวลาที่มีอย่างค่อยเป็นค่อยไปมากกว่าฉับพลัน เช่นเดียวกับอดีตและแตกต่างจากหลังมันเป็นอย่างมากส่วนใหญ่สไตล์ จำกัด เฉพาะบางส่วนของเมืองเล็ก ๆ แห่งยุคและพระราชวงศ์ที่สำคัญเช่นเดียวกับวงการศาลของจักรพรรดิและข้าราชบริพารชั้นนำของเขา. หลังจากที่ลดลงของ Carolingian จักรวรรดิจักรวรรดิโรมันอันศักดิ์สิทธิ์เป็นอีกครั้งที่จัดตั้งขึ้นภายใต้ราชวงศ์แซ็กซอน Ottonian จากนี้โผล่ออกมาความเชื่อต่ออายุในความคิดของเอ็มไพร์และคริสตจักรปฏิรูปการสร้างช่วงเวลาของการมีความคิดริเริ่มความร้อนวัฒนธรรมและศิลปะ มันอยู่ในบรรยากาศแบบนี้ว่าผลงานชิ้นเอกที่ถูกสร้างขึ้นที่หลอมรวมประเพณีจากการที่ศิลปิน Ottonian มาเป็นแรงบันดาลใจของพวกเขา: รูปแบบของสายเก่า, Carolingian และต้นกำเนิดไบเซนไทน์ Surviving ศิลปะ Ottonian เป็นอย่างมากส่วนใหญ่ทางศาสนาในรูปแบบของต้นฉบับและโลหะและถูกผลิตในจำนวนเล็ก ๆ ของศูนย์สำหรับช่วงแคบ ๆ ของลูกค้าในวงกลมของราชสำนักเช่นเดียวกับตัวเลขที่สำคัญในคริสตจักร แต่มากของมันได้รับการออกแบบสำหรับการแสดงผลให้กับประชาชนในวงกว้างโดยเฉพาะอย่างยิ่งของผู้แสวงบุญ. [3] รูปแบบโดยทั่วไปที่ยิ่งใหญ่และหนักบางครั้งมากเกินไปและต้นน้อยที่มีความซับซ้อนกว่าเทียบเท่า Carolingian มีอิทธิพลโดยตรงน้อยลงจากศิลปะไบเซนไทน์และน้อย ความเข้าใจในรูปแบบคลาสสิกของมัน แต่ประมาณ 1000 ความเข้มโดดเด่นและการแสดงออกโผล่ออกมาในหลายโรงงานเป็น "ประวัติศาสตร์ขึงขังจะถูกรวมกับความหมายที่ลึกซึ้งสดใสธรรมะ, ที่มีคุณภาพที่มีวิสัยทัศน์มีความสนใจที่คมชัดในความเป็นจริงรูปแบบพื้นผิวของสายไหลและอุดมไปด้วยความสดใส สีที่มีความหลงใหลตื่นเต้น ". [4]

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

โตเนียนปะเป็นรูปแบบในเยอรมันก่อนโรมาเนสก์ศิลปะครอบคลุมบางทำงานจากประเทศต่ำ , ภาคเหนือของอิตาลีและตะวันออกฝรั่งเศส มันถูกตั้งชื่อโดยนักประวัติศาสตร์ศิลปะ เบิร์ต janitschek หลังจากที่ราชวงศ์ออตโตเนียนซึ่งปกครองเยอรมนีและอิตาลีตอนเหนือระหว่าง 919 และ 1024 ภายใต้กษัตริย์เฮนรี่ฉัน ออทโท อ๊อตโต้ 2 Otto III และพระเจ้าอองรีที่ 2 [ 1 ] กับสถาปัตยกรรมโตเนียน มันเป็นองค์ประกอบสำคัญของยุคฟื้นฟูศิลปวิทยาโตเนียน ( ประมาณ 951 – 1024 ) อย่างไรก็ตาม รูปแบบไม่เริ่มหรือจบบรรจงตรงกับกฎของราชวงศ์ มันโผล่ออกมาบางทศวรรษในการปกครองของพวกเขาและยังคงผ่านโตเนียนจักรพรรดิในรัชสมัยของราชวงศ์ซาเลียนก่อน ซึ่งไม่มีฉลากศิลปะสไตล์ " ของตนเอง . [ 2 ] ในรูปแบบดั้งเดิมของประวัติศาสตร์ศิลปะ ศิลปะคือศิลปะคาโรแล็งเชียงโตเนียนและมาก่อนศิลปะโรมาเนสก์ แม้ว่าการเปลี่ยนแปลงที่ปลายทั้งสองของระยะเวลา เป็นอย่างค่อยเป็นค่อยไป มากกว่าค่ะ เหมือน เดิม และแตกต่างจากหลังมันมากส่วนใหญ่สไตล์จำกัดส่วนหนึ่งของเมืองเล็ก ๆของระยะเวลา และวัดสำคัญ ตลอดจนลานวงกลมของจักรพรรดิและ vassals ผู้นำของเขาหลังจากที่ลดลงของจักรวรรดิ จักรวรรดิโรมันอันศักดิ์สิทธิ์ได้อีกครั้งก่อตั้งขึ้นภายใต้แซ็กซอน ราชวงศ์ออตโตเนียน . จากเรื่องนี้เกิดการศรัทธาในความคิดของจักรวรรดิและกลับเนื้อกลับตัวโบสถ์สร้างขึ้นช่วงของวัฒนธรรมและศิลปะ ความร้อน มันเป็นบรรยากาศที่งานสร้างที่ผสมประเพณีซึ่งได้แรงบันดาลใจจากโตเนียนศิลปิน : รุ่นสายโบราณ สมัยกลาง และไบแซนไทน์ที่มา รอดตายโตเนียนศิลปะมากส่วนใหญ่ทางศาสนาในรูปแบบของต้นฉบับ และเครื่องโลหะ และ ผลิตจำนวนน้อยของศูนย์ในช่วงแคบของลูกค้าในแวดวงราชสำนัก รวมทั้งบุคคลสำคัญในโบสถ์ แต่มันถูกออกแบบมาเพื่อแสดงให้กับประชาชนในวงกว้าง โดยเฉพาะอย่างยิ่งของผู้แสวงบุญ [ 2 ]ลักษณะโดยทั่วไปที่ยิ่งใหญ่และหนัก บางครั้งจะเกิน และเริ่มน้อยซับซ้อนกว่าสมัยกลางเทียบเท่ากับโดยตรงน้อยลง อิทธิพลจากศิลปะและความเข้าใจน้อยของรุ่นคลาสสิกของไบแซนไทน์ แต่ประมาณ 1000 ความเข้มที่โดดเด่นและความลึกซึ้งออกมาในผลงานมาก เป็น " อนุสาวรีย์ขึงขังพร้อมกับในใจที่อ่อนต่อโลก , ประกาย , ช่างจินตนาการกับความจริงคุณภาพคมชัดพื้นผิวรูปแบบสายไหลและอุดมไปด้วยสีสันสดใสกับหลงใหลบ่อย " [ 5 ]