Previous longitudinal studies in th

Previous longitudinal studies in the nursing home settings are
conflicting on whether the severity of dementia or cognitive
impairment predicts depression (Barca et al., 2010; McSweeney
and O’Connor, 2008; Rozzini et al., 1996). The present study differs
from previous studies by using mixed model methodology and
having a longer follow-up period.
In the present study use of antidepressants was associated with
higher depression score of the mood CSDD and total CSDD. This
finding is in line with the previous results in the same sample after
12 months (Barca et al., 2010). It has previously been reported that
residents in geriatric psychiatry wards in nursing homes taking
antidepressants showed more depressive symptoms than residents
not taking antidepressants (Verkaik et al., 2009). The residents
who were taking antidepressants in the present study used
adequate doses; the DDD varied between 0.8 and 1.0 during the
follow-up period. It could be that many of the treated residents
were non-responders. This view is supported by a systematic
review of the treatment of depression in dementia (Bains et al.,
2002). Also, the residents using antidepressants could have more
severe depression that is difficult to treat. (Bergh et al., 2012).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

กำลังศึกษาก่อนหน้านี้ระยะยาวในการตั้งค่าการพยาบาลความขัดแย้งเกี่ยวกับว่าความรุนแรงเป็น โรคสมองเสื่อม หรือรับรู้ผลทำนายภาวะซึมเศร้า (ซ่า et al., 2010 McSweeneyและ โอ 2008 Rozzini et al., 1996) แตกต่างการศึกษาปัจจุบันจากการศึกษาก่อนหน้านี้โดยใช้ระเบียบวิธีแบบผสม และมีระยะเวลาติดตามผลอีกต่อไปในการศึกษาปัจจุบัน ใช้ antidepressants ถูกสัมพันธ์กับคะแนนภาวะซึมเศร้าสูงอารมณ์ CSDD และ CSDD ทั้งหมด นี้ค้นหาได้ตามผลอย่างเดียวหลังจากก่อนหน้านี้12 เดือน (ซ่า et al., 2010) มีก่อนหน้านี้รายงานที่ผู้อยู่อาศัยในจิตเวช geriatric เขตการปกครองในบ้านพยาบาลการantidepressants พบอาการ depressive เพิ่มมากขึ้นกว่าคนไม่ถ่าย antidepressants (Verkaik et al., 2009) ที่อาศัยอยู่ที่ได้สละ antidepressants ในการศึกษาปัจจุบันที่ใช้ปริมาณเพียงพอ DDD แตกต่างกันระหว่าง 0.8 และ 1.0 ในระหว่างระยะติดตามผล อาจเป็นที่มากของคนบำบัดresponders ไม่ได้ มุมมองนี้ได้รับการสนับสนุน โดยระบบของการรักษาโรคซึมเศร้าในสมองเสื่อม (Bains et al.,2002) ได้ คนใช้ antidepressants อาจมีเพิ่มเติมซึมเศร้าอย่างรุนแรงซึ่งเป็นการยากในการรักษา (Bergh et al., 2012)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ศึกษาระยะยาวก่อนหน้าในการตั้งค่าที่โรงพยาบาลมีการขัดแย้งกับว่าความรุนแรงของภาวะสมองเสื่อมหรือองค์ความรู้การด้อยค่าคาดการณ์ภาวะซึมเศร้า(Barca et al, 2010;. McSweeney และโอคอนเนอร์ 2008. Rozzini, et al, 1996) การศึกษาครั้งนี้แตกต่างจากการศึกษาก่อนหน้านี้โดยใช้วิธีการรูปแบบผสมและมีระยะเวลาการติดตามผลอีกต่อไป. ในการใช้การศึกษาปัจจุบันของซึมเศร้ามีความสัมพันธ์กับคะแนนที่สูงขึ้นของภาวะซึมเศร้า CSDD อารมณ์และรวม CSDD ซึ่งการค้นพบอยู่ในแนวเดียวกันกับผลก่อนหน้านี้ในตัวอย่างเดียวกันหลังจาก12 เดือน (Barca et al., 2010) มันได้รับก่อนหน้านี้มีรายงานว่าผู้อยู่อาศัยในหอผู้ป่วยจิตเวชสูงอายุในบ้านพยาบาลการซึมเศร้าพบว่ามีอาการซึมเศร้ามากกว่าผู้อยู่อาศัยไม่ได้รับการซึมเศร้า(Verkaik et al., 2009) ผู้อยู่อาศัยที่ได้รับการซึมเศร้าในการศึกษาในปัจจุบันที่ใช้ในปริมาณที่เพียงพอ DDD แตกต่างกันระหว่าง 0.8 และ 1.0 ในช่วงระยะเวลาที่ติดตาม มันอาจจะเป็นที่หลายของผู้อยู่อาศัยได้รับการรักษาก็ไม่ใช่การตอบสนอง มุมมองนี้จะได้รับการสนับสนุนโดยระบบการตรวจสอบของการรักษาภาวะซึมเศร้าในภาวะสมองเสื่อม (Bains et al., 2002) นอกจากนี้ผู้อยู่อาศัยโดยใช้ยาแก้ซึมเศร้าอาจจะมีมากขึ้นในภาวะซึมเศร้าอย่างรุนแรงว่าเป็นเรื่องยากที่จะรักษา (Bergh et al., 2012)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ก่อนการศึกษาตามยาวในการตั้งค่าบ้านพยาบาล
ขัดแย้งกันว่า ความรุนแรงของโรคสมองเสื่อมหรือรับรู้
( คาดการณ์ภาวะซึมเศร้า ( Barca et al . , 2010 ; mcsweeney
และ โอคอนเนอร์ , 2008 ; rozzini et al . , 1996 ) การศึกษาแตกต่าง
จากการศึกษาโดยใช้วิธีการแบบผสมและ

มีระยะเวลาติดตามผลต่อไปในการศึกษาใช้ antidepressants เกี่ยวข้องกับ
คะแนนภาวะซึมเศร้าที่สูงขึ้นของอารมณ์และ csdd csdd ทั้งหมด นี้
หาสอดคล้องกับผลลัพธ์ก่อนหน้าในตัวอย่างเดียวกันหลังจาก
12 เดือน ( Barca et al . , 2010 ) จะได้รับก่อนหน้านี้รายงานว่าประชาชนในแผนก
จิตเวชศาสตร์ผู้สูงอายุในบ้านพยาบาลพา
antidepressants พบอาการซึมเศร้ามากกว่าผู้อยู่อาศัย
ไม่สละ antidepressants ( verkaik et al . , 2009 ) ผู้อยู่อาศัยที่กำลังซึมเศร้าอยู่

( ปัจจุบันศึกษาที่ใช้เพียงพอ ; DDD ที่แตกต่างกันระหว่าง 0.8 และ 1.0 ในระหว่าง
ระยะเวลาติดตาม มันอาจจะหลายในการรักษาประชาชน
เป็นไม่ตอบสนอง . มุมมองนี้จะได้รับการสนับสนุนโดยการทบทวนวรรณกรรมอย่างเป็นระบบ
ของการรักษาโรคซึมเศร้า โรคสมองเสื่อม (
แบง et al . , 2002 ) นอกจากนี้ชาวบ้านใช้ antidepressants อาจจะมีมากขึ้น
รุนแรงภาวะซึมเศร้าที่ยากจะเยียวยา ( เบิร์ก et al . , 2012 )