Therapeutic Management The objectiv

Therapeutic Management
The objectives of treatment of children with UTI are to (1) eliminate the current infection, (2) identify contributing factors to reduce the risk of recurrence, (3) prevent urosepsis, and(4) preserverenal function. Antibiotic therapy is guided by laboratory culture and sensitivity tests. Nonetheless, empiric therapy on the basis of the child’s history and presenting symptoms may be necessary when fever or systemic illness complicates UTI. Common antiinfective agents used for UTI include the penicillins, sulfonamide (including trimethoprim and sulfamethoxazole in combination), the cephalosporins, nitrofurantoin, and the tetracyclines. All antibiotics may cause side effects or prove ineffective because of bacterial resistance.
Children with suspected pyelonephritis and fever are admitted to the hospital and given appropriate antibiotics intravenously for a minimum of 48 hours. Blood and urine cultures are obtained on admission and after therapy. Urine culture are usually repeated at monthly intervals for 3 months and at 3- month interval for another 6 months.
Renal scarring can develop during the initial infection, especially in younger children. Therefore some practitioners believe that the first UTI in childhood necessitates radiologic evaluation, regardless of the patient’s age sex.
Anatomic defects such as primary reflux or bladder neck obstruction may require surgical correction to prevent recurrent infection or may indicate the need for prophylactic antibiotics and careful follow-up monitoring. Follow-up study is an important component of medical management, since the relapse rate is high and recurrent infection tends to occur 1 to 2 months after termination of treatment. The aim of therapy and careful follow-up in such cases is to prevent morbidity and reduce the chance of renal scarring.
Prognosis. With prompt and adequate treatment at the time of diagnosis, the long-term prognosis for UTIs is usually excellent.
The hazard of progressive renal injury is greatest when infection occurs in young children (especially under 2 years of age) and is associated with congenital renal malformations and reflux. Therefore early diagnosis of children at risk is particularly important during infancy toddlerhood.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

จัดการรักษา
วัตถุประสงค์ของการรักษาของเด็ก UTI จะ (1) กำจัดเชื้อปัจจุบัน (2) ระบุปัจจัยสนับสนุนเพื่อลดความเสี่ยงของการเกิดขึ้น, (3) urosepsis, and(4) preserverenal ฟังก์ชันป้องกัน การรักษาด้วยยาปฏิชีวนะจะแนะนำ โดยปฏิบัติวัฒนธรรมและความไวในการทดสอบ กระนั้น empiric บำบัดโดยใช้ประวัติและอาการนำของเด็กอาจมีความจำเป็นเมื่อมีไข้หรือเจ็บป่วยที่ระบบ complicates UTI ตัวแทน antiinfective ทั่วไปที่ใช้สำหรับ UTI รวม penicillins ซัลโฟนาไมด์ (รวมทั้งซัลฟาเมโทซาโซลและไตรเมโทพริมร่วม), cephalosporins, nitrofurantoin และ tetracyclines ยาปฏิชีวนะทั้งหมดอาจเกิดผลข้างเคียง หรือผลพิสูจน์เนื่องจากความต้านทานแบคทีเรีย
เด็กสงสัย pyelonephritis และไข้ในโรงพยาบาล และให้ยาปฏิชีวนะที่เหมาะสม intravenously อย่างน้อย 48 ชั่วโมง ตรวจเลือดและปัสสาวะวัฒนธรรมจะได้รับชม และ หลังการบำบัด วัฒนธรรมปัสสาวะมักจะเป็นซ้ำ ในช่วงเดือน 3 เดือน และ ในช่วงเวลา 3 เดือนในอีก 6 เดือนได้
รอยแผลเป็นที่ไตสามารถพัฒนาในระหว่างการติดเชื้อครั้งแรก โดยเฉพาะอย่างยิ่งในเด็กได้ ดังนั้น บางผู้เชื่อว่า UTI แรกในวัยเด็ก necessitates ประเมินเกียรติ์ โดยไม่คำนึงถึงเพศอายุของผู้ป่วย
บกพร่อง anatomic เช่นหลักกระเพาะหรือกรดไหลย้อนคออุดตันอาจต้องผ่าตัดแก้ไขเพื่อป้องกันการติดเชื้อที่เกิดซ้ำ หรืออาจบ่งชี้ว่า จำเป็นต้องทานยาและการตรวจสอบติดตามระมัดระวัง ติดตามผลเป็นส่วนประกอบสำคัญของการจัดการทางการแพทย์ เนื่องจากอัตราการกลับไปเสพสูง และการติดเชื้อที่เกิดซ้ำมีแนวโน้มที่จะ เกิดขึ้น 1-2 เดือนหลังจากสิ้นสุดการรักษา จุดประสงค์ของการรักษาและติดตามระมัดระวังในกรณีดังกล่าวจะป้องกัน morbidity และลดโอกาสของการเกิดแผลเป็นที่ไต
คาดคะเน รวดเร็ว และเพียงพอการรักษาเวลาของการวินิจฉัย การคาดคะเนระยะยาวสำหรับรถตรงมายังเป็นปกติดี
อันตรายของบาดเจ็บไตก้าวหน้าสุดเมื่อติดเชื้อเกิดขึ้นในเด็ก (โดยเฉพาะอายุต่ำกว่า 2 ปี) และเกี่ยวข้องกับไต malformations ธาและกรดไหลย้อน ดังนั้น ต้นวินิจฉัยเด็กที่มีความเสี่ยงมีความสำคัญอย่างยิ่งในช่วงวัยเด็ก toddlerhood

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การบริหารจัดการในการรักษา
วัตถุประสงค์ของการรักษาของเด็กที่มี UTI จะ (1) ลดการติดเชื้อในปัจจุบัน (2) ระบุปัจจัยที่จะลดความเสี่ยงของการเกิดขึ้นอีก (3) ป้องกัน urosepsis และ (4) ฟังก์ชัน preserverenal การรักษาด้วยยาปฏิชีวนะที่ถูกนำโดยวัฒนธรรมในห้องปฏิบัติการและการทดสอบความไว อย่างไรก็ตามการรักษาด้วยการสังเกตุบนพื้นฐานของประวัติศาสตร์ของเด็กและอาการนำเสนออาจมีความจำเป็นเมื่อมีไข้หรือเจ็บป่วยระบบซับซ้อน UTI ตัวแทน antiinfective ทั่วไปที่ใช้สำหรับ UTI รวม penicillins, sulfonamide (รวม trimethoprim และ sulfamethoxazole ในการรวมกัน), cephalosporins, nitrofurantoin และ tetracyclines ยาปฏิชีวนะทั้งหมดที่อาจก่อให้เกิดผลข้างเคียงหรือพิสูจน์ไม่ได้ผลเพราะแบคทีเรียต้านทาน
เด็กที่มี pyelonephritis สงสัยและมีไข้จะเข้ารับการรักษาที่โรงพยาบาลและได้รับยาปฏิชีวนะที่เหมาะสมทางหลอดเลือดดำอย่างน้อย 48 ชั่วโมง เลือดและปัสสาวะวัฒนธรรมที่จะได้รับในการเข้ารับการรักษาและหลังการรักษา วัฒนธรรมปัสสาวะมักจะมีการทำซ้ำในช่วงเวลารายเดือนเป็นเวลา 3 เดือนและในช่วง 3 เดือนอีก 6 เดือน
การทำงานของไตทำให้เกิดแผลเป็นสามารถพัฒนาในระหว่างการติดเชื้อครั้งแรกโดยเฉพาะอย่างยิ่งในเด็กที่มีอายุน้อยกว่า ดังนั้นผู้ปฏิบัติงานบางคนเชื่อว่า UTI ครั้งแรกในวัยเด็กจำเป็นต้องประเมินผลรังสีโดยไม่คำนึงถึงเพศอายุของผู้ป่วย
ข้อบกพร่องกายวิภาคเช่นกรดไหลย้อนหลักหรือกระเพาะปัสสาวะคออุดตันอาจต้องมีการแก้ไขการผ่าตัดเพื่อป้องกันการติดเชื้อซ้ำหรืออาจบ่งบอกถึงความจำเป็นในการใช้ยาปฏิชีวนะป้องกันโรคและการติดตามอย่างระมัดระวัง การตรวจสอบการวิ่งขึ้น การศึกษาติดตามเป็นองค์ประกอบที่สำคัญของการจัดการทางการแพทย์เนื่องจากอัตราการกำเริบของโรคอยู่ในระดับสูงและการติดเชื้อที่เกิดขึ้นมีแนวโน้มที่จะเกิดขึ้น 1 ถึง 2 เดือนหลังจากการสิ้นสุดของการรักษา จุดมุ่งหมายของการรักษาและระมัดระวังการติดตามในกรณีดังกล่าวคือการป้องกันการเจ็บป่วยและลดโอกาสในการเกิดแผลเป็นไต
พยากรณ์โรค กับการรักษาที่รวดเร็วและเพียงพอในช่วงเวลาของการวินิจฉัยโรคในระยะยาวสำหรับอุทิศมักจะเป็นที่ยอดเยี่ยม
อันตรายของการบาดเจ็บของไตก้าวหน้าเป็นที่ยิ่งใหญ่ที่สุดเมื่อการติดเชื้อเกิดขึ้นในเด็กเล็ก (โดยเฉพาะอายุต่ำกว่า 2 ปี) และมีความสัมพันธ์กับการทำงานของไต แต่กำเนิด จนผิดรูปและกรดไหลย้อน ดังนั้นการวินิจฉัยในช่วงต้นของเด็กที่มีความเสี่ยงเป็นสิ่งสำคัญโดยเฉพาะอย่างยิ่งในช่วงวัยเด็ก toddlerhood

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การจัดการการรักษาวัตถุประสงค์ของการรักษาเด็กที่มี UTI คือ ( 1 ) ขจัดการติดเชื้อปัจจุบัน ( 2 ) ศึกษาปัจจัยเพื่อลดความเสี่ยงของการเกิด urosepsis , ( 3 ) และ ( 4 ) ฟังก์ชัน preserverenal . ยาปฏิชีวนะรักษาเป็นแนวทางโดยวัฒนธรรมทางห้องปฏิบัติการและการทดสอบความไว อย่างไรก็ตามการบำบัดเชิงประจักษ์บนพื้นฐานของประวัติศาสตร์ของเด็กและการนำเสนอ อาจจะมีอาการไข้หรือเจ็บป่วยจำเป็นเมื่อระบบมีความซับซ้อนและ . ตัวแทน antiinfective ทั่วไปที่ใช้สำหรับ UTI รวมถึงยาปฏิชีวนะซัลโฟนาไมด์ ( รวมไตรเมโธพริมซัลฟาเมโทซาโซล , และในการรวมกัน ) , เซฟาโลสปอริน , ไนโตรฟิวแรน และเตตราซัยคลิน .ยาปฏิชีวนะทั้งหมดอาจเกิดผลข้างเคียง หรือพิสูจน์ไม่ได้ผล เพราะแบคทีเรียที่ต้านทาน
เด็กที่มีไข้และไอ สงสัยจะเข้าโรงพยาบาลและให้ยาปฏิชีวนะที่เหมาะสม รักษาเป็นเวลาอย่างน้อย 48 ชั่วโมง เลือดและปัสสาวะจะได้รับวัฒนธรรมที่เข้ารับการรักษา หลังการรักษาวัฒนธรรมปัสสาวะมักจะซ้ำในช่วงเดือน 3 เดือน และในช่วง 3 เดือน อีก 6 เดือน และ scarring สามารถพัฒนา
ในระหว่างการติดเชื้อครั้งแรก โดยเฉพาะในเด็กอายุน้อยกว่า ดังนั้นบางแพทย์เชื่อว่า UTI ครั้งแรกในวัยเด็กการศึกษาการประเมินผล : โดยไม่คำนึงถึงเพศอายุของผู้ป่วย .
ข้อบกพร่องที่เกี่ยวกับโครงสร้าง เช่น ย้อนหลัก หรือขัดขวางคอกระเพาะปัสสาวะอาจต้องแก้ไขผ่าตัดเพื่อป้องกันการติดเชื้อซ้ำหรืออาจบ่งบอกถึงความต้องการยาปฏิชีวนะป้องกันโรคและการตรวจสอบติดตามระวัง การติดตามการศึกษาเป็นองค์ประกอบที่สำคัญของการจัดการทางการแพทย์เนื่องจากอัตราการกำเริบของโรคคือ การติดเชื้อสูงและการบริโภคมีแนวโน้มที่จะเกิดขึ้น 2 เดือนหลังจากสิ้นสุดการรักษา จุดมุ่งหมายของการรักษาและระวังติดตามในกรณีดังกล่าว เพื่อป้องกันการเจ็บป่วยและลดโอกาสของการเกิดแผลเป็น
คาดคะเน . กับการรักษารวดเร็วและเพียงพอในเวลาที่การวินิจฉัย อาการระยะยาวเพื่ออุทิศ มักจะ ที่ยอดเยี่ยม
อันตรายของการบาดเจ็บและก้าวหน้ามากที่สุด เมื่อเกิดการติดเชื้อในเด็กเล็ก ( โดยเฉพาะอย่างยิ่งภายใต้อายุ 2 ปี ) และเกี่ยวข้องกับไตผิดรูปแต่กำเนิด และย้อน ดังนั้น การวินิจฉัยเด็กที่มีความเสี่ยงเป็นสำคัญโดยเฉพาะในช่วงวัยทารก toddlerhood .