William Klein (American, b. April 1

William Klein (American, b. April 19, 1928) is a photographer best known for incorporating unusual elements into his photographs and videos. Born in New York, he grew up as a Jewish boy in an area where anti-Semitism was common. He turned to art at a young age as a way to escape from his peers. He frequently visited the Museum of Modern Art, and he studied at the City College of New York before enlisting in the Army. In 1948, he left the United States and traveled to France, where he studied painting with Fernand Léger and later enrolled at the Sorbonne.

After marrying Jeanne Florin, Klein started to work in the Abstract genre. He later gained inspiration from Mondrian and the Bauhaus movement that was sweeping Europe. Klein started creating murals, which gained him attention from Angelo Mangiarotti. The two collaborated on several projects while Klein worked for Domus, an Italian architecture magazine. Klein moved back to New York in the 1950s and started working as a photographer. He experimented with new techniques, which created unusual shading, odd angles, and other new elements on the finished images.

William Klein is one of my favorite street photographers of all time. I think one of the things that I love most about him is his “I don’t give a fuck” attitude about the way he approached street photography how he did things his own way. He rebelled against many of the contemporary styles of photography during his time, especially that of Henri Cartier-Bresson and other “classic” street photographers.

In this article, I will share what I have personally learned about street photography through his work. Also in the spirit of William Klein, I will use obscenities when illustrating some points. After all, I think that is what Klein would have liked.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

วิลเลียมไคลน์ (อเมริกันข. 19 เมษายน 1928) เป็นช่างภาพที่รู้จักกันดีที่สุดสำหรับการผสมผสานองค์ประกอบที่ผิดปกติเข้ามาในรูปถ่ายและวิดีโอของเขา เกิดในนิวยอร์กเขาเติบโตขึ้นมาเป็นเด็กชาวยิวในพื้นที่ที่ต่อต้านชาวยิวเป็นเรื่องธรรมดา เขาหันไปศิลปะในวัยหนุ่มสาวเป็นวิธีการหนีจากเพื่อนของเขา เขามักจะเดินทางไปเยี่ยมชมพิพิธภัณฑ์ศิลปะสมัยใหม่และเขาเรียนที่วิทยาลัยเมืองนิวยอร์กก่อนที่จะสมัครในกองทัพ ในปี 1948 เขาออกจากประเทศสหรัฐอเมริกาและเดินทางไปยังประเทศฝรั่งเศสที่เขาศึกษาการวาดภาพด้วย Fernand Légerและต่อมาเรียนที่ซอร์บอน. หลังจากแต่งงาน Jeanne Florin ไคลน์เริ่มทำงานในรูปแบบนามธรรม หลังจากที่เขาได้รับแรงบันดาลใจจากมอนเดรียและการเคลื่อนไหว Bauhaus ที่ถูกกวาดยุโรป ไคลน์เริ่มต้นการสร้างภาพจิตรกรรมฝาผนังซึ่งทำให้เขาได้รับความสนใจจากแองเจโล Mangiarotti ทั้งสองร่วมมือกันหลายโครงการในขณะที่ไคลน์ทำงานสำหรับ Domus นิตยสารสถาปัตยกรรมอิตาเลียน ไคลน์ย้ายกลับไปนิวยอร์กในปี 1950 และเริ่มทำงานเป็นช่างภาพ เขาทดลองด้วยเทคนิคใหม่ซึ่งสร้างความกลมกลืนที่ผิดปกติมุมที่แปลกใหม่และองค์ประกอบอื่น ๆ ในภาพสำเร็จรูป. วิลเลียมไคลน์เป็นหนึ่งในช่างภาพสถานที่ที่ชื่นชอบของเวลาทั้งหมด ฉันคิดว่าหนึ่งในสิ่งที่ผมรักมากที่สุดเกี่ยวกับเขาก็คือเขา "ผมไม่ให้มีเพศสัมพันธ์" ทัศนคติเกี่ยวกับวิธีที่เขาเดินเข้าไปใกล้การถ่ายภาพสถานที่วิธีการที่เขาไม่ได้ทำสิ่งที่ทางของตัวเอง เขาก่อกบฎต่อต้านหลายรูปแบบร่วมสมัยของการถ่ายภาพช่วงเวลาที่เขาโดยเฉพาะอย่างยิ่งที่อองรี Cartier-Bresson และอื่น ๆ "คลาสสิก" ช่างภาพถนน. ในบทความนี้ผมจะแบ่งปันสิ่งที่ฉันได้เรียนรู้เกี่ยวกับการถ่ายภาพบุคคลสถานที่ผ่านการทำงานของเขา นอกจากนี้ในจิตวิญญาณของวิลเลียมไคลน์ที่ผมจะใช้ถ้อยคำหยาบคายเมื่อแสดงบางจุด หลังจากที่ทุกคนผมคิดว่าเป็นสิ่งที่ไคลน์จะชอบ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

วิลเลียมไคลน์ ( อเมริกัน บี วันที่ 19 เมษายน ค.ศ. 1928 ) เป็นช่างภาพที่ดีที่สุดที่รู้จักกันสำหรับ incorporating องค์ประกอบที่ผิดปกติในของเขา ภาพถ่ายและวิดีโอ เกิดในนิวยอร์ก เขาเติบโตขึ้นเป็นเด็กชาวยิวในพื้นที่ที่ต่อต้านชาวยิวอยู่ทั่วไป เขากลายเป็นศิลปะที่อายุยังน้อยเป็นวิธีที่จะหนีจากเพื่อนร่วมงานของเขา เขามักจะเข้าเยี่ยมชมพิพิธภัณฑ์ศิลปะสมัยใหม่ และเขาได้ศึกษาที่มหาวิทยาลัยนิวยอร์กก่อนที่จะสมัครเป็นทหารในกองทัพ ในปี 1948 เขาออกจากประเทศสหรัฐอเมริกาและเดินทางไปยังฝรั่งเศสที่เขาเรียนวาดเขียนกับเฟอร์ผมจากเยอรมัน และต่อมาเข้าเรียนที่ซอร์บอนน์หลังจากแต่งงานกับเจนนี่ Florin ไคลน์เริ่มทำงานในรูปแบบนามธรรม ต่อมาเขาได้รับแรงบันดาลใจจาก mondrian และ Bauhaus เคลื่อนไหวที่กวาดยุโรป ไคลน์เริ่มการสร้างจิตรกรรมฝาผนัง ซึ่งได้รับความสนใจจากแองเจโลเขา mangiarotti . สองร่วมกันหลายโครงการ ในขณะที่ ไคลน์ทำโดมุส เป็นสถาปัตยกรรมอิตาลีนิตยสาร ไคลน์ย้ายกลับไปนิวยอร์กในยุค 50 และเริ่มทำงานเป็นช่างภาพ เขาทดลองกับเทคนิคใหม่ ซึ่งสร้างความแปลกผิดปกติ พรางแสง มุม และองค์ประกอบอื่น ๆ ใหม่ในรูปภาพวิลเลียมไคลน์เป็นหนึ่งในรายการโปรดของฉัน ถนนช่างภาพของเวลาทั้งหมด ฉันคิดว่าสิ่งหนึ่งที่ฉันรักมากที่สุดเกี่ยวกับเขาคือ เขา " ผมไม่สน " ทัศนคติเกี่ยวกับวิธีที่เขาเข้าหาการถ่ายภาพเขาทำทางของเขาเอง เขาต่อต้านหลายรูปแบบที่ร่วมสมัยของการถ่ายภาพในช่วงเวลาของเขา โดยเฉพาะอย่างยิ่งที่ Henri Cartier แบรซงและอื่น ๆ " คลาสสิก " ถนนช่างภาพในบทความนี้ฉันจะแบ่งปันสิ่งที่ผมได้เรียนรู้เกี่ยวกับการถ่ายภาพถนนผ่านผลงานของเขา นอกจากนี้ ในจิตวิญญาณของวิลเลียมไคลน์ ฉันจะใช้หยาบคายเมื่อถึงบางจุด หลังจากทั้งหมด ฉันคิดว่านั่นคือสิ่งที่ไคลน์จะชอบ .