In previous works, physical, chemic

In previous works, physical, chemical and biological methods have been used to remove or degrade aflatoxins in foods (Netke et al., 1997, Das and Mishra, 2000 and Haskard et al., 2000). Among these studies, ozone has been widely used to decompose aflatoxins in foods (McKenzie et al., 1997, Proctor et al., 2004, Akbas and Ozdemir, 2006, Inan et al., 2007 and Zorlugenç et al., 2008). Ozone gas is very unstable that can be produced by electrochemical discharge (Novak and Yuan, 2007). Ozone is the second most powerful oxidant (2.07 mV), after fluoride (Guzel-Seydim et al., 2004), making it one of the most potent sanitizers and detoxication agents (Stucki et al., 2005 and Zorlugenç et al., 2008). In addition, ozone has high reactivity, penetrability, and spontaneous decomposition into a non-toxic product (oxygen) without forming any hazardous residues on treated products (Karaca and Velioglu, 2007). These features make ozone an important alternative for food industry. The mechanism of AFB1 degradation by ozone is that ozone reacts across the C8–C9 double bond of the furan ring of AFB1 through electrophilic attack, and the final products of the reaction are aldehydes, ketones, acids and carbon dioxide (Samarajeewa et al., 1990 and McKenzie et al., 1998). Most of ozonolysis products are non-toxic, yet some products are still toxic due to undestroyed C8–C9 double bond (Diao et al., 2012). Therefore, a rigorous safety evaluation is highly necessary for the health of consumers. However, no safety evaluation has been made so far regarding the oral toxicity of aflatoxin-contaminated peanuts (ACPs) after being treated by ozone. The aim of present study is to verify the ozonolysis efficiency of AFB1 and evaluate the oral safety of ACPs treated by ozone through a short-term subchronic toxicity study with Wistar rats.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในการทำงานก่อนหน้า วิธีทางกายภาพ ทางเคมี และทางชีวภาพมีการใช้การเอาออก หรือลด aflatoxins ในอาหาร (Netke et al. 1997, Das และมิชรา เกส์ 2000 และ Haskard et al. 2000) ในการศึกษาเหล่านี้ โอโซนมีการอย่างกว้างขวางใช้สลาย aflatoxins ในอาหาร (McKenzie et al. 1997 เจ้า et al. 2004, Akbas และ Ozdemir, 2006, Inan et al. 2007 และ Zorlugenç et al. 2008) ก๊าซโอโซนไม่เสถียรมากที่สามารถผลิต โดยปล่อยไฟฟ้าเคมี (นกและยวน 2007) โอโซนคือ สารอนุมูลอิสระสองพลัง (2.07 mV), หลังจากฟลูออไรด์ (Guzel-Seydim et al. 2004), หนึ่ง sanitizers ศักยภาพมากที่สุดและตัวแทนในการทำงาน (Stucki et al. 2005 และ Zorlugenç et al. 2008) นอกจากนี้ โอโซนมีปฏิกิริยาสูง ทะลุทะลวงอย่าง และสลายตัวเกิดเป็นผลิตภัณฑ์ปลอดสารพิษ (ออกซิเจน) โดยไม่ขึ้นรูปใด ๆ ตกค้างอันตรายในผลิตภัณฑ์บำบัด (Karaca และ Velioglu, 2007) คุณสมบัติเหล่านี้ทำให้โอโซนทางเลือกสำคัญสำหรับอุตสาหกรรมอาหาร กลไกการย่อยสลาย AFB1 โดยโอโซนคือ โอโซนทำปฏิกิริยาข้ามพันธะคู่ C8-C9 ของ furan AFB1 ผ่าน electrophilic โจมตี และผลิตภัณฑ์ขั้นสุดท้ายของปฏิกิริยาคือ อลดีไฮด์ คีโตน กรด และก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ (Samarajeewa et al. 1990 และ McKenzie et al. 1998) ส่วนใหญ่ผลิตภัณฑ์ ozonolysis จะปลอดสารพิษ แต่ยังคงเป็นพิษเนื่องจากพันธะคู่ C8-C9 undestroyed (Diao et al. 2012) ดังนั้น มีการประเมินความปลอดภัยอย่างเข้มงวดเป็นสิ่งจำเป็นสำหรับสุขภาพของผู้บริโภคสูง อย่างไรก็ตาม ไม่มีการประเมินความปลอดภัยได้มากเกี่ยวกับความเป็นพิษทางปากของถั่วลิสงนระหว่างกระบวนการปนเปื้อน (ACPs) หลังจากการรักษาด้วยโอโซน เป้าหมายของการศึกษาคือเพื่อ ตรวจสอบประสิทธิภาพ ozonolysis AFB1 และประเมินความปลอดภัยทางปากของ ACPs รักษา โดยโอโซนผ่านการศึกษาการตรวจความเป็นพิษระยะสั้นกับหนู Wistar

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในผลงานก่อนหน้านี้ทางกายภาพเคมีและวิธีการทางชีวภาพได้รับการใช้ในการลบหรือลด aflatoxins ในอาหาร (Netke et al., 1997 ดาสและ Mishra, 2000 และ Haskard et al., 2000) ท่ามกลางการศึกษาเหล่านี้โอโซนได้รับการใช้กันอย่างแพร่หลายในการย่อยสลาย aflatoxins ในอาหาร (McKenzie et al., 1997 Proctor et al., 2004 Akbas และ Ozdemir 2006 Inan et al., 2007 Zorlugenç et al., 2008) ก๊าซโอโซนจะไม่เสถียรมากที่สามารถผลิตได้โดยการปล่อยไฟฟ้าเคมี (โนวัคและหยวน 2007) โอโซนเป็นครั้งที่สองอนุมูลอิสระที่มีประสิทธิภาพมากที่สุด (2.07 mV) หลังจากฟลูออไร (Guzel-Seydim et al., 2004) ทำให้มันเป็นหนึ่งของ sanitizers มีศักยภาพมากที่สุดและตัวแทน detoxication (Stucki et al., ปี 2005 และZorlugenç et al., 2008 ) นอกจากนี้โอโซนมีการเกิดปฏิกิริยาสูง penetrability และสลายตัวที่เกิดขึ้นเองเป็นผลิตภัณฑ์ที่ปลอดสารพิษ (ออกซิเจน) โดยไม่ก่อให้เกิดสารตกค้างที่เป็นอันตรายใด ๆ เกี่ยวกับผลิตภัณฑ์ที่ได้รับการรักษา (Karaca และ Velioglu 2007) คุณสมบัติเหล่านี้ทำให้โอโซนเป็นทางเลือกที่สำคัญสำหรับอุตสาหกรรมอาหาร กลไกของการย่อยสลาย AFB1 โดยโอโซนคือโอโซนทำปฏิกิริยาข้ามพันธะคู่ C8-C9 ของแหวน furan ของ AFB1 ผ่านการโจมตี electrophilic และผลิตภัณฑ์ขั้นสุดท้ายของการเกิดปฏิกิริยาที่มีลดีไฮด์คีโตนกรดและคาร์บอนไดออกไซด์ (Samarajeewa et al., 1990 และ McKenzie et al., 1998) ส่วนใหญ่ของผลิตภัณฑ์ ozonolysis จะไม่มีพิษ แต่สินค้าบางอย่างจะยังคงเป็นพิษเนื่องจาก undestroyed พันธะคู่ C8-C9 (Diao et al., 2012) ดังนั้นการประเมินความปลอดภัยอย่างเข้มงวดเป็นสิ่งที่จำเป็นอย่างมากสำหรับสุขภาพของผู้บริโภค อย่างไรก็ตามยังไม่มีการประเมินความปลอดภัยได้รับการทำเพื่อให้ห่างไกลเกี่ยวกับการเป็นพิษทางปากของอะฟลาท็อกซินปนเปื้อนถั่วลิสง (ACPs) หลังจากที่ได้รับการรักษาโดยใช้โอโซน จุดมุ่งหมายของการศึกษาครั้งนี้คือการตรวจสอบประสิทธิภาพของ ozonolysis AFB1 และประเมินความปลอดภัยช่องปากของ ACPs รับการรักษาโดยโอโซนผ่านการศึกษาความเป็นพิษระยะสั้นกึ่งเรื้อรังกับหนูวิสตาร์

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในงานกายภาพ ก่อนหน้านี้ วิธีการทางเคมีและชีวภาพได้ถูกใช้เพื่อลบหรือทำลายสารอะฟลาทอกซินในอาหาร ( netke et al . , 1997 , วันหลังปลูกและ Mishra , 2000 และ haskard et al . , 2000 ) ในการศึกษานี้ , โอโซนได้ถูกใช้อย่างกว้างขวางเพื่อย่อยสลายสารอะฟลาทอกซินในอาหาร ( McKenzie et al . , 1997 , Proctor et al . , 2004 และ 2006 ozdemir akbas , ชิ้น , et al . , 2007 และ zorlugen 5 et al . , 2008 ) ก๊าซโอโซนไม่มั่นคงที่สามารถผลิต โดยจำหน่ายไฟฟ้า ( โนวัค และ หยวน , 2007 ) โอโซนเป็นสองส่วนใหญ่มีประสิทธิภาพอนุมูลอิสระ ( 2.07 MV ) หลังจากฟลูออไรด์ ( ใช้ seydim et al . , 2004 ) , ทำให้เป็นหนึ่งในวิชาที่มีศักยภาพมากที่สุดและตัวแทนดีทอกซิเคชั่น ( stucki et al . , 2005 และ zorlugen 5 et al . , 2008 ) นอกจากนี้โอโซน มีความว่องไวสูง เพนิทระบีล และการย่อยสลายตามธรรมชาติในผลิตภัณฑ์ปลอดสารพิษ ( ออกซิเจน ) โดยไม่เป็นอันตรายใด ๆตกค้างในการสร้างผลิตภัณฑ์ ( คาราคา รี และ velioglu , 2007 ) คุณสมบัติเหล่านี้ทำให้โอโซนเป็นทางเลือกที่สำคัญสำหรับอุตสาหกรรมอาหาร กลไกการย่อยสลายสารโดยโอโซนคือโอโซนทำปฏิกิริยาข้ามดอง - C9 พันธะคู่ของ furan แหวนรับสารผ่านการโจมตี และผลิตภัณฑ์สุดท้ายของปฏิกิริยาเป็นอัลดีไฮด์ , คีโตนกรดคาร์บอนไดออกไซด์ ( samarajeewa et al . , 1990 และ McKenzie et al . , 1998 ) ที่สุดของผลิตภัณฑ์ทำปฏิกิริยาโอโซโนไลซิสจะไม่เป็นพิษ แต่ผลิตภัณฑ์บางอย่างยังคงเป็นพิษเนื่องจากการ undestroyed ดอง - C9 พันธะคู่ ( เตียว et al . , 2012 ) ดังนั้น การประเมินความปลอดภัยที่เคร่งครัดจำเป็นอย่างมากต่อสุขภาพของผู้บริโภค อย่างไรก็ตาม ยังไม่มีการประเมินความปลอดภัยได้รับการทำเพื่อให้ห่างไกลจากความเป็นพิษของอะฟลาทอกซินในถั่วลิสงที่ปนเปื้อนในช่องปาก ( acps ) หลังจากได้รับการรักษาด้วยโอโซน จุดมุ่งหมายของการศึกษาคือ เพื่อตรวจสอบประสิทธิภาพของสารทำปฏิกิริยาโอโซโนไลซิสและประเมินความปลอดภัยของ acps ช่องปากรักษาโอโซนผ่านระยะสั้นระยะเวลาการศึกษาความเป็นพิษกับหนูพุกขาว .