The immigrant as the ‘real racist’I

The immigrant as the ‘real racist’
If there are cases of race trumping culture when necessary, culture can trump race in the most unexpected ways. This is evident in arguments common in the 1980s (and now revived in a different form) that the real racists are not indigenous whites, but the black and Asian immigrants who insist on keeping alive a wide range of their own ways of life while still wanting to claim full rights as British citizens and turning whites into ‘second-class citizens’.

In other words, immigrants (and the reference here is primarily to non-whites) who refuse to assimilate into the host British culture, including wanting to marry within their own ethnic minority communities, are regarded as racist towards Britons and British national culture.

Also, this assertion is made at the same time as the arguments, exemplified by those of Powell, Manning and others, that being born in this country only entitles the immigrant to legal status as citizens, not entry into Englishness or Britishness. Thus the hapless black and Asian immigrants are placed in a ‘Catch 22’ situation, condemned for not assimilating but simultaneously said to be not capable of assimilation by being of different ‘stock’.

These arguments have not been restricted to Britain. A complex and flexible ‘new racism’ has been a prominent feature of debates in France and other European nation-states. In France similar ideas were propagated in the 1980s by the conservative GRECE (Groupement de Recherche et d’Etudes pour la Civilisation Europeenne) and the neo-liberal Le Club de l’Horlogie, a group of businessmen, civil servants and intellectuals. In response, French sociologists have distinguished between an old racism of inegalitarianism that treated non-whites as inferior, and a post-colonialist racism of (cultural) differentialism which supports policies of excluding non-white minorities on the grounds that their cultures are incompatible with the French national culture or way of life.

However, it is necessary again to see that these forms of proposed exclusion contain various biological elements. France was unique amongst the countries of Western Europe in the 1980s and early 1990s in having a ‘new racism’ that was much more closely allied to an extreme-right, neo-fascist movement (the National Front led by Jean Marie Le Pen), a situation more common in Europe now, as we shall see. But there is an essential continuity between Le Pen’s cultural defence of French national identity and the assumptions underlying the views of Powell.

Le Pen, like Powell and others in Britain, has always buttressed his nationalism with biological notions of the ‘naturalness’ of preferring one’s own kind, thus treating the nation as a biological as well as cultural entity. As Le Pen put it in a famous proclamation, ‘I prefer my daughters to my nieces and my nieces to my neighbours, like everyone else . . . all men are the same’.

This makes a complex combination of biological and cultural features seem just simple ‘common sense’, a form of association also very prevalent in the debates in the UK. Opposition to the argument is made to seem ridiculous and contrary to what ‘everyone knows to be obviously true’. An argument and policies based on ‘common sense’ can thus have consequences which have fairly obvious racial elements and can be legitimately regarded as racist in some form, serving to exclude ‘Arabs’, Africans and Asians as inevitably and forever outside the nation.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

อพยพเป็น 'racist จริง'ถ้ามีกรณีของการแข่งขัน trumping วัฒนธรรมเมื่อจำเป็น วัฒนธรรมสามารถเสกสรรปั้นแข่งขันในแบบที่ไม่คาดคิดที่สุด นี้ในอาร์กิวเมนต์ในไฟต์ (และตอนนี้ ฟื้นฟูในรูปแบบที่แตกต่างกัน) ที่ทั้งที่จริงไม่ขาวพื้นเมือง แต่สีดำ และเอเชียอพยพที่ยืนยันในการรักษาชีวิตหลากหลายของวิธีชีวิตของตนเองในขณะที่ยัง ต้องการเรียกร้องสิทธิเต็มเป็นพลเมืองอังกฤษและขาวเปลี่ยนเป็น 'พลเมือง second-class'ในคำอื่น ๆ นาน (และอ้างอิงนี่เป็นหลักไม่ใช่ขาว) ที่ปฏิเสธที่จะสะท้อนไปยังโฮสต์วัฒนธรรมอังกฤษ รวมถึงอยากแต่งงานภายในชุมชนของตนเองชนกลุ่มน้อย จะถือว่า racist ต่อวัฒนธรรมแห่งชาติซึ่งดึกและอังกฤษยัง นี้ทำกันเป็นอาร์กิวเมนต์ exemplified โดยพาวเวล แมนนิง และคน อื่น ๆ ผู้ที่กำลังเกิดในประเทศนี้เพียงแจ้งอพยพที่สถานะทางกฎหมายเป็นพลเมือง ไม่เข้า Englishness หรือ Britishness ดังนั้น hapless ดำ และเอเชียอพยพจะอยู่ในสถานการณ์ '22 ที่จับ ประณามสำหรับ assimilating ไม่ ได้พร้อมกล่าวว่า จะไม่สามารถผสมกลมกลืนเป็นของอื่น 'หุ้น'อาร์กิวเมนต์เหล่านี้จำกัดให้สหราชอาณาจักรไม่ได้ ความซับซ้อน และมีความยืดหยุ่น 'ใหม่เหยียด' มีคุณลักษณะเด่นของการดำเนินในฝรั่งเศสและอื่น ๆ nation-states ยุโรป ในฝรั่งเศส ความคิดคล้ายถูกเผยแพร่ในทศวรรษ 1980 โดย GRECE หัวเก่า (Groupement de Recherche et d'Etudes เทลายัง Europeenne) และเสรีนิยมนีโอคลับเลอเดอ l'Horlogie กลุ่มนักธุรกิจ ข้าราชการ และนักวิชาการ ตอบ พูดภาษาฝรั่งเศสได้แตกต่างระหว่างการเหยียดเก่าของ inegalitarianism ที่ไม่ใช่ขาวเป็นน้อย และเหยียดหลัง colonialist ของ differentialism (วัฒนธรรม) ซึ่งสนับสนุนนโยบายรวมคมิไม่ขาวใน grounds ว่าวัฒนธรรมของพวกเขาจะเข้ากันกับฝรั่งเศสชาติวัฒนธรรมหรือวิถีชีวิตอย่างไรก็ตาม ได้อีกเห็นว่า แยกนำเสนอในรูปแบบเหล่านี้ประกอบด้วยองค์ประกอบทางชีวภาพต่าง ๆ ฝรั่งเศสมีเฉพาะหมู่ประเทศในยุโรปตะวันตกในทศวรรษ 1980 และช่วงต้นทศวรรษ 1990 มี 'เหยียดใหม่' ที่ถูกมากอย่างใกล้ชิดพันธมิตรจะมีมากขวา นีโอ fascist เคลื่อนไหว (ในชาติหน้านำ โดยฌองมารีเลอปากกา), สถานการณ์ทั่วไปในยุโรปตอนนี้ เราจะเห็น แต่มีความต่อเนื่องที่สำคัญระหว่างเลอปากกาป้องกันวัฒนธรรมของเอกลักษณ์ประจำชาติฝรั่งเศสและสมมติฐานต้นอันพาวเวลปากกาเลอ เช่นพาวเวลและอื่น ๆ ในสหราชอาณาจักร มีเสมอ buttressed ชาตินิยมของเขา ด้วยความเข้าใจชีวภาพของ 'naturalness' ของร่วมหนึ่งของชนิด รักษาชาติจึง เป็นเอนทิตีแบบชีวภาพ ตลอดจนวัฒนธรรม เป็นปากกาเลอใส่ไว้ในถ้อยแถลงมีชื่อเสียง, ' ฉันชอบลูกสาวของฉัน nieces ของฉันและของฉัน nieces เพื่อนของฉัน เช่นทุกคน...ทุกคนเท่ากัน 'ทำให้ซับซ้อนหลายคุณลักษณะทางชีวภาพ และวัฒนธรรมดูเหมือน ง่ายเพียง 'สามัญสำนึก' แบบฟอร์มสมาคมยังแพร่หลายมากในการดำเนินการในสหราชอาณาจักร ฝ่ายค้านกับอาร์กิวเมนต์ที่ทำดูจะไร้สาระ และตรงกันข้ามที่ 'รู้ชัดจริง' อาร์กิวเมนต์และนโยบายตาม 'สามัญสำนึก' จึงได้ผลซึ่งมีองค์ประกอบเชื้อชาติที่ค่อนข้างชัดเจน และสามารถถูกต้องตามกฎหมายถือว่า racist ในแบบฟอร์ม ให้บริการแยก 'อาหรับ' แอฟริกา และเอเชีย เป็นย่อม และตลอดไปภาย นอกประเทศ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ที่อพยพเข้ามาเป็น 'ชนชั้นจริง'
ถ้ามีกรณีของการแข่งขัน trumping วัฒนธรรมเมื่อจำเป็นวัฒนธรรมสามารถแข่งขันคนที่กล้าหาญในรูปแบบที่ไม่คาดคิดที่สุด นี้เห็นได้ชัดในข้อโต้แย้งที่พบบ่อยในช่วงปี 1980 (และฟื้นขึ้นมาในขณะนี้ในรูปแบบที่แตกต่างกัน) ที่ racists จริงไม่ได้ขาวพื้นเมือง แต่ผู้อพยพสีดำและเอเชียที่ยืนยันในการรักษาชีวิตที่หลากหลายของวิธีการของชีวิตของพวกเขาขณะที่ยังคงต้องการ เพื่อเรียกร้องสิทธิในฐานะพลเมืองอังกฤษและเปลี่ยนผ้าขาวเป็น 'พลเมืองชั้นสอง'. ในคำอื่น ๆ ผู้อพยพ (และการอ้างอิงที่นี่ส่วนใหญ่จะไม่ใช่คนผิวขาว) ที่ปฏิเสธที่จะดูดซึมเข้าสู่โฮสต์วัฒนธรรมอังกฤษรวมทั้งต้องการที่จะแต่งงานภายใน ของตัวเองชุมชนชนกลุ่มน้อยได้รับการยกย่องว่าเป็นชนชั้นที่มีต่อชาวอังกฤษและวัฒนธรรมแห่งชาติของอังกฤษ. นอกจากนี้ยืนยันนี้จะทำในเวลาเดียวกันเป็นข้อโต้แย้งสุดขั้วโดยผู้ที่พาวเวลแมนนิ่งและคนอื่น ๆ ที่กำลังเกิดขึ้นในประเทศนี้เท่านั้นที่จะได้รับสิทธิ อพยพไปยังสถานะทางกฎหมายในฐานะประชาชนไม่เข้าสู่ Englishness หรือ Britishness ดังนั้นผู้อพยพชาวเอเชียและเคราะห์ร้ายจะอยู่ในสถานการณ์ 'จับ 22' ประณามไม่ assimilating แต่พร้อมกันบอกว่าจะไม่สามารถดูดซึมโดยการที่แตกต่างกัน 'หุ้น'. ข้อโต้แย้งเหล่านี้ไม่ได้ถูก จำกัด ในสหราชอาณาจักร ที่ซับซ้อนและมีความยืดหยุ่น 'ชนชาติใหม่' ได้รับคุณลักษณะที่โดดเด่นของการอภิปรายในประเทศฝรั่งเศสและยุโรปอื่น ๆ รัฐชาติ ในประเทศฝรั่งเศสคิดที่คล้ายกันถูกแพร่กระจายในช่วงปี 1980 โดย GRECE อนุรักษ์นิยม (Groupement วิจัยและ d'Etudes เทลาอารยธรรม Europeenne) และเสรีนิยม Le Club De L'Horlogie, กลุ่มนักธุรกิจข้าราชการและปัญญาชน ในการตอบสนองนักสังคมวิทยาชาวฝรั่งเศสมีความโดดเด่นระหว่างชนชาติเก่า inegalitarianism ที่ได้รับการรักษาที่ไม่ใช่คนผิวขาวเป็นด้อยกว่าและชนชาติโพสต์ของอาณานิคม (วัฒนธรรม) differentialism ที่สนับสนุนนโยบายของชนกลุ่มน้อยไม่รวมไม่ใช่สีขาวในบริเวณที่วัฒนธรรมของพวกเขาจะเข้ากันกับ วัฒนธรรมของชาติฝรั่งเศสหรือวิถีชีวิต. แต่ก็เป็นสิ่งที่จำเป็นอีกครั้งเพื่อดูว่ารูปแบบของการยกเว้นเหล่านี้ที่นำเสนอมีองค์ประกอบทางชีวภาพต่างๆ ฝรั่งเศสเป็นประเทศที่ไม่ซ้ำกันในหมู่ประเทศในยุโรปตะวันตกในช่วงปี 1980 และต้นปี 1990 ในการมี 'ชนชาติใหม่' ที่ได้มากขึ้นอย่างใกล้ชิดกับพันธมิตรมากขวาเคลื่อนไหวใหม่ฟาสซิสต์ (ชาติหน้านำโดยฌองมารีเลอปากกา) สถานการณ์ทั่วไปที่เกิดขึ้นในยุโรปตอนนี้ในขณะที่เราจะได้เห็น แต่มีความต่อเนื่องที่สำคัญระหว่างการป้องกันทางวัฒนธรรมเลอปากกาของเอกลักษณ์ประจำชาติฝรั่งเศสและสมมติฐานพื้นฐานมุมมองของพาวเวล. เลอปากกาเช่นพาวเวลและคนอื่น ๆ ในสหราชอาณาจักรได้ยันเสมอชาตินิยมของเขากับความคิดทางชีวภาพของ 'ธรรมชาติ' ของเลือกอย่างใดอย่างหนึ่ง ชนิดของตัวเองดังนั้นการรักษาประเทศชาติเป็นทางชีวภาพเช่นเดียวกับนิติบุคคลวัฒนธรรม ขณะที่เลอปากกาใส่ไว้ในประกาศที่มีชื่อเสียง 'ฉันชอบลูกสาวของฉันเพื่อหลานสาวของฉันและหลานสาวของฉันไปที่เพื่อนบ้านของฉันเหมือนคนอื่น ๆ . . มนุษย์ทุกคนมีเหมือนกัน '. นี้จะทำให้การรวมกันที่ซับซ้อนของคุณสมบัติทางชีวภาพและวัฒนธรรมดูเหมือนง่ายเพียงแค่ 'สามัญสำนึก', รูปแบบของสมาคมยังที่แพร่หลายมากในการอภิปรายในสหราชอาณาจักร ไม่เห็นด้วยกับข้อโต้แย้งที่จะทำให้ดูเหมือนไร้สาระและขัดกับสิ่งที่ทุกคนรู้ว่าเป็นที่เห็นได้ชัดว่าเป็นความจริง ' อาร์กิวเมนต์และนโยบายขึ้นอยู่กับ 'สามัญสำนึก' จึงสามารถมีผลกระทบซึ่งมีองค์ประกอบที่ผิวค่อนข้างชัดเจนและสามารถถือได้ว่าถูกต้องตามกฎหมายเป็นชนชั้นในบางรูปแบบการให้บริการที่จะไม่รวม 'อาหรับ', แอฟริกันและชาวเอเชียเป็นอย่างหลีกเลี่ยงไม่และตลอดไปนอกประเทศ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

อพยพที่เป็นจริง ' เหยียดผิว '
หากมีกรณีแข่งตดวัฒนธรรมเมื่อจำเป็น วัฒนธรรมสามารถเอาชนะการแข่งขันในทางที่ไม่คาดคิดที่สุด นี้เห็นได้ชัดในอาร์กิวเมนต์ทั่วไปในทศวรรษ 1980 ( และตอนนี้ฟื้นขึ้นมาในรูปแบบต่าง ๆ ) ที่ racists จริงไม่พื้นเมืองสีขาวแต่สีดำและเอเชียอพยพผู้ที่ยืนยันในการรักษาชีวิตที่หลากหลายของวิธีการของตนเองในชีวิตขณะที่ยังคงต้องการเรียกร้องสิทธิเต็มเป็นชาวอังกฤษ และเปลี่ยนผ้าขาวเป็นประชาชนชั้นสอง

ในคำอื่น ๆอพยพ ( และการอ้างอิงที่นี่เป็นหลัก ไม่ขาว ) ที่ปฏิเสธที่จะดูดซึมเข้าไปในโฮสต์ วัฒนธรรมของชาวอังกฤษรวมทั้งต้องการที่จะแต่งงานภายในตนเองของชนกลุ่มน้อยในสังคม ถือว่า เป็นพวกเหยียดผิวต่ออังกฤษและวัฒนธรรมแห่งชาติ .

ยังยืนยันทำในเวลาเดียวกันเป็นอาร์กิวเมนต์ exemplified โดยบรรดา พาวล์ แมนนิง และ อื่นๆ ที่เกิดในประเทศนี้ แต่ได้รับสิทธิของผู้อพยพทางกฎหมายสถานะความเป็นพลเมือง ไม่เข้า englishness หรือ britishness .ดังนั้นโทรมๆสีดำและเอเชียอพยพจะอยู่ใน ' ' Catch 22 สถานการณ์ ประณามไม่ซึมซับ แต่ขณะเดียวกัน บอกว่า จะไม่สามารถดูดซึม โดยเป็นหุ้นที่แตกต่างกัน ' '

ข้อคิดเหล่านี้ยังไม่ได้ถูกจำกัดสหราชอาณาจักร ที่ซับซ้อนและมีความยืดหยุ่นใหม่ ' เหยียดผิว ' มีจุดเด่นของการอภิปราย ในฝรั่งเศส และสหรัฐอเมริกา ประเทศยุโรปอื่น ๆในฝรั่งเศสความคิดคล้ายกันได้ขยายพันธุ์ในทศวรรษ 1980 โดย grece อนุลักษณ์ ( groupement de การวิจัยและประชากรเท la อารยธรรม Europeenne ) และนีโอเสรีนิยมคลับ เดอ l'horlogie กลุ่มนักธุรกิจ ข้าราชการ และปัญญาชน ในการตอบสนอง , นักสังคมวิทยาชาวฝรั่งเศสได้แยกแยะระหว่างชนชาติเก่าแก่ของ inegalitarianism ที่ถือว่าไม่ขาวกว่าและโพสต์ colonialist เหยียดเชื้อชาติ ( วัฒนธรรม ) differentialism ซึ่งสนับสนุนนโยบายยกเว้นไม่ใช่ชนกลุ่มน้อยสีขาวในพื้นที่ที่สอดคล้องกับวัฒนธรรมของชาติฝรั่งเศส วัฒนธรรม หรือวิถีชีวิต

แต่ก็จำเป็นอีกครั้งเพื่อดูว่าเหล่านี้รูปแบบการนำเสนอการยกเว้นประกอบด้วยองค์ประกอบทางชีวภาพต่าง ๆฝรั่งเศสมีเฉพาะในหมู่ประเทศของยุโรปตะวันตกในช่วงปี 1980 และ 1990 ในการมีใหม่ ' เหยียดผิว ' ที่มากขึ้นอย่างใกล้ชิดพันธมิตรเป็นขวาสุดโต่ง นีโอฟาสซิสต์เคลื่อนไหว ( แห่งชาติหน้า นำโดย ฌอง มารี เลอ เปน ) , สถานการณ์ที่พบบ่อยในยุโรปตอนนี้ เราจะเห็นแต่ไม่มีความต่อเนื่อง ที่สำคัญระหว่างเลอปากกาของวัฒนธรรมการป้องกันของเอกลักษณ์ประจำชาติของฝรั่งเศสและข้อสมมติในมุมมองของพาวเวล

เลอ เปน เหมือน พาวเวลล์ และคนอื่น ๆในอังกฤษ เสมอ buttressed ชาตินิยมของเขาที่มีความคิดทางชีวภาพของ ' ธรรมชาติ ' ของชอบของตัวเองหนึ่งของชนิด ดังนั้นการรักษาประเทศทั้งทางชีวภาพ ตลอดจนหน่วยงานทางวัฒนธรรมในขณะที่เลอปากกาใส่ไว้ในคำประกาศที่มีชื่อเสียง , ' ฉันต้องการให้ลูกสาวของฉันของฉันหลานสาวและหลานของฉันเพื่อนบ้านของฉัน เหมือนคนอื่น . . . . . . . ผู้ชายทุกคนก็เหมือนกันหมด . .

นี้ทำให้การรวมกันที่ซับซ้อนของลักษณะทางชีวภาพและวัฒนธรรมดูเหมือนง่ายเพียงแค่ ' สามัญสำนึก ' , รูปแบบของสมาคมยังแพร่หลายมากในการอภิปราย ใน UKการต่อต้านการทำให้ดูตลก และขัดกับสิ่งที่ทุกคนรู้จะจริงที่เห็นได้ชัด ' นโยบายการโต้เถียงและขึ้นอยู่กับ ' สามัญสำนึก ' จึงได้ผล ซึ่งมีองค์ประกอบทางเชื้อชาติค่อนข้างชัดเจน และสามารถจดถือเป็นชนชั้นในบางรูปแบบ การให้บริการรวม ' อาหรับ ' , แอฟริกันและเอเชียเป็นอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้และตลอดไป
นอกประเทศ