The Greater Mekong Subregion (GMS)

The Greater Mekong Subregion (GMS) is a natural economic area bound together by the Mekong River, covering 2.6 million square kilometers and a combined population of around 326 million.

The GMS countries are Cambodia, the People's Republic of China (PRC, specifically Yunnan Province and Guangxi Zhuang Autonomous Region), Lao People's Democratic Republic (Lao PDR), Myanmar, Thailand, and Viet Nam.

In 1992, with assistance from ADB, the six countries entered into a program of subregional economic cooperation, designed to enhance economic relations among the countries.

With support from ADB and other donors, the GMS Program helps the implementation of high priority subregional projects in transport, energy, telecommunications, environment, human resource development, tourism, trade, private sector investment, and agriculture.

Substantial progress has been achieved in terms of implementing GMS projects since 1992. Priority infrastructure projects worth around $11 billion have either been completed or are being implemented. Among these are the upgrading of the Phnom Penh (Cambodia)-Ho Chi Minh City (Viet Nam) highway and the East-West Economic Corridor that will eventually extend from the Andaman Sea to Da Nang.

The subregion embraces flora and fauna that have expanded northward along the Malay Peninsula into Thailand, encroached upon the high mountains from the Himalayas, or advanced along the broad river valleys as dry deciduous forests similar to those of India. Ten million years of changing sea levels have left a rich legacy of unique life forms that have evolved in isolation on the Cardamom and Annamite mountains of Cambodia, Lao PDR, Thailand, and Viet Nam.

These resources provide both income and sustenance to the great majority of people in the subregion who are leading subsistence or near subsistence agricultural lifestyles. The land yields timber, minerals, coal, and petroleum, while water from the many rivers supports agriculture and fisheries and provides energy in the form of hydropower. The coal reserves of the subregion are abundant, and the oil and gas reserves considerable. Most of these are in Myanmar, Thailand and Viet Nam. These abundant energy resources are still relatively underused.

Increasingly, modernization and industrialization are emerging from a process of transition and transformation. The Mekong countries are gradually shifting from subsistence farming to more diversified economies, and to more open, market-based systems. In parallel with this are the growing commercial relations among the six Mekong countries, notably in terms of cross-border trade, investment, and labor mobility. Moreover, natural resources, particularly hydropower, are beginning to be developed and utilized on a subregional basis.

The rich human and natural resource endowments of the Mekong region have made it a new frontier of Asian economic growth. Indeed, the Mekong region has the potential to be one of the world's fastest growing areas.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ภูมิภาคลุ่มแม่น้ำโขงมากกว่า (GMS) เป็นพื้นที่เศรษฐกิจธรรมชาติผูกกันริมน้ำโขง 2.6 ล้านตารางกิโลเมตรและประชากรรวมประมาณ 326 ล้าน

ประเทศ GMS อยู่กัมพูชา สาธารณรัฐประชาชนจีน (PRC เฉพาะจังหวัดมณฑลยูนนานและมณฑลปกครองตนเองจ้วงกวงซี), ลาวสาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชน (ลาว), พม่า ไทย เวียดนามได้

ใน 1992 ด้วยความช่วยเหลือจาก ADB, 6 ประเทศเข้าสู่การร่วมมือทางเศรษฐกิจ subregional ออกแบบมาเพื่อเพิ่มความสัมพันธ์ทางเศรษฐกิจระหว่างประเทศ

ด้วยการสนับสนุนจาก ADB และผู้บริจาคอื่น ๆ โปรแกรม GMS ช่วยดำเนินงานของโครงการ subregional ความสำคัญในการขนส่ง พลังงาน โทรคมนาคม สิ่งแวดล้อม การ พัฒนาทรัพยากรมนุษย์ ท่องเที่ยว ค้า การลงทุนภาคเอกชน และเกษตร

พบกำลังได้รับความในการปฏิบัติตามโครงการ GMS ตั้งแต่ 1992 โครงสร้างพื้นฐานสำคัญมูลค่าประมาณ $11 พันล้านเสร็จสมบูรณ์อย่างใดอย่างหนึ่ง หรือมีการดำเนินการ หมู่เหล่านี้รุ่นของพนมเปญ (กัมพูชา) -ทางหลวงนครโฮจิมินห์ (เวียดนาม) และตะวันออก - ตะวันตกทางเศรษฐกิจที่จะขยายในที่สุดจากทะเลอันดามันไปดานัง

ภูมิภาคลุ่มการนำพืชและสัตว์ที่มีขยาย northward บริเวณคาบสมุทรมลายูในประเทศไทย เทือกเขาสูงจากเทือกเขาหิมาลัย ล่วงล้ำ หรือขั้นสูงตามหุบเขาแม่น้ำที่กว้างเป็นป่าไม้ที่ผลัดใบแห้งคล้ายกับของอินเดีย สิบล้านปีของการเปลี่ยนแปลงระดับน้ำทะเลได้ทิ้งมรดกรวยเฉพาะรูปแบบชีวิตที่มีพัฒนาแยกบนภูเขาเม้นท์คาร์ดามอมและ Annamite กัมพูชา ลาว ไทย และเวียดนาม

ทรัพยากรเหล่านี้ให้รายได้และบวงสรวงเพื่อคน ในภูมิภาคลุ่มที่จะนำชีพ หรือ ใกล้วิถีชีวิตเกษตรชีพส่วนใหญ่ดี ที่ดินทำให้ยางพารา แร่ ถ่านหิน ปิโตรเลียม และในขณะที่น้ำจากแม่น้ำมากมายสนับสนุนการเกษตรและการประมง และให้พลังงานในรูปแบบของพลังงานน้ำ สำรองถ่านหินของภูมิภาคลุ่มที่มีชุกชุม และน้ำมันและก๊าซธรรมชาติสำรองมาก ส่วนใหญ่เหล่านี้อยู่ในพม่า ไทย และเวียดนาม ทรัพยากรพลังงานที่อุดมสมบูรณ์เหล่านี้จะยังคงค่อนข้าง underused

มาก นวัตกรรมและทวีความรุนแรงมากจะเกิดขึ้นจากกระบวนการเปลี่ยนแปลงและการเปลี่ยนแปลง ประเทศแม่น้ำโขงจะค่อย ๆ ขยับจากชีพเกษตรเพื่อเพิ่มเติมความหลากหลายทางเศรษฐกิจ และเพื่อเปิด ระบบการตลาด พร้อมกันนี้มีความสัมพันธ์ทางการค้าเติบโตประเทศแม่น้ำโขงหก ยวดในรูปแบบ ของการค้าข้ามแดน ลงทุน แรงงานเคลื่อน นอกจากนี้ ทรัพยากรธรรมชาติ โดยเฉพาะอย่างยิ่งพลังงานน้ำ จะเริ่มพัฒนาขึ้น และใช้ตาม subregional

อุดมไปด้วยบุคคลและสาธารณะกุศลทรัพยากรธรรมชาติของภูมิภาคลุ่มน้ำโขงได้ทำให้พรมแดนใหม่ของเศรษฐกิจเอเชีย แน่นอน ภูมิภาคแม่น้ำโขงมีศักยภาพในการเป็นพื้นที่ที่เติบโตเร็วที่สุดในโลก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ภูมิภาคลุ่มแม่น้ำโขง (GMS) เป็นพื้นที่ที่มีความเป็นธรรมชาติทางเศรษฐกิจผูกพันกันริมฝั่งแม่น้ำโขงครอบคลุม 2.6 ล้านตารางกิโลเมตรและมีประชากรรวมกันประมาณ 326,000,000 ประเทศอนุภูมิภาคลุ่มน้ำโขงที่กัมพูชาสาธารณรัฐประชาชนจีน (PRC เฉพาะมณฑลยูนนาน และกว่างซีจ้วงเขตปกครองตนเอง), สาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาว (ลาว), พม่าไทยและเวียดนามในปี 1992 ด้วยความช่วยเหลือจากธนาคารพัฒนาเอเชียหกประเทศที่ได้ลงนามในโครงการความร่วมมือทางเศรษฐกิจอนุภูมิภาคได้รับการออกแบบเพื่อเสริมสร้างความสัมพันธ์ทางเศรษฐกิจระหว่าง ประเทศด้วยการสนับสนุนจากธนาคารพัฒนาเอเชียและผู้บริจาคอื่น ๆ GMS โปรแกรมจะช่วยให้การดำเนินการตามลำดับความสำคัญสูงโครงการอนุภูมิภาคในการขนส่ง, พลังงาน, การสื่อสารโทรคมนาคมสิ่งแวดล้อมการพัฒนาทรัพยากรมนุษย์การท่องเที่ยวการค้าการลงทุนภาคเอกชนและการเกษตรความคืบหน้าอย่างมีนัยสำคัญได้รับ ประสบความสำเร็จในแง่ของการดำเนินโครงการ GMS ตั้งแต่โครงการสาธารณูปโภคปี 1992 ลำดับความสำคัญมูลค่าประมาณ $ 11000000000 ได้รับการอย่างใดอย่างหนึ่งเสร็จสิ้นหรือมีการดำเนินการ กลุ่มคนเหล่านี้การอัพเกรดของพนมเปญ (กัมพูชา) -Ho จิมินห์ (เวียดนาม) ทางหลวงและเศรษฐกิจตะวันออกตะวันตกที่ในที่สุดก็จะขยายจากทะเลอันดามันไปดานังอนุภูมิภาครวบรวมพืชและสัตว์ที่มีการขยายตัว เหนือไปตามคาบสมุทรมลายูเข้ามาในประเทศไทย, บุกรุกเมื่อภูเขาสูงจากเทือกเขาหิมาลัยหรือสูงตามหุบเขาแม่น้ำกว้างป่าผลัดใบแห้งคล้ายกับของอินเดีย สิบล้านปีของการเปลี่ยนแปลงระดับน้ำทะเลได้ทิ้งมรดกที่อุดมไปด้วยรูปแบบชีวิตที่ไม่ซ้ำกันที่มีการพัฒนาในการแยกกับกระวานและภูเขาญวนกัมพูชาลาวไทยและเวียดนามทรัพยากรเหล่านี้ให้ทั้งรายได้และการดำรงชีวิตที่ส่วนใหญ่ ของคนในอนุภูมิภาคที่จะนำการดำรงชีวิตหรือการดำรงชีวิตอยู่ใกล้วิถีชีวิตการเกษตร ที่ดินผลไม้, เกลือแร่, ถ่านหินและปิโตรเลียมในขณะที่น้ำจากแม่น้ำหลายสายสนับสนุนการเกษตรและการประมงและให้พลังงานในรูปของไฟฟ้าพลังน้ำ สำรองถ่านหินของอนุภูมิภาคที่มีความอุดมสมบูรณ์และน้ำมันและก๊าซธรรมชาติสำรองมาก ส่วนใหญ่ของเหล่านี้อยู่ในพม่าไทยและเวียดนาม เหล่านี้ทรัพยากรพลังงานอุดมสมบูรณ์ยังคงค่อนข้างป้อแป้มากขึ้นทันสมัยและอุตสาหกรรมที่เกิดขึ้นใหม่จากกระบวนการของการเปลี่ยนแปลงและการเปลี่ยนแปลง ประเทศลุ่มแม่น้ำโขงจะค่อยๆเปลี่ยนจากการดำรงชีวิตการเกษตรไปยังประเทศที่มีความหลากหลายมากขึ้นและจะเปิดมากขึ้นระบบการตลาดที่ใช้ ควบคู่ไปกับการนี้มีความสัมพันธ์ทางการค้าที่เพิ่มขึ้นในกลุ่มประเทศลุ่มแม่น้ำโขงหกสะดุดตาในแง่ของการข้ามพรมแดนการค้าการลงทุนและการเคลื่อนย้ายแรงงาน นอกจากนี้ทรัพยากรทางธรรมชาติโดยเฉพาะอย่างยิ่งพลังน้ำเป็นจุดเริ่มต้นที่จะได้รับการพัฒนาและนำมาใช้ในชีวิตประจำอนุภูมิภาคที่เต็มไปด้วยพลังทรัพยากรมนุษย์และธรรมชาติของภูมิภาคลุ่มแม่น้ำโขงได้ทำให้มันเป็นชายแดนใหม่ของการเติบโตทางเศรษฐกิจในเอเชีย แท้จริงภูมิภาคลุ่มแม่น้ำโขงมีศักยภาพที่จะเป็นหนึ่งของโลกที่พื้นที่ที่เติบโตเร็วที่สุด

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แม่น้ำโขง ( GMS ) คือ ธรรมชาติเขตเศรษฐกิจผูกพันกันโดยแม่น้ำโขงครอบคลุม 2.6 ล้านตารางกิโลเมตร และมีประชากรรวมกันประมาณ 326 ล้าน

GMS ประเทศ คือ กัมพูชา สาธารณรัฐประชาชนจีน ( PRC โดยเฉพาะมณฑลยูนนานและกวางสีจ้วงเขตปกครองตนเอง ) ประชาธิปไตย ประชาชนลาว สาธารณรัฐ ( ลาว ) , พม่า , ไทย ,และเวียดนาม

ใน 1992 กับความช่วยเหลือจาก ADB , หกประเทศได้เข้าร่วมโครงการความร่วมมือทางเศรษฐกิจ subregional ที่ออกแบบมาเพื่อเสริมสร้างความสัมพันธ์ทางเศรษฐกิจระหว่างประเทศ .

ด้วยการสนับสนุนจากธนาคารพัฒนาเอเชียและผู้บริจาคอื่นๆ กลุ่มโปรแกรมช่วยการลำดับความสำคัญสูง subregional โครงการขนส่ง พลังงาน โทรคมนาคม สิ่งแวดล้อม การพัฒนาทรัพยากรมนุษย์การท่องเที่ยว การค้า การลงทุนภาคเอกชน และเกษตร

ได้ประสบความคืบหน้าอย่างมากในแง่ของการใช้ GMS โครงการตั้งแต่ปี 1992 ความสำคัญโครงสร้างพื้นฐานโครงการมูลค่าประมาณ $ 11 พันล้านมีให้เสร็จสมบูรณ์หรือมีการใช้ในหมู่เหล่านี้คือการอัพเกรดของ พนมเปญ ( กัมพูชา ) - โฮจิมินห์ ( เวียดนาม ) ทางหลวงและเส้นทางระเบียงเศรษฐกิจตะวันออก ตะวันตก ที่ในที่สุดก็จะขยายจากทะเลอันดามันไปดานัง .

อนุภาคทั้งพืชและสัตว์ ที่ได้ขยายไปทางทิศเหนือตามมลายูไทยเข้าไปบุกรุกบนภูเขาสูง จากเทือกเขาหิมาลัยหรือขั้นสูงตามหุบเขาแม่น้ำกว้างเป็นป่าผลัดใบแห้งคล้ายกับบรรดาของอินเดีย 10 ล้านปี การเปลี่ยนแปลงของทะเลระดับได้ทิ้งมรดกที่อุดมไปด้วยรูปแบบชีวิตเฉพาะที่ได้มีวิวัฒนาการในการแยกบนภูเขากระวานและอันนัมของกัมพูชา ลาว ไทย และเวียดนาม

ทรัพยากรเหล่านี้ให้ทั้งรายได้และอาหารเพื่อคนส่วนใหญ่มากในภูมิภาคที่ใกล้เกษตรยังชีพหรือนำผู้หญิงไลฟ์สไตล์ ที่ดิน ผลผลิตยางพารา แร่ ถ่านหิน และปิโตรเลียม ในขณะที่น้ำจากแม่น้ำหลายสนับสนุนการเกษตรและการประมง และให้พลังงานในรูปแบบของพลังน้ำ ถ่านหินสำรองของอนุภูมิภาคมากมายและน้ำมันและก๊าซสำรองมาก ส่วนใหญ่ของเหล่านี้อยู่ในพม่า ไทย และเวียดนาม เหล่านี้มากมาย แหล่งพลังงานจะยังค่อนข้าง underused .

มากขึ้นนวัตกรรมและอุตสาหกรรมจะเกิดขึ้นจากกระบวนการของการเปลี่ยนแปลงและการเปลี่ยนแปลง โขงประเทศจะค่อยๆ เปลี่ยนจากเกษตรยังชีพเศรษฐกิจที่หลากหลายมากขึ้นและเปิดมากขึ้นระบบตลาดที่ใช้ . ในด้านนี้มีการเติบโตทางการค้า ความสัมพันธ์ระหว่าง 6 ประเทศลุ่มแม่น้ำโขง โดยเฉพาะในแง่ของข้ามพรมแดนการค้า การลงทุน และการเคลื่อนย้ายแรงงาน นอกจากนี้ ทรัพยากรธรรมชาติ โดยเฉพาะโครงการ จะเริ่มถูกพัฒนาและนำมาใช้บนพื้นฐาน subregional .

มนุษย์และทรัพยากรธรรมชาติที่อุดมไปด้วยคุณสมบัติของภูมิภาคลุ่มน้ำโขงได้ทำให้มันเป็นพรมแดนใหม่ของการเติบโตทางเศรษฐกิจของเอเชีย แน่นอน , ภูมิภาคลุ่มน้ำโขงมีศักยภาพที่จะเป็นหนึ่งของโลกที่เติบโตเร็วที่สุดในพื้นที่