Recent events of the BP Deepwater H

Recent events of the BP Deepwater Horizon and Fukushima have shown that man-made designs, guided by the assurance of traditional risk modeling, have greatly underestimated the degree of system complexities (Kampf & Haley, 2011). While these events do not yet call for a blanket application of the most stringent form of the Precautionary Principle, they do point to the need for a com-mensurate gravity – an ethic of gravitas – especially in large-scale environmental design. In contrast to the prevalent design ethos that perceives environmental design as instrumental to new spatial possibilities and social hope, the ethic of gravitas instead posits an accompanying duty to this practice by recognizing that irreversible changes made to the environment are costly and design should not be invoked lightly. In other words, in a world where planners and designers have the capacity to do many things and perhaps even anything, there should also be a commensurate capacity to ask the question, ‘ought we do it?’ (Silman, 2007). This ethic of gravitas in environmental design is anticipated to become more important in an era increasingly characterized by the negative externalities of anthropogenic impacts on the environment.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

กิจกรรมล่าสุดของ BP ซิโกและฟุกุชิมะได้แสดงให้เห็นว่า มนุษย์สร้างขึ้นการออกแบบ นำ โดยรับประกันความเสี่ยงแบบดั้งเดิมแบบจำลอง มีมากตลอดระดับความซับซ้อนของระบบ (Kampf & โก 2011) ในขณะที่เหตุการณ์เหล่านี้ไม่ได้เรียกสำหรับโปรแกรมประยุกต์ที่ครอบคลุมแบบเข้มงวดของหลัก Precautionary พวกเขาชี้ไปที่ความต้องการแรงโน้มถ่วง com mensurate – จริยธรรมการ gravitas – โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ในการออกแบบสิ่งแวดล้อมขนาดใหญ่ ตรงกันข้ามกับร๊อคแบบแพร่หลายที่รับรู้ออกแบบสิ่งแวดล้อมเป็นเครื่องมือที่เป็นไปได้เชิงพื้นที่ใหม่และหวังว่าสังคม จริยธรรมของ gravitas วางหน้าที่ประกอบการปฏิบัตินี้ โดยตระหนักว่า กลับไม่ได้เปลี่ยนแปลงสิ่งแวดล้อมเป็นค่าใช้จ่าย และการออกแบบควรไม่เรียกเบา ๆ แทน ในคำอื่น ๆ ในโลกที่ผู้วางแผนและนักออกแบบสามารถที่จะทำหลายสิ่งหลายอย่าง และอาจจะอะไร ยังควรมีกำลังการผลิตสอดถามคำถาม 'ควร ทำมัน' (Silman, 2007) คาดนี้จริยธรรมของ gravitas ในการออกแบบสิ่งแวดล้อมจะเป็นสิ่งที่สำคัญในยุคลักษณะ externalities ลบผลกระทบต่อสภาพแวดล้อมที่มาของมนุษย์มากขึ้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เหตุการณ์ที่ผ่านมาของความดันโลหิตลึกสุดขอบฟ้าและฟูกูชิม่าได้แสดงให้เห็นว่าการออกแบบที่มนุษย์สร้างขึ้นนำโดยเชื่อมั่นของการสร้างแบบจำลองความเสี่ยงแบบดั้งเดิมที่มีการประเมินอย่างมากระดับของความซับซ้อนของระบบ (คัมพฟ์และเฮลีย์ 2011) เดอะ ในขณะที่เหตุการณ์เหล่านี้ยังไม่ได้เรียกร้องให้มีการประยุกต์ใช้ผ้าห่มของรูปแบบที่เข้มงวดที่สุดของหลักการป้องกันไว้ก่อนที่พวกเขาทำชี้ไปที่ความจำเป็นในการแรงโน้มถ่วงดอทคอม mensurate - จริยธรรมของ gravitas - โดยเฉพาะอย่างยิ่งในการออกแบบสิ่งแวดล้อมขนาดใหญ่ ในทางตรงกันข้ามกับร๊อคการออกแบบที่แพร่หลายที่เล็งเห็นว่าการออกแบบสิ่งแวดล้อมเป็นเครื่องมือเพื่อความเป็นไปได้เชิงพื้นที่ใหม่และความหวังทางสังคมจริยธรรมของ gravitas แทน posits หน้าที่ประกอบการปฏิบัตินี้โดยตระหนักว่าการเปลี่ยนแปลงกลับไม่ได้ทำเพื่อสิ่งแวดล้อมมีค่าใช้จ่ายและการออกแบบที่ไม่ควรถูกเรียก เบา ในคำอื่น ๆ ในโลกที่นักวางแผนและนักออกแบบที่มีความสามารถที่จะทำหลายสิ่งหลายอย่างและบางทีแม้แต่สิ่งที่มีก็ควรจะมีความจุสมน้ำสมเนื้อที่จะถามคำถามที่เราควรทำหรือไม่ ' (Silman 2007) จริยธรรมของ gravitas ในการออกแบบสิ่งแวดล้อมนี้คาดว่าจะกลายเป็นสิ่งสำคัญมากขึ้นในยุคที่โดดเด่นมากขึ้นโดยผลกระทบภายนอกเชิงลบของผลกระทบจากกิจกรรมของมนุษย์ที่มีต่อสิ่งแวดล้อม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เหตุการณ์ล่าสุดของ BP Deepwater Horizon และฟูกูชิม่าได้แสดงให้เห็นว่าการออกแบบที่มนุษย์สร้างขึ้นโดยใช้แนวทางประกันความเสี่ยงแบบดั้งเดิม มีมากเกินไป ระดับความซับซ้อนของระบบ ( Kampf & Haley , 2011 ) ในขณะที่เหตุการณ์เหล่านี้ยังไม่ได้เรียกร้องให้ครอบคลุมการประยุกต์ใช้แบบฟอร์มที่เข้มงวดมากที่สุดของหลักการป้องกันไว้ก่อน พวกเขาทำจุดที่จะต้อง com mensurate แรงโน้มถ่วงสำหรับจริยธรรมของบริษัทฯ โดยเฉพาะในการออกแบบสภาพแวดล้อมขนาดใหญ่ ในทางตรงกันข้ามกับที่รับรู้แพร่หลายออกแบบ ethos ออกแบบสิ่งแวดล้อมเป็นเครื่องมือเพื่อความเป็นไปได้ในมิติใหม่ และหวังว่า สังคม จริยธรรมของบริษัทแทน posits การประกอบหน้าที่ที่จะปฏิบัติ โดยการตระหนักถึงการเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นกับสิ่งแวดล้อมไม่ได้มีราคาแพงและการออกแบบไม่ควรเรียกเบา ๆ ในคำอื่น ๆในโลกที่วางแผนและนักออกแบบมีความสามารถที่จะทำสิ่งต่างๆ มากมาย และบางทีแม้แต่อะไร ควรจะมีความจุที่เหมาะสมที่จะถามคำถาม " สิ่งใดที่เราทำมันได้หรือไม่ ( silman , 2007 ) นี้จริยธรรมของบริษัทในการออกแบบด้านสิ่งแวดล้อม คาดว่าจะกลายเป็นสิ่งสำคัญมากขึ้นในยุคที่มีลักษณะเฉพาะมากขึ้นโดยผลกระทบภายนอกเชิงลบผลกระทบของมนุษย์ต่อสิ่งแวดล้อม