The objective of this study was to

The objective of this study was to compare various methods to each other using a set of workstations sample that definitely incorporated a significant risk level. On the whole, more than half of the methods identified a majority of workstations as moderate or high risk. The results show that no pair from among the eight
methods was in complete agreement. The MSD risk assessment with the 11 indices produced mixed results. The EN 1005-3 standard seems to be the most stringent method for assessing risk to the shoulder (86%), while the QEC General is the less strict of the general indices, ranking only one third of the workstations as high
risk.
The EN 1005-3 result can be partly explained by the fact that
only those workstations for which the shoulder was the area under
most strain were analyzed. Had all workstations been analyzed, it
seems plausible that the risk-category distribution would have
been different. Although, considering that the standard is fairly
stringent the risk-category distribution may not have been that
much different. The FIOH MSD and QEC General methods are in agreement
about 60% of the time when all workstation risk categories are combined (Table 5). Regarding high-risk positions (Table 7), however, these two methods agree in just 56% and 47% of cases, respectively. A workstation assessment conducted with the QEC would not signal the same priorities as an assessment with FIOH MSD. Given the similarities between these methods (both incorporate the opinions of a qualified observer and the worker), a higher level of agreement might be expected. The picture is different for FIOH MSD and RULA. The workstations assessed as
high risk by FIOH MSD were nearly all identified as such by RULA as well; however, of the workstations determined by RULA to be at high risk, only 50% were assessed as such by FIOH MSD. The RULA method would thus seem preferable to the FIOH MSD if a more conservative approach is desired. RULA and REBA did not identify any workstations as low risk. Both methods found 100% of the workstations to be moderate to high risk. Nothing indicates that one method assesses risk as higher
when compared to the other. The comparison results for RULA and REBA show closer agreement than that obtained by Kee and Karwowski (2007). These authors reported 48% consistency, as compared to 73.7% in our study. The variation can be explained by the differences between the action levels and risk categories used.
Using the same risk categories as this study, Jones and Kumar (2010) generated 66% agreement between RULA and REBA, albeit with a very small sample (four workstations in the same industrial sector). Of the methods assessing risk to the hands and wrists, JSI is the most severe (79%). With 36% of workstations classified as low risk, HAL is the least conservative of this group of methods. With
a correlation coefficient of 0.69 (p < 0.001), the results of this study are comparable to those described in the literature for comparisons between JSI and HAL (Apostoli et al., 2004; Bao et al., 2006; Jones and Kumar, 2007; Spielholz et al., 2008). Given that JSI identified 96.6% of the same workstations considered high risk by HAL, JSI
could be chosen over HAL if a more conservative approach is desired (Table 7). The QEC Hand/wrist and OCRA Hand/wrist/elbow indices show similar results for the number of workstations classified as high risk, but do not classify the same workstations in this category. OCRA and QEC are in agreement 57% of the time for all risk categories combined. There is a 20% difference in the percentage of
workstations classified as low risk. When it comes to high-risk workstations, the QEC Hand/wrist identifies 74% of those identified by the OCRA Hand/wrist/elbow. In light of the considerable effort the OCRA method requires, as compared to the QEC (Aubry,2006), the hurried practitioner may wish to choose the QEC, given the high level of agreement between the two methods in identifying high-risk situations.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

วัตถุประสงค์ของการศึกษานี้เป็นการ เปรียบเทียบวิธีการต่าง ๆ กันโดยใช้ชุดของเวิร์กสเตชันอย่างที่รวมอยู่ในระดับมีความเสี่ยงแน่นอน บนทั้งหมด มากกว่าครึ่งหนึ่งของวิธีการระบุส่วนของเวิร์กสเตชันเป็นความเสี่ยงระดับปานกลาง หรือสูง ผลการแสดงที่ไม่มีคู่จากแปดวิธีรับในข้อตกลงที่สมบูรณ์ การประเมินความเสี่ยงสถานกับดัชนี 11 ผลิตผสมผล มาตรฐาน EN 1005-3 น่าจะ เป็นวิธีการที่เข้มงวดสำหรับการประเมินความเสี่ยงไหล่ (86%), ในขณะที่ทั่วไป QEC เข้มงวดน้อยดัชนีทั่วไป การจัดอันดับเพียงหนึ่งในสามของเวิร์กสเตชันสูงความเสี่ยงผลสั้น 1005-3 สามารถอธิบายบางส่วน โดยความจริงที่เวิร์กสเตชันเหล่านั้นเฉพาะที่ไหล่เป็นพื้นที่ภายใต้สายพันธุ์ส่วนใหญ่ได้วิเคราะห์ เวิร์กสเตชันทั้งหมดมีได้รับการวิเคราะห์ มันดูเหมือนว่าเป็นไปได้ว่า จะมีการกระจายความเสี่ยงประเภทการแตกต่างกัน ถึงแม้ว่า พิจารณาว่า มาตรฐานเป็นธรรมเข้มงวดการกระจายความเสี่ยงประเภทอาจไม่ได้ถูกที่แตกต่างกันมาก วิธีการสถาน FIOH และ QEC ทั่วไปจะตกลงประมาณ 60% ของเวลาเมื่อประเภทความเสี่ยงของเวิร์กสเตชันทั้งหมดจะรวมกัน (ตาราง 5) เกี่ยวกับตำแหน่งที่มีความเสี่ยงสูง (ตาราง 7), อย่างไรก็ตาม สองวิธีตกลงเพียง 56% และ 47% ของกรณี ตามลำดับ เวิร์กสเตชันมีการประเมินดำเนินการกับ QEC จะสัญญาณสำคัญเดียวกันเป็นการประเมินกับสถาน FIOH รับคล้ายคลึงกันระหว่างวิธีการเหล่านี้ (ทั้งสองนำความเห็นของผู้สังเกตการณ์ที่มีคุณภาพและผู้ปฏิบัติงาน), ข้อตกลงในระดับสูงขึ้นอาจจะคาดหวัง รูปภาพจะแตกต่างกันสำหรับสถาน FIOH และ RULA เวิร์กสเตชันที่เป็นความเสี่ยงสูง โดย FIOH สถานเกือบทั้งหมดที่ระบุ โดย RULA ดังเช่น อย่างไรก็ตาม ของเวิร์กสเตชันที่กำหนด โดย RULA จะเสี่ยงสูง เพียง 50% ถูกประเมินเช่น โดย FIOH สถาน วิธี RULA จึงเหมือนนิยมสถาน FIOH ถ้าต้องการความระมัดระวังมากขึ้น RULA และ REBA ไม่ได้ระบุเวิร์กสเตชันใด ๆ เป็นความเสี่ยงต่ำ ทั้งสองวิธีพบ 100% ของเวิร์กสเตชันจะมีความเสี่ยงสูงปานกลาง ไม่มีอะไรบ่งชี้ว่า หนึ่งวิธีประเมินความเสี่ยงเป็นสูงเมื่อเทียบกับอื่น ๆ ผลการเปรียบเทียบ RULA และ REBA แสดงข้อตกลงใกล้ที่รับ โดยกีและ Karwowski (2007) เหล่านี้ผู้เขียนรายงานสอดคล้อง 48% เมื่อเทียบกับ 73.7% ในการศึกษาของเรา การเปลี่ยนแปลงสามารถสามารถอธิบายความแตกต่างระหว่างระดับการดำเนินการและความเสี่ยงประเภทที่ใช้ใช้ความเสี่ยงประเภทเดียวกันเป็นการศึกษานี้ โจนส์และ Kumar (2010) สร้าง 66% ตกลง RULA REBA เปรียบเทียบกับตัวอย่างขนาดเล็ก (สี่เวิร์กสเตชันในภาคอุตสาหกรรมเดียวกัน) วิธีการประเมินความเสี่ยงมือและข้อมือ JSI รุนแรงที่สุด (79%) 36% ของเวิร์กสเตชันที่เป็นความเสี่ยงต่ำ HAL เป็นอนุรักษ์น้อยของกลุ่มของวิธีการนี้ มีมีค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์ของ 0.69 (p < 0.001), ผลของการศึกษานี้จะเทียบได้กับที่อธิบายไว้ในเอกสารข้อมูลสำหรับเปรียบเทียบระหว่าง JSI และ HAL (Apostoli et al. 2004 เบา et al. 2006 โจนส์และ Kumar, 2007 Spielholz et al. 2008) ระบุว่า JSI ระบุ 96.6% ของเวิร์กสเตชันเดียวกันถือว่ามีความเสี่ยงสูง โดย HAL, JSIสามารถเลือกผ่าน HAL ถ้าระมัดระวังมากขึ้นเป็นที่ต้องการ (ตาราง 7) QEC มือ/ข้อมือและมือ OCRA/ข้อ มือ/ข้อศอกแสดงดัชนีผลลัพธ์คล้ายกันสำหรับหมายเลขของเวิร์กสเตชันจัดเป็นความเสี่ยงสูง แต่จัดเวิร์กสเตชันเดียวกันในประเภทนี้ OCRA และ QEC ได้ตกลง 57% ของเวลาสำหรับประเภทความเสี่ยงทั้งหมดรวมกัน มีความแตกต่าง 20% เปอร์เซ็นต์ของเวิร์กสเตชันที่เป็นความเสี่ยงต่ำ เมื่อมาถึงสถานีงานที่มีความเสี่ยงสูง QEC มือ/ข้อมือระบุ 74% ของผู้ที่ระบุ โดย OCRA มือ/ข้อมือ/ข้อศอก ในแง่ความพยายามอย่างมากที่ให้วิธีการ OCRA ต้องการ เมื่อเทียบกับ QEC (Aubry, 2006), ผู้ประกอบการ hurried อาจต้องเลือก QEC กำหนดระดับสูงของข้อตกลงระหว่างสองวิธีในการระบุสถานการณ์ที่มีความเสี่ยงสูง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

วัตถุประสงค์ของการศึกษาครั้งนี้เพื่อเปรียบเทียบวิธีการต่างๆให้กับแต่ละอื่น ๆ โดยใช้ชุดของเวิร์คสเตชั่ตัวอย่างที่รวมอยู่ในระดับความเสี่ยงที่สำคัญแน่นอน โดยในภาพรวมมากกว่าครึ่งหนึ่งของวิธีการที่ระบุส่วนใหญ่ของเวิร์กสเตชันเป็นความเสี่ยงปานกลางหรือสูง ผลปรากฏว่าคู่จากหมู่แปดไม่มี
วิธีการที่อยู่ในข้อตกลงที่สมบูรณ์ การประเมินความเสี่ยงเอ็มเอสที่มี 11 ดัชนีการผลิตผลการผสม ห้องน้ำ 1005-3 มาตรฐานน่าจะเป็นวิธีการที่เข้มงวดมากที่สุดสำหรับการประเมินความเสี่ยงต่อไหล่ (86%) ในขณะที่ QEC ทั่วไปเป็นที่เข้มงวดน้อยลงของดัชนีโดยทั่วไปการจัดอันดับเพียงหนึ่งในสามของเวิร์กสเตชันสูง
ความเสี่ยง.
ห้องน้ำในตัว 1005-3 ผลสามารถอธิบายได้บางส่วนจากความจริงที่ว่า
เพียงเวิร์กสเตชันผู้ที่ไหล่เป็นพื้นที่ภายใต้
ความเครียดส่วนใหญ่ถูกนำมาวิเคราะห์ มีเวิร์คสเตชั่ทั้งหมดได้รับการวิเคราะห์ก็
ดูเหมือนว่าเป็นไปได้ว่าการกระจายความเสี่ยงในประเภทจะได้
รับแตกต่างกัน แม้ว่าจะพิจารณาว่ามาตรฐานค่อนข้าง
เข้มงวดการกระจายความเสี่ยงในประเภทอาจไม่ได้รับการที่
แตกต่างกันมาก ไฟลเอ็มเอสและ QEC ทั่วไปวิธีการอยู่ในข้อตกลง
ประมาณ 60% ของเวลาที่มีความเสี่ยงทุกประเภทเวิร์กสเตชันจะรวมกัน (ตารางที่ 5) เกี่ยวกับตำแหน่งที่มีความเสี่ยงสูง (ตารางที่ 7) แต่ทั้งสองวิธีเห็นด้วยในเวลาเพียง 56% และ 47% ของกรณีตามลำดับ การประเมินเวิร์กสเตชันดำเนินการกับ QEC จะไม่ส่งสัญญาณการจัดลำดับความสำคัญเช่นเดียวกับการประเมินที่มีไฟลเอ็มเอส ได้รับความคล้ายคลึงกันระหว่างวิธีการเหล่านี้ (ทั้งรวมความคิดเห็นของผู้สังเกตการณ์ที่มีคุณภาพและผู้ปฏิบัติงาน) ในระดับที่สูงขึ้นของข้อตกลงอาจจะคาดหวัง เป็นภาพที่แตกต่างกันสำหรับไฟลเอ็มเอสและ RULA เวิร์คสเตชั่ประเมินว่า
มีความเสี่ยงสูงโดยเอ็มเอสไฟลเกือบทั้งหมดระบุเช่นนี้โดย RULA เช่นกัน; แต่ของเวิร์กสเตชันที่กำหนดโดย RULA จะมีความเสี่ยงสูงเพียง 50% ได้รับการประเมินดังกล่าวโดยไฟลเอ็มเอส วิธีการ RULA จึงจะดูเหมือนที่นิยมในการไฟลเอ็มเอสถ้าวิธีการอนุรักษ์มากขึ้นเป็นที่ต้องการ RULA และรีบาไม่ได้ระบุเวิร์กสเตชันใด ๆ ที่เป็นความเสี่ยงต่ำ ทั้งสองวิธีพบว่า 100% ของเวิร์กสเตชันที่จะปานกลางถึงมีความเสี่ยงสูง ไม่มีอะไรที่บ่งชี้ว่าหนึ่งในวิธีการประเมินความเสี่ยงที่สูงขึ้น
เมื่อเทียบกับคนอื่น ๆ ผลการเปรียบเทียบ RULA และ Reba แสดงข้อตกลงใกล้กว่าที่ได้รับจากการ Kee และ Karwowski (2007) ผู้เขียนเหล่านี้ได้รายงานความสม่ำเสมอ 48% เมื่อเทียบกับ 73.7% ในการศึกษาของเรา รูปแบบที่สามารถอธิบายได้ด้วยความแตกต่างระหว่างระดับการดำเนินการและประเภทความเสี่ยงใช้.
ใช้ประเภทความเสี่ยงเช่นเดียวกับการศึกษานี้โจนส์และมาร์ (2010) สร้างข้อตกลง 66% ระหว่าง RULA และรีบาแม้จะมีกลุ่มตัวอย่างขนาดเล็กมาก (สี่เวิร์กสเตชัน ในภาคอุตสาหกรรมเดียวกัน) วิธีการประเมินความเสี่ยงให้กับมือและข้อมือ JSI- สนามบินเป็นที่รุนแรงที่สุด (79%) กับ 36% ของเวิร์กสเตชันจัดความเสี่ยงที่ต่ำฮาลเป็นอย่างน้อยอนุรักษ์นิยมในกลุ่มของวิธีการนี้ ด้วย
ค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์ 0.69 (p <0.001) ผลการศึกษานี้จะเปรียบกับที่อธิบายไว้ในวรรณกรรมสำหรับการเปรียบเทียบระหว่าง JSI และ HAL (Apostoli et al, 2004;.. เบ้า et al, 2006; โจนส์และมาร์ 2007. Spielholz et al, 2008) ระบุว่า JSI ระบุ 96.6% ของเวิร์กสเตชันเดียวกันถือว่ามีความเสี่ยงสูงโดยฮาล JSI
อาจได้รับเลือกมากกว่า HAL ถ้าวิธีการอนุรักษ์มากขึ้นเป็นที่ต้องการ (ตารางที่ 7) QEC มือ / ข้อมือและ OCRA มือ / ข้อมือ / ดัชนีข้อศอกแสดงผลที่คล้ายกันสำหรับจำนวนของเวิร์คสเตชั่จัดเป็นความเสี่ยงสูง แต่ไม่ได้แยกประเภทเวิร์คสเตชั่เดียวกันในหมวดหมู่นี้ OCRA และ QEC อยู่ในข้อตกลง 57% ของเวลาสำหรับทุกประเภทความเสี่ยงร่วมกัน มีความแตกต่าง 20% ในอัตราร้อยละของการเป็น
เวิร์คสเตชั่จัดเป็นความเสี่ยงต่ำ เมื่อมันมาถึงเวิร์คสเตชั่มีความเสี่ยงสูงที่ QEC มือ / ข้อมือระบุ 74% ของผู้ที่ระบุโดย OCRA มือ / ข้อมือ / ข้อศอก ในแง่ของความพยายามอย่างมากวิธี OCRA ต้องเมื่อเทียบกับ QEC (Aubry, 2006), ผู้ประกอบการรีบอาจต้องการที่จะเลือก QEC ให้ระดับสูงของข้อตกลงระหว่างทั้งสองวิธีการในการระบุสถานการณ์ที่มีความเสี่ยงสูง