A relatively unexplored issue in fi

A relatively unexplored issue in fit research is whether fit perceptions exhibit within-person variability (Jansen & Shipp, 2013). Indeed, fit
seems to be most often characterized and measured as a relatively static
construct (e.g., Greguras & Diefendorff, 2009). However, an emerging
body of research considers fit as something that develops over time (Yu,
2009, 2013), suggesting that fit is likely to vary within persons over time.
Further, there is growing evidence that self-perceptions and evaluations
of the environment, which comprise the components of a fit judgment,
exhibit substantial within-person variability (e.g., Fleeson, 2004; Fleeson
et al., 2002; Yang & Diefendorff, 2009). As such, it stands to reason that,
as individuals and contexts at work change, direct fit perceptions also
change (e.g., feeling more skilled in one domain versus another; perceiving more similar values with the organization in one situation compared
to another). We expect that fit will exhibit within-person variability and
that this variability can be systematically and causally linked to affect/job
satisfaction.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เป็นเรื่องค่อนข้าง unexplored ในงานวิจัยพอดีว่าแนวพอดีจัดแสดงภายในบุคคลความแปรผัน (แจนเซนและ Shipp, 2013) พอดีจริง ๆดูเหมือนว่า การบ่อยที่สุดลักษณะวัดเป็นแบบคงค่อนข้างโครงสร้าง (เช่น Greguras & Diefendorff, 2009) อย่างไรก็ตาม การเกิดใหม่พอดีเป็นสิ่งที่พัฒนาเหนือเวลา (ยู พิจารณาเนื้อความของงานวิจัย2009, 2013), แนะนำที่เหมาะสมจะแตกต่างกันไปในคนช่วงเวลาเพิ่มเติม มีหลักฐานเพิ่มขึ้นว่า self-perceptions และการประเมินสภาพแวดล้อม ซึ่งประกอบด้วยส่วนประกอบของคำพิพากษาที่พอดีแสดงความแปรผันพบภายในบุคคล (เช่น Fleeson, 2004 Fleesonและ al., 2002 ยาง & Diefendorff, 2009) มันยืนเพื่อเหตุผลที่ เช่นเป็นบุคคลและบริบทการเปลี่ยนแปลงงาน ตรงพอดีกับภาพลักษณ์ยังเปลี่ยนแปลง (เช่น รู้สึกมีทักษะมากขึ้นในหนึ่งโดเมนอีก perceiving ค่ามากคล้ายกับองค์กรในสถานการณ์หนึ่งที่เปรียบเทียบไปอีก) เราคาดว่าพอจะแสดงความแปรผันภายในบุคคล และว่า ความแปรผันนี้ยังสามารถกำหนดระบบ และ causally ผล/งานความพึงพอใจ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ปัญหายังมิได้สำรวจค่อนข้างพอดีในการวิจัยคือว่าพอดีรับรู้จัดแสดงแปรปรวนบุคคลภายใน (Jansen & Shipp, 2013) อันที่จริงพอดี
ดูเหมือนว่าจะมีความโดดเด่นมากที่สุดและมักจะเป็นวัดค่อนข้างคง
สร้าง (เช่น Greguras & Diefendorff 2009) แต่ที่เกิดขึ้น
ในร่างกายของการวิจัยพิจารณาพอดีเป็นสิ่งที่พัฒนาอยู่ตลอดเวลา (Yu,
2009, 2013) ชี้ให้เห็นว่าพอดีมีโอกาสที่จะแตกต่างกันภายในคนเมื่อเวลาผ่านไป.
นอกจากนี้มีหลักฐานมากขึ้นว่าการรับรู้ด้วยตนเองและการประเมินผล
ของสภาพแวดล้อม ซึ่งประกอบด้วยองค์ประกอบของการตัดสินพอดี,
แสดงรูปธรรมภายในคนแปรปรวน (เช่น Fleeson 2004; Fleeson
et al., 2002; & ยาง Diefendorff 2009) เช่นนี้มันยืนเพื่อเหตุผลที่
เป็นบุคคลและบริบทที่เปลี่ยนแปลงการทำงานของการรับรู้พอดีโดยตรงนอกจากนี้ยัง
มีการเปลี่ยนแปลง (เช่นความรู้สึกที่มีทักษะมากขึ้นในโดเมนหนึ่งเมื่อเทียบกับอื่นรับรู้ค่าที่คล้ายกันมากขึ้นกับองค์กรในสถานการณ์หนึ่งเมื่อเทียบ
ไปยังอีก) เราคาดหวังว่าพอดีจะแสดงความแปรปรวนภายในคนและ
ที่แปรปรวนนี้สามารถเชื่อมโยงระบบและเหตุผลที่จะส่งผลกระทบต่อ / งาน
ความพึงพอใจ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เป็นปัญหาที่ค่อนข้าง unexplored ในการวิจัยพอดีคือว่าพอดีมีความรับรู้ภายในบุคคล ( Jansen &ชิป 2013 ) แน่นอน พอดี
ดูเหมือนว่าจะส่วนใหญ่มักจะวัดเป็นลักษณะค่อนข้างคงที่

( เช่น greguras & diefendorff , 2009 ) อย่างไรก็ตาม การพิจารณาร่างกายเพื่อเกิด
พอดีเป็นสิ่งที่พัฒนาตลอดเวลา ( ยู
2552 2556 )บอกว่าพอดีมีแนวโน้มที่จะแตกต่างกันในคนตลอดเวลา
เพิ่มเติมมีการหลักฐานที่ตนเองรับรู้และประเมินผล
ของสิ่งแวดล้อม ซึ่งมีองค์ประกอบของพอดีคำพิพากษา
จัดแสดงมากมายภายในของบุคคล ( เช่น fleeson , 2004 ; fleeson
et al . , 2002 ; ยาง& diefendorff ประจำปี 2552 ) เช่น มันยืนเพื่อเหตุผลที่
เป็นบุคคล และบริบทที่เปลี่ยนไป ทำงาน อีก พอดีตรงยัง
เปลี่ยน ( เช่น รู้สึกฝีมือมากขึ้นในหนึ่งโดเมน เมื่อเทียบกับ อื่น การรับรู้ค่าคล้ายกันมากกับองค์กรในสถานการณ์หนึ่งเทียบ
อื่น ) เราคาดหวังว่า พอดีจะจัดแสดงภายในคนแปรปรวนและ
ที่แปรปรวนนี้ได้อย่างเป็นระบบและเชื่อมโยงกับความพึงพอใจต่อตามลำพัง /