With the sound of rocks scraping ag

With the sound of rocks scraping against each other, the ground in front opened to show a deep underground passage. It looked like the ground had been split by a sword. A path of stone steps covered with moss exuded a smell of decay. The passage continued all the way into the depths becoming an unseen bottomless pit, while the two sides of the walls were engraved with ancient inscriptions. It looked like this passage had been sealed for a long time, there was no way of knowing how much time had passed since someone had last stepped in here.

Looking down at the depths of the stone trail, Matcha stuck out her tongue and managed a weak laugh, “This SSS-ranked quest sure lives up to it’s name. The opening scene itself is already so extraordinary……”

Yue Qing Qian blinked her eyes, “Oh, the quest reward, only Big Brother Xiao Yao alone will get the【Mohist’s Fifth Volume】series?”

Wan Er nodded, “Yeah, that’s what’s written on the quest description.”

Yue Qing Qian laughed softly, “No matter, if it is for the sake of Big Brother Xiao Yao, I’ll gladly help him~”

Dong Cheng Yue lifted her staff, “Then we should prepare to enter; this time there are two tanks, Li Xiao Yao and Matcha, and 3 Healers. We should have enough manpower, let’s go!”

I took a glance at the depth of the passage, the atmosphere was so eerie that I could almost hear the sound of howling from the depths of the temple. We had no idea what was inside. Taking a deep breath, I turned towards my beautiful NPC master and said, “Frost, we’ll enter first.”
Frost held her sword as she nodded softly, “Yeah, be careful. I will monitor your situation at all times. However…I can’t enter the Dragon Temple. This is a thousand year iron-clad rule of Dragon City. Only an Adventurer from Dragon City has the right to enter the temple. I would incur a great disaster should I even try to enter the temple….”

I laughed as I pulled out the Frost Rain Sword on my back, “Alright then, we’ll be going now.”

“Take care!”

……

“Pa….”

My purple dawn boots slowly stepped on the stone steps which were completely covered with moss. I stepped on the moss with all my strength and regained my balance before I took another step. Behind me, Wan Er held her dagger in one hand and grabbed the stone walls with the other, carefully following behind me. Dong Cheng Yue and Matcha flapped open their wings; Wind Elves didn’t need to travel on the ground.

The deeper we advanced, the darker it got, to the extent that we almost couldn’t see any of our fingers in front of us. I raised my Frost Rain Sword high in the air, but it only lit up an area of a few meters. On the other hand, Wan Er’s Scarlet Edge could light up nearly ten meters of the area. Emperor Tier equipment obviously wasn’t the same; its luster and shine far exceeded that of Purple Tier equipment.

About five minutes into our slow advance, Matcha’s eyes grew large as she cried out loudly from behind me, “Boss, careful!”

“Shua!”

I suddenly stepped on empty air and my whole body immediately plunged down!

“Ah?”

Lin Wan Er cried out in distress as she hastily jumped forward to catch me. I also reached out my hands with panicked eyes. I hugged her snow white and slender right leg with both of my hands tight, my body was halfway down the abyss, thus her thigh prevented myself from falling even further down. An exquisite, smooth and soft feeling came through my palms, making this short moment glorious…

“Oh my……” Wan Er’s face was pale as she looked at me and asked: “Are you okay?”

I nodded: “Yeah……”

Matcha fluttered her wings and looked down: “This map is really strange. Halfway through, the stone steps are suddenly cut off and there’s no other path……. and Boss, can you stop hugging Beautiful Miss’ thighs already……”

Wan Er’s face blushed and she reached out her hand to grab onto my arm, dragging me up.

Fox hefted his gun and snickered: “Hugging her thigh……. how fortunate……”

Wan Er’s face blushed even more.

My eyes flashed coldly as I said: “Stop teasing Wan Er already, hurry up and think of a way to navigate this map……”

Lin Wan Er’s beautiful oval shaped face was still burning red as she looked up, blinked her long eyelashes and suddenly raised her hand to point, “Look, the solution should be right there…”

We all looked up and saw a string of iron chain hanging a meter above our heads. It led straight down into the darkness. The thickness of the iron chain was around the size of a baby’s wrist, and it swayed slowly in the midst of the wind. A piece of barren land and empty space greeted us at the front, with nothing else to be seen.

“I don’t know…” Lin Wan Er pursed her lips, “I don’t know what place this iron rope leads to, could it be our destination?”

Yuzi Chengshuo laughed lightly: “It should be. Where else could it lead us?”

“How do we we get there?” Who’s Blue asked.

Dong Cheng Yue laughed faintly: “It’s simple, we just have to use our cloaks as cloth ropes, and simply swing it over the chain to slide down. This iron chain’s incline is steep enough, so there shouldn’t be any problems. This is the only path, so we have to go this way.”

Fox mused aloud: “Or we could try to get on the iron chain and walk across……”

Wan Er couldn’t help but burst into laughter: “Uncle, do you think you are an acrobat? What if you fell……”

Fox’s face was all purple: “Uncle? I’m only a little older than Li Xiao Yao……”

Yue Qing Qian hefted her dagger and said casually: “ Who cares. You’re still an uncle……”

Fox’s face was white: “I can’t even talk to you guys anymore……”

……

“Hua!”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มีเสียงหิน scraping กับแต่ละอื่น ๆ พื้นหน้าเปิดการแสดงเส้นทางใต้ดินลึก มันดูเหมือนมีการแบ่งพื้นดิน โดยดาบ เส้นทางของหินที่ปกคลุมไป ด้วยมอสส์ exuded กลิ่นผุ เส้นทางอย่างต่อเนื่องทั้งหมดไปในความลึกเป็น หลุมเป็น bottomless unseen ในขณะที่มีการแกะสลักทั้งสองด้านของผนังกับจารึกโบราณ มันดูเหมือนว่าพระธรรมตอนนี้ได้ถูกปิดสนิทเป็นเวลานาน ไม่มีทางรู้เลยว่าเวลามีตั้งแต่คนสุดท้ายมีขั้นบันไดในที่นี่มองลงที่ความลึกของทางหิน มัจฉาแพลมออกมาลิ้นของเธอ และจัดการหัวเราะง่าย "เควสนี้ SSS จัดอันดับแน่นอน อยู่ที่ชื่อ ฉากเปิดตัวเองอยู่แล้วดังนั้นพิเศษ..."เคียนชิงหยูคันนั้นกะพริบตาของเธอ "โอ้ รางวัลเควส เฉพาะบิ๊กบราเดอร์เซียวยาวเพียงอย่างเดียวจะได้รับของ the【Mohist ห้า Volume】series"Wan Er nodded "ใช่ ที่อยู่ที่บันทึกไว้ในรายละเอียดเควส"เคียนชิงหยูหัวเราะเบา ๆ, "ไม่ว่า ถ้าเป็นเพื่อบิ๊กบราเดอร์เซียวยาว ฉันจะยินดีช่วยเขา ~ "หยูเช็งตงยกชอบ "แล้วเราควรเตรียมป้อน ขณะนี้มีสองถัง หลี่เสี่ยวยาว และมัจฉา และ 3 Healers เราควรมีกำลังคนเพียงพอ ไปกันเหอะ"ผมเอาความลึกของเส้นทาง บรรยากาศประหลาดมากที่ฉันสามารถได้ยินเสียงเห่าหอนจากความลึกของวัดเกือบ เรามีความคิดสิ่งที่เป็นภายใน การหายใจลึก ๆ ผมหันไปทางนาย NPC สวย และ กล่าว "น้ำค้างแข็ง เราจะใส่ก่อน"น้ำค้างแข็งจับดาบของเธอขณะที่เธอพยักหน้าเบา ๆ "ใช่ ระมัดระวัง ฉันจะตรวจสอบสถานการณ์ของคุณตลอดเวลา อย่างไรก็ตาม... ฉันไม่ใส่วัดมังกร นี้คือกฎสำหรับห่มเหล็กพันปีของเมืองมังกร เฉพาะนักผจญภัยจากเมืองมังกรมีสิทธิใส่วัด ฉันจะใช้ภัยพิบัติที่ดีควรจะลองใส่วัด..."หัวเราะฉันดึงดาบน้ำแข็งฝนหลัง "Alright แล้ว เราจะได้ไปตอนนี้""ดูแล"……"Pa. ..."รุ่งอรุณสีม่วงรองเท้าของฉันอย่างช้า ๆ ก้าวบนหินซึ่งถูกปกคลุม ด้วยมอสมบูรณ์ เหยียบมอ ด้วยความแข็งแรงของฉัน และจากยอดดุลของฉันก่อนที่ฉันใช้ขั้นตอนอื่น ข้างหลัง Wan Er จัดกริชของเธอในมือข้างหนึ่ง และคว้าผนังหินกัน ต่อข้างหลังอย่างระมัดระวัง ตง เฉิงหยูและมัจฉา flapped เปิดปีกของพวกเขา เอลฟ์ลมไม่จำเป็นต้องเดินทางบนพื้นดินลึกซึ้งที่เราขั้นสูง ที่เข้มก็ มี ที่เราแทบไม่เห็นใด ๆ ของนิ้วมือด้านหน้าของเรา ฉันยกดาบฝนน้ำแข็งของฉันที่มีสูงในอากาศ แต่มันสว่างขึ้นพื้นที่กี่ตารางเมตร บนมืออื่น ๆ Wan Er สีแดงขอบอาจสว่างขึ้นเกือบสิบเมตรของบริเวณ อุปกรณ์ระดับจักรพรรดิอย่างชัดเจนไม่ได้เหมือนกัน ความมันวาวและเปล่งปลั่งไกลเกินที่อุปกรณ์ระดับสีม่วงประมาณห้านาทีในล่วงหน้าของเราช้า ตาเขียวของโตใหญ่เป็นร่ำไห้ดังพอฉัน "เจ้า นาย ระวัง""Shua"ฉันก็เหยียบอากาศว่างเปล่า และร่างกายของฉันทั้งหมดลดลงทันทีลง"Ah"Lin Wan Er ทูลในความทุกข์เธอรีบไปไปข้างหน้าจะจับฉัน ผมถึงออกมือของฉันกับตาพอ ฉัน hugged เธอหิมะสีขาว และขาข้างขวาสเลนเดอร์ ด้วยมือของฉันแน่นทั้งสอง ร่างกายของฉันอยู่ตรงกลางลงหุบเหว ดังนั้น สะโพกของเธอป้องกันไม่ให้ตัวเองตกเพิ่มเติมลง ความรู้สึกที่สวยงาม เรียบ และนุ่มมาผ่านปาล์มของฉัน ทำให้ระยะสั้นนี้รุ่งโรจน์..."โอ้ ฉัน..." ใบหน้าหวานของ Er ได้ซีดเป็นเธอมองที่ฉัน และถาม: "เป็นคุณล่ะ"ฉันพยักหน้า: "ใช่..."เขียว fluttered ปีกของเธอ และมองลง: "แผนที่นี้ได้แปลกจริง ๆ Halfway ผ่าน หินได้ก็ตัดออก และไม่อื่น ๆ path. ... และเจ้านาย คุณสามารถหยุดการกอดต้นขาสวยพลาดแล้ว..."ขวยเขินหน้า wan Er และเธอถึงออกมือของเธอคว้าบนแขน ลากฉันขึ้นสุนัขจิ้งจอก hefted ปืนของเขา และ snickered: "กอดสะโพกของเธอ...โชคดีว่า..."ใบหน้าหวานของ Er ขวยเขินมากตาถ่าย coldly อย่างที่บอกว่า: "หยุดล้อเล่น Wan Er แล้ว รีบขึ้น และคิดว่า วิธีการนำแผนผังนี้..."Lin Wan Er ของสวยมนหน้าถูกยังเขียนสีแดงเธอมองขึ้น คันนั้นกะพริบเธอขนตายาว และก็ยกมือชี้ "มอง การแก้ปัญหาควรมีสิทธิ์..." ของเธอเราทั้งหมดมองขึ้น และเห็นสายโซ่เหล็กแขวนเมตรเหนือหัวของเรา จึงนำตรงลงในความมืด ความหนาของเหล็กคือรอบขนาดของข้อมือของทารก และจะ swayed ช้าท่ามกลางลม ชิ้นส่วนของแผ่นดินที่แห้งแล้งและพื้นที่ว่างรับการต้อนรับเราที่หน้า มีอะไรให้เห็น"อย่า..." Lin Wan Er pursed ริมฝีปากของเธอ "อย่าทำสิ่งนี้สลิงเหล็กที่นำไปสู่ มันอาจเป็นปลายทางของเรา"Yuzi Chengshuo หัวเราะเบา ๆ: "มันควรจะ ที่อื่นอาจจะนำเรา""ไรเราเราเดิน" ที่ฟ้าถามได้ตง เฉิงหยูหัวเราะรวย ๆ: "ก็ง่าย ๆ เราก็ต้องใช้ของ cloaks ผ้าเชือก และก็แกว่งผ่านโซ่ไปยังภาพนิ่งลง ชันของเหล็กกลุ่มนี้จะสูงชันมาก ดังนั้นไม่ควรมีปัญหาใด ๆ อยู่เส้นทางเดียว ดังนั้นเราจะไปด้วยวิธีนี้"สุนัขจิ้งจอก mused ออกเสียง: "หรือเราอาจจะได้รับในห่วงโซ่เหล็ก และเดินข้าม..."Wan Er ไม่สามารถช่วยแต่ต่อเนื่องเป็นเสียงหัวเราะ: "ลุง คุณคิดว่า คุณจะเป็น acrobat ถ้าคุณตก..."ใบหน้าของสุนัขจิ้งจอกมีสีม่วงทั้งหมด: "ลุง ฉันเพียงเล็กน้อยมากกว่า Li เสี่ยวยาว..."เคียนชิงหยู hefted กริชของเธอ และกล่าวว่า ไม่ตั้งใจ: "ที่ใส่ คุณยังมีลุง..."หน้าจิ้งจอกคือสีขาว: "ฉันไม่ได้พูดคุยกับพวกคุณอีกต่อไป..."……"หัว"

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

กับเสียงของหินขูดกับแต่ละอื่น ๆ พื้นด้านหน้าเปิดให้ลึกใต้ดินผ่าน มันเหมือนพื้นดินถูกแบ่งด้วยดาบ เส้นทางของการก้าวหินปกคลุมด้วยมอส ปริก กลิ่นของการสลายตัว ทางเดินอย่างต่อเนื่องตลอดทางเข้าลึกเป็นหลุมลึกที่มองไม่เห็นในขณะที่ทั้งสองด้านของผนังที่ถูกสลักจารึกโบราณดูเหมือนประโยคนี้ได้ถูกปิดมานาน ไม่มีทางทราบว่าเท่าใดเวลาที่ผ่านมาตั้งแต่มีคนล่าสุดก้าวเข้ามาที่นี่

มองลงไปที่ระดับความลึกของหินทางเดิน มัจฉา ติดลิ้นของเธอออกและจัดการหัวเราะอ่อนแอ " SSS นี้แน่นอนชีวิตถึงอันดับค้นหา มันชื่อ ฉากเปิดตัวแล้ว "

พิเศษ . . . . . . .Yue ชิงเชียนกระพริบตา ดวงตา " โอ้ แสวงหารางวัล แค่พี่เสี่ยวเหยาคนเดียวจะได้รับ【 mohist ห้าเล่ม】 Series "

วานเอ้อพยักหน้า " ใช่ นั่นคือสิ่งที่เขียนในการสืบเสาะรายละเอียด "

เย่ชิงเชียนหัวเราะเบาๆ " ไม่ว่าถ้ามันเป็นเพราะพี่เสี่ยวเหยา ผมยินดีจะช่วยเขา ~ "

ดงเฉิงเยว่ยกเธอเจ้าหน้าที่ " แล้วเรา ควรเตรียมเข้า ;คราวนี้มี 2 ถัง หลี่เซียวเหยาและ Matcha และ 3 หมอ เราควรจะมีกำลังคนเพียงพอ ไปกันเถอะ ! "

ฉันชำเลืองมองความลึกของทางเดิน บรรยากาศน่าขนลุก ผมเกือบจะได้ยินเสียงหอนจากส่วนลึกของวิหาร เราไม่รู้ว่าอะไรอยู่ข้างใน สูดหายใจเข้าลึกๆ ผมหันไปมองอาจารย์ NPC ที่สวยงามของฉันและกล่าวว่า " ฟรอสต์เราเข้าไปก่อน "
น้ำค้างแข็งจับเธอดาบเธอพยักหน้าเบา ๆ " ใช่ ระวัง ผมจะติดตามสถานการณ์อยู่ตลอดเวลา แต่ . . . . . . ฉันไม่สามารถระบุวัดมังกร นี่คือกฎเหล็กหุ้มพันปีของเมืองมังกร แค่นักผจญภัยจากเมืองมังกร มีสิทธิที่จะเข้าวิหาร จะเกิดภัยพิบัติที่ดีฉันควรพยายามที่จะเข้าพระวิหารได้ "

. . . . . . .ฉันหัวเราะที่ผมดึงออก ฟรอสท์ ฝนดาบบนหลังของฉัน " งั้นเราไปก่อนนะ "

" ดูแล "

. . . . . . .

" . . . . . . . . "

ฉันค่อยๆเหยียบรองเท้าสีม่วงรุ่งบันไดหินซึ่งถูกปกคลุมไปด้วย มอส ผมเหยียบตะไคร่ด้วยพลังทั้งหมดของฉัน และฟื้นความสมดุลของฉันก่อนที่ฉันจะเข้ามาอีกก้าว อยู่ข้างหลังผมวาน เอ้อ ถือกริชของเธอ ในมือข้างหนึ่งและจับกำแพงหิน กับอื่น ๆ ค่อย ๆเดินตามฉัน ดงเฉิงเยว่กับมัจฉาปีกแบบเปิด ลม เอลฟ์ ไม่ต้องเดินทาง บนพื้น

ยิ่งเราสูง เข้มก็มี จนเราเกือบจะไม่สามารถเห็นใด ๆของนิ้วมือของเราในหน้าของเรา ผมยกมือขึ้นน้ำค้างแข็งฝนดาบสูงในอากาศแต่มันก็สว่างขึ้น พื้นที่ไม่กี่ตารางเมตร บนมืออื่น ๆที่เป็นขอบสีแดงจะสว่างขึ้น วาน เอ้อเกือบสิบเมตรของพื้นที่ อุปกรณ์ระดับจักรพรรดิก็ไม่ใช่เหมือนกัน ; เงาและการส่องไกลเกินที่ของอุปกรณ์ระดับสีม่วง

ประมาณห้านาทีในล่วงหน้าช้าของเรา มัจฉา ดวงตาโตที่เธอร้องออกมาเสียงดังมาจากข้างหลัง " เจ้านาย ระวัง ! "

" Shua ! "

ผมก็เหยียบอากาศที่ว่างเปล่าและร่างกายของฉันทันทีกระโจนลง

" ห๊ะ ? "

ลินวานอ่าร้องในความทุกข์ที่เธอรีบกระโดดไปข้างหน้าเพื่อจับฉัน ฉันยังถึงมือของฉันกับตกใจตา ฉันกอดขาขวาหิมะสีขาวของเธอและเรียวกับมือทั้งสองข้างของฉันไว้แน่น ร่างกายของฉันคือครึ่งทางลงอเวจีจึงตักให้ตัวเองจากการล้มลงลึกมากขึ้น ที่สวยงามเนียนนุ่มรู้สึกถึงฝ่ามือ ทำให้ในระยะสั้นนี้ ช่วงเวลาที่รุ่งโรจน์ . . . . . . .

" โอ้ . . . . . . . " วาน เอ้อหน้าซีดๆ ขณะที่เธอมองที่ฉันและถามว่า : " คุณโอเคมั้ย ? "

ฉันพยักหน้า " ใช่ . . . . . . . "

มัจฉาสะบัดปีกปีกของเธอและมองลง " แผนที่นี้แปลกจริงๆ ครึ่งทางผ่านบันไดหินถูกตัดออก และไม่มีเส้นทางอื่น ๆ . . . . . . . แล้วเจ้านายคุณสามารถหยุดกอดสวยแล้ว . . . . . . . " คุณหนูขา

วานเอ้อหน้าหน้าแดง เธอเอื้อมมือของเธอจับแขนฉันและลากฉันขึ้น

จิ้งจอก hefted ของเขาปืนและ snickered " กอดเธอขา . . . . . . . โชคดีจัง . . . . . . . "

วานเอ้อหน้าหน้าแดงมากขึ้น

ตาประกายเย็นชาที่ผมกล่าวว่า : " หยุดแกล้ง วาน เอ้อแล้ว เร็วเข้าและคิดหาวิธีที่จะนำทางแผนที่นี้ "

. . . . . . .ของหลิน วาน เอ้อสวยรูปวงรี หน้ายังไหม้แดง ขณะที่เธอเงยหน้าขึ้นกระพริบตาขนตายาวของเธอและก็ยกมือชี้ " ดู การแก้ปัญหาควรจะอยู่ตรงนั้น . . . . . . . "

เราทุกคนมองขึ้นและเห็นสตริงเหล็กโซ่แขวนเมตรเหนือศีรษะของเรา . มันพาดิ่งลงสู่ความมืดมิด ความหนาของโซ่เหล็กรอบขนาดของข้อมือของทารกและมันก็แกว่งไปอย่างช้า ๆท่ามกลางสายลม ชิ้นส่วนของที่ดินที่แห้งแล้งและพื้นที่ว่างต้อนรับเราที่หน้า ไม่มีอะไรให้เห็น

" ไม่รู้ . . . . . . . " หลิน วาน เอ้อ pursed ริมฝีปากของเธอ " ฉันไม่รู้ว่าที่เชือกเหล็กนี้จะนำไปสู่ อาจจะเป็นปลายทางของเรา "

yuzi chengshuo หัวเราะเบาๆ " มันควรเป็น ที่ไหนได้ มันนำเรา "

" แล้วเราจะไปถึง" ใครฟ้าถาม

ดงเฉิงเยว่หัวเราะเบาๆ " มันง่าย เราก็ต้องใช้พวกผ้าคลุมของเราเป็นเชือกผ้า และก็สวิงผ่านโซ่เลื่อนลง โซ่เหล็กเอียงนี้จะชันแล้ว ไม่น่าจะมีปัญหาใด ๆ นี่คือเส้นทางเดียว ดังนั้นเราต้องไปทางนี้ . . . "

สุนัขจิ้งจอกรำพึงดังๆ " หรือเราจะพยายามที่จะได้รับในห่วงโซ่และเดินข้าม "

. . . . . . .วาน ER ไม่สามารถช่วย แต่ระเบิดเสียงหัวเราะออกมา " คุณลุง คุณคิดว่าคุณเป็นนักกายกรรม ? แล้วถ้าคุณล้ม . . . . . . . "

จิ้งจอกใบหน้าเป็นสีม่วง : " ลุง ? ฉันเป็นเพียงเล็กน้อยที่มีอายุมากกว่าหลี่เสี่ยวเหยา . . . . . . . "

เย่ชิงเชียน hefted เธอกริชและพูดเรียบๆ " ใครสนล่ะ คุณก็ยังเป็นคุณลุง . . . . . . . "

จิ้งจอกใบหน้าขาว : " ฉันไม่สามารถแม้แต่จะพูดคุยกับพวกคุณอีก . . . . . . . "

. . . . . . .

" หัว ! "