Historical drivers of deforestation

Historical drivers of deforestation

The civil war —which ran from the 1970s to the mid 1990s—is responsible for setting the stage for illegal logging. During the conflict, each warring faction financed fighting through timber sales. According to the Trade and Environment Database (TED), the Cambodian government exported mostly to Japan and Vietnam, while the three guerrilla groups (including the Khmer Rouge) sent logs to Thailand. Thai timber companies—often with the involvement of military officials— were found to be actively engaged in logging of forests along the Cambodian border.

During the 1990s, illegal logging was so widespread in Cambodia that the IMF canceled a $120 million loan and the World Bank suspended direct aid to the government until the corruption in the forestry sector was resolved. In response, the government moved to crack down on logging operations while issuing bans on unprocessed log exports and imports of logging equipment. The actions appear to have had little effect: between 2000 and 2005, Cambodia lost nearly 30 percent of its primary forest cover.

Deforestation in Cambodia also results from subsistence activities, notably the collection of fuelwood and clearing for agriculture. The hunting of wildlife as bushmeat is widespread in the country, while mining for gold, bauxite, and iron is increasingly a threat to Cambodia's forests as well. The government has recently introduced stricter legislation to govern small miners, including environmental provisions.

While the Cambodian government has struggled to enforce environmental regulations in the face of corruption and illegal activities, it has shown interest in reducing deforestation and setting up protected areas. On paper, more than 20 percent of Cambodia is under some form of protection, including the spectacular ruins of Ankor, which cover over some 400 square kilometers and are one of the most important archaeological sites in Southeast Asia. However, even this World Heritage site is threatened by unrestrained tourism, experienced rapid hotel development in the early to mid 2000s.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

โปรแกรมควบคุมประวัติศาสตร์ของการทำลายป่า สงครามกลางเมือง – ซึ่งวิ่งจากปี 1970 ถึงปี 1990 กลางซึ่งรับผิดชอบกำหนดขั้นตอนการบันทึกไม่ถูกต้อง ในระหว่างความขัดแย้ง แต่ละฝ่าย warring เคหะต่อสู้ผ่านไม้ขาย ตามทางการค้าและสิ่งแวดล้อมฐานข้อมูล (TED), รัฐบาลกัมพูชาส่งออกไปญี่ปุ่นและเวียดนาม ส่วนใหญ่ในขณะที่กลุ่มโจรสาม (รวมถึงเขมรแดง) ส่งบันทึกประเทศไทย บริษัทไม้ไทยซึ่งมักจะ มีมีส่วนร่วมของเจ้าหน้าที่ทหาร — พบจะถูกเน้นในบันทึกของป่าตามแนวชายแดนกัมพูชา ในช่วงปี 1990 บันทึกไม่ถูกต้องได้อย่างแพร่หลายมากในกัมพูชาว่า IMF ยกเลิกเงินกู้ 120 ล้านดอลลาร์ และธนาคารโลกระงับความช่วยเหลือโดยตรงต่อรัฐบาลจนได้รับการแก้ไขความเสียหายในภาคป่าไม้ ตอบ รัฐบาลย้ายไปแตกลงในบันทึกการดำเนินการขณะออกห้ามบนบันทึกประมวลผลส่งออก และนำเข้าอุปกรณ์บันทึก การดำเนินการจะ มีผลน้อย: ระหว่าง 2000 และ 2005 กัมพูชาหายไปเกือบ 30 เปอร์เซ็นต์ของป่าเป็นหลัก ตัดไม้ทำลายป่าในกัมพูชายังผลจากกิจกรรมชีพ ยวดชุดของ fuelwood และหักบัญชีสำหรับการเกษตร การล่าสัตว์ป่าเป็น bushmeat เป็นที่แพร่หลายในประเทศ ในขณะที่เหมืองแร่ทอง แร่อะลูมิเนียม และเหล็กเป็นมากขึ้นเช่นป่าไม้ของกัมพูชา รัฐบาลล่าสุดได้นำกฎหมายเข้มงวดเพื่อควบคุมเหมืองขนาดเล็ก รวมถึงข้อกำหนดด้านสิ่งแวดล้อม ในขณะที่รัฐบาลกัมพูชาได้ต่อสู้เพื่อบังคับใช้กฎหมายสิ่งแวดล้อมหน้าทุจริตและกิจกรรมที่ผิดกฎหมาย มันได้แสดงความสนใจในการลดการตัดไม้ทำลายป่า และการป้องกันพื้นที่ บนกระดาษ มากกว่าร้อยละ 20 ของกัมพูชาอยู่ภายใต้รูปแบบของการป้องกัน รวมถึงโบราณสถานอันงดงามของ Ankor ซึ่งครอบคลุมมากกว่าบาง 400 ตารางกิโลเมตร และเป็นหนึ่งในไซต์ทางโบราณคดีสำคัญในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ อย่างไรก็ตาม แม้นี้ไซต์มรดกโลกถูกคุกคาม โดยในเมื่อท่องเที่ยว พัฒนาโรงแรมมีประสบการณ์อย่างรวดเร็วในช่วง 2000s กลาง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ไดรเวอร์ที่สำคัญทางประวัติศาสตร์ของการตัดไม้ทำลายป่าสงครามกลางเมือง -which วิ่งจากปี 1970 จนถึงกลางปี ​​1990 เป็นผู้รับผิดชอบสำหรับการตั้งเวทีสำหรับการลักลอบตัดไม้ ความขัดแย้งระหว่างแต่ละฝ่ายต่อสู้สงครามทุนผ่านการขายไม้ ตามที่การค้าและสิ่งแวดล้อมฐานข้อมูล (TED) รัฐบาลกัมพูชาส่งออกส่วนใหญ่ไปยังประเทศญี่ปุ่นและเวียดนามขณะที่ทั้งสามกลุ่มกองโจร (รวมทั้งเขมรแดง) ส่งบันทึกไปยังประเทศไทย บริษัท มักจะไม้ไทยที่มีส่วนร่วมของทหาร officials- พบว่ามีส่วนร่วมอย่างแข็งขันในการเข้าสู่ระบบของป่าตามแนวชายแดนกัมพูชา. ในช่วงปี 1990, การลักลอบตัดไม้เป็นที่แพร่หลายมากในประเทศกัมพูชาว่ากองทุนการเงินระหว่างยกเลิก $ 120,000,000 เงินกู้และธนาคารโลก ความช่วยเหลือโดยตรงไปยังรัฐบาลระงับจนกว่าการทุจริตในภาคป่าไม้ได้รับการแก้ไข ในการตอบสนองของรัฐบาลย้ายไปปราบปรามในการดำเนินการเข้าสู่ระบบในขณะที่การออกห้ามการส่งออกที่ยังไม่ได้เข้าสู่ระบบและนำเข้าอุปกรณ์ที่ใช้ในการเข้าสู่ระบบ การกระทำที่ปรากฏจะมีผลเพียงเล็กน้อย. ระหว่างปี 2000 และปี 2005 กัมพูชาหายไปเกือบร้อยละ 30 ของพื้นที่ป่าหลักของตัดไม้ทำลายป่าในประเทศกัมพูชานอกจากนี้ยังเป็นผลมาจากกิจกรรมการดำรงชีวิตโดยเฉพาะอย่างยิ่งการเก็บไม้ฟืนและสำนักหักบัญชีเพื่อการเกษตร การล่าสัตว์ของสัตว์ป่าเป็น bushmeat เป็นที่แพร่หลายในประเทศในขณะที่การทำเหมืองแร่ทองคำแร่อะลูมิเนียมและเหล็กเพิ่มมากขึ้นเป็นภัยคุกคามต่อป่าไม้ของกัมพูชาเช่นกัน รัฐบาลได้เปิดตัวเมื่อเร็ว ๆ นี้การออกกฎหมายที่เข้มงวดในการควบคุมคนงานเหมืองขนาดเล็กรวมทั้งบทบัญญัติสิ่งแวดล้อม. ในขณะที่รัฐบาลกัมพูชาได้พยายามที่จะบังคับใช้กฎระเบียบด้านสิ่งแวดล้อมในการเผชิญกับการทุจริตและกิจกรรมที่ผิดกฎหมายจะได้แสดงความสนใจในการลดการตัดไม้ทำลายป่าและการตั้งค่าการป้องกันพื้นที่ บนกระดาษมากกว่าร้อยละ 20 ของกัมพูชาอยู่ภายใต้รูปแบบของการป้องกันบางอย่างรวมทั้งซากปรักหักพังที่งดงามของ Ankor ซึ่งครอบคลุมกว่า 400 ตารางกิโลเมตรและเป็นหนึ่งในแหล่งโบราณคดีที่สำคัญที่สุดในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ อย่างไรก็ตามแม้นี้มรดกโลกถูกคุกคามโดยการท่องเที่ยวพรั่งพรูมีประสบการณ์การพัฒนาโรงแรมอย่างรวดเร็วในช่วงต้นถึงกลางยุค 2000

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ไดรเวอร์ทางประวัติศาสตร์ของการทำลายป่า

สงครามกลางเมือง - ซึ่งวิ่งจากปี 1970 ถึงช่วงกลางทศวรรษ 1990 เป็นผู้รับผิดชอบจัดเวทีเพื่อการเข้าสู่ระบบที่ผิดกฎหมาย . ในช่วงสงครามความขัดแย้ง แต่ละฝ่ายทุนต่อสู้ผ่านไม้ขาย ตามการค้าและสภาพแวดล้อมฐานข้อมูล ( เท็ด ) รัฐบาลกัมพูชาส่งออกส่วนใหญ่ไปยังประเทศ ญี่ปุ่น และเวียดนามในขณะที่สามกลุ่มกองโจร ( รวมทั้งเขมรแดง ) ส่งบันทึกไปยังประเทศไทย บริษัทไทยไม้บ่อยๆ กับการมีส่วนร่วมของเจ้าหน้าที่ทหารพบหมกมุ่นเข้าป่าตามแนวชายแดนกัมพูชา

ในช่วงทศวรรษ 1990การเข้าสู่ระบบที่ผิดกฎหมายจึงแพร่หลายในกัมพูชาว่า ไอเอ็มเอฟยกเลิก $ 120 ล้าน และธนาคารโลกระงับเงินกู้ช่วยเหลือโดยตรงต่อรัฐบาลถึงการทุจริตในภาคป่าไม้ได้รับการแก้ไข ในการตอบสนอง , รัฐบาลย้ายที่แตกลงในการดำเนินงาน ขณะที่การออกห้ามการส่งออกและการนำเข้าของที่ยังไม่ได้เข้าสู่ระบบบันทึกอุปกรณ์การกระทำที่ปรากฏจะมีผลน้อย : ระหว่าง 2000 และ 2005 , กัมพูชา หายไปเกือบ 30 เปอร์เซ็นต์ของปกป่าหลักของ .

การตัดไม้ทำลายป่าในกัมพูชายังมีผลจากกิจกรรมการดำรงชีวิต อาทิ คอลเลกชันของไม้ และการล้าง เพื่อการเกษตร การล่าสัตว์ของสัตว์ป่า เช่น bushmeat เป็นที่แพร่หลายในประเทศ ในขณะที่เหมืองแร่ทองคำ , แร่อะลูมิเนียม ,และธาตุเหล็กมากขึ้นคุกคามป่ากัมพูชาเช่นกัน ทางรัฐบาลได้แนะนำการออกกฎหมายเข้มงวดควบคุมเหมืองขนาดเล็ก รวมทั้งบทบัญญัติด้านสิ่งแวดล้อม

ขณะที่รัฐบาลกัมพูชาได้พยายามที่จะบังคับใช้กฎระเบียบด้านสิ่งแวดล้อมในหน้ากิจกรรมการทุจริตและผิดกฎหมาย ได้แสดงความสนใจในการลดการตัดไม้ทำลายป่าและการตั้งค่าป้องกันพื้นที่บนกระดาษ มากกว่าร้อยละ 20 ของกัมพูชาอยู่ภายใต้รูปแบบของการป้องกันบางรวมทั้งซากปรักหักพังที่สวยงามของ แองเคอร์ ซึ่งครอบคลุมกว่า 400 ตารางกิโลเมตร และเป็นหนึ่งในแหล่งโบราณคดีที่สำคัญที่สุดในภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ อย่างไรก็ตาม ถึงแม้ว่ามรดกโลกถูกคุกคามโดยการท่องเที่ยว อยากไปไหนก็ไป มีประสบการณ์การพัฒนาอย่างรวดเร็วในช่วงต้นยุค 2000 โรงแรมกลาง