Physical restraint of people experi

Physical restraint of people experiencing mental health problems is a coercive and traumatic procedure
which is only legally permitted if it is proportionate to the risk presented. This study sought to examine
the decision-making processes used by mental health staff involved in a series of restraint episodes in an
acute care setting. Thirty nurses were interviewed either individually or in focus groups to elicit their
views on restraint and experience in specific incidents. Four factors which influenced the decision to restrain
were identified: contextual demands; lack of alternatives; the escalatory effects of restraint itself; and
perceptions of risk. While some of these factors are amenable to change through improvements in practice,
training and organisational culture, nurses viewed restraint as a necessary evil, justified on the basis of the
unpredictable nature of mental illness and the environment in which they worked.
© 2011 Elsevier Ltd. All ri

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ยับยั้งชั่งใจจริงของคนที่ประสบปัญหาสุขภาพจิตคือ วิธีการเจ็บปวด และ coercive
ซึ่งเป็นกฎหมายเฉพาะได้ถ้าเป็นปฏิภาคกับความเสี่ยงที่นำเสนอ ศึกษานี้พยายามที่จะตรวจสอบ
กระบวนการตัดสินใจที่ใช้ โดยเจ้าหน้าที่สุขภาพจิตเกี่ยวข้องกับชุดของตอนยับยั้งชั่งใจในการ
ค่าดูแลเฉียบพลัน พยาบาลสามสิบถูกสัมภาษณ์รายบุคคล หรือ เป็นกลุ่มโฟกัสเพื่อให้ได้รับการ
มองความยับยั้งชั่งใจและประสบการณ์ในการ specific เหตุการณ์ 4 ปัจจัย influenced ที่ตัดสินใจตัด
ถูก identified: ความต้องการบริบท ขาดทางเลือก ผลของการยับยั้งชั่งใจตัวเอง escalatory และ
เข้าใจความเสี่ยง ในขณะที่บางปัจจัยเหล่านี้คล้อยตามการเปลี่ยนแปลง โดยปรับปรุงในทางปฏิบัติ ตก
วัฒนธรรมการอบรม และ organisational พยาบาลดูอั้นความชั่วจำเป็น justified บนพื้นฐานของการ
ธรรมชาติไม่แน่นอนของการเจ็บป่วยโรคจิตและสภาพแวดล้อมที่พวกเขาทำงาน
© 2011 Elsevier จำกัด รีทั้งหมด

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ความยับยั้งชั่งใจทางกายภาพของคนประสบปัญหาสุขภาพจิตเป็นขั้นตอนการบีบบังคับและบาดแผล
ที่ได้รับอนุญาตเท่านั้นถูกต้องตามกฎหมายถ้ามันเป็นสัดส่วนกับความเสี่ยงที่นำเสนอ การศึกษานี้พยายามที่จะตรวจสอบ
กระบวนการการตัดสินใจที่ใช้โดยพนักงานสุขภาพจิตมีส่วนร่วมในชุดของความยับยั้งชั่งใจตอนใน
การตั้งค่าการดูแลเฉียบพลัน สามสิบพยาบาลถูกสัมภาษณ์ทั้งเป็นรายบุคคลหรือในกลุ่มของพวกเขาที่จะล้วงเอา
มุมมองในความยับยั้งชั่งใจและประสบการณ์ในการเกิดอุบัติเหตุที่เฉพาะเจาะจง สี่ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อการตัดสินใจที่จะยับยั้ง
ถูกระบุ: ความต้องการของบริบท; ขาดทางเลือก; ผลกระทบของความยับยั้งชั่งใจ escalatory ตัวเอง และ
การรับรู้ของความเสี่ยง ในขณะที่บางส่วนของปัจจัยเหล่านี้จะคล้อยตามที่จะเปลี่ยนผ่านการปรับปรุงในทางปฏิบัติ
และการฝึกอบรมวัฒนธรรมองค์กรพยาบาลดูความยับยั้งชั่งใจเป็นชั่วร้ายที่จำเป็นธรรมบนพื้นฐานของ
ธรรมชาติที่ไม่อาจคาดการณ์ของการเจ็บป่วยทางจิตและสภาพแวดล้อมที่พวกเขาทำงาน
© 2011 เอลส์ จำกัด . ri ทั้งหมด

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ความยับยั้งชั่งใจทางกายภาพของคนประสบกับปัญหาสุขภาพจิต เป็นขั้นตอนที่บังคับ
ซึ่งเป็นเพียงกฎหมายอนุญาต ถ้ามันเป็นปฏิภาคกับความเสี่ยงที่นำเสนอ การศึกษานี้ต้องการศึกษากระบวนการการตัดสินใจ
ใช้โดยเจ้าหน้าที่สุขภาพจิตที่เกี่ยวข้องในชุดของความยับยั้งชั่งใจเอพใน
ดูแลเฉียบพลันการตั้งค่าสัมภาษณ์ 30 พยาบาลทั้งรายบุคคลหรือกลุ่มมุ่งเน้นเพื่อศึกษามุมมองของพวกเขา
ในความยับยั้งชั่งใจและประสบการณ์ในกาจึง C เหตุการณ์ ปัจจัย 4 ปัจจัยในการตัดสินใจfl uenced ยับยั้ง
ถูก identi จึงเอ็ด : ความต้องการบริบท การขาดทางเลือก ผล escalatory ได้เอง และ
การรับรู้ความเสี่ยงในขณะที่บางส่วนของปัจจัยเหล่านี้จะยอมเปลี่ยนผ่านการปรับปรุงในการปฏิบัติ
อบรมวัฒนธรรมองค์กรพยาบาลดูชั่งเป็นปีศาจที่จำเป็น แค่ จึงเอ็ดบนพื้นฐานของธรรมชาติที่ไม่อาจคาดเดา
ของความเจ็บป่วยทางจิตและสภาพแวดล้อมที่พวกเขาทำงาน .
© 2011 จากทั้งหมดริจำกัด