Oh crap. Why am I so nervous?“What

Oh crap. Why am I so nervous?
“What would you like to do, Anastasia?” he asks softly as he walks toward me, all feral
and hot. “I know what I want to do,” he adds in a low voice.
I back up until I bump against the concrete kitchen island.
“I’m still mad at you.”
“I know.” He smiles a lopsided apologetic smile and I melt . . . Well, maybe not so mad.
“Would you like something to eat?” I ask.
He nods slowly. “Yes. You,” he murmurs. Everything south of my waistline clenche.
I’m seduced by his voice alone, but that look, that hungry I-want-you-now look—oh my.
He’s standing in front of me, not quite touching, staring down into my eyes and bathing
me in the heat that’s radiating off his body. I’m stiflingly hot, flustered, and my legs are like
jelly as dark desire courses through me. I want him.
“Have you eaten today?” he murmurs.
“I had a sandwich at lunch,” I whisper. I don’t want to talk food.
He narrows his eyes. “You need to eat.”
“I’m really not hungry right now . . . for food.”
“What are you hungry for, Miss Steele?”
“I think you know, Mr. Grey.”
He leans down, and again I think he’s going to kiss me, but he doesn’t.
“Do you want me to kiss you, Anastasia?” he whispers softly in my ear.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

โอ้ ขี้ เหตุใดฉันจึงประสาท"ที่คุณอยากทำ อนาสตาเซีย" เขาถามเบา ๆ ขณะเดินไปฉัน ทั้ง feralและร้อน "ฉันรู้สิ่งที่ฉันต้องการทำ เขาเพิ่มในเสียงต่ำผมกลับมาจนกว่าฉันชนกับเกาะห้องครัวคอนกรีต"ฉันยังบ้าที่คุณ""ฉันรู้" ยิ้มยิ้มขออภัยเท่าไหร่ และฉันละลาย... ดี บ้าดังนั้นอาจจะไม่"คุณต้องการให้กิน" ผมถามเขา nods ช้า "ใช่ คุณ ที่เขา murmurs ทุกอย่างจาก clenche เอวของฉันฉันกำลัง seduced โดยเสียงของเขาคนเดียว แต่ที่มีลักษณะ ลักษณะที่ฉันต้องคุณตอนหิว – โอ้ ของฉันเขายืนอยู่หน้าฉัน ไม่สัมผัส จ้องมองลงในตา และอาบน้ำฉันในความร้อนที่แผ่ออกจากร่างกายของเขา ฉันร้อน stiflingly เกิดความสับสน และขาของฉันเช่นเจลลี่เป็นหลักสูตรเข้มต้องผ่านฉัน ฉันต้องการให้เขา"กินข้าววันนี้" เขา murmurs"มีแซนวิชเป็นอาหารกลางวัน ผมกระซิบ ฉันไม่ต้องการพูดคุยอาหารเขาจำกัดตา "คุณต้องกิน""ฉันจริง ๆ ไม่หิวตอน...อาหาร""อะไรคุณหิวใน นางสาว Steele""ฉันคิดว่า คุณรู้ นายสีเทา"เขาเอนลง และอีกครั้ง ผมคิดว่า เขากำลังจะจูบฉัน แต่เขาไม่"คุณต้องการผมจะจูบคุณ อนาสตาเซีย" เขา whispers เบา ๆ ในหูของฉัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

โอ้อึ ฉันตื่นเต้นมากทำไม?
"สิ่งที่คุณต้องการจะทำ Anastasia?" เขาถามเบา ๆ ในขณะที่เขาเดินตรงมาที่ผมทั้งหมดดุร้าย
และร้อน "ฉันรู้ว่าสิ่งที่ฉันต้องการจะทำ" เขากล่าวเสริมในเสียงต่ำ.
ฉันกลับขึ้นจนกว่าฉันจะชนกับเกาะห้องครัวที่เป็นรูปธรรม.
"ฉันยังคงบ้าที่คุณ."
"ฉันรู้ว่า." เขายิ้มรอยยิ้มขอโทษลำเอียง และฉันละลาย . . ดีอาจจะไม่บ้าดังนั้น.
"คุณต้องการบางสิ่งบางอย่างที่จะกิน?" ฉันถาม.
เขาพยักหน้าอย่างช้าๆ "ใช่ คุณ "เขาร่าย ทุกอย่างตอนใต้ของ clenche รอบเอวของฉัน.
ฉันล่อลวงโดยเสียงของเขาคนเดียว แต่ที่ดูว่าหิวฉันต้องการที่คุณตอนนี้ดูโอ้ของฉัน.
เขายืนอยู่ในด้านหน้าของฉันไม่ได้ค่อนข้างสัมผัสจ้องมองลงไปที่ตาของฉัน และอาบน้ำ
ฉันในความร้อนที่แผ่ออกจากร่างกายของเขา ฉันร้อนหายใจ, ลนและขาของฉันเป็นเหมือน
เจลลี่เป็นหลักสูตรความปรารถนาที่มืดผ่านฉัน ผมต้องการให้เขา.
"คุณกินวันนี้?" เขาร่าย.
"ผมมีแซนวิชที่รับประทานอาหารกลางวัน" ผมกระซิบ ฉันไม่ต้องการที่จะพูดคุยอาหาร.
เขาแคบสายตาของเขา "คุณจำเป็นต้องกิน."
"ฉันไม่หิวจริงๆในขณะนี้ . . สำหรับอาหาร. "
"สิ่งที่คุณหิว, นางสาว Steele?"
"ผมคิดว่าคุณรู้ว่านายสีเทา."
เขาโน้มตัวลงและอีกครั้งผมคิดว่าเขาจะจูบฉัน แต่เขาไม่ได้.
"คุณต้องการ ผมจะจูบคุณ Anastasia? "เขากระซิบเบา ๆ ในหูของฉัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

โอ้ แย่แล้ว ทำไมฉันถึงตื่นเต้นนักล่ะ ?
" สิ่งที่อยากทำ อนาสเตเชีย " เขาถามเบาๆ ขณะที่เขาเดินเข้าหาผม ไม่เชื่อง
และร้อน " ฉันรู้ว่าสิ่งที่ฉันต้องการจะทำ " เขากล่าวด้วยเสียงต่ำ .
ผมกลับ จนกระทั่งโดนเกาะครัวปูน .
" ฉันยังโกรธนายอยู่ "
" ฉันรู้ " เขายิ้มเอียง ต้องยิ้มและฉันละลาย . . . . . . . บางทีอาจจะไม่โมโห .
" คุณอยากกินอะไร ?" ฉันถาม .
เขาพยักหน้าช้าๆ " ครับ คุณ " เขาพึมพำ . ทุกอย่าง ทางใต้ของ clenche รอบเอวของฉัน .
ผมยั่วยวนโดยเสียงของเขาคนเดียว แต่ที่ดู i-want-you-now หิวดูโอ้ .
เขายืนอยู่ต่อหน้าผม ไม่ค่อยประทับใจ จ้องมองลงไปในดวงตา และอาบน้ำ
ฉันในความร้อนที่แผ่ออกจากร่างกายของเขา ผม stiflingly ร้อน หงุดหงิด และขาฉันชอบ
เยลลี่เป็นความมืดความปรารถนาหลักสูตรผ่านฉัน ฉันต้องการเขา .
" วันนี้ได้กินอะไรรึยัง " เขาพึมพำ .
" ฉันมีแซนด์วิชมื้อกลางวัน " ผมกระซิบ ผมไม่อยากพูดอาหาร
เขาแคบ ตาของเขา " คุณต้องการที่จะกิน . "
" ฉันยังไม่หิวจริงๆ ตอนนี้ . . . . . . . สำหรับอาหาร . "
" คุณหิว คุณสตีลล์ ? "
" ฉันคิดว่าคุณรู้ คุณเกรย์ "
เขาเอนลง , และอีกครั้งที่ฉันคิดว่าเขาจะจูบฉันแต่เขาไม่
" เธออยากให้ฉันจูบคุณ อนาสเตเชีย " เขากระซิบเบาๆที่ข้างหูของฉัน