แต่พฤติกรรมคนรังแกสัตว์ กลับน่ารังเกียจยิ่งกว่าตัวเหี้ยอีก เนื่องจากสัตว์เลื้อยคลานชนิดนี้มักถูกตี และจับมัดนำไปใช้เป็นของกำนัล เมื่อไม่ชอบพอใครก็หาสัตว์ชนิดนี้จับมัดและนำไปวางปล่อยไว้หน้าสถานที่ ตึก และอาคาร ทั้งที่สัตว์ มันไม่รู้เรื่อง มันมิได้เกี่ยวข้องใดใดกับความขัดแย้งของมนุษย์ แต่กลับกลายเป็นผู้รับบาป หรือเคราะห์กรรมที่ไม่ได้ก่อ บางตัวถูกตีจนหลังหัก เพื่อให้มันนอนนิ่งอยู่ ณ ที่นั้น การบาดเจ็บจึงไม่สามารถคลานหลบหนี หรือไปหากินได้ และตายในที่สุด
การตั้งข้อรังเกียจเดียดฉันในเรื่องชื่อ และตัวของสัตว์ชนิดนี้ว่าไม่เป็นสิ่งที่ไม่เป็นมงคลน่าจะเลิกได้แล้วในยุคนี้ ซึ่งมีความก้าวหน้าไปไกลในเรื่องวิทยาศาสตร์ และเทคโนโลยี แต่หากยังล้าหลังในเรื่องของจิตใจ เช่น การรังแกกลั่นแกล้งต่อสัตว์เพื่อตอบสนองความต้องการแสดงความเกียจชั่งต่อผู้อื่น หรือหน่วยงานอื่นๆ ด้วยการจับเหี้ยนำเชือกผูกไปทิ้งไว้ให้ผู้อื่นๆ คงไม่ใช่วิสัยของผู้เจริญที่มีจิตใจสูงส่งหากปรับความคิด และความรู้สึกใหม่ๆ เมื่อพบและมองสัตว์ชนิดนี้ให้เหมือนที่เรามองดูสัตว์อื่นๆ ปัญหาเรื่องนี้น่าจะยุติ อย่าให้เรื่องนี้กลายเป็นเรื่องบานปลาย เสียเวลาไปทะเลาะกับผู้อื่น เสียเวลาไปรังแกสัตว์มันไม่เกี่ยวข้อใดใดกับความขัดแย้งกันเองของมนุษย์ เหี้ยไม่สามารถดลดาลให้เกิดผลใดใด นอกจากความงมงายเท่านั้นเอง