CONCLUSIONS The data indicate that

CONCLUSIONS The data indicate that after the acute phase certain specific subgroups of patients with schizophrenia have an increased probability of going off antipsychotics for prolonged periods and opting out of the mental health caregiving system and indicate the characteristics of this particular subgroup are. Posthospital treatment is important for most patients with schizophrenia. The controlled trials data on clinic populations of patients suggest that among the patients with schizophrenia who stay in clinic treatment settings for years after the acute phase there is increased risk of relapse when going off antipsychotics. However, the current data suggest that for the select subgroup of patients with schizophrenia who are not in clinic settings, who have gone off antipsychotics and did not immediately relapse, and stayed off them for a period of time, a surprising number experienced periods of recovery and continued to function well for a considerable period without antipsychotics. Clearly, the present longitudinal data suggest that not all patients with schizophrenia need to use antipsychotic medications continuously throughout their lives. It is not known how the off medication schizophrenia patients experiencing periods of recovery, and those experiencing difficulties in functioning, would have been functioning had they been receiving medications, and from the present study one is not able to make definitive causal inferences about the treatment factors affecting outcome. However, knowledge by clinical workers of which factors are associated with greater chances of success can be helpful in treatment decisions for patients with schizophrenia who express an interest in going off antipsychotics.
The data, collected over a 15-year period, reveal factors that are protective and indicate which patients are more likely (but not certain) to function adequately if they choose to leave treatment. These factors, which were identified prospectively (e.g., the prognostic and developmental data were collected and scored many years earlier, at index hospitalization), and increase the probability of success when off antipsychotics, include 2 different prognostic indices and 2 different person- ality scales. For those schizophrenia patients who are func- tioning better for a period who, by themselves, show an interest in coming off antipsychotic medications and also show evidence of inner resources (or earlier favorable prog- nostic features and good developmental achievements), the data suggest that some or many will succeed for a period. Periods or intervals of recovery are dependent on multiple internal characteristics of the patient, and on external factors and treatment, rather than only one factor, and prediction can be made with moderate rather than perfect probability, as in most other areas of medicine and many areas of biology.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สรุปข้อมูลแสดงให้เห็นว่าหลังจากที่ระยะเฉียบพลันกลุ่มย่อยเฉพาะบางอย่างของผู้ป่วยจิตเภทที่มีความน่าจะเป็นโรคทางจิตเวชจะปิดเป็นระยะเวลานานและการเลือกออกจากระบบการดูแลสุขภาพจิตที่เพิ่มขึ้นและบ่งบอกถึงลักษณะของกลุ่มย่อยนี้โดยเฉพาะเป็น การรักษา posthospital เป็นสิ่งสำคัญสำหรับผู้ป่วยส่วนใหญ่มีอาการจิตเภทการควบคุมข้อมูลการทดลองในประชากรคลินิกของผู้ป่วยแสดงให้เห็นว่าในกลุ่มผู้ป่วยจิตเภทที่อยู่ในการตั้งค่าการรักษาที่คลินิกเป็นเวลาหลายปีหลังจากระยะเฉียบพลันที่มีการเพิ่มความเสี่ยงของการกำเริบเมื่อจะปิดจิตเวช แต่ข้อมูลปัจจุบันชี้ให้เห็นว่าสำหรับกลุ่มย่อยที่เลือกของผู้ป่วยจิตเภทที่ไม่อยู่ในการตั้งค่าที่คลินิกที่ได้ไปออกจิตเวชและไม่กำเริบของโรคได้ทันทีและอยู่ออกจากพวกเขาสำหรับระยะเวลาหนึ่งเป็นจำนวนที่น่าแปลกใจที่มีประสบการณ์ในช่วงเวลาของการกู้คืนและยังคงทำงานได้ดีในช่วงเวลาที่มากโดยไม่ต้องจิตเวช อย่างเห็นได้ชัดข้อมูลระยะยาวในปัจจุบันแสดงให้เห็นว่าผู้ป่วยที่มีอาการจิตเภทที่ไม่จำเป็นต้องใช้ยารักษาโรคจิตอย่างต่อเนื่องตลอดชีวิตของพวกเขา มันไม่มีใครรู้ว่าผู้ป่วยที่ใช้ยาออกโรคจิตเภทประสบช่วงเวลาของการกู้คืนและความยากลำบากที่ประสบในการทำงานจะได้รับการทำงานที่พวกเขาได้รับยาและจากการศึกษาในปัจจุบันอย่างใดอย่างหนึ่งจะไม่สามารถที่จะทำให้การวินิจฉัยสาเหตุที่ชัดเจนเกี่ยวกับปัจจัยที่มีผลกระทบต่อการรักษาผล แต่ความรู้โดยคนงานทางคลินิกของปัจจัยที่เกี่ยวข้องกับโอกาสมากขึ้นของความสำเร็จจะเป็นประโยชน์ในการตัดสินใจการรักษาสำหรับผู้ป่วยที่มีอาการจิตเภทที่แสดงความสนใจในการไปออกจิตเวช.
ข้อมูลที่เก็บรวบรวมเป็นระยะเวลากว่า 15 ปี,เผยให้เห็นปัจจัยที่จะป้องกันและระบุผู้ป่วยที่มีแนวโน้มมากขึ้น (แต่ไม่แน่ใจ) ทำงานอย่างเพียงพอหากพวกเขาเลือกที่จะออกจากการรักษา ปัจจัยเหล่านี้ซึ่งถูกระบุเป็นต้นไป (เช่นข้อมูลการพยากรณ์และการพัฒนาถูกเก็บรวบรวมและยิงหลายปีก่อนหน้านี้ที่โรงพยาบาลดัชนี) และเพิ่มความน่าจะเป็นของความสำเร็จเมื่อออกจิตเวช,ได้แก่ 2 ดัชนีการพยากรณ์ที่แตกต่างกันและ 2 เกล็ดคน ality ที่แตกต่างกัน สำหรับผู้ป่วยจิตเภทผู้ที่มีฟังก์ tioning ที่ดีสำหรับช่วงเวลาที่ตัวเองแสดงความสนใจในการออกมาจากยารักษาโรคจิตและยังแสดงให้เห็นหลักฐานของทรัพยากรภายใน (หรือคุณลักษณะ PROG-nostic ที่ดีก่อนหน้านี้และความสำเร็จของการพัฒนาที่ดี),ข้อมูลแสดงให้เห็นว่าบางส่วนหรือหลายคนจะประสบความสำเร็จเป็นระยะเวลา ระยะเวลาหรือช่วงเวลาของการกู้คืนจะขึ้นอยู่กับลักษณะภายในหลายของผู้ป่วยและปัจจัยภายนอกและการรักษามากกว่าเพียงปัจจัยหนึ่งและการคาดการณ์สามารถทำด้วยในระดับปานกลางมากกว่าความน่าจะเป็นที่สมบูรณ์แบบในขณะที่ในพื้นที่อื่น ๆ ส่วนใหญ่ของยาและหลายพื้นที่ ของชีววิทยา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทสรุปข้อมูลบ่งชี้ว่า หลังเฉียบพลันเฟสบาง specific กลุ่มย่อยของผู้ป่วยโรคจิตเภทมีความน่าเป็นการเพิ่มขึ้นไปปิด antipsychotics นาน และเลือกออกจากระบบ caregiving สุขภาพจิต และระบุลักษณะของกลุ่มย่อยนี้เฉพาะที่ได้ Posthospital รักษาเป็นสิ่งสำคัญสำหรับผู้ป่วยโรคจิตเภทมากที่สุด ข้อมูลการทดลองควบคุมประชากรคลินิกของผู้ป่วยแนะนำว่า ในผู้ป่วยด้วยโรคจิตเภทที่เข้าพักในคลินิกบำบัดการตั้งค่าสำหรับปีหลังจากระยะเฉียบพลันที่ไม่เพิ่มความเสี่ยงของ relapse เมื่อปิด antipsychotics แนะอย่างไรก็ตาม ข้อมูลปัจจุบันนำที่เลือกกลุ่มย่อยของผู้ป่วยด้วยโรคจิตเภทที่ไม่ได้อยู่ในการตั้งค่าคลินิก ใครได้ไปปิด antipsychotics relapse ทันทีไม่ได้ และปิดพวกเขาสำหรับระยะเวลา น่าแปลกใจหมายเลขรอบระยะเวลาที่มีประสบการณ์ของการกู้คืน และยังคงทำงานกันนานมากโดย antipsychotics อย่างชัดเจน นำเสนอข้อมูลระยะยาวแนะนำว่า ผู้ป่วยโรคจิตเภทไม่จำเป็นต้องใช้ยา antipsychotic อย่างต่อเนื่องตลอดชีวิต ไม่ทราบว่าออกยา ผู้ป่วยโรคจิตเภทที่พบรอบระยะเวลาของการกู้คืน และผู้ที่ประสบปัญหาในการทำงาน difficulties จะมีการทำก็จะได้รับยา และจากการศึกษาปัจจุบัน คือไม่สามารถทำ definitive inferences เชิงสาเหตุเกี่ยวกับการรักษาปัจจัยที่ส่งผลกระทบต่อผล อย่างไรก็ตาม ความรู้ โดยผู้ปฏิบัติงานทางคลินิกซึ่งปัจจัยที่เกี่ยวข้องกับโอกาสมากกว่าความสำเร็จสามารถเป็นประโยชน์ในการตัดสินใจรักษาผู้ป่วยด้วยโรคจิตเภทที่แสดงความสนใจในการไปปิด antipsychotics
ข้อมูล รวบรวมช่วงระยะเวลา 15 ปี ปัจจัยที่ป้องกันการเปิดเผย และระบุว่า ผู้ป่วยที่มีแนวโน้มมากขึ้น (แต่ไม่บาง) ทำงานอย่างเพียงพอถ้าจะเลือกไปรักษา ปัจจัยเหล่านี้ ซึ่งมี identified prospectively (เช่น prognostic และพัฒนาข้อมูลถูกรวบรวม และคะแนนหลายปีก่อนหน้านี้ ที่ดัชนี ๑๐๐๐), และเพิ่มความเป็นไปได้ของความสำเร็จปิด antipsychotics มี 2 ดัชนี prognostic แตกต่างกันและเครื่องชั่งน้ำหนักบุคคลอื่น-ality 2 สำหรับโรคจิตเภทที่ ผู้ป่วยที่มี func tioning ดีกว่าสำหรับรอบระยะเวลาที่ เอง แสดงความสนใจในการมาปิดยา antipsychotic และแสดงหลักฐานของทรัพยากรภายใน (หรือก่อนหน้านี้อัน prog-nostic คุณลักษณะ และความดีพัฒนาสำเร็จ), ข้อมูลแนะนำว่า จะการประสบความสำเร็จบางอย่างหรือหลายสำหรับรอบระยะเวลา รอบระยะเวลาหรือช่วงเวลาของการฟื้นตัวจะขึ้นอยู่ กับหลายลักษณะภายในของผู้ป่วย และปัจจัยภายนอกและการรักษา มากกว่าหนึ่งเท่าตัว และทำนายได้กับปานกลาง มากกว่าเหมาะความ ในพื้นที่อื่น ๆ ส่วนใหญ่ของการแพทย์และชีววิทยามากมาย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บทสรุปข้อมูลระบุว่าหลังจากที่ใช้ Linux เพื่อตอบสนองความต้องการเฉพาะบางอย่างเฉียบพลันส่วนกลุ่มย่อยของผู้ป่วยที่มีรังควานด้วย โรคจิตเภท ที่เพิ่มขึ้นมีความเป็นไปได้ของไปเป็นเวลานาน antipsychotics สำหรับใช้ติดต่อกันเป็นเวลานานและถอนตัวออกมาจากใจ สุขภาพ caregiving ระบบและแสดงถึงลักษณะเฉพาะของกลุ่มนี้ได้ การบำบัด posthospital เป็นสิ่งสำคัญสำหรับผู้ป่วยที่มีรังควานด้วย โรคจิตเภทข้อมูลการทดลองใช้งานการควบคุมในประชากรคลินิกของผู้ป่วยให้ความเห็นว่าในคนไข้ที่มีรังควานด้วย โรคจิตเภท ที่อยู่ในการตั้งค่าการรักษาคลินิกสำหรับปีหลังจากระยะเฉียบพลันมีความเสี่ยงเพิ่มขึ้นของกำเริบเมื่อกำลังจะปิด antipsychotics แต่ถึงอย่างไรก็ตามข้อมูลในปัจจุบันที่แนะนำว่าในกลุ่มเลือกของผู้ป่วยที่มีรังควานด้วย โรคจิตเภท ที่ไม่ได้อยู่ในการตั้งค่าคลินิกผู้ที่มีหายไป antipsychotics และไม่ได้ในทันทีกลับทรุดและอยู่ออกมาสำหรับช่วงเวลาหนึ่งหมายเลขจึงไม่น่าประหลาดใจที่มีประสบการณ์ช่วงเวลาของการฟื้นตัวและยังคงสามารถทำงานได้ดีในช่วงระยะเวลามากกว่าที่ไม่มี antipsychotics ได้อย่างชัดเจนข้อมูลตามยาวปัจจุบันที่แนะนำให้ผู้ป่วยที่ไม่ได้ทั้งหมดพร้อมด้วยรังควานด้วย โรคจิตเภท จำเป็นต้องใช้ยาอย่างต่อเนื่องตลอดทั่วทั้งพื้นที่ antipsychotic ชีวิตความเป็นอยู่ของพวกเขา ไม่มีใครรู้ว่าผู้ป่วยออกจากยารังควานด้วย โรคจิตเภท พบช่วงของการฟื้นตัวและผู้ที่มีประสบการณ์ในการทำงาน difficulties จะมีการทำงานเขาก็รับได้รับยาและจากการศึกษาในปัจจุบันที่ไม่สามารถทำให้จริงแบบสบายๆ definitive เกี่ยวกับปัจจัยที่มีผลกระทบต่อผลการรักษา แต่ถึงอย่างไรก็ตามความรู้โดยคนงานทางการแพทย์ของซึ่งปัจจัยจะมีการเชื่อมโยงกับโอกาสมากขึ้นของความสำเร็จสามารถเป็นประโยชน์ในการตัดสินใจการรักษาผู้ป่วยด้วยรังควานด้วย โรคจิตเภท ที่สนใจที่จะปิด antipsychotics .ข้อมูล
ที่รวบรวมได้ในช่วงระยะเวลา 15 ปีเผยให้เห็นปัจจัยที่จะช่วยป้องกันและระบุว่าผู้ป่วยมีแนวโน้มมากขึ้น(แต่บางอย่างไม่ได้)ในการทำงานได้อย่างเพียงพอหากเขาเลือกที่จะทำให้การปฏิบัติ ปัจจัยเหล่านี้ซึ่งมี identified prospectively (เช่นข้อมูลด้านการพัฒนาและลางที่ได้จากการเก็บข้อมูลและทำคะแนนได้หลายปีก่อนหน้าอยู่ที่โรงพยาบาลดัชนี)และเพิ่มความเป็นไปได้ของความสำเร็จเมื่อ antipsychotics ปิดรวมถึง 2 แตกต่างกันดัชนีลางและ 2 แตกต่างกันบุคคล - ality เครื่องชั่ง สำหรับผู้ป่วยรังควานด้วย โรคจิตเภท ผู้ที่มี func - tioning ได้ดีขึ้นสำหรับช่วงเวลาที่ได้แสดงความสนใจที่จะมาปิดในยา antipsychotic และยังแสดงหลักฐานของทรัพยากรด้านใน(หรือรุ่นก่อนหน้า)คนดูแล - nostic โดดเด่นไปด้วยและความสำเร็จด้านการพัฒนาที่ดี)ข้อมูลที่แนะนำให้หรือบางส่วนมากจะประสบความสำเร็จในช่วงเวลาหนึ่ง หรือในแต่ละช่วงเวลาของการกู้คืนจะขึ้นอยู่กับลักษณะของผู้ป่วย ภายใน หลายที่และในการบำบัดและปัจจัย ภายนอก ประเทศมากกว่าเท่านั้นปัจจัยสำคัญประการหนึ่งและการทำนายสามารถให้มีระดับปานกลางมากกว่าความเป็นไปอย่างสมบรูณ์แบบและในพื้นที่อื่นๆของยาและหลายพื้นที่ของชีววิทยา