Add nowhere to Longdo ?I ran in a d

Add nowhere to Longdo ?
I ran in a daze until I reached the bottom of this descent,
But the train was already leaving, as if marking a divide between this love.

Memories of far off days and the sparkling of the sea;

That season comes around again and I’m squinting up at the vapor trails.

That gently swaying sunflower still can’t say its goodbyes,

Still feeling a twinge of pain in the space of just one millimeter.

If those summer fireworks that disappeared can be reflected where these tears fall,

I will surely remember,

And let you know,

That I’m right here waiting.

I told you I didn’t need an answer, making a liar of myself,

So I go to collapse into a ball upon the beach,

Even though I’m just giving in to defeated thoughts of what tomorrow will hold.

What can be seen beyond the horizon is slowly sinking;

If I could just cry right now, I’d become a little more honest with myself…

When our fingers touched, this loneliness suddenly came unraveled,

So I will gently close my eyes,

And let you know,

That I’m right here waiting.

That gently swaying sunflower: how I was on that very day.

I don’t want to accept that my bangs have grown this long…

‘Cause nothing has changed at all!

I turn back at the sound of the wind, but you’re still nowhere to be found,

So I will make a quiet wish,

And let you know,

That I’m right here waiting.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ไม่มีเพิ่มให้กับฉันวิ่งดึกจนฉันถึงด้านล่างนี้โคตรแต่รถไฟถูกแล้ว ออก ถ้าทำเครื่องหมายแบ่งระหว่างความรักนี้ความทรงจำของวันหน่อยและประกายของทะเลฤดูกาลที่มาอีก และฉันกำลัง squinting ที่แนวไอทานตะวันที่เห็นเบา ๆ ยังไม่พูดเป็น-อำลา-แนะยังคง รู้สึก twinge เจ็บปวดบนพื้นที่เพียงหนึ่งมิลลิเมตรถ้าที่ฤดูร้อนดอกไม้ไฟที่หายไป สามารถสะท้อนให้เห็นที่นี้น้ำตาตกฉันจะต้องจดจำและแจ้งให้คุณทราบว่า ผมกำลังอยู่ที่นี่คอยฉันบอกคุณฉันไม่ต้องการคำตอบ การโกหกของตัวเองเพื่อ ไปเป็นลูกตามชายหาดแม้ว่าฉันกำลังนำในเพียงเพื่อความแพ้คิดว่าพรุ่งนี้จะถือช้าจมอะไรสามารถเห็นเกินขอบฟ้าถ้าฉันสามารถเพียงร้องไห้ขณะนี้ ฉันจะกลายเป็นน้อยซื่อสัตย์กับตัวเอง...เมื่อนิ้วมือสัมผัส ความเหงานี้จู่ ๆ มา unraveledดังนั้น ผมจะค่อย ๆ ปิดตาและแจ้งให้คุณทราบว่า ผมกำลังอยู่ที่นี่คอยทานตะวันที่เห็นเบา ๆ: วิธีได้ในวันนั้นมากขึ้นฉันไม่ต้องการยอมรับว่า ของฉันเรียบมีโตนี้ยาว...'Cause ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงเลยฉันกลับที่เสียงลม แต่คุณยังคงไม่พบดังนั้น ฉันจะให้เงียบและแจ้งให้คุณทราบว่า ผมกำลังอยู่ที่นี่คอย

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เพิ่มที่ไหนเลยที่จะลองดู?
ฉันวิ่งในงุนงงจนกว่าฉันจะมาถึงด้านล่างเชื้อสายนี้,
แต่รถไฟกำลังจะออกแล้วเช่นถ้าทำเครื่องหมายแบ่งระหว่างความรักนี้. ความทรงจำของไกลวันและประกายระยิบระยับของทะเลฤดูกาลที่มา รอบอีกครั้งและผมหรี่ตาขึ้นที่เส้นทางไอ. ที่ดอกทานตะวันโยกเบา ๆ ยังไม่สามารถบอกลาของตนยังคงรู้สึกเจ็บใจเจ็บปวดในพื้นที่เพียงหนึ่งมิลลิเมตร. หากผู้ที่ดอกไม้ไฟในช่วงฤดูร้อนที่หายไปสามารถสะท้อนที่เหล่านี้ น้ำตาตกผมก็จะจำไว้และปล่อยให้คุณรู้ว่าฉันขวาที่นี่ที่รอ. ผมบอกคุณผมไม่ได้ต้องการคำตอบทำให้คนโกหกของตัวเอง, ดังนั้นผมจึงไปที่ยุบเป็นลูกตามชายหาด, . แม้ว่าฉันแค่ให้ในการพ่ายแพ้ความคิดของสิ่งที่ในวันพรุ่งนี้จะถือสิ่งที่สามารถมองเห็นขอบฟ้าจะค่อยๆจม; ถ้าฉันจะร้องไห้ตอนนี้ฉันกลายเป็นเล็ก ๆ น้อย ๆ ความซื่อสัตย์กับตัวเอง ... เมื่อนิ้วมือของเรา สัมผัสความเหงานี้ก็มา unraveled, ดังนั้นผมเบา ๆ จะปิดตาของฉันและให้คุณรู้ว่าฉันขวาที่นี่รอ. ที่เบา ๆ โยกดอกทานตะวัน. วิธีการที่ฉันเป็นในวันมากที่ฉันไม่ต้องการที่จะยอมรับว่า เรียบของฉันได้เติบโตนานนี้ ... 'สาเหตุที่มีการเปลี่ยนแปลงอะไรเลย! ฉันหันกลับไปที่เสียงของลม แต่คุณยังคงไม่มีที่ไหนเลยที่จะพบดังนั้นผมจึงจะทำให้ความปรารถนาที่เงียบสงบและปล่อยให้คุณรู้ว่าฉันนั่น 'm ขวาที่นี่ที่รอ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เพิ่มให้ไปลองดู ?
ผมก็เหม่อลอยจนมาถึงด้านล่างของเชื้อสายนี้
แต่รถไฟก็ออก เช่น ถ้าเครื่องหมายแบ่งระหว่างความรักนี้

จำไกลวันและเป็นประกายของทะเล ;

ที่ฤดูกาลมาอีกรอบแล้ว ผมหรี่ตาขึ้นมองไอ
เส้นทาง
ที่การแกว่งไกวของทานตะวันยังคงไม่สามารถพูดคำอำลา

ยังรู้สึกเจ็บแปล๊บขึ้นมา อาการปวดในพื้นที่ของเพียงหนึ่งมิลลิเมตร

ถ้าฤดูร้อนดอกไม้ไฟที่หายไปสามารถสะท้อน ที่น้ำตาจะตก

ฉันจะจำไว้

และแจ้งให้คุณทราบ

ที่ผมอยู่นี่รอ

ผมบอกคุณว่าผมไม่ได้ต้องการคำตอบ ทำให้คนโกหกเอง

งั้นฉันไปยุบเข้าไปในลูกบอลบนชายหาด

แม้ว่าผมเพียงให้ในการเอาชนะความคิดว่าพรุ่งนี้จะถือ

สิ่งที่สามารถมองเห็นสุดขอบฟ้าจะจมช้า ;

ถ้าผมร้องไห้ ตอนนี้ผมจะกลายเป็นเล็ก ๆน้อย ๆเพิ่มเติมซื่อสัตย์กับตัวเอง . . . . . . .

เมื่อนิ้วสัมผัสความเหงาแบบนี้มาใช้ได้

, ดังนั้นผมจะค่อย ๆหลับตา

และแจ้งให้คุณทราบ

ที่ผมอยู่นี่รอ

ที่ค่อย ๆโยกทานตะวัน :วิธีการฉันในวันนั้น

ฉันไม่อยากยอมรับว่าผมหน้าม้ายาวยาว . . . . . . .

เพราะไม่มีอะไรเปลี่ยนเลย

ผมหันหลังกลับไปตามเสียงลม แต่ยังไม่มีที่ไหนเลยที่จะพบ

งั้นฉันจะขอพรเงียบ

และแจ้งให้คุณทราบ

ฉันรออยู่ตรงนี้