In the first years we lived in Amer

In the first years we lived in America, my mother could speak only the most basic English, and she often encountered great difficulty whenever she went out. We lived in New Rochelle, New York, in the early 1970’s, and most of the local businesses were run by the descendants of immigrants who, generations ago, had come to the suburbs from New York City. Proudly dotting Main Street and North Avenue were Italian pastry and cheese shops, Jewish tailors and cleaners, and Polish and German butchers and bakers. If my mother’s marketing couldn’t wait until the weekend, when my father had free time, she would often hold off until I came home from school to buy the groceries. Though I was only six or seven years old, she insisted that I go out shopping with her and my younger sister. I mostly loathed the task, partly because it meant I couldn’t spend the afternoon playing catch with my friends but also because I knew our errands would inevitably lead to an awkward scene, and that I would have to speak up to help my mother.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในครั้งแรกปีพวกเราอาศัยอยู่ในอเมริกา แม่อาจพูดเฉพาะมากที่สุดภาษาอังกฤษเบื้องต้น และเธอมักจะพบปัญหามากเมื่อเธอออกไป เราอยู่ในโรเชลเลนิ นิวยอร์ก สมุย และส่วนใหญ่ในท้องถิ่นถูกเรียกใช้ โดยลูกหลานของอพยพที่ รุ่นที่ผ่านมา มีมาชานเมืองจากนิวยอร์ก ภูมิใจ dotting ถนนหลักและถนนเหนือมีร้านขนมและเนยแข็งอิตาลี เทเลอร์ยิว และ น้ำยา และโปแลนด์ และเยอรมันสเต็ก และ bakers ถ้าการตลาดของแม่ของฉันไม่สามารถรอจนถึงวันหยุด เมื่อพ่อมีเวลาว่าง เธอจะมักจะค้างไว้ปิดจนกว่าฉันมาบ้านจากโรงเรียนไปซื้อที่ร้านขายของชำ แต่ผมเพียงหก หรือเจ็ดปี เธอยืนยันว่า ไปออกไปซื้อกับน้องของเธอ และของฉัน ฉันส่วนใหญ่ loathed งาน เนื่องจากมันหมายถึง ฉันไม่บ่ายเล่นจับกับเพื่อนของฉัน แต่ยัง เพราะผมรู้ว่า ธุระของเราจะย่อมนำไปสู่ฉากการตกใจ และที่ฉันจะต้องพูดถึงช่วยแม่

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในปีแรกที่เราอาศัยอยู่ในอเมริกาแม่ของฉันจะพูดเฉพาะภาษาอังกฤษขั้นพื้นฐานที่สุดและเธอมักจะพบความยากลำบากเมื่อใดก็ตามที่เธอเดินออกไป เราอาศัยอยู่ในนิวโรนิวยอร์กในช่วงต้นปี 1970 และส่วนใหญ่ของธุรกิจในท้องถิ่นที่ได้รับการดำเนินการโดยลูกหลานของผู้อพยพที่รุ่นที่ผ่านมาได้มาถึงชานเมืองจาก New York City ภูมิใจกระจายอยู่ทั่วถนนสายหลักและถนนสายเหนือถูกขนมอิตาลีและร้านชีสเทเลอร์ของชาวยิวและทำความสะอาดและโปแลนด์และเยอรมันและเนื้อขนมปัง หากตลาดแม่ของฉันไม่สามารถรอจนกว่าวันหยุดสุดสัปดาห์เมื่อพ่อของฉันมีเวลาว่างเธอมักจะถือปิดจนกว่าฉันจะกลับมาจากโรงเรียนที่จะซื้อร้านขายของชำ แม้ว่าฉันเป็นเพียงหกหรือเจ็ดขวบเธอยืนยันว่าผมจะออกไปช้อปปิ้งกับเธอและน้องสาวของฉัน ผมส่วนใหญ่เกลียดงานส่วนหนึ่งเป็นเพราะมันหมายความว่าฉันไม่สามารถใช้จ่ายยามบ่ายเล่นจับกับเพื่อนของฉัน แต่ยังเพราะผมรู้ว่าธุระของเราย่อมจะนำไปสู่​​การเกิดเหตุที่น่าอึดอัดใจและที่ฉันจะต้องพูดขึ้นมาเพื่อช่วยให้แม่ของฉัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในช่วงปีแรกเราอยู่อเมริกา แม่ของฉันพูดได้เพียงพื้นฐานที่สุดภาษาอังกฤษ และเธอมักจะพบปัญหามาก เมื่อใดก็ตามที่เธอออกไป เราอาศัยอยู่ในนิวยอร์กในช่วงต้นปี 1970 , และส่วนใหญ่ของธุรกิจท้องถิ่นที่ดำเนินการโดยลูกหลานของผู้อพยพที่รุ่นก่อน ๆ ได้เข้ามาในทุ่งหญ้าจากนิวยอร์กภูมิใจ dotting ถนน North Avenue และมีขนมอิตาเลียนชีสร้านค้า ช่างตัดเสื้อชาวยิวและทำความสะอาด และโปแลนด์ และเยอรมัน และเนื้อขนม ถ้าการตลาดของแม่ไม่รอจนถึงสุดสัปดาห์ เมื่อพ่อผมมีเวลาว่าง เธอมักจะถือออกจนกว่าฉันกลับจากโรงเรียนไปซื้อที่ร้านค้า แม้ว่าผมเป็นเพียงหกหรือเจ็ดปีเธออยากให้ฉันออกไปซื้อของกับเธอและน้องสาวของฉัน ส่วนใหญ่ฉันเกลียดงาน ส่วนหนึ่งเป็นเพราะมันหมายความว่าฉันไม่สามารถใช้จ่ายช่วงบ่ายเล่นไล่จับกับเพื่อนๆ แต่ก็เพราะรู้ว่าธุระของเราก็ย่อมนำไปสู่ฉากที่อึดอัด และที่ผมจะต้องพูดเพื่อช่วยแม่ของฉัน