Biologists think pufferfish, also k

Biologists think pufferfish, also known as blowfish, developed their famous “inflatability” because their slow, somewhat clumsy swimming style makes them vulnerable to predators. In lieu of escape, pufferfish use their highly elastic stomachs and the ability to quickly ingest huge amounts of water (and even air when necessary) to turn themselves into a virtually inedible ball several times their normal size. Some species also have spines on their skin to make them even less palatable.

A predator that manages to snag a puffer before it inflates won’t feel lucky for long. Almost all pufferfish contain tetrodotoxin, a substance that makes them foul tasting and often lethal to fish. To humans, tetrodotoxin is deadly, up to 1,200 times more poisonous than cyanide. There is enough toxin in one pufferfish to kill 30 adult humans, and there is no known antidote.

Amazingly, the meat of some pufferfish is considered a delicacy. Called fugu in Japan, it is extremely expensive and only prepared by trained, licensed chefs who know that one bad cut means almost certain death for a customer. In fact, many such deaths occur annually.

There are more than 120 species of pufferfish worldwide. Most are found in tropical and subtropical ocean waters, but some species live in brackish and even fresh water. They have long, tapered bodies with bulbous heads. Some wear wild markings and colors to advertise their toxicity, while others have more muted or cryptic coloring to blend in with their environment.

They range in size from the 1-inch-long (2.5-centimeter-long) dwarf or pygmy puffer to the freshwater giant puffer, which can grow to more than 2 feet (61 centimeters) in length. They are scaleless fish and usually have rough to spiky skin. All have four teeth that are fused together into a beak-like form.

The diet of the pufferfish includes mostly invertebrates and algae. Large specimens will even crack open and eat clams, mussels, and shellfish with their hard beaks. Poisonous puffers are believed to synthesize their deadly toxin from the bacteria in the animals they eat.

Some species of pufferfish are considered vulnerable due to pollution, habitat loss, and overfishing, but most populations are considered stable.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Biologists คิดว่า ปลาปักเป้า เรียกอีกอย่างว่าโบลว์ฟิช พัฒนาของพวกเขามีชื่อเสียง "inflatability" เนื่องจากลักษณะการว่ายน้ำช้า ป้ำ ๆ ค่อนข้างทำให้พวกเขาเสี่ยงต่อการล่า ไปว่าใช้แทนหนี ปลาปักเป้าใช้ stomachs ของพวกเขามีความยืดหยุ่นสูงและความสามารถในการ ingest จำนวนมากของน้ำ (และแม้แต่อากาศเมื่อจำเป็น) ได้อย่างรวดเร็วเพื่อเปลี่ยนตัวเองเป็นลูกทานแทบหลายครั้งของขนาดปกติ บางชนิดยังมี spines บนผิวของพวกเขาเพื่อให้พวกเขาพอใจแม้แต่น้อยPredator ที่สามารถขัดขวางการปักเป้าก่อนมัน inflates จะรู้สึกโชคดีนาน ปลาปักเป้าเกือบทั้งหมดประกอบด้วย tetrodotoxin สารที่ทำฟาวล์ชิม และยุทธภัณฑ์มักปลา กับมนุษย์ tetrodotoxin เป็นมรณะ พิษกว่าไซยาไนด์ถึง 1200 เท่าเพิ่มเติม มีพอสารพิษในปลาปักเป้าหนึ่งฆ่ามนุษย์ผู้ใหญ่ 30 และมียาแก้พิษไม่รู้จักน่าอัศจรรย์ เนื้อปลาปักเป้าบางถือว่าเป็นอาหาร เรียกว่า fugu ในญี่ปุ่น ได้เท่านั้น และมีราคาแพงมากเตรียม โดยพ่อครัวที่ผ่านการฝึกอบรม ใบอนุญาตที่รู้เกือบบางตายสำหรับลูกค้าหมายถึง ตัดไม่ดีที่หนึ่ง ในความเป็นจริง ตายดังกล่าวเกิดขึ้นเป็นประจำทุกปีมีมากกว่า 120 ชนิดของปลาปักเป้าทั่วโลก ส่วนใหญ่พบในน้ำทะเล ร้อน แต่บางชนิดอาศัยในน้ำกร่อย และจืดแม้ มีร่างกายยาว เรียวกับหัว bulbous บางสวมเครื่องป่าและสีโฆษณาความเป็นพิษ ความเพิ่มเติมออกเสียง หรือระทมสีกลืนสภาพแวดล้อมของพวกเขาพวกเขาช่วงขนาดยาว 1 นิ้ว (2.5 เซนติเมตรยาว) แคระหรือด่างแคระปักเป้าไปที่ปลายักษ์ปักเป้า ซึ่งสามารถเติบโตมากกว่า 2 ฟุต (61 เซนติเมตร) ยาว มีปลา scaleless และมักจะหยาบ spiky ผิวทาง ทั้งหมดมีฟันสี่ที่ fused กันลงในฟอร์มเช่นจะงอยปากอาหารของปลาปักเป้ามีส่วนใหญ่ invertebrates และสาหร่าย แม้จะถอดไว้เป็นตัวอย่างขนาดใหญ่เปิด และกินหอย ภู่ และหอยกับ beaks ของหนัก พิษ puffers เชื่อว่าสังเคราะห์ของพิษร้ายแรงจากเชื้อแบคทีเรียในสัตว์ที่พวกเขากินบางชนิดของปลาปักเป้ากำลังเสี่ยงมลพิษ ขาดทุนอยู่อาศัย และ overfishing แต่ประชากรส่วนใหญ่ถือว่ามีเสถียรภาพ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

นักชีววิทยาคิดว่าปลาปักเป้าที่เรียกว่าเป็นปักเป้าพัฒนาที่มีชื่อเสียง "inflatability" ของพวกเขาเพราะช้าสไตล์ของพวกเขาว่ายน้ำค่อนข้างเงอะงะทำให้พวกเขาเสี่ยงต่อการล่า แทนการหลบหนีใช้ปลาปักเป้าท้องยืดหยุ่นสูงและความสามารถของพวกเขาได้อย่างรวดเร็วเข้าไปในร่างกายจำนวนมากของน้ำ (และแม้อากาศเมื่อมีความจำเป็น) เพื่อเปิดตัวเองเป็นลูกกินไม่ได้ความจริงหลายครั้งขนาดปกติของพวกเขา บางชนิดยังมีหนามบนผิวหนังของพวกเขาที่จะทำให้พวกเขาได้กินน้อย. ล่าที่จัดการเพื่อขัดขวางปักเป้าก่อนที่มันจะพองตัวจะไม่รู้สึกโชคดีเป็นเวลานาน เกือบทั้งหมดมีปลาปักเป้า tetrodotoxin ซึ่งเป็นสารที่ทำให้พวกเขาชิมเหม็นและมักจะตายไปตกปลา กับมนุษย์ tetrodotoxin เป็นมฤตยูสูงสุดถึง 1,200 ครั้งที่เป็นพิษมากกว่าไซยาไนด์ มีสารพิษมากพอในหนึ่งปลาปักเป้าจะฆ่า 30 มนุษย์ผู้ใหญ่และไม่มียาแก้พิษที่รู้จักกัน. น่าประหลาดใจเนื้อปลาปักเป้าบางถือเป็นอาหารอันโอชะ เรียกว่า Fugu ในประเทศญี่ปุ่นจะมีราคาแพงมากและเตรียมความพร้อมโดยเฉพาะการฝึกอบรมพ่อครัวได้รับใบอนุญาตที่รู้ว่าตัดไม่ดีหนึ่งหมายถึงความตายเกือบบางอย่างสำหรับลูกค้า ในความเป็นจริงการเสียชีวิตดังกล่าวจำนวนมากเกิดขึ้นเป็นประจำทุกปี. มีมากกว่า 120 สายพันธุ์ของปลาปักเป้าทั่วโลก ส่วนใหญ่จะพบในน้ำทะเลเขตร้อนและกึ่งเขตร้อน แต่บางชนิดอาศัยอยู่ในน้ำกร่อยและสดแม้ พวกเขามีความยาวร่างกายเรียวกับหัวโป่ง บางคนสวมใส่เครื่องหมายป่าและสีในการโฆษณาเป็นพิษของพวกเขาขณะที่คนอื่นมีสีออกเสียงมากขึ้นหรือความลับให้กลมกลืนกับสภาพแวดล้อมของพวกเขา. พวกเขามีขนาดตั้งแต่ 1 นิ้วยาว (2.5 เซนติเมตรยาว) ปักเป้าแคระหรือแคระไป น้ำจืดปลาปักเป้ายักษ์ที่สามารถเติบโตได้ถึงกว่า 2 ฟุต (61 เซนติเมตร) ในระยะเวลา พวกเขาเป็นปลาล้มคว่ำและมักจะมีความหยาบกร้านให้ผิวแหลมคม ทั้งหมดมีสี่ฟันที่มีการหลอมรวมกันในรูปแบบจะงอยปากเหมือน. อาหารของปลาปักเป้าส่วนใหญ่รวมถึงแบคทีเรียและสาหร่าย ตัวอย่างขนาดใหญ่แม้จะแตกเปิดและกินหอยแมลงภู่และหอยด้วยจะงอยปากหนักของพวกเขา puffers พิษมีความเชื่อมั่นในการสังเคราะห์สารพิษร้ายแรงของพวกเขาจากเชื้อแบคทีเรียในสัตว์ที่พวกเขากิน. บางสายพันธุ์ของปลาปักเป้าได้รับการพิจารณาความเสี่ยงอันเนื่องมาจากมลพิษการสูญเสียถิ่นที่อยู่อาศัยและ overfishing แต่ประชากรส่วนใหญ่จะถือว่ามีเสถียรภาพ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

นักชีววิทยาคิดว่า pufferfish ที่เรียกว่า Blowfish , การพัฒนาของพวกเขาที่มีชื่อเสียง " inflatability " เนื่องจากความช้า , ว่ายน้ำสไตล์ค่อนข้างซุ่มซ่ามทำให้พวกเขาเสี่ยงต่อมิจฉาชีพ แทนการหลบหนีpufferfish ใช้ท้องยืดหยุ่นสูงของพวกเขาและความสามารถในการได้อย่างรวดเร็วได้รับยอดเงินขนาดใหญ่ของน้ำและอากาศเมื่อจำเป็น ) ที่จะเปิดตัวเองเป็นลูกแทบกินไม่ได้ หลายๆ ครั้งของพวกเขาปกติขนาด บางชนิดมีหนามบนผิวของพวกเขาเพื่อให้พวกเขาแม้แต่น้อยแซบ

Predator ที่จัดการขัดขวางปลาปักเป้าก่อนที่มันจะพองตัวไม่รู้สึกโชคดีได้นานเกือบทั้งหมด pufferfish มีท็อกซิน ซึ่งเป็นสาร ที่ทำให้พวกเขาชิม สกปรก และมักทำให้ปลา เพื่อมนุษย์ ท็อกซินเป็นอันตรายถึง 1 , 200 เท่าพิษกว่าไซยาไนด์ มีสารพิษที่เพียงพอในหนึ่ง pufferfish ฆ่า 30 มนุษย์ผู้ใหญ่และมีไม่มียาแก้พิษ . . .

อย่างน่าอัศจรรย์ เนื้อบาง pufferfish ถือเป็นอาหารอันโอชะ เรียกว่าฟุกุในญี่ปุ่นมันแพงมาก และเตรียมโดยพ่อครัวที่ผ่านการฝึกอบรมได้รับใบอนุญาตรู้ว่าตัดไม่ดี หมายถึงความตายเกือบบางอย่างสำหรับลูกค้า ในความเป็นจริง , เสียชีวิตดังกล่าวเกิดขึ้นหลายปี

มีมากกว่า 120 ชนิด pufferfish ทั่วโลก ส่วนใหญ่จะพบในเขตร้อนและกึ่งเขตร้อนมหาสมุทร แต่บางชนิดอาศัยอยู่ในน้ำกร่อย และน้ำจืด พวกเขาได้นานร่างเรียวกับมนหัว บางป่าและใส่เครื่องหมายสีโฆษณาความเป็นพิษของพวกเขาในขณะที่คนอื่น ๆได้มากขึ้นไม่ออกเสียง หรือที่สีกลมกลืนกับสภาพแวดล้อมของพวกเขา .

พวกเขาช่วงในขนาดจาก 1-inch-long ( 2.5-centimeter-long ) หรือปลาปักเป้าปักเป้าแคระคนแคระกับยักษ์น้ำจืด ซึ่งสามารถเติบโตได้กว่า 200 ฟุต ( 61 ซม. ) ความยาวพวกเขาจะ scaleless ปลาและมักจะมีผิวขรุขระแหลมคม . มีทั้งหมดสี่ฟันที่ผสมกันในปาก เช่น แบบฟอร์ม

อาหารส่วนใหญ่ของ pufferfish รวมถึงสัตว์ไม่มีกระดูกสันหลัง และสาหร่าย ตัวอย่างที่มีขนาดใหญ่ จะแตก และกินหอย , หอยแมลงภู่ , หอยกับพวกเขายากที่จงอยปาก .puffers พิษสารพิษร้ายแรงของพวกเขาเชื่อว่าสังเคราะห์จากแบคทีเรียในสัตว์ที่พวกเขากิน

บางชนิดของ pufferfish ถือว่าเสี่ยงเนื่องจากมลพิษ , การสูญเสีย , สิ่งแวดล้อมและ overfishing แต่ประชากรส่วนใหญ่จะถือว่ามีเสถียรภาพ