The Power of Positive Regard Jeffre

The Power of Positive Regard

Jeffrey Benson

Being recognized and affirmed by a powerful adult can be life-changing for a young person.

"I think if I had to put a finger on what I consider a good education, a good radical education, it wouldn't be anything about methods or techniques. It would be loving people first."

—Myles Horton, We Make the Road by Walking: Conversations on Education and Social Change

There's a tiny scene in the film Boyhood: A character off-handedly mentions to a young Latino man that he is smart. Later in the film, the man identifies how that comment, that bit of simple and unsupported praise, was a pivotal moment that changed his life and inspired him to go back to school.

Many voices in the education community question the value of such simple, unearned praise, yet done in the right spirit, it can help an educator change a student's life. Of course, I also want much of the praise I give students to be based on specific evidence. I support educators who make room for students to evaluate their own work. And I believe praise should never be delivered as a final judgment of character—because such hubris would also allow us to deliver a damning assessment that could haunt a student for years.

But I believe offering praise that's not based on achievement—praise that communicates each person's unassailable right to a unique place in our human community—is important. For many students, such heartfelt and spontaneous praise is invaluable.

The Power of (Unconditional) Positive Regard

Many of us have had the experience of being buoyed up by adult praise. There was a teacher, grandmother, coach—a trusted adult—who looked at us and communicated in some fashion, "I notice you for who you are, and who you are is worthy." That notion, often called unconditional positive regard, is a foundation of the work of psychologist Carl Rogers. Positive regard of your human existence is not an earned status. You don't have to dance a certain way, dress a certain way, talk a certain way, or do anything special to be special.

People who historically have not experienced receiving unconditional positive regard as a birthright have a harsher life. Consider how rarely people from minority groups explicitly hear in the dominant mainstream culture, "your life mattered from the moment you were born." Given the recent murders of young black men and women, it's chilling to consider what W.E.B. Du Bois (1903), writing a century ago about the chronic abuse of black people, asked: "How does it feel to be a problem?"

Among the many outcomes of the U.S. Civil rights movement were two important cultural shifts: Black history became a school subject and "Black is Beautiful" became a slogan. That slogan (echoed in "Black Lives Matter") spoke to the belief that you were born beautiful when you were born black; you didn't have to do anything to your hair or skin to be considered beautiful. It was great to hear it said, loud and proud.

You Are Not a Test Score

Our national obsession with achievement testing has made it harder to praise students just for who they are, not for their academic accomplishments. Schools have bent toward the end of the spectrum that identifies and celebrates only one way of being a student—scoring well on mandated tests. Teachers are under tremendous pressure to inch up test scores. My work takes me to a wide range of schools, and I often hear teachers say, "This is how you'll see this question on the test." When high test scores become the main thing policymakers expect, it's easy for us to fall into a school culture that eliminates other avenues of recognition.

This achievement obsession has been countered by Carol Dweck's work (2006) on the importance of instilling growth mindsets and praising effort—because effort is within students' control and observable. Educators are encouraged to say things like, "I see you put in the effort to correct your error, and that helped you get the right answer." Equally important is that praise for effort be delivered with joy and heartfelt appreciation: "The smile on my face now is from watching the effort you put into correcting your error. I hope you too feel good about your work." Students need more than data—they need our emotional connections.

I need to show my hand here: I don't think our schools' goal is to outscore other countries on standardized tests. And I don't think students who emerge from schools should be measured by their capacity to be technicians for big companies. I'd like my students to achieve measurable basic skills and to be happy to learn, to know how to participate in our democracy, to create from their thoughts and with their hands what is uniquely theirs to create—and to believe that they are innately worthy members of our society.

In every school I work in, I tell each of my students individually at some point that I find him or her funny, clever, or creative—a pleasure to have around. I tell students that they have

The Power of Positive Regard
 
Jeffrey Benson

Being recognized and affirmed by a powerful adult can be life-changing for a young person.

"I think if I had to put a finger on what I consider a good education, a good radical education, it wouldn't be anything about methods or techniques. It would be loving people first."

—Myles Horton, We Make the Road by Walking: Conversations on Education and Social Change

There's a tiny scene in the film Boyhood: A character off-handedly mentions to a young Latino man that he is smart. Later in the film, the man identifies how that comment, that bit of simple and unsupported praise, was a pivotal moment that changed his life and inspired him to go back to school.

Many voices in the education community question the value of such simple, unearned praise, yet done in the right spirit, it can help an educator change a student's life. Of course, I also want much of the praise I give students to be based on specific evidence. I support educators who make room for students to evaluate their own work. And I believe praise should never be delivered as a final judgment of character—because such hubris would also allow us to deliver a damning assessment that could haunt a student for years.

But I believe offering praise that's not based on achievement—praise that communicates each person's unassailable right to a unique place in our human community—is important. For many students, such heartfelt and spontaneous praise is invaluable.

The Power of (Unconditional) Positive Regard

Many of us have had the experience of being buoyed up by adult praise. There was a teacher, grandmother, coach—a trusted adult—who looked at us and communicated in some fashion, "I notice you for who you are, and who you are is worthy." That notion, often called unconditional positive regard, is a foundation of the work of psychologist Carl Rogers. Positive regard of your human existence is not an earned status. You don't have to dance a certain way, dress a certain way, talk a certain way, or do anything special to be special.

People who historically have not experienced receiving unconditional positive regard as a birthright have a harsher life. Consider how rarely people from minority groups explicitly hear in the dominant mainstream culture, "your life mattered from the moment you were born." Given the recent murders of young black men and women, it's chilling to consider what W.E.B. Du Bois (1903), writing a century ago about the chronic abuse of black people, asked: "How does it feel to be a problem?"

Among the many outcomes of the U.S. Civil rights movement were two important cultural shifts: Black history became a school subject and "Black is Beautiful" became a slogan. That slogan (echoed in "Black Lives Matter") spoke to the belief that you were born beautiful when you were born black; you didn't have to do anything to your hair or skin to be considered beautiful. It was great to hear it said, loud and proud.

You Are Not a Test Score

Our national obsession with achievement testing has made it harder to praise students just for who they are, not for their academic accomplishments. Schools have bent toward the end of the spectrum that identifies and celebrates only one way of being a student—scoring well on mandated tests. Teachers are under tremendous pressure to inch up test scores. My work takes me to a wide range of schools, and I often hear teachers say, "This is how you'll see this question on the test." When high test scores become the main thing policymakers expect, it's easy for us to fall into a school culture that eliminates other avenues of recognition.

This achievement obsession has been countered by Carol Dweck's work (2006) on the importance of instilling growth mindsets and praising effort—because effort is within students' control and observable. Educators are encouraged to say things like, "I see you put in the effort to correct your error, and that helped you get the right answer." Equally important is that praise for effort be delivered with joy and heartfelt appreciation: "The smile on my face now is from watching the effort you put into correcting your error. I hope you too feel good about your work." Students need more than data—they need our emotional connections.

I need to show my hand here: I don't think our schools' goal is to outscore other countries on standardized tests. And I don't think students who emerge from schools should be measured by their capacity to be technicians for big companies. I'd like my students to achieve measurable basic skills and to be happy to learn, to know how to participate in our democracy, to create from their thoughts and with their hands what is uniquely theirs to create—and to believe that they are innately worthy members of our society.

In every school I work in, I tell each of my students individually at some point that I find him or her funny, clever, or creative—a pleasure to have around. I tell students that they have

0/5000

จาก: -

เป็น: -

ผลลัพธ์ (ไทย) 1: [สำเนา]

คัดลอก!

พลังของเรื่องในเชิงบวก เจฟฟรีย์เบนสันการยอมรับ และรับรอง โดยผู้ใหญ่มีประสิทธิภาพสามารถเปลี่ยนแปลงชีวิตสำหรับเยาวชน"ผมคิดว่า ถ้าผมจะใส่นิ้วมือพิจารณาอะไรการศึกษาดี รุนแรงการศึกษาที่ดี มันจะไม่เป็นอะไรเกี่ยวกับวิธีหรือเทคนิค มันจะเป็นที่รักคนแรก"— ฮอร์ตัน Myles เราทำให้ถนนเดิน: สนทนาในการศึกษาและการเปลี่ยนแปลงทางสังคมมีฉากเล็ก ๆ ในภาพยนตร์วัย: เป็นอักขระปิดลำพังพูดถึงหนุ่มตินว่า เขาเป็นอัจฉริยะ ในภาพยนตร์เรื่อง คนระบุว่าความคิดเห็นที่ บิตที่ง่าย และไม่สนับสนุนสรรเสริญ เป็นช่วงสำคัญที่เปลี่ยนแปลงชีวิตของเขา และแรงบันดาลใจให้เขากลับไปโรงเรียนหลายเสียงในคำถามการศึกษาชุมชนค่าดังกล่าวสรรเสริญง่าย ราย ได้ทำในจิตวิญญาณเหมาะสม ช่วยเป็นนักการศึกษาที่เปลี่ยนชีวิตของนักเรียน แน่นอน ฉันยังต้องสรรเสริญฉันให้นักเรียนได้ยึดตามหลักฐานที่ระบุมากที่สุด ฉันสนับสนุนนักการให้นักเรียนประเมินตนเองทำงาน และผมเชื่อว่า การสรรเสริญไม่ควรส่งเป็นคำพิพากษาขั้นสุดท้ายของอักขระ — เพราะ hubris ดังกล่าวยังจะช่วยให้เราเพื่อให้มีการประเมิน damning ที่สามารถหลอกหลอนนักศึกษาปีแต่ผมเชื่อว่าสรรเสริญเสนอที่ไม่อยู่บนความสำเร็จ — สรรเสริญที่สื่อสารแต่ละคนของ unassailable ขวาไปสถานเฉพาะในชุมชนของเรามนุษย์ — เป็นสิ่งสำคัญ สำหรับนักเรียนจำนวนมาก สรรเสริญดังกล่าวจากใจ และเกิดขึ้นเองไม่มีคุณค่าThe Power of (Unconditional) Positive RegardMany of us have had the experience of being buoyed up by adult praise. There was a teacher, grandmother, coach—a trusted adult—who looked at us and communicated in some fashion, "I notice you for who you are, and who you are is worthy." That notion, often called unconditional positive regard, is a foundation of the work of psychologist Carl Rogers. Positive regard of your human existence is not an earned status. You don't have to dance a certain way, dress a certain way, talk a certain way, or do anything special to be special.People who historically have not experienced receiving unconditional positive regard as a birthright have a harsher life. Consider how rarely people from minority groups explicitly hear in the dominant mainstream culture, "your life mattered from the moment you were born." Given the recent murders of young black men and women, it's chilling to consider what W.E.B. Du Bois (1903), writing a century ago about the chronic abuse of black people, asked: "How does it feel to be a problem?"Among the many outcomes of the U.S. Civil rights movement were two important cultural shifts: Black history became a school subject and "Black is Beautiful" became a slogan. That slogan (echoed in "Black Lives Matter") spoke to the belief that you were born beautiful when you were born black; you didn't have to do anything to your hair or skin to be considered beautiful. It was great to hear it said, loud and proud.You Are Not a Test ScoreOur national obsession with achievement testing has made it harder to praise students just for who they are, not for their academic accomplishments. Schools have bent toward the end of the spectrum that identifies and celebrates only one way of being a student—scoring well on mandated tests. Teachers are under tremendous pressure to inch up test scores. My work takes me to a wide range of schools, and I often hear teachers say, "This is how you'll see this question on the test." When high test scores become the main thing policymakers expect, it's easy for us to fall into a school culture that eliminates other avenues of recognition.This achievement obsession has been countered by Carol Dweck's work (2006) on the importance of instilling growth mindsets and praising effort—because effort is within students' control and observable. Educators are encouraged to say things like, "I see you put in the effort to correct your error, and that helped you get the right answer." Equally important is that praise for effort be delivered with joy and heartfelt appreciation: "The smile on my face now is from watching the effort you put into correcting your error. I hope you too feel good about your work." Students need more than data—they need our emotional connections.I need to show my hand here: I don't think our schools' goal is to outscore other countries on standardized tests. And I don't think students who emerge from schools should be measured by their capacity to be technicians for big companies. I'd like my students to achieve measurable basic skills and to be happy to learn, to know how to participate in our democracy, to create from their thoughts and with their hands what is uniquely theirs to create—and to believe that they are innately worthy members of our society.In every school I work in, I tell each of my students individually at some point that I find him or her funny, clever, or creative—a pleasure to have around. I tell students that they have

การแปล กรุณารอสักครู่..

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:[สำเนา]

คัดลอก!

พลังของ Regard บวกเจฟฟรีย์เบนสันได้รับการยอมรับและรับรองโดยผู้ใหญ่ที่มีประสิทธิภาพสามารถเปลี่ยนแปลงชีวิตสำหรับคนหนุ่มสาว. "ผมคิดว่าถ้าผมจะใส่นิ้วมือในสิ่งที่ผมคิดว่าการศึกษาที่ดีการศึกษาอนุมูลอิสระที่ดีก็ wouldn 'T เป็นอะไรก็ได้ที่เกี่ยวกับวิธีการหรือเทคนิคมันจะเป็นคนที่มีความรักครั้งแรก ".. -Myles ฮอร์ตันที่เราทำถนนโดยการเดิน: การสนทนาเกี่ยวกับการศึกษาและการเปลี่ยนแปลงทางสังคมมีฉากเล็ก ๆ ในวัยเด็กฟิล์มเป็น: ตัวละครออกเดียวดายกล่าวถึงการ เป็นคนหนุ่มสาวลาตินว่าเขาเป็นสมาร์ท ต่อมาในภาพยนตร์เรื่องนี้คนที่ระบุว่าการที่จะแสดงความคิดเห็นบิตของการสรรเสริญที่ง่ายและได้รับการสนับสนุนที่เป็นช่วงเวลาที่สำคัญที่มีการเปลี่ยนแปลงชีวิตของเขาและเป็นแรงบันดาลใจให้เขากลับไปโรงเรียน. เสียงจำนวนมากในคำถามชุมชนเพื่อการศึกษามูลค่าของง่าย ๆ ดังกล่าว สรรเสริญที่ยังไม่ถือได้ทำในจิตวิญญาณที่เหมาะสมก็สามารถช่วยให้นักการศึกษาเปลี่ยนชีวิตของนักเรียน แน่นอนฉันยังต้องการมากสรรเสริญฉันให้นักเรียนที่จะต้องขึ้นอยู่กับหลักฐานที่เฉพาะเจาะจง ผมสนับสนุนการศึกษาที่ทำให้ห้องพักสำหรับนักเรียนที่จะประเมินผลการทำงานของตัวเอง และผมเชื่อว่าการสรรเสริญไม่ควรที่จะส่งเป็นคำพิพากษาของตัวละครเพราะความโอหังดังกล่าวยังจะช่วยให้เราสามารถส่งมอบการประเมินสาปแช่งที่สามารถหลอกหลอนนักศึกษาปีที่ผ่านมา. แต่ผมเชื่อว่าการเสนอสรรเสริญที่ไม่ได้อยู่บนพื้นฐานของความสำเร็จสรรเสริญที่ติดต่อสื่อสารแต่ละ บุคคลที่เหมาะสมทำร้ายไม่ได้ไปยังสถานที่ที่ไม่ซ้ำกันในมนุษย์ของเราชุมชนเป็นสิ่งสำคัญ สำหรับนักเรียนหลายสรรเสริญจริงใจและธรรมชาติดังกล่าวเป็นสิ่งล้ำค่า. พลังของ (ไม่มีเงื่อนไข) เรื่องบวกๆ ของเราได้มีประสบการณ์ในการเป็น buoyed ขึ้นสรรเสริญผู้ใหญ่ มีเป็นครูยายโค้ชผู้ใหญ่ผู้ที่เชื่อถือได้มองที่เราและการสื่อสารในแฟชั่นบาง "ผมสังเกตเห็นคุณว่าคุณเป็นใครและคุณเป็นใครเป็นผู้ที่สมควร." ความคิดที่ว่ามักจะเรียกว่าเรื่องในเชิงบวกที่ไม่มีเงื่อนไขเป็นรากฐานของการทำงานของนักจิตวิทยาคาร์ลโรเจอร์สที่ เรื่องเชิงบวกของการดำรงอยู่ของมนุษย์ของคุณจะไม่ได้รับสถานะ คุณไม่จำเป็นที่จะเต้นวิธีการบางอย่างแต่งตัววิธีการบางอย่างพูดคุยวิธีการบางอย่างหรือทำอะไรเป็นพิเศษให้เป็นพิเศษ. คนที่ในอดีตไม่ได้มีประสบการณ์ที่ได้รับในเชิงบวกเรื่องที่ไม่มีเงื่อนไขเป็นสิทธิซึ่งทุกคนมีชีวิตที่รุนแรงขึ้น พิจารณาวิธีการที่ไม่ค่อยผู้คนจากกลุ่มชนกลุ่มน้อยอย่างชัดเจนได้ยินในวัฒนธรรมกระแสหลักที่โดดเด่น "ในชีวิตของคุณที่สำคัญจากช่วงเวลาที่คุณเกิด." ได้รับการฆาตกรรมที่ผ่านมาของคนดำหนุ่มและหญิงสาวก็หนาวที่จะต้องพิจารณาสิ่งที่เว็บดูบัวส์ (1903) เขียนศตวรรษที่ผ่านมาเกี่ยวกับการละเมิดเรื้อรังของคนผิวดำ, ถามว่า: "รู้สึกอย่างไรที่จะเป็นปัญหาหรือไม่" ในบรรดา หลายผลลัพธ์ของการเคลื่อนไหวสิทธิโยธาสหรัฐเป็นสองกะทางวัฒนธรรมที่สำคัญ: ประวัติศาสตร์สีดำกลายเป็นโรงเรียนเรื่องและ "Black is Beautiful" กลายเป็นสโลแกน ว่าสโลแกน (ก้องอยู่ใน "Black ชีวิตเรื่อง") พูดกับความเชื่อที่ว่าคุณเกิดความสวยงามเมื่อคุณเกิดสีดำ คุณไม่ต้องทำอะไรกับผมหรือผิวของคุณได้รับการพิจารณาที่สวยงาม มันเป็นที่ดีที่จะได้ยินมันพูดเสียงดังและความภาคภูมิใจ. You Are Not ทดสอบคะแนนความหลงใหลแห่งชาติของเราที่มีการทดสอบผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนได้ทำให้มันยากที่จะได้รับการยกย่องนักเรียนเพียงสำหรับพวกเขาเป็นใครไม่ได้สำหรับความสำเร็จของนักวิชาการ โรงเรียนได้ก้มลงไปยังจุดสิ้นสุดของสเปกตรัมที่ระบุและฉลองเพียงหนึ่งวิธีของการเป็นนักเรียนที่ทำคะแนนได้ดีในการทดสอบได้รับคำสั่ง ครูภายใต้ความกดดันมหาศาลให้กับนิ้วขึ้นคะแนนการทดสอบ การทำงานของฉันฉันจะใช้เวลาในการที่หลากหลายของโรงเรียนและผมมักจะได้ยินเสียงครูพูดว่า "นี่คือวิธีที่คุณจะเห็นคำถามนี้ในการทดสอบ." เมื่อคะแนนการทดสอบสูงกลายเป็นสิ่งสำคัญที่ผู้กำหนดนโยบายคาดหวังว่ามันเป็นเรื่องง่ายสำหรับเราที่จะตกอยู่ในวัฒนธรรมโรงเรียนที่ช่วยลดลู่ทางอื่น ๆ ของการรับรู้. ครอบงำจิตใจของความสำเร็จนี้ได้รับการตอบโต้จากการทำงาน Carol Dweck ของ (2006) เกี่ยวกับความสำคัญของการปลูกฝังความตั้งใจการเจริญเติบโตและการยกย่อง ความพยายามเพราะความพยายามอยู่ภายในการควบคุมของนักเรียนและสังเกต การศึกษาได้รับการสนับสนุนที่จะบอกว่าสิ่งที่ต้องการ "ผมเห็นคุณใส่ในความพยายามที่จะแก้ไขข้อผิดพลาดของคุณและที่ช่วยให้คุณได้รับคำตอบที่ถูกต้อง." สำคัญพอ ๆ กันคือการยกย่องสำหรับความพยายามที่จะส่งมอบด้วยความสุขและความชื่นชมอย่างจริงใจ ". รอยยิ้มบนใบหน้าของฉันในขณะนี้คือจากการดูความพยายามที่คุณใส่ลงไปในการแก้ไขข้อผิดพลาดของคุณฉันหวังว่าคุณก็รู้สึกดีเกี่ยวกับการทำงานของคุณ." นักศึกษาจะต้องมากกว่าข้อมูลที่พวกเขาต้องการการเชื่อมต่อทางอารมณ์ของเรา. ฉันต้องการที่จะแสดงให้เห็นมือของฉันที่นี่: ฉันไม่คิดว่าเป้าหมายของโรงเรียนของเราคือการ outscore ประเทศอื่น ๆ ในการทดสอบมาตรฐาน และผมไม่คิดว่านักเรียนที่โผล่ออกมาจากโรงเรียนควรจะวัดจากความสามารถในการเป็นช่างเทคนิคสำหรับ บริษัท ขนาดใหญ่ ฉันต้องการนักเรียนของฉันเพื่อให้บรรลุทักษะพื้นฐานที่วัดได้และจะมีความสุขในการเรียนรู้ที่จะรู้วิธีการที่จะมีส่วนร่วมในระบอบประชาธิปไตยของเราในการสร้างจากความคิดของพวกเขาและมีมือของพวกเขาในสิ่งที่เป็นของพวกเขาที่ไม่ซ้ำกันในการสร้างและเชื่อว่าพวกเขาจะมี แต่กำเนิด สมาชิกที่คุ้มค่าของสังคมของเรา. ในโรงเรียนผมทำงานในทุกฉันบอกกันของนักเรียนของฉันที่ไม่ซ้ำกันในบางจุดที่ผมพบเขาหรือตลกฉลาดหรือความคิดสร้างสรรค์ความสุขของเธอที่จะมีรอบ ผมบอกนักเรียนว่าพวกเขามี

การแปล กรุณารอสักครู่..

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:[สำเนา]

คัดลอก!

การแปล กรุณารอสักครู่..

ภาษาอื่น ๆ

การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.