A couple of summers ago I was walki

A couple of summers ago I was walking along the edge of the island to see what I could see in the water, and mainly to scare frogs. Frogs have an inelegant way of taking off from invisible positions on the bank just ahead of your feet, in dire panic, emitting a froggy “Yike!” and splashing into the water. Incredibly, this amused me, and incredibly, it amuses me still. As I walked along the grassy edge of the island, I got better and better at seeing frogs both in and out of the water. I learned to recognize, slowing down, the difference in texture of the light reflecting from mudbank, water, grass, or frog. Frogs were flying all around me. At the end of the island I noticed a small green frog. He was exactly half in and half out of the water, looking like a schematic diagram of an amphibian, and he didn’t jump.
He didn’t jump; I crept closer. At last I knelt on the island’s winter-killed grass, lost, dumbstruck, staring at the frog in the creek just four feet away. He was a very small frog with wide, dull eyes. And just as I looked at him, he slowly crumpled and began to sag. The spirit vanished from his eyes as if snuffed. His skin emptied and drooped; his very skull seemed to collapse and settle like a kicked tent. He was shrinking before my eyes like a deflating football. I watched the taut, glistening skin on his shoulders ruck, and rumple, and fall. Soon, part of his skin, formless as a pricked balloon, lay in floating folds like bright scum on top of the water; it was a monstrous and terrifying thing. I gaped bewildered, appalled. An oval shadow hung in the water behind the drained frog; then the shadow glided away. The frog skin bag started to sink.
I had read about the giant water bug, but never seen one. “Giant water bug” is really the name of the creature, which is an enormous, heavy-bodied brown beetle. It eats insects, tadpoles, fish, and frogs. Its grasping forelegs are mighty and hooked inward. It seizes a victim with these legs, hugs it tight, and paralyzes it with enzymes injected during a vicious bite. That one bite is the only bite it ever takes. Through the puncture shoot the poisons that dissolve the victim’s muscles and bones and organs – all but the skin – and through it the giant water bug sucks out the victim’s body, reduced to a juice. This event is quite common in warm fresh water. The frog I saw was being sucked by a giant water bug. I had been kneeling on the island grass; when the unrecognizable flap of frog skin settled on the creek bottom, swaying, I stood up and brushed the knees of my pants. I couldn’t catch my breath.
Of course, many carnivorous animals devour their prey alive. The usual method seems to be to subdue the victim by drowning it or grasping it so it can’t flee, then eating it whole or in a series of bloody bites. Frogs eat everything whole, stuffing prey into their mouths with their thumbs. People have seen frogs with their wide jaws so full of live dragonflies they couldn’t close them. Ants don’t even have to catch their prey; in the spring they swarm over newly hatched, featherless birds in the nest and eat them tiny bite by bite.
-

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

คู่ของช่วงฤดูร้อนที่ผ่านมาผมได้เดินตามแนวขอบของเกาะ เพื่อดูว่าฉันสามารถเห็นอะไรในน้ำ และส่วนใหญ่ตกใจกบ กบมีบัตวิถีการออกจากตำแหน่งที่มองไม่เห็นในธนาคารเพียงข้างหน้าเท้า หายนะเปิดเปิง เปล่ง froggy "อีเคออี" และสาดลงในน้ำ เหลือเชื่อ นี้ขบขันฉัน และเหลือเชื่อ มัน amuses ฉันยัง ขณะที่ผมเดินตามเกาะขอบหญ้า ผมได้ดีกว่า และดีกว่าที่เห็นกบทั้งเข้าและออกจากน้ำ ฉันเรียนรู้การรับรู้ ช้าลง ความแตกต่างของแสงที่สะท้อนจาก mudbank น้ำ หญ้า หรือกบเนื้อ กบมาบินรอบ ๆ ที่สุดของเกาะ ที่ผมสังเกตเห็นกบสีเขียวขนาดเล็ก เขาเป็นเหมือนในครึ่ง และครึ่งจากน้ำ กำลังเช่นแผนภาพแผนผังของการสะเทิน และเขาไม่ได้กระโดด เขาไม่ข้าม ผมคืบคลานเข้ามาใกล้ ในที่สุด ผมทำบนเกาะฤดูหนาวฆ่าหญ้า สูญหาย dumbstruck จ้องกบในลำห้วยเพียงสี่เมตร เขาเป็นกบเล็กตากว้าง น่าเบื่อ และเหมือนว่าฉันดูเขา เขาช้ายู่ยี่ และเริ่มเสียขวัญ พระวิญญาณไหลจากดวงตาของเขาว่า snuffed ผิวของเขาว่างเปล่า และ drooped กะโหลกของเขามากดูเหมือนจะ ยุบ และชำระเช่นเต็นท์ kicked เขาถูกหดเหมือนฟุตบอล deflating ฉันดูตึง วามผิว ruck ไหล่ของเขา และ rumple และฤดูใบไม้ร่วง เร็ว ๆ นี้ ส่วนของเขาผิว รูปร่างเป็นบอลลูน pricked วางในน้ำพับเก็บได้เช่นขยะสดใสเหนือน้ำ มันเป็นสิ่งมหึมา และน่ากลัว ผมดำลำบากใจ กลัว มีเงารูปไข่ในที่น้ำกบระบาย แล้ว เงาทะยานออกไป กบผิวถุงเริ่มจม ฉันได้อ่านเกี่ยวกับแมลงน้ำยักษ์ แต่ไม่เคยเห็นอย่างใดอย่างหนึ่ง ยักษ์น้ำข้อผิดพลาด"เป็นชื่อของสิ่งมีชีวิต ซึ่งเป็นด้วงสีน้ำตาลตัวใหญ่ หนักคะแนน มันกินแมลง ลูกอ๊อด ปลา กบ และ Forelegs มม.ความยิ่งใหญ่ และ ได้อิกขาเข้า มันคว้าเหยื่อขาเหล่านี้ กอดแน่น และ paralyzes ด้วยเอนไซม์ฉีดระหว่างการกัดหิน กัดที่หนึ่งคือ การกัดเท่านั้นที่เคยใช้ ผ่านการถ่ายเจาะ สารพิษที่ละลายของเหยื่อกล้ามเนื้อ และกระดูก และ อวัยวะ – ทั้งหมด แต่ ผิว – และ ผ่านมันแมลงน้ำยักษ์ดูดออกจากร่างกายของเหยื่อ ลดลงเป็นน้ำผลไม้ เหตุการณ์นี้เป็นเรื่องธรรมดาในน้ำอุ่น กบที่ผมเห็นคือการดูด โดยแมลงน้ำยักษ์ ฉันได้รับเข่าบนหญ้าเกาะ เมื่อพนังรู้จักกบผิวชำระล่างครีก หนึ่ง ฉันลุกขึ้นยืน และแปรงหัวเข่าของกางเกง ไม่ทันลมหายใจของฉัน แน่นอน สัตว์กินมากกินเหยื่อที่มีชีวิต วิธีการปกติน่าจะปราบเหยื่อ โดยจมน้ำมัน หรือจับมันเพื่อให้มันไม่สามารถหนี แล้วกินมันทั้งหมด หรือในชุดของเลือดกัด กบกินทุกอย่างทั้งหมด บรรจุเหยื่อเข้าปากกับหัวแม่มือ ท่านได้เห็นกบ มีขากรรไกรกว้างเต็มของแมลงปอสด พวกเขาไม่สามารถปิดได้ มดไม่ต้องจับเหยื่อ ในฤดูใบไม้ผลิ พวกเขารุมมากกว่านกที่เพิ่งฟัก featherless ในรัง และกินพวกเขาเล็ก ๆ กัดโดยกัด -

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

คู่ของฤดูร้อนที่ผ่านมาผมเดินไปตามขอบของเกาะเพื่อดูสิ่งที่ฉันจะได้เห็นในน้ำและส่วนใหญ่ที่จะทำให้ตกใจกบ กบมีวิธีที่ไม่งดงามของการออกจากตำแหน่งที่มองไม่เห็นกับธนาคารหน้าของเท้าของคุณในความหวาดกลัวที่เลวร้ายเปล่ง Froggy "Yike!" และสาดลงไปในน้ำ อย่างไม่น่าเชื่อนี้ขบขันฉันและไม่น่าเชื่อว่ามัน amuses ฉันยังคง ขณะที่ผมเดินตามขอบหญ้าของเกาะผมได้ดีกว่าและดีกว่าที่เห็นกบทั้งในและออกจากน้ำ ผมได้เรียนรู้ที่จะยอมรับการชะลอตัวลงในเนื้อแตกต่างของแสงที่สะท้อนจาก mudbank, น้ำ, หญ้าหรือกบ กบกำลังบินรอบ ๆ ตัวฉัน ในตอนท้ายของเกาะที่ผมสังเกตเห็นกบสีเขียวขนาดเล็ก เขาเป็นคนตรงครึ่งและครึ่งหนึ่งออกมาจากน้ำที่กำลังมองหาเหมือนแผนภาพของสัตว์สะเทินน้ำสะเทินบกและเขาก็ไม่กระโดด.
เขาไม่ได้กระโดด; ผมพุ่งใกล้ชิด ที่สุดท้ายที่ผมคุกเข่าอยู่บนพื้นหญ้าในช่วงฤดูหนาวฆ่าเกาะหายตะลึงจ้องมองที่กบในลำห้วยเพียงสี่ฟุตห่าง เขาเป็นกบขนาดเล็กมากกว้างตาหมองคล้ำ และเช่นเดียวกับที่ผมมองเขาอย่างช้าๆยู่ยี่และเริ่มที่จะลดลง จิตวิญญาณที่หายไปจากสายตาของเขาเช่นถ้าดับ ผิวของเขาอบและ drooped; กะโหลกศีรษะของเขาดูเหมือนจะยุบและชำระเช่นเต็นท์เตะ เขาได้รับการหดตัวต่อหน้าต่อตาของฉันเหมือนฟุตบอลยวบ ฉันดูตึงผิววาววับบนไหล่ของเขากองและจีบและฤดูใบไม้ร่วง เร็ว ๆ นี้เป็นส่วนหนึ่งของผิวของเขาเป็นรูปร่างบอลลูน pricked วางในพับเช่นฝาสว่างบนด้านบนของน้ำลอย; มันเป็นสิ่งที่เลวร้ายและน่ากลัว ผมอ้าปากค้างสับสนตกใจ เงารูปไข่แขวนอยู่ในน้ำที่อยู่เบื้องหลังกบระบาย; แล้วเงาเดินออกไป ถุงผิวหนังกบเริ่มที่จะจม.
ฉันได้อ่านเกี่ยวกับข้อผิดพลาดน้ำยักษ์ แต่ไม่เคยเห็นหนึ่ง "บั๊กน้ำยักษ์" เป็นจริงชื่อของสิ่งมีชีวิตซึ่งเป็นขนาดใหญ่หนักฉกรรจ์ด้วงสีน้ำตาล มันกินแมลง, ลูกอ๊อดปลาและกบ ขาโลภที่มีความยิ่งใหญ่และติดยาเสพติดเข้าด้านใน มันคว้าเหยื่อกับขาเหล่านี้กอดมันแน่นและอัมพาตด้วยเอนไซม์ฉีดในช่วงกัดหิน ที่หนึ่งกัดกัดเพียง แต่มันเคยใช้เวลา ผ่านการเจาะยิงสารพิษที่ละลายกล้ามเนื้อของเหยื่อและกระดูกและอวัยวะ - ทั้งหมด แต่ผิว - และผ่านมันข้อผิดพลาดน้ำยักษ์ดูดออกจากร่างของเหยื่อที่ลดลงถึงน้ำผลไม้ เหตุการณ์นี้เป็นเรื่องธรรมดามากในน้ำจืดที่อบอุ่น กบผมเห็นถูกดูดโดยข้อผิดพลาดน้ำยักษ์ ฉันได้รับการคุกเข่าอยู่บนพื้นหญ้าเกาะ; เมื่อไม่สามารถจดจำพนังของผิวกบนั่งลงบนด้านล่างลำห้วยไหวผมลุกขึ้นยืนและแปรงหัวเข่าของกางเกงของฉัน ฉันไม่สามารถจับลมหายใจของฉัน.
แน่นอนสัตว์ที่กินเนื้อเป็นจำนวนมากกินเหยื่อของพวกเขายังมีชีวิตอยู่ วิธีการปกติน่าจะเป็นที่จะปราบเหยื่อด้วยการจมน้ำหรือโลภมันจึงไม่สามารถหนีไปจากนั้นรับประทานอาหารมันทั้งหมดหรือในชุดของกัดเลือด กบกินทุกอย่างทั้งการบรรจุเหยื่อเข้าไปในปากของพวกเขาด้วยนิ้วหัวแม่มือของพวกเขา คนได้เห็นกบกับขากรรไกรกว้างของพวกเขาจึงเต็มไปด้วยแมลงปอสดพวกเขาไม่สามารถปิดพวกเขา มดไม่ได้มีการจับเหยื่อของพวกเขา; ในฤดูใบไม้ผลิที่พวกเขารุมมากกว่าที่เพิ่งฟักนกเฉียบขาดในรังและกินพวกเขากัดเล็ก ๆ โดยการกัด.
-