Rumbling could be heard, and the br

Rumbling could be heard, and the bright light faded to reveal Meng Hao. As soon as he appeared, he shot forward at top speed. The meat jelly was still latched onto his robe, and there were seven black beetles following him that had been caught up in the teleportation.

The black beetles were streaks of black light that shot murderously toward Meng Hao.

He took a deep breath, and, sensing that he was back on Planet South Heaven, lifted his head up and laughed. The feeling of narrowly escaping a catastrophe was exhilarating. He turned and faced the seven black beetles, his eyes flickering coldly.

“Seven? That’s nothing!” He extended his right hand and unleashed the full power of his cultivation base, the power of a stage four Immortal. His Dharma Idol appeared, throwing a punch that gave rise to a tempest, which then bore down onto the seven black beetles.

Of the seven black beetles, five were similar to false Immortals, and two were even more powerful, emanating the aura of stage two Immortals. Back in the Ruins of Immortality, when the beetles were all grouped together, their collective power was like that of the peak of the Immortal Realm. It was something completely hair-raising. But now, there were only these seven, and under the power of Meng Hao’s punch they were all flung backwards. Their carapaces were crushed, and they were flung violently against the side of a nearby mountain.

Despite being injured, they were as vicious as ever. Radiating ferocity, they once again shot toward Meng Hao in a deadly attack.

Meng Hao’s eyes glittered brightly.

“My attack just now could have killed a stage two Immortal with twenty opened meridians. But these seven beetles are as ferocious as ever. No wonder, considering they’re from the Ruins of Immortality. It would be a real waste to kill them!” He flickered forward, and as the seven black beetles closed in, he reached out, grabbed them, and threw them into his bag of holding, where he forcibly sealed them.

The seven black beetles struggled in vain as the sealing marks were laid onto their bodies. Even afterward, they still viewed Meng Hao as an enemy, and although they couldn’t escape, they would be difficult for him to control.

“When I have the time, I’ll refine them a bit. Or maybe when I fully understand the Sixth Demon Sealing Hex, I can use that to control them.” Meng Hao took a deep breath and then headed off into the mountains.

“The trial by fire ended with an unforeseen occurrence. I really need to get home to see dad and mom. They’re going to be worried.” Meng Hao turned into a beam of light that shot out of the mountains and headed toward the Fang Clan.

On the way home, Meng Hao saw snowflakes filling the sky, and colorful lanterns and streamers decorating the homes he passed. Children played happily, and a feeling of warmth and joy filled the air. Lights burned brightly in all the windows.

“Is it New Year already?” Meng Hao suddenly stopped in midair. He suddenly realized that he missed his family. During the New Year festival, such feelings tend to grow stronger. He was just about to continue onward when he suddenly thought of something. 1

“Hey, I got first place in the final arena match! But I never got my prizes!! My Immortal jades! My Immortality Illumination Vine! My Paragon’s blood!!” When he remembered these things, his jaw dropped.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

อาจจะได้ยินเสียงดังก้อง และจางหายไปแสงสว่างสู่เฮาเมง ทันทีที่เขาปรากฏ เขาถ่ายที่ความเร็วไปข้างหน้า วุ้นเนื้อยังคงถูกล็อคบนเสื้อคลุมของเขา และมี เจ็ดสีดำด้วงตามเขาที่ได้รับจมในการ teleportationแมลงปีกแข็งสีดำมีเส้นแสงสีดำที่ยิงไปทางเมงเฮา murderouslyเขาเอาลมหายใจลึก และ จับว่า เขาก็กลับมาบนโลกใต้สวรรค์ ยกหัวขึ้น และ laughed ของเขา ความรู้สึกของหวุดหวิดหนีภัยพิบัติเป็นเลิศ เขาเปิด และเผชิญด้วงสีดำเจ็ด ตาริบหรี่จ้างงาน"เจ็ด ที่ไม่มีอะไร" เขาขยายมือขวาของเขา และปลดปล่อยอำนาจเต็มของฐานเพาะปลูกของเขา พลังของด่าน 4 อมตะ ไอดอลของเขาธรรมปรากฏ โยนหมัดที่ทำให้เกิดครั้น ซึ่งกระบอกสูบลงไปด้วงดำเจ็ดของด้วงดำเจ็ด ห้าคล้ายกับเท็จอมตะ และสองมีประสิทธิภาพสูงขึ้น กลิ่นอายของขั้นตอนที่สองอมตะเล็ดลอดออกมา กลับมาที่ซากปรักหักพังของความเป็นอมตะ เมื่อด้วงได้ถูกจัดกลุ่มเข้าด้วยกัน รวมพลังเป็นเหมือนที่จุดสูงสุดของอาณาจักรอมตะ มันเป็นสิ่งชวนตะลึงอย่างสมบูรณ์ แต่ตอนนี้ มีเพียงเจ็ดเหล่านี้ และภายใต้พลังของหมัดเมงเฮา พวกเขาได้ทั้งหมดโยนออกไปข้างหลัง ถูกบดกระดองของพวกเขา และพวกเขาถูกโยนออกอย่างรุนแรงกับด้านข้างของภูเขาใกล้เคียงแม้ได้รับบาดเจ็บ พวกเขามีหินเป็นตามเดิม แผ่ความดุร้าย พวกเขาอีกครั้งยิงไปทางเมงเฮาในการโจมตีร้ายแรงเมงเฮาตาแวววาวสดใส"โจมตีของฉันตอนนี้สามารถฆ่าสองขั้นอมตะกับเส้นเมอริเดียนเปิดยี่สิบ แต่ด้วงเจ็ดเหล่านี้เป็นรุนแรงเช่นเคย เสน่ห์ พิจารณามาจากการที่ซากปรักหักพังของความเป็นอมตะ มันจะฆ่าเสียจริง" เขา flickered ไปข้างหน้า และเป็นเจ็ดสีดำด้วงปิดใน เขาเอื้อม คว้าพวกเขา และโยนไว้ในกระเป๋าของเขายึด ที่เขาบังคับให้ปิดผนึกพวกเขาด้วงดำเจ็ดต่อสู้เปล่า ๆ เป็นหมายปิดผนึกถูกวางลงบนร่างกาย แม้หลังจากนั้น พวกเขายังคงดูเมงเฮาเป็นศัตรู และแม้ว่าพวกเขาไม่สามารถหนี พวกเขาจะยากที่เขาจะควบคุม"เมื่อผมมีเวลา ฉันจะปรับแต่งพวกเขาบิต หรือบางทีเมื่อฉันเข้าใจหกปีศาจปิดผนึก Hex ฉันสามารถใช้ที่ควบคุมพวกเขา" เมงเฮาเอาลมหายใจลึก และมุ่งหน้าออกสู่ภูเขา"การทดลอง โดยไฟสิ้นสุดลง ด้วยเหตุการณ์ไม่คาดฝัน จริง ๆ ต้องการเห็นพ่อและแม่ พวกเขากำลังเป็นห่วงกัน" เฮา เมงกลายเป็นลำแสงที่ยิงจากภูเขา และมุ่งหน้าไปทางกองทัพฝางทางบ้าน เมงเฮาเห็นเกล็ดหิมะไส้ท้อง ฟ้า และโคมไฟที่มีสีสัน และตกแต่งบ้านเขาธาร เด็กเล่นอย่างมีความสุข และความรู้สึกของความอบอุ่นและความสุขเต็มไปด้วยอากาศ ไฟเผาสดใสในหน้าต่างทั้งหมด"คือมันปีใหม่แล้ว เฮา เมงหยุดก็กลางเวหา เขาก็ตระหนักว่า เขาไม่ได้รับครอบครัวของเขา ในช่วงเทศกาลปีใหม่ ความรู้สึกดังกล่าวมีแนวโน้มเติบโตขึ้น เขาก็แค่ต้องการเป็นต้นไปเมื่อเขาก็คิดว่า บางสิ่งบางอย่าง 1"เฮ้ ผมได้สถานที่แรกในการแข่งขันเวทีสุดท้าย แต่ไม่เคยได้รับรางวัลของฉัน!! Jades อมตะของฉัน เถาไฟของฉันความเป็นอมตะ เลือดของฉันพารากอน!!" เมื่อเขาจดจำสิ่งเหล่านี้ ขากรรไกรของเขาลดลง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เสียงดังอาจจะได้ยินและแสงสว่างจางลง เผย เมิ่งฮ่าว ทันทีที่เขาปรากฏตัว เขายิงไปที่ความเร็วสูงสุด เนื้อวุ้นยังล็อคบนเสื้อคลุมของเขาและมีเจ็ดด้วงดำต่อไปนี้เขาถูกจับขึ้นในการเคลื่อนย้ายด้วงดำเป็นริ้วแสงดำยิงร้ายแรงต่อเมิ่งเฮ่าเขาเอาลมหายใจลึกและรู้ว่าเขากลับมาบนโลกสวรรค์ใต้ ยกศีรษะของเขาขึ้นและหัวเราะ ความรู้สึกนี้ หนีภัยพิบัติก็เร้าใจ เขาหันกลับมาเผชิญหน้ากับเจ็ดดำด้วง ดวงตาระยิบระยับอย่างเย็นชา" เจ็ด ? นั่นมันไม่มีอะไรเลย ! " เขายื่นมือขวาของเขาและปลดปล่อยพลังของฐานการเพาะปลูกของเขา พลังของขั้นอมตะ ธรรมะไอดอลของเขาปรากฏตัว เหวี่ยงหมัดที่ให้สูงขึ้นเพื่อพายุ ซึ่งเจาะลงไปบนเจ็ดดำด้วงของเจ็ดดำด้วง ห้า เหมือนกันกับ อมตะ เท็จ และสองคนที่ทรงพลังยิ่ง เปล่งประกายออร่า ของ สองขั้นเซียน ในซากปรักหักพังของอมตะ เมื่อแมลงถูกจัดกลุ่มเข้าด้วยกัน อำนาจร่วมกันของพวกเขาเป็นเช่นที่จุดสูงสุดของดินแดนอมตะ มันเป็นสิ่งที่ผมสมบูรณ์เพิ่ม แต่ตอนนี้ มีแค่ 7 และภายใต้อำนาจของเมิ่งเฮ่าหมัดทั้งหมดถูกเหวี่ยงไปข้างหลัง กระดองของตนที่ถูกบด และพวกเขาถูกเหวี่ยงอย่างรุนแรงกับด้านข้างของภูเขาในบริเวณใกล้เคียงแม้จะบาดเจ็บ พวกเขาเป็นหินเหมือนเดิม เปล่งรัศมีความดุร้าย พวกเขาอีกครั้งยิงต่อ เมิ่งฮ่าวในการโจมตีที่ร้ายแรงก็เมิงเฮา ดวงตาแวววาวสดใส" การโจมตีของฉันตอนนี้อาจจะฆ่าสองขั้นอมตะกับยี่สิบเปิดเส้นเมอริเดียน แต่เหล่านี้เจ็ดด้วงเป็นดุร้ายอย่างที่เคย ไม่น่าแปลกใจ ที่พวกเขาพิจารณามาจากซากปรักหักพังของความเป็นอมตะ เสียดายจริงจะฆ่าพวกเขา " เขา flickered ไปข้างหน้าและเป็นเจ็ด ดำด้วง ปิด เขาเอื้อมมือไปคว้ามันมา และโยนมันลงในกระเป๋าถือของเขาที่เขาถูกบังคับให้ต้องปิดมันเจ็ดดำด้วงต่อสู้ในการเรียนเป็นปิดผนึกเครื่องหมายถูกลงบนร่างกายของพวกเขา แม้ภายหลัง พวกเขายังดูเมิงเฮา เป็นศัตรู และแม้ว่าพวกเขาไม่สามารถหนี มันคงยากสำหรับเขาที่จะควบคุม" เมื่อฉันมีเวลา ฉันจะปรับแต่งมันนิดหน่อย หรือบางที เมื่อผมเข้าใจที่หกปีศาจคำสาปปิดผนึก , ฉันสามารถใช้ที่จะควบคุมพวกเขา . " เมิ่งเฮ่าสูดหายใจลึก แล้วมุ่งหน้าไปที่ภูเขา" การทดลองโดยไฟจบลงด้วยเหตุการณ์ที่ไม่คาดฝัน ผมต้องกลับบ้านมาเจอพ่อและแม่ พวกเขาจะกังวล " เมิ่งฮ่าวกลายเป็นลำแสงที่ยิงออกมาจากภูเขาและมุ่งหน้าไปยังฝั่งของตระกูลระหว่างทางกลับบ้าน เมิ่งฮ่าวเห็นเกล็ดหิมะเต็มท้องฟ้า และโคมไฟสีสันและ streamers ตกแต่งบ้านเขาผ่าน เด็กๆ เล่นอย่างมีความสุข และความรู้สึกของความอบอุ่นและความสุขเติมอากาศ ไฟเผาสดใสใน Windows ทั้งหมด" จะปีใหม่แล้ว " เมิงเฮาก็หยุดอยู่กลางอากาศ จู่ๆ เขาก็ตระหนักว่าเขาคิดถึงครอบครัวของเขา ในช่วงเทศกาลปีใหม่ ความรู้สึกดังกล่าวมีแนวโน้มการเติบโตที่แข็งแกร่ง เขากำลังจะทำต่อไป เมื่อจู่ๆ เขาก็นึกถึงอะไรบางอย่าง 1" นี่ ฉันมีสถานที่แรกในการแข่งขันเวทีสุดท้าย แต่ฉันไม่เคยได้รางวัลของฉัน ! ! หยกอมตะของฉัน ฉันเป็นอมตะรัศมีเถาองุ่น ! เลือดของพารากอนชั้น ! ! ! " เมื่อเขาระลึกถึงสิ่งเหล่านี้ ขากรรไกรของเขาลดลง