Developmental Direction The princi

Developmental Direction

The principle of developmental direction was first formulated by Arnold Gesell (1954) as a means explaining increased coordination and motor control as being a function of the maturing nervous system Through observation, Gesell noted an orderly, predictable sequence of physical development that proceeds from the head to the feet (cephalocaudal) and from the center of the body to its periphery (proximodistal). The principle of developmental direction has, however, come into some criticism during the last few years, and should not be viewed as operational at all levels of development nor in all individuals. The observation of tendencies toward distinct developmental directions may not be an exclusive function of the maturing nervous system as originally hypothesized, but it may be due, in part, to the demands of the specific task itself. For example, the task demands of independent walking are considerably greater than those for crawling or creeping There is less margin for error in independent walking than there is in creeping and, in turn, crawling. In other words, it is mechanically easier to crawl than it is to creep, and to creep than it is to walk. Therefore, the apparent cephalocaudal progression in development may not be simply due to maturation of the nervous system, but also to the specific performance demands of the task itself.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ทิศทางการพัฒนา ครั้งแรกถูกกำหนด โดยอาร์โนลด์ Gesell (1954) หลักการของทิศทางการพัฒนาเป็นวิธีการที่อธิบายการเพิ่มการประสานงานและการควบคุมมอเตอร์เป็นการทำงานของระบบประสาท maturing สังเกต Gesell สังเกตการลำดับเป็นระเบียบ คาดเดาได้ของการพัฒนาทางกายภาพที่ดำเนิน ตั้งแต่หัวถึงเท้า (cephalocaudal) และ จากศูนย์กลางของร่างกายของยสปริง (proximodistal) หลักการของทิศทางการพัฒนาได้ อย่างไร ตามมาวิจารณ์บางช่วงไม่กี่ปี และไม่ควรมองว่าเป็นการดำเนินงานในทุกระดับ ของการพัฒนา หรือ ในบุคคลทั้งหมด สังเกตของแนวโน้มไปทิศทางการพัฒนาที่แตกต่างไม่ได้มีฟังก์ชันพิเศษของระบบประสาท maturing เดิมได้ตั้งสมมติฐานว่า แต่อาจครบ ในส่วน ความต้องการของงานเฉพาะตัวเอง ตัวอย่าง งานความต้องการอิสระในการเดินเป็นอย่างมากสูงกว่าการตระเวน หรือเลื้อยมีอยู่น้อยขอบสำหรับข้อผิดพลาดในการเดินอิสระมีอยู่เลื้อย และ ตระเวนจะ ในคำอื่น ๆ จึงเป็นกลไกที่ง่ายต่อการรวบรวมข้อมูล กว่าจะเลื้อย คืบกว่าจะเดิน ดังนั้น ความก้าวหน้า cephalocaudal ชัดเจนในการพัฒนาไม่ได้เพียง เพราะพ่อแม่ ของระบบประสาท แต่ความต้องการเฉพาะประสิทธิภาพของงานตัวเอง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ทิศทางการพัฒนาหลักการของทิศทางการพัฒนาเป็นสูตรเป็นครั้งแรกโดยอาร์โนล Gesell (1954) เป็นวิธีการอธิบายที่เพิ่มขึ้นการประสานงานและการควบคุมมอเตอร์เป็นฟังก์ชั่นของระบบประสาทสุกด้วยการสังเกตการ Gesell ตั้งข้อสังเกตเป็นระเบียบลำดับที่คาดการณ์ของการพัฒนาทางกายภาพที่ได้จาก หัวไปที่เท้า (cephalocaudal) และจากใจกลางของร่างกายเพื่อให้ขอบของ (proximodistal) หลักการของทิศทางการพัฒนาได้ แต่เข้ามาในบางคนวิจารณ์ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมาและไม่ควรถูกมองว่าเป็นการดำเนินงานในทุกระดับของการพัฒนาหรือในบุคคลทั้งหมด การสังเกตของแนวโน้มไปสู่ทิศทางการพัฒนาที่แตกต่างกันอาจจะไม่ฟังก์ชั่นพิเศษของระบบประสาทสุกเป็นสมมติฐานเดิม แต่มันอาจจะเป็นเพราะในส่วนความต้องการของงานที่เฉพาะเจาะจงของตัวเอง ตัวอย่างเช่นความต้องการงานของการเดินที่เป็นอิสระมีมากมากกว่าที่สำหรับการรวบรวมข้อมูลหรือคืบคลานมีอัตรากำไรขั้นต้นลดลงสำหรับข้อผิดพลาดในการเดินเป็นอิสระมากกว่าที่มีอยู่ในคลานและในทางกลับกันการรวบรวมข้อมูล ในคำอื่น ๆ ก็เป็นกลไกที่ง่ายต่อการรวบรวมข้อมูลกว่าก็คือการคืบและคืบคลานกว่าก็คือการเดิน ดังนั้นความก้าวหน้า cephalocaudal ที่ชัดเจนในการพัฒนาอาจจะไม่เพียงเพราะการเจริญเติบโตของระบบประสาท แต่ยังเพื่อตอบสนองความต้องการที่เฉพาะเจาะจงของผลการดำเนินงานของตัวเอง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ทิศทางการพัฒนา

หลักการของทิศทางการพัฒนาสูตรแรกโดยอาร์โนลด์ เกเซลล์ ( 1954 ) เป็นวิธีการอธิบายเพิ่มการประสานงานและควบคุมการทำงานของมอเตอร์เป็นสุก ระบบประสาท โดยการสังเกต กีเซลระบุเจ้าหน้าที่ลำดับของการพัฒนาที่คาดการณ์รายได้จากหัวถึงเท้า ( ทางกายภาพที่ใช้บ่อยๆ ) และจากศูนย์กลางของร่างกายของชาย ( proximodistal ) หลักการของทิศทางการพัฒนาได้ อย่างไรก็ตาม เข้ามามีส่วนในการวิจารณ์ในช่วงไม่กี่ปีสุดท้าย และไม่ควรถูกมองว่าเป็นการดำเนินงานในทุกระดับของการพัฒนาหรือในแต่ละบุคคลการสังเกตของแนวโน้มที่มีต่อทิศทางการพัฒนาที่แตกต่างกันอาจจะไม่ใช่หน้าที่เฉพาะของระบบประสาท เช่น ความสุก แต่เดิม แต่มันอาจจะเกิดจาก ในส่วน เพื่อความต้องการของเฉพาะงานของตัวเอง ตัวอย่างเช่นงานความต้องการอิสระเดินมากมากกว่าที่คลานหรือเลื้อยมีขอบสำหรับข้อผิดพลาดน้อยในอิสระเดินมากกว่าคลาน มีใน และ เปิด คลาน ในคำอื่น ๆมันเป็นกลไกง่ายต่อการรวบรวมข้อมูลกว่าจะคืบและคลานมากกว่าที่จะเดิน ดังนั้นความก้าวหน้าที่ใช้บ่อยๆที่ชัดเจนในการพัฒนา อาจไม่ใช่เพียงเพราะการเจริญเติบโตของระบบประสาท แต่ยังเพื่อให้ความต้องการเฉพาะการปฏิบัติงานนั่นเอง