This experiment was conducted by us

This experiment was conducted by using male White Lamphun and 50% crossbred Brahman, 8 heads per group. The average initial age was 1 year 4 months and 1 year 3 months, respectively. They were fed ad libitum with Pangola grass which were cut every 40-50 days. At the average weight of 275-320 kg, they were slaughtered and dressed in both Thai and USDA meat cutting styles. The result revealed that the carcass quality was not significantly different (p>0.05). For Thai style cutting, Semimembranosus and brisket percentage of White Lamphun were significantly higher than that of Brahman crossbred (p

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การทดลองนี้ถูกดำเนินการโดยใช้ชายขาวลำพูนและ 50% ผลิต Brahman หัว 8 สำหรับแต่ละกลุ่ม อายุเฉลี่ยที่เริ่มต้นได้ 1 ปี 4 เดือนและ 1 ปี 3 เดือน ตามลำดับ พวกเขาได้เลี้ยง ad libitum กับศึกษาหญ้าที่ถูกตัดทุก 40-50 วัน ที่น้ำหนักเฉลี่ยของกก. 275-320 พวกเขาถูกฆ่า และแต่งตัวในลักษณะตัดเนื้อไทยและจาก ผลเปิดเผยว่า ซากคุณภาพไม่แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญ (p > 0.05) สำหรับสไตล์ไทยตัด Semimembranosus และ brisket เปอร์เซ็นต์ของลำพูนขาวได้อย่างมีนัยสำคัญสูงกว่าของ Brahman ผลิต (p < 0.05) คุณภาพเนื้อในเปอร์เซ็นต์และไตรกลีเซอไรด์ชื้นเนื้อขาวลำพูนถูกล่าง (p < 0.001) แต่คอลลาเจนที่ละลาย และรวมเนื้อหาสูงขึ้น (p < 0.001) เปรียบเทียบกับ Brahman ที่ผลิต เปอร์เซ็นต์สูญเสียเดือดของลำพูนขาวไม่ต่ำกว่าที่ผลิต Brahman (p < 0.05) เบียดเบียน คุณภาพซากไม่แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญ (p > 0.05) ระหว่างวัวสายพันธุ์เลี้ยง ด้วยหญ้าศึกษา ดังนั้น ส่งเสริมการเพาะเลี้ยงวัวพื้นเมืองอาจเป็นทางเลือกสำหรับเกษตรกร

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การทดลองนี้ได้ดำเนินการโดยใช้สีขาวลำพูนชายและ 50% บราห์มันลูกผสม 8 หัวต่อกลุ่ม อายุเริ่มต้นเฉลี่ย 1 ปี 4 เดือนและ 1 ปี 3 เดือนตามลำดับ พวกเขาได้รับการเลี้ยงดูโฆษณา libitum ด้วยหญ้า Pangola ที่ถูกตัดทุก 40-50 วัน ที่น้ำหนักเฉลี่ย 275-320 กก. พวกเขาถูกฆ่าและแต่งตัวทั้งภาษาไทยและ USDA เนื้อรูปแบบการตัด ผลการศึกษาพบว่าคุณภาพซากไม่แตกต่างกัน (p> 0.05) สำหรับการตัดสไตล์ไทย Semimembranosus และหน้าอกร้อยละของสีขาวลำพูนอย่างมีนัยสำคัญสูงกว่าลูกผสมบราห์มัน (p <0.05) เนื้อสัตว์ที่มีคุณภาพในแง่ของเปอร์เซ็นต์ความชื้นและเนื้อหาของไตรกลีเซอไรด์ขาวลำพูนเนื้อลดลง (p <0.001) แต่เนื้อหาที่ไม่ละลายน้ำและคอลลาเจนถูกรวมที่สูงขึ้น (p <0.001) เมื่อเทียบกับลูกผสมบราห์มัน นอกจากนี้ร้อยละการสูญเสียเดือดขาวลำพูนต่ำกว่าลูกผสมบราห์มัน (p <0.05) สรุปได้ว่าคุณภาพซากไม่แตกต่างกัน (p> 0.05) ระหว่างสายพันธุ์วัวที่เลี้ยงด้วยหญ้า Pangola ดังนั้นการส่งเสริมการเลี้ยงโคพื้นเมืองอาจจะเป็นทางเลือกสำหรับเกษตรกร

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การทดลองนี้ได้ทำการทดลองโดยใช้ชายขาวลำพูนลูกผสมบราห์มัน 50% 8 หัว ต่อ กลุ่ม อายุเริ่มต้นเฉลี่ย 1 ปี 4 เดือน และ 1 ปี 3 เดือน ตามลำดับ พวกเขาได้รับอาหารอย่างเต็มที่ กับหญ้าแพงโกล่าซึ่งถูกตัดทุกๆ 40-50 วัน ที่น้ำหนักเฉลี่ย 275-320 กิโลกรัม พวกเขาถูกฆ่าแล้วแต่งตัวทั้งในไทยและ USDA ตัดเนื้อ ลักษณะผลการศึกษาพบว่า คุณภาพซากไม่แตกต่างกันทางสถิติ ( P > 0.05 ) สำหรับการตัดและสไตล์ไทย ร้อยละเซมิเมมเบรโนซัส Brisket ลำพูนขาวสูงกว่าที่ของลูกผสมบราห์มัน ( P < 0.05 ) เนื้อคุณภาพในแง่ของค่าความชื้น และปริมาณของไตรกลีเซอร์ไรด์ เนื้อขาวลำพูนต่ำกว่า ( p < 0001 ) แต่ไม่ละลายและคอลลาเจน รวมปริมาณสูงกว่า ( P < 0.001 ) เมื่อเทียบกับบราห์มันลูกผสม นอกจากนี้ เดือดการสูญเสียเปอร์เซ็นต์ต่ำกว่าที่ของขาวลำพูนลูกผสมบราห์มัน ( P < 0.05 ) สรุป คุณภาพซากไม่แตกต่างกันทางสถิติ ( P > 0.05 ) ระหว่างโคพันธุ์ที่เลี้ยงด้วยหญ้าแพงโกล่า . ดังนั้นส่งเสริมการเลี้ยงโคพื้นเมืองอาจเป็นทางเลือกสำหรับเกษตรกร