Weaning produces a series of enviro

Weaning produces a series of environmental, social, and nutritional changes in pigs that culminates in a reduction in feed intake (FI). The loss of appetite is associated with a decrease in the functioning of the digestive system, which affects pig health and growth (Montagne et al., 2007). Consequently, new nutritional strategies aimed to minimize stress and improve digestive function in this period are needed. In this respect, feeding rice improved the structure of the mucosa of the small intestine (Vicente et al., 2009), reduced enteric bacterial infections (Pluske and Hampson, 2005), and improved growth performance (Mateos et al., 2007) in weanling pigs. In addition, heat processing (HP) of cereals disrupted the protection and structure of the starch granules, favoring enzyme activity and nutrient digestibility (Medel et al., 2002, 2004). Moreover, Panlasigui et al. (1991) showed that HP of rice increased starch digestibility and modified the glycemic response in humans.

Salfen et al. (2004) reported that the intravenous administration of ghrelin improved BW gain in weanling pigs, which indicates that the hormone may reduce anorexia after weaning. However, the authors were unable to detect differences in FI between ghrelin-treated and control pigs. The postprandial dynamics of ghrelin depend heavily on the carbohydrate content of the feed offered (Karhunen et al., 2008). Pigs fed rice consumed more feed (Pluske and Hampson, 2005;Mateos et al., 2006) and had a greater glycemic response than did pigs fed corn (Vicente et al., 2006). The hypothesis of this study was that feeding rice would improve nutrient digestibility in weanling pigs, leading to an endocrine response mediated by insulin and ghrelin secretion that eventually would favor BW gain. This research investigated the effect of HP of corn and rice on nutrient digestibility and on insulin and ghrelin dynamics in pigs.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Weaning สร้างชุดของการเปลี่ยนแปลงสิ่งแวดล้อม สังคม และโภชนาการในสุกรที่ผสมในการลดการบริโภคอาหาร (ไร้สาย) การสูญเสียความอยากอาหารจะสัมพันธ์กับการลดลงในการทำงานของระบบย่อยอาหาร ซึ่งมีผลต่อสุขภาพหมูและเจริญเติบโต (มงตาญ et al., 2007) ดังนั้น กลยุทธ์ทางโภชนาการใหม่ที่มีวัตถุประสงค์เพื่อลดความเครียด และปรับปรุงฟังก์ชันย่อยอาหารในระยะนี้จะต้อง ประการนี้ อาหารข้าวปรับปรุงโครงสร้างของ mucosa ของลำไส้เล็ก (Vicente et al., 2009), ลดการติดเชื้อแบคทีเรีย enteric (Pluske และ Hampson, 2005), และปรับปรุงประสิทธิภาพการเจริญเติบโต (Mateos et al., 2007) ในสุกร weanling นอกจากนี้ ประมวลผลของความร้อน (HP) ของธัญญาหารระหว่างสองวันป้องกันและโครงสร้างของเม็ดแป้ง นความ digestibility ธาตุอาหาร (Medel et al., 2002, 2004) และเอนไซม์ นอกจากนี้ Panlasigui และ al. (1991) พบว่า HP ข้าว digestibility แป้งเพิ่มขึ้น และปรับเปลี่ยนการตอบสนองของ glycemic ในมนุษย์Salfen et al. (2004) รายงานว่า การบริหารทางหลอดเลือดดำ ghrelin ปรับปรุงกำไร BW ในสุกร weanling ซึ่งบ่งชี้ว่า ฮอร์โมนอาจลด anorexia หลัง weaning อย่างไรก็ตาม ผู้เขียนก็ไม่สามารถตรวจพบความแตกต่างในความเร็วสูงระหว่างถือว่า ghrelin และควบคุมสุกร เปลี่ยนแปลง postprandial ghrelin มากขึ้นเนื้อหาคาร์โบไฮเดรตอาหารที่นำเสนอ (Karhunen et al., 2008) อาหารสุกรที่เลี้ยงข้าวบริโภคมากขึ้น (Pluske และ Hampson, 2005 Mateos และ al., 2006) และได้ตอบสนอง glycemic สูงกว่าสุกรที่ได้รับอาหารข้าวโพด (Vicente et al., 2006) สมมติฐานของการศึกษานี้ได้ว่า การป้อนข้าวจะเป็นการปรับปรุง digestibility ธาตุอาหารในสุกร weanling นำไปสู่การตอบสนองต่อมไร้ท่อ mediated โดยหลั่งอินซูลินและ ghrelin ซึ่งในที่สุดจะชอบกำไร BW งานวิจัยนี้ตรวจสอบผลของ HP ของข้าวโพดและข้าว digestibility ธาตุอาหาร และอินซูลินและ ghrelin dynamics ในสุกร

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

หย่านมผลิตชุดของสิ่งแวดล้อมสังคมและการเปลี่ยนแปลงทางโภชนาการในสุกรที่ culminates ในการลดการบริโภคอาหาร (FI) สูญเสียความกระหายที่เกี่ยวข้องกับการลดลงในการทำงานของระบบย่อยอาหารซึ่งมีผลต่อสุขภาพและการเจริญเติบโตของสุกร (Montagne et al., 2007) ดังนั้นกลยุทธ์ทางโภชนาการใหม่ที่มุ่งเพื่อลดความเครียดและปรับปรุงการทำงานของทางเดินอาหารในช่วงนี้มีความจำเป็น ในแง่นี้การให้อาหารข้าวการปรับปรุงโครงสร้างของเยื่อบุของลำไส้เล็กที่ (Vicente et al., 2009) การติดเชื้อแบคทีเรียลดลำไส้ (Pluske และแฮมพ์, 2005) และการเจริญเติบโตที่ดีขึ้น (ซ et al., 2007) ใน สุกรหลังหย่านม นอกจากนี้การประมวลผลความร้อน (HP) ของธัญพืชหยุดชะงักการป้องกันและโครงสร้างของเม็ดแป้งที่นิยมกิจกรรมของเอนไซม์และสารอาหารที่ย่อยได้ (เมเดล, et al., 2002, 2004) นอกจากนี้ Panlasigui et al, (1991) แสดงให้เห็นว่า HP ข้าวที่เพิ่มขึ้นการย่อยแป้งและแก้ไขการตอบสนองต่อระดับน้ำตาลในเลือดในมนุษย์. Salfen et al, (2004) รายงานว่าการบริหารทางหลอดเลือดดำของ ghrelin กำไรที่ดีขึ้น BW ในสุกรหลังหย่านมซึ่งบ่งชี้ว่าฮอร์โมนอาจลดอาการเบื่ออาหารหลังจากหย่านม แต่ผู้เขียนไม่สามารถที่จะตรวจสอบความแตกต่างในระหว่าง ghrelin FI ที่ได้รับการควบคุมและสุกร การเปลี่ยนแปลงภายหลังตอนกลางวันของ ghrelin ขึ้นอย่างหนักในเนื้อหาคาร์โบไฮเดรตของอาหารที่นำเสนอ (Karhunen et al., 2008) สุกรที่เลี้ยงข้าวที่บริโภคอาหารมากขึ้น (Pluske และแฮมพ์ 2005. Mateos et al, 2006) และมีการตอบสนองระดับน้ำตาลในเลือดสูงกว่าได้สุกรข้าวโพด (. เบง et al, 2006) สมมติฐานของการศึกษานี้คือการที่ให้อาหารข้าวจะปรับปรุงการย่อยสารอาหารสุกรหลังหย่านมในที่นำไปสู่การตอบสนองต่อมไร้ท่อไกล่เกลี่ยโดยการหลั่งอินซูลินและ ghrelin ว่าในที่สุดจะสนับสนุนการเพิ่มของน้ำหนักตัว การวิจัยนี้เป็นการศึกษาผลกระทบของ HP ของข้าวโพดและข้าวในการย่อยสารอาหารและการเปลี่ยนแปลงอินซูลินและ ghrelin ในสุกร

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

หย่านม ผลิตชุดของสิ่งแวดล้อม สังคม และการเปลี่ยนแปลงทางโภชนาการในสุกรที่ culminates ในการลดปริมาณอาหารที่กิน ( FI ) การสูญเสียความอยากอาหารที่เกี่ยวข้องกับการลดลงของการทำงานของระบบการย่อยอาหาร ซึ่งมีผลต่อสุขภาพและการเจริญเติบโต ( หมูภูเขา et al . , 2007 ) จากนั้นกลยุทธ์ใหม่ทางโภชนาการเพื่อลดความเครียด และเสริมสร้างการทำงานของระบบย่อยอาหารในช่วงเวลานี้จะเป็น ในความเคารพนี้ป้อนข้าวปรับปรุงโครงสร้างของเยื่อเมือกของลำไส้เล็ก ( Vicente et al . , 2009 ) , ลดต่อการติดเชื้อแบคทีเรีย ( และ pluske แฮมป์สัน , 2005 ) และการเจริญเติบโตที่ดีขึ้น ( mateos et al . , 2007 ) ในลูกสุกรหย่านม นอกจากนี้การประมวลผลความร้อน ( HP ) ของธัญพืช เป็นต้น การป้องกัน และโครงสร้างของเม็ดสตาร์ช , นิยม เอนไซม์และการย่อยได้ ( ระบบ et al . , 2002 ,   2004 ) นอกจากนี้ รึเปล่า panlasigui et al . ( 1991 ) ไหม พบว่า HP ของข้าวเพิ่มขึ้น การย่อยแป้งและน้ำตาลโดยการตอบสนองในมนุษย์

salfen et al .( 2004 ) รายงานว่า การบริหารน้ำของอะไรที่ดีกรีลิน BW ได้รับในลูกสุกรหย่านม ซึ่งบ่งชี้ว่า ฮอร์โมน อาจช่วยลดอาการเบื่ออาหารหลังหย่านม อย่างไรก็ตาม ผู้เขียนไม่สามารถตรวจสอบความแตกต่างใน Fi ระหว่างกรีลินถือว่าและสุกรควบคุม พลวัตหลังอาหารของกรีลินขึ้นอยู่กับหนักในคาร์โบไฮเดรตในอาหารให้ ( karhunen et al . , 2008 )สุกรที่ได้รับอาหารที่บริโภคข้าวมากขึ้น ( และ pluske แฮมป์สัน , 2005 ; mateos et al . , 2006 ) และมีมากขึ้น , การตอบสนองสูงกว่าสุกรที่ได้รับข้าวโพด ( Vicente et al . , 2006 ) สมมติฐานของการศึกษานี้คือ ที่ป้อนข้าวจะปรับปรุงการย่อยได้ในลูกสุกรหย่านมที่นำไปสู่การตอบสนองของระดับอินซูลินและการหลั่งโดยกรีลินว่าในที่สุดจะชอบ น้ำหนักตัวเพิ่มงานวิจัยนี้ศึกษาผลของ HP ของข้าวโพดและข้าวต่อการย่อยได้และอินซูลินและพลวัตกรีลิน
ในสุกร