EVE'S DIARYBy Mark TwainIllustrated

EVE'S DIARY


By Mark Twain


Illustrated by Lester Ralph




Translated from the Original



SATURDAY.--I am almost a whole day old, now. I arrived yesterday.
That is as it seems to me. And it must be so, for if there was a
day-before-yesterday I was not there when it happened, or I should
remember it. It could be, of course, that it did happen, and that I
was not noticing. Very well; I will be very watchful now, and if any
day-before-yesterdays happen I will make a note of it. It will be best
to start right and not let the record get confused, for some instinct
tells me that these details are going to be important to the historian
some day. For I feel like an experiment, I feel exactly like an
experiment; it would be impossible for a person to feel more like an
experiment than I do, and so I am coming to feel convinced that that
is what I AM--an experiment; just an experiment, and nothing more.

Then if I am an experiment, am I the whole of it? No, I think not; I
think the rest of it is part of it. I am the main part of it, but I
think the rest of it has its share in the matter. Is my position
assured, or do I have to watch it and take care of it? The latter,
perhaps. Some instinct tells me that eternal vigilance is the price
of supremacy. [That is a good phrase, I think, for one so young.]

Everything looks better today than it did yesterday. In the rush of
finishing up yesterday, the mountains were left in a ragged condition,
and some of the plains were so cluttered with rubbish and remnants that
the aspects were quite distressing. Noble and beautiful works of art
should not be subjected to haste; and this majestic new world is indeed
a most noble and beautiful work. And certainly marvelously near to
being perfect, notwithstanding the shortness of the time. There are too
many stars in some places and not enough in others, but that can be
remedied presently, no doubt. The moon got loose last night, and slid
down and fell out of the scheme--a very great loss; it breaks my heart
to think of it. There isn't another thing among the ornaments and
decorations that is comparable to it for beauty and finish. It should
have been fastened better. If we can only get it back again--

But of course there is no telling where it went to. And besides,
whoever gets it will hide it; I know it because I would do it myself.
I believe I can be honest in all other matters, but I already begin to
realize that the core and center of my nature is love of the beautiful,
a passion for the beautiful, and that it would not be safe to trust me
with a moon that belonged to another person and that person didn't know
I had it. I could give up a moon that I found in the daytime, because I
should be afraid some one was looking; but if I found it in the dark, I
am sure I should find some kind of an excuse for not saying anything
about it. For I do love moons, they are so pretty and so romantic. I
wish we had five or six; I would never go to bed; I should never get
tired lying on the moss-bank and looking up at them.

Stars are good, too. I wish I could get some to put in my hair. But I
suppose I never can. You would be surprised to find how far off they
are, for they do not look it. When they first showed, last night, I
tried to knock some down with a pole, but it didn't reach, which
astonished me; then I tried clods till I was all tired out, but I never
got one. It was because I am left-handed and cannot throw good. Even
when I aimed at the one I wasn't after I couldn't hit the other one,
though I did make some close shots, for I saw the black blot of the clod
sail right into the midst of the golden clusters forty or fifty times,
just barely missing them, and if I could have held out a little longer
maybe I could have got one.

So I cried a little, which was natural, I suppose, for one of my age,
and after I was rested I got a basket and started for a place on the
extreme rim of the circle, where the stars were close to the ground and
I could get them with my hands, which would be better, anyway, because I
could gather them tenderly then, and not break them. But it was farther
than I thought, and at last I had to give it up; I was so tired I
couldn't drag my feet another step; and besides, they were sore and hurt
me very much.

I couldn't get back home; it was too far and turning cold; but I found
some tigers and nestled in among them and was most adorably comfortable,
and their breath was sweet and pleasant, because they live on
strawberries. I had never seen a tiger before, but I knew them in a
minute by the stripes. If I could have one of those skins, it would
make a lovely gown.

Today I am getting better ideas about distances. I was so eager to get
hold of every pretty thing that I giddily grabbed for it, sometimes when
it was too far off, and sometimes when it was but six inches away but
seemed a foot--alas, with thorns between! I learned a lesson; also I
made an axiom, all out of my own head--my very first one; THE SCRATCHED
EXPERIMENT SHUNS THE THORN. I think it is a very good one for one so
young.

I followed the other Experiment around, yesterday afternoon, at a
distance, to see what it might be for, if I could. But I was not able
to make [it] out. I think it is a man. I had never seen a man, but it
looked like one, and I feel sure that that is what it is. I realize that
I feel more curiosity about it than about any of the other reptiles. If
it is a reptile, and I suppose it is; for it has frowzy hair and blue
eyes, and looks like a reptile. It has no hips; it tapers like a carrot;
when it stands, it spreads itself apart like a derrick; so I think it is
a reptile, though it may be architecture.

I was afraid of it at first, and started to run every time it turned
around, for I thought it was going to chase me; but by and by I found it
was only trying to get away, so after that I was not timid any more, but
tracked it along, several hours, about twenty yards behind, which made
it nervous and unhappy. At last it was a good deal worried, and climbed
a tree. I waited a good while, then gave it up and went home.

Today the same thing over. I've got it up the tree again.



SUNDAY.--It is up there yet. Resting, apparently. But that is a
subterfuge: Sunday isn't the day of rest; Saturday is appointed for
that. It looks to me like a creature that is more interested in resting
than in anything else. It would tire me to rest so much. It tires me
just to sit around and watch the tree. I do wonder what it is for; I
never see it do anything.

They returned the moon last night, and I was SO happy! I think it is
very honest of them. It slid down and fell off again, but I was not
distressed; there is no need to worry when one has that kind of
neighbors; they will fetch it back. I wish I could do something to show
my appreciation. I would like to send them some stars, for we have more
than we can use. I mean I, not we, for I can see that the reptile cares
nothing for such things.

It has low tastes, and is not kind. When I went there yesterday evening
in the gloaming it had crept down and was trying to catch the little
speckled fishes that play in the pool, and I had to clod it to make it
go up the tree again and let them alone. I wonder if THAT is what it is
for? Hasn't it any heart? Hasn't it any compassion for those little
creature? Can it be that it was designed and manufactured for such
ungentle work? It has the look of it. One of the clods took it back of
the ear, and it used language. It gave me a thrill, for it was the
first time I had ever heard speech, except my own. I did not understand
the words, but they seemed expressive.

When I found it could talk I felt a new interest in it, for I love to
talk; I talk, all day, and in my sleep, too, and I am very interesting,
but if I had another to talk to I could be twice as interesting, and
would never stop, if desired.

If this reptile is a man, it isn't an IT, is it? That wouldn't be
grammatical, would it? I think it would be HE. I think so. In that
case one would parse it thus: nominative, HE; dative, HIM; possessive,
HIS'N. Well, I will consider it a man and call it he until it turns out
to be something else. This will be handier than having so many
uncertainties.



NEXT WEEK SUNDAY.--All the week I tagged around after him and tried to
get acquainted. I had to do the talking, because he was shy, but I
didn't mind it. He seemed pleased to have me around, and I used the
sociable "we" a good deal, because it seemed to flatter him to be
included.



WEDNESDAY.--We are getting along very well indeed, now, and getting
better and better acquainted. He does not try to avoid me any more,
which is a good sign, and shows that he likes to have me with him. That
pleases me, and I study to be useful to him in every way I can, so as to
increase his regard.

During the last day or two I have taken all the work of naming things
off his hands, and this has been a great relief to him, for he has no
gift in that line, and is evidently very grateful. He can't think of a
rational name to save him, but I do not let him see that I am aware of
his defect. Whenever a new creature comes along I name it before he has
time to expose himself by an awkward silence. In this way I have saved
him many embarrassments. I have no defect like this. The minute I set
eyes on an animal I know what it is. I don't have to reflect a moment;
the right name comes out instantly, just as if it were an inspiration,
as no doubt it is, for I am sure it wasn't in me half a minute before.
I seem to know just by the shape of the creature and the way it acts
what animal it is.

When the dodo came along he thought it was a wildcat--I saw it in his
eye. But I saved him. And I was careful not to do it in a way that
could hurt his pride. I just spoke up in a quite natural way of
pleasing surprise, and not as if I was dreaming of conveying
information, and said, "Well, I do declare,

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ไดอารี่ของวันโดยมาร์คทเวนแสดง โดยราล์ฟรอนโต้แปลจากต้นฉบับวันเสาร์นี้ - ผมเกือบทั้งวันเก่า ตอนนี้ ผมมาถึงเมื่อวานนี้ที่เป็นเหมือนกับฉัน และต้องได้ สำหรับถ้ามีการวันก่อนเมื่อวานไม่มีเมื่อจะเกิดขึ้น หรือฉันควรจำ อาจ หลักสูตร ที่จะไม่เกิดขึ้น และที่ฉันได้ไม่สังเกตเห็น ดีมาก ผมจะจับมากขณะนี้ และ ถ้ามีวันก่อน yesterdays เกิดขึ้นใจหมายเหตุของมัน มันจะดีที่สุดเริ่มขวา และไม่ให้สับสน สำหรับสัญชาตญาณบางเรกคอร์ดบอกว่า รายละเอียดเหล่านี้จะให้ความสำคัญต่อนักประวัติศาสตร์บางวัน สำหรับผมรู้สึกเหมือนการทดลอง รู้สึกแน่นอนเช่นการการทดลอง มันจะเป็นไปไม่ได้สำหรับคนที่จะรู้สึกเหมือนเป็นทดลองเกินกว่าที่ฉันทำ และดังนั้นฉันมารู้สึกมั่นใจที่ที่มีอะไรฉัน AM - การทดลอง เพียงการทดลอง และอะไรอื่น ๆแล้ว ถ้าผมการทดลอง ฉันทั้งนั้น ไม่ ฉันคิดว่า ไม่ ฉันคิดว่าส่วนเหลือของมันเป็นส่วนหนึ่งของมัน ฉันเป็นส่วนหลักของมัน แต่คิดว่า ส่วนเหลือของมันมีส่วนแบ่งในเรื่อง เป็นตำแหน่งของฉันมั่นใจ ไม่ได้ดูมัน และดูแลมันหรือไม่ หลังบางที สัญชาตญาณบางอย่างบอกว่า ระมัดระวังนิรันดร์ราคาของมไหศวรรย์ [ที่คือคำดี คิด หนึ่งหนุ่มนั้น]ทุกอย่างดูดีวันนี้กว่ามันเมื่อวานนี้ ที่การทำให้เสร็จเมื่อวานนี้ ภูเขาถูกปล่อยในสภาพที่ไม่เท่ากันและบางส่วนของราบให้ถูกระเบียบ ด้วยขยะและเศษที่ด้านค่อนข้างเศร้า ชั้นสูง และสวยงามทำงานศิลปะไม่ควรอยู่ภายใต้การรีบ และโลกใหม่นี้มาเจสติกเป็นงานสูงส่งมากที่สุด และสวยงาม และแน่นอนดฮิใกล้สมบูรณ์แบบ อย่างไรก็ตามการหายใจไม่ออกเวลา มีมากเกินไปดาวจำนวนมากในบางสถานไม่เพียงพอในผู้อื่น แต่ที่สามารถremedied ปัจจุบัน ไม่มี ดวงจันทร์ได้เมื่อคืนหลวม และฝ่อลง และหลุดออกมาจากโครงร่าง - สูญเสียมาก มันแบ่งหัวใจของฉันคิดของมัน ไม่มีสิ่งอื่นในการประดับ และตกแต่งที่เทียบได้กับสำหรับความสวยงาม และเสร็จสิ้น ควรมีการยึดดีกว่า ถ้าเราเพียงไป--แต่แน่นอนมีไม่บอกที่จะไป และนอก จากใครได้รับมันจะซ่อน ฉันรู้ว่ามัน เพราะผมจะทำเองฉันเชื่อว่า ฉันสามารถซื่อสัตย์ในเรื่องอื่น ๆ ทั้งหมด แต่แล้วเริ่มต้นใช้ทราบว่า หลักการของธรรมชาติของฉันเป็นรักที่สวยงามมีความรักในความสวยงาม และมันจะไม่ปลอดภัยเชื่อใจฉันกับดวงจันทร์ที่อยู่กับบุคคลอื่นและบุคคลนั้นไม่ทราบผมก็ ผมสามารถให้ค่าดวงเดียวที่พบในเวลากลางวัน เนื่องจากผมควรกลัวคนถูกมอง แต่ ถ้าพบมันในมืด ฉันแน่ใจว่าควรหาข้อแก้ตัวไม่พูดอะไรบางประการเกี่ยวกับมัน สำหรับฉันรักดวงจันทร์ พวกเขาจะให้สวย และโรแมนติกมาก ฉันต้องการเรามีห้าหรือหก ฉันจะไม่ไปนอน ไม่ควรได้รับเหนื่อยนอนมอธนาคาร และหาพวกเขาดาวมีดี มากเกินไป ต้องสามารถรับบางใส่ผม แต่ฉันสมมติว่าไม่ได้ คุณจะประหลาดใจที่เท่าใดออกพวกเขาหาได้ สำหรับพวกเขาดู เมื่อพวกเขาแรกพบ คืน ฉันพยายามเคาะบางลงด้วย แต่มันไม่ ถึง ซึ่งastonished ฉัน แล้วพยายาม clods จนผมเหนื่อยทั้งหมด แต่ฉันไม่เคยมีหนึ่ง เป็น เพราะผมถนัดซ้ายก็ และไม่โยนดี แม้เมื่อผมมาที่ หนึ่งฉันไม่ได้หลังจากที่ผมไม่ตีคนอื่นแม้ว่าฉันไม่ได้ทำให้ภาพบางปิด สำหรับผมเห็นคืนในตาดำของ clodแล่นเรืออยู่ในท่ามกลางของคลัสเตอร์ทองสี่สิบหรือห้าสิบครั้งเพิ่งจะขาดพวกเขา และ ถ้าฉันไม่เคยออกอีกเล็กน้อยบางทีผมไม่ได้มีหนึ่งดังนั้นข้าน้อย ซึ่งเป็นธรรมชาติ ฉันคิดว่า หนึ่งของอายุของฉันและหลังจากที่ฉันถูกคัดสรร ผมมีกระเช้า และเริ่มหาสถานริมสุดของวงกลม ที่ดาวอยู่ใกล้กับพื้นดิน และฉันสามารถได้รับพวกเขา ด้วยมือของฉัน ซึ่งจะดีกว่า หรือ เพราะฉันสามารถรวบรวมพวกเขาละม่อมแล้ว และไม่ทำลายพวกเขา แต่มันไกลกว่าที่คิด และในที่สุด ผมจะให้ค่า ผมจึงเบื่อฉันไม่สามารถลากเท้าของขั้นตอนอื่น และนอกจากนี้ พวกเขาเจ็บ และเจ็บฉันมากขึ้นสับสนกลับบ้าน มันไกลเกินไป และเปิดเย็น แต่พบเสือบางแห่งในหมู่พวกเขา และสะอาดที่สุด adorablyและลมหายใจของพวกเขาหวาน และ ดี เนื่องจากพวกเขาอาศัยอยู่ในสตรอเบอร์รี่ ฉันไม่เคยเห็นเสือก่อน แต่ฉันรู้ว่าในการนาที โดยลาย ถ้าไม่มีสกินเหล่านั้นอย่างใดอย่างหนึ่ง ต้องทำให้ชุดน่ารักวันนี้ฉันได้รับความคิดที่ดีเกี่ยวกับระยะทาง ผมจึงอยากจะได้รับเก็บของทุกสิ่งสวยที่ฉัน giddily คว้ามัน บางครั้งเมื่อมันไกลเกินไปจาก และบางครั้งเมื่อมันถูกแต่หกนิ้วแต่เก็บดูเหมือนเท้า - อนิจจา มีหนามระหว่าง ฉันได้เรียนรู้บทเรียน ฉันยังทำเป็นสัจพจน์ ทั้งหมดออกจากหัวของฉันเอง - ฉันคนแรก ที่รอยทดลอง SHUNS หนามใหญ่ ผมคิดว่า มันเป็นหนึ่งที่ดีสำหรับหนึ่งดังนั้นหนุ่มสาวฉันติดตามทดลองสถาน ช่วงบ่ายเมื่อวานนี้ การระยะทาง การดูมันอาจจะ ถ้าฉันไม่ แต่ผมไม่ได้การเข้าใจ [] ผมคิดว่า มันเป็นคน ฉันไม่เคยเห็นชายคนหนึ่ง แต่มันเหมือนหนึ่ง และรู้สึกที่ว่ามันคืออะไรแน่ ตระหนักดีว่าฉันรู้สึกอยากรู้เพิ่มเติมเกี่ยวกับมันกว่าเกี่ยวกับสัตว์เลื้อยคลานอื่น ๆ หากมันเป็นสัตว์เลื้อยคลาน และฉันคิดว่า มันเป็น มันมีผม frowzy และสีน้ำเงินตา และลักษณะเหมือนกับสัตว์เลื้อยคลาน มีสะโพกไม่ มัน tapers เช่นแครอทเมื่อมันยืน จะแพร่กระจายตัวเองออกจากกันเช่น derrick ดังนั้นฉันคิดว่า มันสัตว์เลื้อยคลาน แม้ว่ามันอาจเป็นสถาปัตยกรรมกลัวที่แรก และเริ่มต้นการรันทุกครั้งที่มันเปิดประมาณ สำหรับฉันคิดว่า มันกำลังจะไล่ฉัน แต่โดยและโดยพบว่าเพียงพยายามที่จะได้รับ ดังนั้นหลังจากนั้น ไม่มีเป็นพิเศษใด ๆ เพิ่มเติม แต่ติดตามได้ตาม หลายชั่วโมง 20 หลาหลัง ซึ่งทำมันประสาท และไม่มีความสุข ในที่สุด มันเป็นห่วงการจัดการที่ดี และปีนต้นไม้ ผมรอในขณะที่ดี ให้ค่า แล้วกลับบ้านวันนี้เหมือนผ่านการ ได้มากขึ้นต้นไม้อีกด้วยวันอาทิตย์. - ได้ค่ามียัง พักผ่อน เห็นได้ชัด แต่นั่นคือการอำพราง: อาทิตย์ไม่เหลือ วัน ห้องสำหรับวันเสาร์ที่ ดูเหมือนฉันเป็นสิ่งมีชีวิตที่มีความสนใจในการวางตัวกว่าในอะไร มันจะล้าให้พักผ่อนมาก เรื่องยางผมเพิ่ง จะรับรอบชมต้นไม้ สงสัยความ ฉันไม่เคยเห็นมันทำอะไรเขาเหล่านั้นกลับดวงจันทร์มืด และผมให้มีความสุข ฉันคิดว่า มันซื่อ ๆ ของพวกเขา มันฝ่อลง และก้มปิดอีกครั้ง แต่ไม่มีลก็ ไม่ต้องกังวลเมื่อมีที่ชนิดของเพื่อนบ้าน พวกเขาจะนำมันกลับไป ฉันต้องอาจทำให้แสดงเพิ่มค่าของฉัน อยากจะส่งบางดาว สำหรับเรามีมากขึ้นกว่าที่เราสามารถใช้ ฉันหมายถึง ฉัน ไม่เรา สำหรับจะเห็นว่า สัตว์เลื้อยคลานที่ใส่อะไรอย่างเช่นมีรสนิยมต่ำ และไม่ดี เมื่อฉันไปที่นั่นตอนเย็นเมื่อวานนี้ใน gloaming มันมี crept ลง และพยายามที่จะจับน้อยเหตุปลาที่เล่นน้ำในสระ และผมกับ clod เพื่อทำให้ไปขึ้นต้นไม้อีกครั้ง และให้พวกเขาคนเดียว ผมสงสัยที่ว่ามันคืออะไรสำหรับ ไม่มีหัวใจหรือไม่ ไม่ได้มีคุณค่าสำหรับเหล่าน้อยสิ่งมีชีวิตหรือไม่ มันสามารถที่จะถูกออกแบบ และผลิตสำหรับเช่นungentle งานหรือไม่ มีลักษณะของมัน Clods หนึ่งเอาหลังของหู และใช้ภาษา ให้ฉันรู้สึกตื่นเต้นสำหรับ สำหรับเป็นครั้งแรกที่ผมได้เคยได้ยินเสียง ยกเว้นตัวเอง ยังไม่เข้าใจคำ แต่พวกเขาดูเหมือนแสดงออกเมื่อพบก็สามารถพูดคุยผมรู้สึกสนใจใหม่ใน สำหรับผมชอบที่จะพูดคุย ฉันพูด ทุกวัน และ ในโหมดสลี ปของฉัน เกินไป และฉันน่าสนใจมากแต่ถ้าผมยังคุยกับ ผมอาจจะสองที่น่าสนใจ และจะไม่เคยหยุดนิ่ง ถ้าต้องการถ้าสัตว์เลื้อยคลานนี้เป็นคน ไม่มีมัน มัน ที่จะไม่ไวยากรณ์ จะได้หรือไม่ ผมคิดว่า มันจะเขา ฉันคิดว่างั้นนะ ในที่กรณีหนึ่งจะแยกมันดัง: nominative เขา dative, HIM ความเป็นเจ้าHIS'N ดี ฉันจะพิจารณาคน และเรียกเขาจนกว่าจะปรากฎว่าเป็นอย่างอื่น นี้จะ handier กว่ามีมากความไม่แน่นอนสัปดาห์ถัดไปวันอาทิตย์นี้ - สัปดาห์ฉันติดแท็กรอบเขา และพยายามที่จะความคุ้นเคย ผมต้องการพูดคุย เพราะอาย แต่ไม่ได้รังเกียจมัน ดูยินดีให้ฉันสถาน และใช้การคนเด็ด "เรา" ดีแจก เพราะเหมือนเขาจะเลียแข้งเลียขารวมอยู่ด้วยวันพุธ - เรามีคอดีจริง ขณะนี้ และได้รับดี และคุ้นเคยดี เขาพยายามหลีกเลี่ยงฉันอีกซึ่งเป็นเครื่องที่ดี และแสดงว่า เขาชอบให้ฉันกับเขา ว่าpleases me, and I study to be useful to him in every way I can, so as toincrease his regard.During the last day or two I have taken all the work of naming thingsoff his hands, and this has been a great relief to him, for he has nogift in that line, and is evidently very grateful. He can't think of arational name to save him, but I do not let him see that I am aware ofhis defect. Whenever a new creature comes along I name it before he hastime to expose himself by an awkward silence. In this way I have savedhim many embarrassments. I have no defect like this. The minute I seteyes on an animal I know what it is. I don't have to reflect a moment;the right name comes out instantly, just as if it were an inspiration,as no doubt it is, for I am sure it wasn't in me half a minute before.I seem to know just by the shape of the creature and the way it actswhat animal it is.When the dodo came along he thought it was a wildcat--I saw it in hiseye. But I saved him. And I was careful not to do it in a way thatcould hurt his pride. I just spoke up in a quite natural way ofpleasing surprise, and not as if I was dreaming of conveyinginformation, and said, "Well, I do declare,

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ส่งท้าย DIARY โดย Mark Twain แสดงโดยเลสเตอร์ราล์ฟแปลจากต้นฉบับเสาร์.-- ผมเกือบทั้งวันเก่า ๆ ตอนนี้ ฉันมาถึงเมื่อวานนี้. นั่นคือในขณะที่มันดูเหมือนว่าฉัน และมันจะต้องเป็นเช่นนั้นถ้ามีวันก่อนเมื่อวานนี้ผมก็ไม่ได้มีเมื่อมันเกิดขึ้นหรือฉันควรจะจำได้ มันอาจจะเป็นแน่นอนว่ามันไม่เกิดขึ้นและที่ฉันไม่ได้สังเกตเห็น ดีมาก; ฉันจะเป็นที่จับตามองอย่างมากในขณะนี้และถ้ามีวันก่อนเมื่อวานเกิดขึ้นผมจะจดบันทึกของมัน มันจะเป็นสิ่งที่ดีที่สุดที่จะเริ่มต้นที่ถูกต้องและไม่ปล่อยให้บันทึกได้รับสับสนสำหรับสัญชาตญาณบางอย่างบอกว่ารายละเอียดเหล่านี้จะมีความสำคัญกับประวัติศาสตร์บางวัน สำหรับฉันรู้สึกเหมือนการทดลองผมรู้สึกเหมือนทดลอง; มันจะเป็นไปไม่สำหรับคนที่จะรู้สึกเหมือนการทดลองกว่าที่ฉันทำและฉันกำลังจะมาถึงเชื่อว่ารู้สึกว่าเป็นสิ่งที่ผมAM - การทดลอง; เพียงแค่การทดลองและไม่มีอะไรเพิ่มเติม. แล้วถ้าผมทดลองฉันทั้งหมดของมันได้หรือไม่ ไม่ฉันไม่คิด; ผมคิดว่าส่วนที่เหลือของมันเป็นส่วนหนึ่งของมัน ผมเป็นส่วนหลักของมัน แต่ฉันคิดว่าส่วนที่เหลือของมันมีส่วนแบ่งในเรื่องนี้ ตำแหน่งของฉันจะมั่นใจได้หรือฉันจะต้องดูมันและดูแลมันได้หรือไม่ หลังอาจจะ สัญชาตญาณบางคนบอกว่าความระมัดระวังเป็นนิรันดร์ราคาสุด [นั่นคือวลีที่ดีผมคิดว่าสำหรับหนึ่งหนุ่มดังนั้น.] ทุกอย่างดูดีกว่าในวันนี้มันก็เมื่อวานนี้ ในการวิ่งของตกแต่งขึ้นเมื่อวานนี้ภูเขาที่ถูกทิ้งไว้ในสภาพที่มอมแมมและบางส่วนของที่ราบจึงรกไปด้วยขยะและเศษที่ด้านมีความสุขมากทีเดียว ผลงานที่มีเกียรติและสวยงามของศิลปะไม่ควรยัดเยียดให้รีบ; และโลกใหม่อันงดงามนี้ย่อมเป็นงานที่มีเกียรติมากที่สุดและสวยงาม และแน่นอนเหลือเชื่อใกล้กับการที่สมบูรณ์แบบ แต่อย่างไรก็ตามถี่ของเวลา มีก็เป็นดาวจำนวนมากในบางสถานที่ไม่เพียงพอและในคนอื่น ๆ แต่ที่สามารถแก้ไขได้ในปัจจุบันไม่ต้องสงสัยเลย ดวงจันทร์หลุดคืนที่ผ่านมาและเลื่อนลงและหลุดออกมาจากโครงการ - การสูญเสียที่ยิ่งใหญ่มาก จะแบ่งหัวใจของฉันจะคิดว่ามัน ไม่มีสิ่งที่หมู่เครื่องประดับและอื่นตกแต่งที่เทียบได้กับมันเพื่อความงามและเสร็จสิ้น มันควรจะได้รับการยึดที่ดีกว่า ถ้าเราจะได้รับกลับ again-- แต่แน่นอนไม่มีการบอกสถานที่ที่ไป และนอกจากนี้ใครก็ตามที่ได้รับมันจะซ่อนมัน ฉันรู้ว่ามันเพราะผมจะทำมันด้วยตัวเอง. ฉันเชื่อว่าฉันสามารถจะซื่อสัตย์ในเรื่องอื่น ๆ แต่ฉันเริ่มที่จะตระหนักว่าหลักและศูนย์กลางของธรรมชาติของฉันคือความรักที่สวยงาม, ความหลงใหลในความสวยงามและที่มัน จะไม่ปลอดภัยที่จะเชื่อฉันกับดวงจันทร์ที่เป็นของคนอื่นและคนที่ไม่ได้รู้ว่าฉันมีมัน ฉันจะให้ขึ้นดวงจันทร์ที่ผมพบว่าในเวลากลางวันเพราะผมควรจะกลัวใครบางคนกำลังมอง; แต่ถ้าผมพบว่ามันอยู่ในความมืดผมมั่นใจว่าผมควรจะหาชนิดของข้ออ้างบางอย่างสำหรับการไม่ได้พูดอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้ เพราะเราทำดวงจันทร์ความรักที่พวกเขาจะสวยและโรแมนติกเพื่อให้ ผมหวังว่าเรามีห้าหรือหก; ฉันจะไม่ไปนอน; ฉันไม่เคยควรจะได้รับเหนื่อยนอนอยู่บนมอสธนาคารและมองขึ้นไปที่พวกเขา. ดาวเป็นสิ่งที่ดีมากเกินไป ฉันหวังว่าฉันจะได้รับบางส่วนที่จะใส่ในผมของฉัน แต่ฉันคิดว่าฉันไม่สามารถ คุณจะประหลาดใจที่จะหาวิธีการที่ไกลออกไปพวกเขาเป็นเพราะพวกเขาไม่ได้ดูมัน เมื่อพวกเขาครั้งแรกแสดงให้เห็นว่าคืนที่ผ่านมาผมพยายามที่จะเคาะบางลงกับเสาแต่มันก็ยังไม่ถึงซึ่งประหลาดใจฉัน; แล้วฉันพยายามก้อนจนฉันคือทั้งหมดที่เหนื่อยออก แต่ฉันไม่เคยมีหนึ่ง มันเป็นเพราะผมมือซ้ายและไม่สามารถโยนที่ดี แม้ตอนที่ผมมุ่งเป้าไปที่คนที่ฉันไม่ได้หลังจากที่ผมไม่สามารถตีหนึ่งอื่น ๆ แต่ผมก็ทำให้บางภาพอย่างใกล้ชิดสำหรับผมเห็นรอยเปื้อนสีดำของก้อนดินแล่นลงในท่ามกลางกลุ่มทองสี่สิบห้าสิบหรือครั้งเพิ่งหายไปพวกเขาและถ้าฉันจะได้ยื่นออกมาอีกหน่อยบางทีฉันอาจจะมีหนึ่ง. ดังนั้นฉันร้องไห้เล็ก ๆ น้อย ๆ ซึ่งเป็นธรรมชาติที่ฉันคิดว่าหนึ่งในอายุของฉันและหลังจากที่ผมได้พักผ่อนผมได้ตะกร้าและเริ่มต้นขึ้นในวันที่ขอบสุดของวงกลมที่ดาวอยู่ใกล้กับพื้นดินและฉันจะได้รับพวกเขาด้วยมือของฉันซึ่งจะดีกว่าอยู่แล้วเพราะผมจะรวบรวมพวกเขาละม่อมแล้วและไม่ทำลายพวกเขา แต่มันก็ไกลออกไปกว่าที่ฉันคิดและที่สุดท้ายที่ผมต้องให้มันขึ้น; ฉันก็เหนื่อยฉันไม่สามารถลากเท้าของฉันอีกก้าวหนึ่ง; และนอกจากนี้พวกเขาเจ็บและทำร้ายผมมาก. ฉันไม่สามารถรับกลับบ้าน; มันก็ไกลเกินไปและหันเย็น แต่ผมพบว่าเสือและตั้งอยู่ในหมู่พวกเขาและสะดวกสบายมากที่สุดน่ารัก, และลมหายใจของพวกเขาคือหวานและน่ารื่นรมย์เพราะพวกเขาอาศัยอยู่ในสตรอเบอร์รี่ ฉันไม่เคยเห็นเสือมาก่อน แต่ผมรู้ว่าพวกเขาในนาทีลาย ถ้าฉันจะมีหนึ่งในหนังเหล่านั้นก็จะทำให้ชุดที่น่ารัก. วันนี้ฉันได้รับความคิดที่ดีเกี่ยวกับระยะทาง ผมจึงกระตือรือร้นที่จะได้รับถือของทุกสิ่งที่ฉันสวยหวิวคว้ามันบางครั้งเมื่อมันก็ไกลเกินไปและบางครั้งเมื่อมันเป็นแต่หกนิ้วออกไป แต่ดูเหมือนเท้า- อนิจจามีหนามระหว่าง! ผมได้เรียนรู้บทเรียน; ผมก็ทำความจริงทั้งหมดออกจากหัวของตัวเอง - แรกของฉันหนึ่ง รอยขีดข่วนทดลอง shuns หนาม ฉันคิดว่ามันเป็นหนึ่งที่ดีมากสำหรับหนึ่งเพื่อให้หนุ่มสาว. ผมทำตามการทดลองอื่น ๆ รอบบ่ายเมื่อวานนี้ในระยะทางที่จะเห็นสิ่งที่มันอาจจะเป็นถ้าฉันสามารถทำได้ แต่ผมก็ไม่สามารถที่จะทำให้ [มัน] ออก ฉันคิดว่ามันเป็นผู้ชายคนหนึ่ง ฉันไม่เคยเห็นผู้ชายคนหนึ่ง แต่มันดูเหมือนหนึ่งและฉันรู้สึกแน่ใจว่านั่นคือสิ่งที่มันเป็น ฉันตระหนักดีว่าผมรู้สึกอยากรู้อยากเห็นเกี่ยวกับเรื่องนี้มากขึ้นกว่าใด ๆ เกี่ยวกับสัตว์เลื้อยคลานอื่น ๆ ถ้ามันเป็นสัตว์เลื้อยคลานและฉันคิดว่ามันเป็น; มันมีผมเหม็นอับและสีฟ้าตาและมีลักษณะเหมือนสัตว์เลื้อยคลาน มันมีสะโพกไม่มี มันเหมือนแท่งแครอท; เมื่อมันยืนจะกระจายตัวเองนอกเหนือเหมือนปั้นจั่น; ดังนั้นผมจึงคิดว่ามันเป็นสัตว์เลื้อยคลานแม้ว่ามันอาจจะเป็นสถาปัตยกรรม. ผมกลัวของมันเป็นครั้งแรกและเริ่มทำงานเวลาจะเปิดทุกรอบสำหรับฉันคิดว่ามันเป็นไปไล่ฉัน; แต่และผมพบว่ามันเป็นเพียงการพยายามที่จะได้รับไปดังนั้นหลังจากที่ผมไม่ได้ขี้อายใด ๆ มากขึ้น แต่การติดตามมันไปหลายชั่วโมงประมาณยี่สิบหลาที่อยู่เบื้องหลังซึ่งทำให้มันประสาทและไม่มีความสุข ในที่สุดมันก็เป็นข้อเสนอที่ดีห่วงและปีนขึ้นต้นไม้ ฉันรอในขณะที่ดีนั้นให้มันขึ้นมาและกลับบ้าน. วันนี้สิ่งเดียวกันซ้ำ ฉันได้มันขึ้นไปบนต้นไม้อีกครั้ง. อาทิตย์ .-- มันขึ้นยังมี พักผ่อนเห็นได้ชัด แต่ที่เป็นอุบาย: วันอาทิตย์เป็นวันแห่งส่วนที่เหลือนั้น เสาร์ได้รับการแต่งตั้งในการที่ ดูเหมือนว่าผมชอบสิ่งมีชีวิตที่มีความสนใจมากขึ้นในการพักผ่อนกว่าสิ่งอื่นใด ยางมันจะให้ฉันไปพักผ่อนมาก ยางมันฉันเพียงแค่จะนั่งไปรอบ ๆ และดูต้นไม้ ผมสงสัยว่ามันคืออะไรสำหรับ; ฉันไม่เคยเห็นมันทำอะไร. พวกเขากลับดวงจันทร์คืนที่ผ่านมาและผมมีความสุขมาก! ฉันคิดว่ามันซื่อสัตย์มากของพวกเขา มันเลื่อนลงและปิดลดลงอีกครั้ง แต่ผมไม่ได้มีความสุข; ไม่มีความจำเป็นที่จะต้องกังวลเมื่อมีชนิดของการที่เพื่อนบ้าน; พวกเขาจะเรียกมันกลับมา ฉันหวังว่าฉันจะทำบางสิ่งบางอย่างที่จะแสดงความชื่นชมของฉัน ฉันต้องการที่จะส่งพวกเขาดาวบางอย่างที่เรามีมากขึ้นกว่าที่เราสามารถใช้ ฉันหมายความว่าฉันไม่เราเพราะเราจะเห็นว่าสัตว์เลื้อยคลานใส่ใจอะไรเลยสำหรับสิ่งดังกล่าว. มันมีรสนิยมต่ำและไม่ได้ชนิด เมื่อผมไปที่นั่นตอนเย็นเมื่อวานนี้ในเวลาพลบค่ำมันได้พุ่งลงและได้พยายามที่จะจับน้อยปลาจุดด่างดำที่เล่นในสระว่ายน้ำและฉันได้ปั้นมันเพื่อให้ไปถึงต้นไม้อีกครั้งและปล่อยให้พวกเขาอยู่คนเดียว ฉันสงสัยว่านั่นคือสิ่งที่มันเป็นอยู่หรือ? ไม่ได้มีหัวใจหรือไม่ มีความเห็นอกเห็นใจไม่ได้เล็ก ๆ น้อย ๆ สำหรับผู้ใดสิ่งมีชีวิต? ก็สามารถที่จะได้รับการออกแบบและผลิตสำหรับเช่นการทำงานมือหนัก? มันมีลักษณะของมัน ก้อนหนึ่งเอามันกลับมาของหูและใช้ภาษา มันทำให้ผมตื่นเต้นเพราะมันเป็นครั้งแรกที่ผมเคยได้ยินคำพูดของตัวเองยกเว้น ผมไม่เข้าใจคำพูด แต่ดูเหมือนว่าพวกเขาแสดงออก. เมื่อผมพบว่ามันสามารถพูดคุยผมรู้สึกว่ามีความสนใจในมันสำหรับฉันชอบที่จะพูดคุย; ฉันพูดคุยทุกวันและในการนอนหลับของฉันเหมือนกันและผมที่น่าสนใจมากแต่ถ้ามีอีกจะพูดคุยกับฉันอาจจะเป็นสองเท่าของที่น่าสนใจและไม่เคยจะหยุดถ้าต้องการ. ถ้าสัตว์เลื้อยคลานนี้คือคนที่มัน ไม่ได้เป็นไอทีมันคืออะไร? ไม่ว่าจะไวยากรณ์จะได้หรือไม่ ฉันคิดว่ามันจะเป็นเขา ผมคิดอย่างนั้น ในกรณีที่จะแยกมันจึง: ประโยค ฯพณฯ ; รกเขา; หวงHIS'N ดีฉันจะคิดว่ามันเป็นมนุษย์และเรียกมันว่าเขาจนกว่าจะเปิดออกจะเป็นอย่างอื่น นี้จะเป็นการง่ายกว่ากว่าที่มีจำนวนมากดังนั้นความไม่แน่นอน. สัปดาห์ถัดไปอาทิตย์ .-- ทุกสัปดาห์ผมติดแท็กรอบหลังจากเขาและพยายามที่จะได้ทำความคุ้นเคย ผมต้องทำพูดเพราะเขาเป็นคนขี้อาย แต่ผมไม่ได้ใจมัน ดูเหมือนว่าเขายินดีที่จะมีฉันไปรอบ ๆ และผมใช้เข้ากับคนง่าย"เรา" การจัดการที่ดีเพราะมันดูเหมือนจะประจบเขาที่จะรวม. พุธ .-- เราจะได้รับพร้อมเป็นอย่างดีแน่นอนในขณะนี้และได้รับการที่ดีขึ้นและความคุ้นเคยที่ดีกว่า. เขาไม่ได้พยายามที่จะหลีกเลี่ยงการใด ๆ ฉันมากขึ้นซึ่งเป็นสัญญาณที่ดีและแสดงให้เห็นว่าเขาชอบที่จะมีฉันกับเขา ที่ประสงค์ฉันและฉันศึกษาที่จะเป็นประโยชน์กับเขาในทุกวิถีทางที่จะทำได้เพื่อที่จะเพิ่มเรื่องของเขา. ในช่วงวันสุดท้ายหรือสองฉันได้นำการทำงานทั้งหมดของการตั้งชื่อสิ่งที่ออกจากมือของเขาและได้รับการที่ดีโล่งอกกับเขาเพราะเขาไม่เคยมีใครที่ระลึกในสายนั้นและเห็นได้ชัดคือขอบคุณมาก เขาไม่สามารถคิดของชื่อที่มีเหตุผลที่จะช่วยเขาแต่ฉันจะไม่ปล่อยให้เขาเห็นว่าฉันรู้ข้อบกพร่องของเขา เมื่อใดก็ตามที่เป็นสิ่งมีชีวิตใหม่ที่มาพร้อมผมชื่อมันก่อนที่เขาจะมีเวลาที่จะเปิดเผยตัวเองโดยการที่น่าอึดอัดใจเงียบ ด้วยวิธีนี้ผมได้บันทึกไว้เขา embarrassments จำนวนมาก ผมมีข้อบกพร่องเช่นนี้ไม่มี นาทีที่ผมตั้งตาสัตว์ฉันรู้ว่ามันคืออะไร ฉันไม่ได้สะท้อนให้เห็นถึงช่วงเวลา; ชื่อที่เหมาะสมออกมาทันทีเช่นเดียวกับถ้ามันเป็นแรงบันดาลใจเป็นข้อสงสัยมันไม่มีสำหรับผมแน่ใจว่ามันก็ไม่ได้อยู่ในฉันครึ่งนาทีก่อน. ฉันดูเหมือนจะรู้ว่า เพียงแค่รูปร่างของสิ่งมีชีวิตและวิธีการที่จะทำหน้าที่ในสิ่งที่มันเป็นสัตว์. เมื่อ dodo มาพร้อมเขาคิดว่ามันเป็นแมว - ฉันเห็นมันในของเขาตา แต่ฉันช่วยเขา และฉันก็ระมัดระวังที่จะไม่ทำมันในทางที่อาจเจ็บภาคภูมิใจของเขา ผมแค่พูดขึ้นในทางธรรมชาติค่อนข้างแปลกใจที่ชื่นชอบและไม่เป็นถ้าผมฝันของการถ่ายทอดข้อมูลและกล่าวว่า"ดีฉันประกาศ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

อีฟไดอารี่





ภาพประกอบโดย Mark Twain โดย เลสเตอร์ ราล์ฟ




แปลจากต้นฉบับ



วันเสาร์ . . . . ผมเกือบทั้งวัน เก่า แล้ว ผมมาถึงเมื่อวาน
ที่เป็นเหมือนฉัน และมันต้องเป็นเช่นนั้น เพราะหากมี
เมื่อวานก่อนผมไม่ได้อยู่ที่นั่นตอนมันเกิดขึ้น หรือฉันควรจะ
จำมันได้ มันอาจจะ แน่นอน ว่า มันเกิดขึ้นแล้ว และที่ผม
ไม่ได้สังเกต ดีครับผมจะจับตามองในขณะนี้ และถ้าผู้ใด
วันก่อนเมื่อวานเกิดขึ้นผมจะจดมันไว้ มันจะดีที่สุด
เริ่มที่ถูกต้องและไม่ให้บันทึกสับสน เพราะสัญชาตญาณบางอย่าง
บอกผมว่ารายละเอียดเหล่านี้จะต้องสำคัญกับนักประวัติศาสตร์
สักวัน สำหรับผมรู้สึกเหมือนเป็นการทดสอบ ผมรู้สึกเหมือน
ทดลอง มันเป็นไปไม่ได้ที่จะทำให้คนรู้สึกมากขึ้นเช่น
การทดลองมากกว่าผม และผมก็มารู้สึกว่า นั่นเป็นสิ่งที่ผม
-- การทดลอง การทดลอง และไม่มีอะไรมาก

แล้วถ้าผมทดสอบ ผมทั้งมัน ไม่ ฉันว่าไม่ ฉัน
คิดว่าที่เหลือเป็นส่วนหนึ่งของมัน ฉันเป็นส่วนหลักของแต่ล่ะ
คิดเองมีหุ้นอยู่ก็ตาม เป็นตำแหน่งของฉัน
มั่น หรือต้องให้ฉันดู มันและดูแลมันได้ ใช่ไหม ?หลัง
บางที สัญชาตญาณบางอย่างบอกกับฉันว่าแค้นนิรันดรคือราคา
ของอำนาจสูงสุด [ ที่เป็นวลีที่ดี ฉันคิดว่า สำหรับคนที่อายุน้อย ]

ทุกอย่างดูดีวันนี้มากกว่าเมื่อวาน ในการวิ่ง
เสร็จเมื่อวาน เขาถูกทิ้งไว้ในสภาพมอมแมม
และบางส่วนของที่ราบก็รกไปด้วยขยะ และเศษที่
ลักษณะค่อนข้างน่าวิตกโนเบิลและงานศิลป์สวยงาม
ไม่ควรต้องรีบเร่ง และโลกนี้ใหม่ ยิ่งใหญ่แน่นอน
งานสูงส่งที่สุดและสวยงาม และแน่นอน

อย่างสวยหรูใกล้สมบูรณ์แบบ แม้จะสั้นของเวลา มีเหมือนกัน
ดาวมากมายในบางสถานที่และไม่เพียงพอในคนอื่น ๆแต่ที่สามารถ
แก้ไขปัจจุบัน อย่างไม่ต้องสงสัย ดวงจันทร์หายไปเมื่อคืน และลื่น
ลงและลดลงจากโครงการ -- การสูญเสียมาก ; มันแบ่ง
หัวใจฉันคิดถึงมัน ไม่มีอีกสิ่งหนึ่ง ของเครื่องประดับและของตกแต่งที่เปรียบกับ
มันสวยงามและเสร็จสิ้น
มันควรได้รับการยึดดีกว่า ถ้าเราสามารถได้รับมันกลับมาอีก . . .

แต่แน่นอนไม่มีการบอกมันไปไหน และนอกจาก
ใครได้มันจะซ่อนมัน