1.อ่อนไวยากรณ์ (Grammar) ซึ่งถือว่า

1.อ่อนไวยากรณ์ (Grammar) ซึ่งถือว่าเป็นปัจจัยสำคัญในการแปลไทยเป็นอังกฤษเพราะว่าการไม่ทราบหลักการใช้ไวยากรณ์จะเป็นเหตุนำไปสู่ปัญหาอีกมากมายในภายหลัง เช่น ใช้กาล (Tent) ผิด

2.รู้คำศัพท์ (Vocabulary) ไม่เพียงพอต่อการใช้งานโดยเฉพาะอย่างยิ่งคำศัพท์เฉพาะวิชาหรือที่ เรียกว่า Technical Term หรือแม้แต่คำศัพท์ที่เกี่ยวกับพิธีกรรมทางศาสนาก็มีความสำคัญเช่นกัน

3.แต่งประโยค (Sentense) ไม่เป็นหรือถึงเป็นก็ใช้กาล (Tent)ต่างๆไม่ถูกต้อง หรือไม่ก็แบ่งประโยคไม่เป็น เลยหาที่ลงหรือจบประโยค (Full stop) ไม่ได้ทำให้เนื้อความติดเป็นพืดไปเลย

4.การไม่ทราบชื่อของบุคคล (Name) ที่กล่าวถึงโดยเฉพาะอย่างยิ่ง ชื่อของบุคคลสำคัญต่างๆ เช่น นายกรัฐมนตรี หรือ รัฐมนตรี นอกจากนี้ก็มีชื่อ ยศ (Rank) หรือตำแหน่ง (Position) ต่างๆซึ่งล้วนแล้วแต่เป็นส่วนประกอบสำคัญในการแปลแทบทั้งสิ้น

5.การไม่ทราบชื่อของสถานที่ ( Place) ต่างๆ เช่น ชื่อตำบล (Sub-Dristrict) ชื่ออำเภอ (District) หรือชื่อของจังหวัด (Province) และที่สำคัญ คือ ชื่อสถานที่สำคัญของรัฐบาล เช่น ทำเนียบรัฐบาล (Government House) หรือรัฐสภา (Parliament)

6.รู้คำศัพท์เฉพาะวิชาหรือที่เรียกว่า (Technical Term) น้อยเกินไป จึงทำให้ใช้คำศัพท์เยิ่นเย้อ ไม่ตรงกับความหมายที่ต้องการ เช่น คำว่า “ ประเทศกันชน” แทนที่จะใช้คำศัพท์เฉพาะว่า “ buffer state” ก็อาจจะต้องแปลเสียงไปว่า “ a state situated between two or more powerful states ” ก็ได้

7.การไม่มีความรู้พื้นฐาน (Background) ในเรื่องที่จะแปลนั้นมาก่อนจึงทำให้ข้อความที่แปลออกมาไม่ชัดเจน ยากต่อการทำความเข้าใจ

8.อ่านข้อความที่แปลไม่เข้าใจ( Misinterpretation) กล่าวคือ ตีบทไม่แตกจึงทำให้ข้อความที่แปลออกมาแล้วคลุมเครือเข้าใจยาก หรือไม่ก็ผิดเพี้ยนไปจากเดิม

9.ขาดทักษะด้านการแปล(Translation Skills) หลายคนมีความรู้ด้าน การฟัง พูด อ่าน เขียน ภาษาอังกฤษเป็นอย่างดี แต่ไม่ค่อยได้มีโอกาสแปล ดังนั้นพอถึงเวลาแปลจึงต้องใช้เวลาคิดนาน เพราะไม่ทราบว่าจะเริ่มต้นประโยคอย่างไรดี

10.ใช้พจนานุกรม (Dictionary) ไม่เป็นและไม่รู้วิธีใช้คำศัพท์ซึ่งมีหน้าที่ได้หลายอย่าง เช่น คำว่า “ order” ซึ่งเป็นได้ทั้งคำนาม ( Noun)และคำกริยา (Verb)เพราะการได้ทราบหน้าที่ของคำต่างๆนี้ ช่วยให้เรามีทางเลือกในการแต่งประโยคได้มาก กล่าว คือ ไม่มีทางตันนั่นเอง

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

1.อ่อนไวยากรณ์ (ไวยากรณ์) ซึ่งถือว่าเป็นปัจจัยสำคัญในการแปลไทยเป็นอังกฤษเพราะว่าการไม่ทราบหลักการใช้ไวยากรณ์จะเป็นเหตุนำไปสู่ปัญหาอีกมากมายในภายหลังเช่นใช้กาล (เต็นท์) ผิด2.รู้คำศัพท์ (คำศัพท์) ไม่เพียงพอต่อการใช้งานโดยเฉพาะอย่างยิ่งคำศัพท์เฉพาะวิชาหรือที่เรียกว่าเทคนิคระยะหรือแม้แต่คำศัพท์ที่เกี่ยวกับพิธีกรรมทางศาสนาก็มีความสำคัญเช่นกัน3.แต่งประโยค (Sentense) ไม่เป็นหรือถึงเป็นก็ใช้กาล (เต็นท์) ต่างๆไม่ถูกต้องหรือไม่ก็แบ่งประโยคไม่เป็นไม่ได้ทำให้เนื้อความติดเป็นพืดไปเลยเลยหาที่ลงหรือจบประโยค (หยุด)4.การไม่ทราบชื่อของบุคคล (ชื่อ) ที่กล่าวถึงโดยเฉพาะอย่างยิ่งชื่อของบุคคลสำคัญต่าง ๆ เช่นนายกรัฐมนตรีหรือรัฐมนตรีนอกจากนี้ก็มีชื่อยศ (ยศ) หรือตำแหน่ง (ตำแหน่งงาน) ต่างๆซึ่งล้วนแล้วแต่เป็นส่วนประกอบสำคัญในการแปลแทบทั้งสิ้น5.การไม่ทราบชื่อของสถานที่ (สถานที่) ต่าง ๆ เช่นชื่อตำบล (ย่อย-Dristrict) ชื่ออำเภอ (เขต) หรือชื่อของจังหวัด (จังหวัด) และที่สำคัญคือชื่อสถานที่สำคัญของรัฐบาลเช่นทำเนียบรัฐบาล (ทำเนียบรัฐบาล) หรือรัฐสภา (รัฐสภา)6.รู้คำศัพท์เฉพาะวิชาหรือที่เรียกว่า (ศัพท์ทางเทคนิค) น้อยเกินไปจึงทำให้ใช้คำศัพท์เยิ่นเย้อไม่ตรงกับความหมายที่ต้องการเช่นคำว่า "ประเทศกันชน" ก็อาจจะต้องแปลเสียงไปว่าแทนที่จะใช้คำศัพท์เฉพาะว่า "รัฐกันชน" "สถานะที่อยู่ระหว่างสอง หรือมากกว่าสองรัฐที่มีประสิทธิภาพ" ก็ได้7.การไม่มีความรู้พื้นฐาน (พื้นหลัง) ในเรื่องที่จะแปลนั้นมาก่อนจึงทำให้ข้อความที่แปลออกมาไม่ชัดเจนยากต่อการทำความเข้าใจ8.อ่านข้อความที่แปลไม่เข้าใจ หรือไม่ก็ผิดเพี้ยนไปจากเดิมตีบทไม่แตกจึงทำให้ข้อความที่แปลออกมาแล้วคลุมเครือเข้าใจยากกล่าวคือ (misinterpretation)9.ขาดทักษะด้านการแปล (ทักษะการแปล) หลายคนมีความรู้ด้านการฟังพูดอ่านเขียนภาษาอังกฤษเป็นอย่างดีแต่ไม่ค่อยได้มีโอกาสแปลดังนั้นพอถึงเวลาแปลจึงต้องใช้เวลาคิดนานเพราะไม่ทราบว่าจะเริ่มต้นประโยคอย่างไรดี10.ใช้พจนานุกรม (พจนานุกรม) ไม่เป็นและไม่รู้วิธีใช้คำศัพท์ซึ่งมีหน้าที่ได้หลายอย่างเช่นคำว่า "ใบสั่ง" ซึ่งเป็นได้ทั้งคำนาม (คำนาม) (กริยา) และคำกริยาเพราะการได้ทราบหน้าที่ของคำต่างๆนี้ช่วยให้เรามีทางเลือกในการแต่งประโยคได้มากกล่าวคือไม่มีทางตันนั่นเอง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

1. อ่อนไวยากรณ์ (Grammar) เช่นใช้กาล (เต็นท์) ผิด2. รู้คำศัพท์ (Vocabulary) เรียกว่าระยะทางเทคนิค (sentense) ไม่เป็นหรือถึงเป็นก็ใช้กาล (เต็นท์) ต่างๆไม่ถูกต้องหรือไม่ก็แบ่งประโยคไม่เป็นเลยหาที่ลงหรือจบประโยค (หยุดเต็ม) (ชื่อ) ที่กล่าวถึงโดยเฉพาะอย่างยิ่งชื่อของบุคคลสำคัญต่างๆเช่นนายกรัฐมนตรีหรือรัฐมนตรีนอกจากนี้ก็มีชื่อยศ (Rank) หรือตำแหน่ง (Position) (สถานที่) ต่างๆเช่นชื่อตำบล (ตำบล Dristrict) ชื่ออำเภอ (อำเภอ) หรือชื่อของจังหวัด (จังหวัด) และที่สำคัญคือชื่อสถานที่สำคัญของรัฐบาลเช่นทำเนียบรัฐบาล (ทำเนียบรัฐบาล) หรือรัฐสภา (ระยะทางเทคนิค) น้อยเกินไปจึงทำให้ใช้คำศัพท์เยิ่นเย้อไม่ตรงกับความหมายที่ต้องการเช่นคำว่า "ประเทศกันชน" แทนที่จะใช้คำศัพท์เฉพาะว่า "บัฟเฟอร์ของรัฐ" ก็อาจจะต้องแปลเสียงไปว่า "รัฐที่ตั้งอยู่ระหว่างสอง หรือมากกว่ารัฐที่มีประสิทธิภาพ "ก็ได้7. การไม่มีความรู้พื้นฐาน (พื้นหลัง) การเข้าใจผิด) กล่าวคือ ทักษะ) หลายคนมีความรู้ด้านการฟังพูดอ่านเขียนภาษาอังกฤษเป็นอย่างดี แต่ไม่ค่อยได้มีโอกาสแปล (พจนานุกรม) เช่นคำว่า "สั่ง" ซึ่งเป็นได้ทั้งคำนาม (Noun) และคำกริยา กล่าวคือไม่มีทางตันนั่นเอง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

1 . อ่อนไวยากรณ์ ( ไวยากรณ์ ) ซึ่งถือว่าเป็นปัจจัยสำคัญในการแปลไทยเป็นอังกฤษเพราะว่าการไม่ทราบหลักการใช้ไวยากรณ์จะเป็นเหตุนำไปสู่ปัญหาอีกมากมายในภายหลังเช่นใช้กาล ( เต็นท์ ) ผิด

2รู้คำศัพท์ ( คำศัพท์ ) ไม่เพียงพอต่อการใช้งานโดยเฉพาะอย่างยิ่งคำศัพท์เฉพาะวิชาหรือที่เรียกว่าศัพท์ทางเทคนิคหรือแม้แต่คำศัพท์ที่เกี่ยวกับพิธีกรรมทางศาสนาก็มีความสำคัญเช่นกัน

3แต่งประโยค ( sentense ) ไม่เป็นหรือถึงเป็นก็ใช้กาล ( เต็นท์ ) ต่างๆไม่ถูกต้องหรือไม่ก็แบ่งประโยคไม่เป็นเลยหาที่ลงหรือจบประโยค ( หยุด ) ไม่ได้ทำให้เนื้อความติดเป็นพืดไปเลย

4 .การไม่ทราบชื่อของบุคคล ( ชื่อ ) ที่กล่าวถึงโดยเฉพาะอย่างยิ่งชื่อของบุคคลสำคัญต่างๆเช่นนายกรัฐมนตรีค็อครัฐมนตรีนอกจากนี้ก็มีชื่อยศ ( ตำแหน่ง ) หรือตำแหน่ง ( ตำแหน่ง )
5 การไม่ทราบชื่อของสถานที่ ( สถานที่ ) ต่างๆเช่นชื่อตำบล ( ซับ dristrict ) ชื่ออำเภอ ( ตำบล ) หรือชื่อของจังหวัด ( จังหวัด ) และที่สำคัญความชื่อสถานที่สำคัญของรัฐบาลเช่นทำเนียบรัฐบาล ( ทำเนียบรัฐบาล ) หรือรัฐสภา ( รัฐสภา )

6รู้คำศัพท์เฉพาะวิชาหรือที่เรียกว่า ( ศัพท์ทางเทคนิค ) น้อยเกินไปจึงทำให้ใช้คำศัพท์เยิ่นเย้อไม่ตรงกับความหมายที่ต้องการเช่นคำว่า " ประเทศกันชน " แทนที่จะใช้คำศัพท์เฉพาะว่า " ประเทศกันชน " ก็อาจจะต้องแปลเสียงไปว่า " รัฐระหว่างสองหรือมากกว่าที่มีอำนาจรัฐ " ก็ได้

7 การไม่มีความรู้พื้นฐาน ( หลัง ) ในเรื่องที่จะแปลนั้นมาก่อนจึงทำให้ข้อความที่แปลออกมาไม่ชัดเจนยากต่อการทำความเข้าใจ

8อ่านข้อความที่แปลไม่เข้าใจ ( ผิด ) กล่าวคือตีบทไม่แตกจึงทำให้ข้อความที่แปลออกมาแล้วคลุมเครือเข้าใจยากหรือไม่ก็ผิดเพี้ยนไปจากเดิม

9ขาดทักษะด้านการแปล ( ทักษะการแปลหลายคนมีความรู้ด้านการฟังพูดอ่านเขียนภาษาอังกฤษเป็นอย่างดีแต่ไม่ค่อยได้มีโอกาสแปลดังนั้นพอถึงเวลาแปลจึงต้องใช้เวลาคิดนานเพราะไม่ทราบว่าจะเริ่มต้นประโยคอย่างไรดี

10ใช้พจนานุกรม ( พจนานุกรม ) ไม่เป็นและไม่รู้วิธีใช้คำศัพท์ซึ่งมีหน้าที่ได้หลายอย่างเช่นคำว่า " ใบสั่ง " ซึ่งเป็นได้ทั้งคำนาม ( คำนาม ) และคำกริยา ( กริยา ) เพราะการได้ทราบหน้าที่ของคำต่างๆนี้กล่าวความไม่มีทางตันนั่นเอง