suggesting that thisperiod was too

suggesting that this
period was too long to maximise the evaporative cooling potential
of the ethanol-based solution. Although these findings suggest
that the optimum application frequency of a similar ethanol-based
solution would be every 20-min to 30-min, these data also in-
dicate that water, which lowered the rate of rise in Tre compared to
CON and M/E, provides comparable evaporative cooling to ethanol
beyond 30-min. These findings are in contrast to Bassett et al.,
(1987), who employed 120-min of treadmill running in similar
conditions (29 °C, 66% rh), and examined the physiological re-
sponses to repeated skin wetting (50 mL water spraying every 10-
min). They found that although water spraying lowered skin
temperature compared to a no-spray condition, it did not influ-
ence deep body temperature. As the intensity of exercise was
greater in the study by Bassett et al., (1987) (mean HR was 155
beats min1
) compared to the present study (mean HR was
95 beats min1
), sweat production likely differed; hence, the
evaporative potential of the water application was perhaps greater
than in the study by Bassett et al., (1987). Notably, wetting the skin
of treadmill runners already sweating (1 L h1
; Bassett et al., 1987)
is perhaps inefficient because any additional water will drip-off
before it stores enough thermal energy to evaporate. Incidentally,
each bead of dripped water will absorb some thermal energy as it
runs off, which perhaps explains why Bassett et al., (1987) ob-
served lower skin temperatures. It seems that water spraying has
the potential to enhance evaporative skin cooling when it is used
on participants possessing a comparably low level of sweat pro-
duction; or more generally, during lower intensity exercise, or in
dry, hot or windy conditions. This is not to say that additional skin
wetting would fail to enhance evaporative heat loss, it only means
that some of the water and sweat will drip from the body without
evaporating. It is not clear whether an ethanol-based solution will
improve evaporative heat loss when used after participants have
reached a plateau in sweat production.
That participants felt cooler in M/E compared to CON and W
after the ethanol had evaporated suggests this effect was attribu-
table to menthol. This assertion that is not new (Barwood et al.,
2012, 2014, 2015; Gillis et al., 2010, 2015; Lee et al., 2012; Watson
et al., 1978; Green, 1992; Yosipovitch et al., 1996; Wasner et al.,
2004; Namer et al., 2005; Green and Schoen, 2007), and likely
results from menthol-mediated activation of the cold receptor
TRPM8 located in the terminals of sensory afferent neurons
(McKemy et al., 2002; Peier et al., 2002). It is also noteworthy that
although participants in the menthol and ethanol condition felt
coolest, they also experienced the greatest heat storage response.
Further investigation is required to explore the possible dis-
association between perceived and actual body temperature as
mediated by menthol. In any case, cool sensations in the M/E
condition appeared to subside within 30-minutes, coinciding with
the end of exercise and the evaporation of ethanol. But as a result,
it is not clear whether the decay in thermal sensation over time
follows from an habituation (Gillis et al., 2015), absorption of
menthol in the skin and its clearance into the blood (Martin et al.,
2004), or whether other factors interact to quicken its diminish-
ment, such as the elevation in body temperature with exercise, or
the subsequent increase in RPE.
Thermal comfort did not improve with thermal sensation. As
exercise followed skin wetting in this study, TC may not have
improved as a result of increasing perception of effort, or perhaps
an elevation in deep body temperature accompanying exercise. It
is interesting to note that the ethanol-mediated reduction in skin
temperature and the menthol-mediated improvement in TS were
not enough to sway TC in either direction. Furthermore, it is dif-
ficult to isolate factors that may have influenced TC in this study.
Schlader et al. (2009) highlighted the importance of skin tem-
perature in thermal comfort. Yet in the present study, cooling the
skin caused no change in TC. Perhaps the skin was cooled too
quickly, and when combined with the added perceptual cooling
influence of menthol, contributed to a negative allesthesia re-
sponse (Cab.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บอกว่า นี้ระยะเวลามีมากเกินไปเพื่อเพิ่มศักยภาพความเย็นแบบระเหยของการใช้เอทานอลแก้ปัญหา แม้ว่าการค้นพบเหล่านี้แนะนำที่ความถี่แอพลิเคของคล้ายการใช้เอทานอลวิธีการแก้ไขปัญหาจะเป็นทุก ๆ 20 นาทีถึง 30 นาที ข้อมูลเหล่านี้ยังใน-dicate ที่น้ำ ซึ่งลดอัตราการเพิ่มขึ้นในทริเปรียบเทียบกับปรับและ M/E ให้ความเย็นแบบระเหยเทียบไปเอทานอลเกิน 30 นาที ค้นพบเหล่านี้จะตรงข้ามกับบาสเซตต์ et al.,(1987), 120 นาทีของลู่วิ่งทำงานคล้ายกับงานที่เงื่อนไข (29 ° C, 66% rh), และตรวจสอบอีกครั้งทางสรีรวิทยาsponses ซ้ำผิวเปียก (น้ำ 50 มิลลิลิตรฉีดพ่นทุก 10-นาที) พวกเขาพบว่าแม้ว่าการฉีดพ่นน้ำลดลงผิวเมื่อเทียบกับสภาพไม่มีสเปรย์ อุณหภูมิมันก็ไม่ influ-อุณหภูมิร่างกายลึก ence เป็นความเข้มของการออกกำลังกายมากขึ้นในการศึกษาโดยบาสเซตต์ et al., (1987) (155 ถูก HR หมายถึงจังหวะนาที 1) เปรียบเทียบกับการศึกษา (ถูก HR หมายถึงอะไรจังหวะ 95 นาที 1), แนวโน้มการผลิตเหงื่อแตกต่าง ด้วยเหตุนี้ การลมเย็นศักยภาพของแอพลิเคชันน้ำเป็นมากขึ้นกว่าในการศึกษาโดยบาสเซตต์ et al., (1987) ยวด เปียกผิวการวิ่งลู่วิ่งแล้วเหงื่อออก (1 L h 1; บาสเซตต์ et al. 1987)เป็นบางทีไม่มีประสิทธิภาพเนื่องจากเพิ่มเติมน้ำจะหยดออกก่อนที่จะเก็บพลังงานพอความร้อนระเหยออกไป โดยบังเอิญแต่ละลูกปัดหยดน้ำจะดูดซับพลังงานความร้อนบางอย่างมันวิ่ง ซึ่งอาจจะอธิบายว่า ทำไมบาสเซตต์ et al. ob (1987) -อาหารอุณหภูมิผิวต่ำ ดูเหมือนว่า มีน้ำฉีดพ่นศักยภาพในการเสริมสร้างผิวลมเย็นระบายความร้อนเมื่อใช้บนร่วมครอบครองปานระดับเหงื่อ pro-duction หรือมากกว่าโดยทั่วไป ใน ระหว่างการออกกำลังกายความเข้มต่ำ หรือในสภาพแห้ง ร้อน หรือลมแรง นี้จะไม่พูดว่า ผิวเพิ่มเติมที่เปียกจะไม่เพิ่มสูญเสียความร้อนฯลฯ มันหมายความบางส่วนของน้ำและเหงื่อจะหยดจากร่างกายโดยไม่ต้องระเหย มันไม่ชัดเจนไม่ว่าจะเป็นโซลูชันที่ใช้เอทานอลปรับปรุงการสูญเสียความร้อนฯลฯ เมื่อใช้หลังจากที่ผู้เข้าร่วมได้ถึงราบสูงในการผลิตเหงื่อว่า ผู้เข้าร่วมรู้สึกเย็นใน M/E เทียบกับ CON และ Wหลังจากมีระเหยเอทานอลแสดงให้เห็นผลกระทบนี้ก็ attribu-ตารางกับเมนทอล นี้ยืนยันว่าไม่ใหม่ (Barwood et al.,2012, 2014, 2015 Gillis et al. 2010 ที่ 2015 Lee et al. 2012 วัตสันet al. 1978 สีเขียว 1992 Yosipovitch et al. 1996 Wasner et al.,2004 Namer et al. 2005 สีเขียวและ Schoen, 2007), และแนวโน้มผลจากเมนทอลเปิดใช้ของรับเย็นTRPM8 อยู่ในขั้วของเซลล์ประสาทส่งความรู้สึก(McKemy et al. 2002 Peier et al. 2002) มันเป็นเรื่องสำคัญที่แม้รู้สึกร่วมในสภาพเมนทอลและเอทานอลเจ๋งที่สุด พวกเขายังมีประสบการณ์การตอบสนองการเก็บความร้อนมากที่สุดการสืบสวนเพิ่มเติมจำเป็นต้องสำรวจ dis - เป็นไปได้ความสัมพันธ์ระหว่างอุณหภูมิร่างกายจริง และรับรู้เป็นการไกล่เกลี่ย โดยเมนทอล ในกรณีใด ๆ เย็นความรู้สึกใน M/Eสภาพที่ปรากฏจะ บรรเทาลงภายใน 30 นาที การ coinciding กับสิ้นสุดของการออกกำลังกายและการระเหยของเอทานอล แต่เป็นผลมันไม่ชัดเจนว่าผุในความรู้สึกความร้อนตลอดเวลาดังนี้จากการทำให้เคยชิน (Gillis et al. 2015), การดูดซึมของเมนทอลในผิวและเป็นพิธีการในเลือด (Martin et al.,2004), หรือว่าปัจจัยอื่น ๆ โต้ตอบ diminish ของควิกเค่น-quicken-ติดขัด เช่นยกในอุณหภูมิร่างกายด้วยการออกกำลังกาย หรือเพิ่มขึ้นมาในคลินิกหลายความร้อนจึงไม่ดีขึ้นกับความร้อน เป็นออกกำลังกายตามผิวเปียกในการศึกษานี้ อาจไม่มี TCดีขึ้นเป็นผลมาจากการเพิ่มการรับรู้ความพยายาม หรือบางทีการยกระดับในอุณหภูมิร่างกายลึกมาพร้อมกับการออกกำลังกาย มันน่าสนใจที่จะทราบว่า การลดเอทานอลสื่อในผิวอุณหภูมิและการปรับปรุงสื่อเมนทอลใน TSไม่เพียงพอฟัด TC ในทิศทางใด นอกจากนี้ มันเป็น dif-ficult แยกปัจจัยที่อาจมีผลต่อ TC ในการศึกษานี้Schlader et al. (2009) เน้นความสำคัญของผิว tem-อุณหภูมิความร้อนความสะดวกสบาย ในการศึกษาปัจจุบัน ระบายความร้อนได้ผิวที่เกิดจากไม่มีการเปลี่ยนแปลงใน TC บางทีผิวหนังมีความร้อนเกินไปอย่างรวดเร็ว และเมื่อรวมการเพิ่มรับรู้ระบายความร้อนอิทธิพลของเมนทอล การ re allesthesia ลบ-sponse (Cab

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บอกว่านี้
เป็นระยะเวลานานเกินไปที่จะเพิ่มศักยภาพระบายความร้อน
ของการแก้ปัญหาเอทานอลที่ใช้ แม้ว่าการค้นพบนี้ชี้ให้เห็น
ว่าความถี่แอพลิเคชันที่ดีที่สุดของเอทานอลตามที่คล้ายกัน
แก้ปัญหาจะเป็นทุก 20 นาทีถึง 30 นาทีข้อมูลเหล่านี้ยัง in-
แสดงอาการว่าน้ำซึ่งปรับลดอัตราการเพิ่มขึ้นของ Tre เมื่อเทียบกับ
CON และ M / E ให้ evaporative เย็นเปรียบได้กับเอทานอล
เกิน 30 นาที การค้นพบเหล่านี้เป็นในทางตรงกันข้ามกับตูบ et al.
(1987), ผู้ที่มีงานทำ 120 นาทีของการวิ่งบนลู่วิ่งในที่คล้ายกัน
เงื่อนไข (29 ° C, 66% RH) และการตรวจสอบอีกทางสรีรวิทยา
sponses กับผิวซ้ำเปียก (50 มล น้ำฉีดพ่นทุก 10
นาที) พวกเขาพบว่าถึงแม้จะฉีดพ่นน้ำลดลงผิว
อุณหภูมิเมื่อเทียบกับสภาพที่ไม่มีสเปรย์ก็ไม่ได้ผลกระทบต่อ
ence อุณหภูมิของร่างกายลึก ในฐานะที่เป็นความเข้มของการออกกำลังกายเป็น
. มากขึ้นในการศึกษาโดย Bassett, et al (1987) (หมายความว่าทรัพยากรบุคคลเป็น 155
เต้นต่ำสุด 1?
) เมื่อเทียบกับการศึกษาปัจจุบัน (หมายถึงทรัพยากรบุคคลได้รับ
95 เต้นต่ำสุด 1?
), การผลิตเหงื่อแนวโน้มที่แตกต่างกัน; ดังนั้นการ
ที่มีศักยภาพของการประยุกต์ใช้การระเหยของน้ำอาจจะเป็นมากขึ้น
กว่าในการศึกษาโดยเซทท์อัล et. (1987) โดยเฉพาะอย่างยิ่งเปียกผิว
ของนักวิ่งลู่วิ่งแล้วเหงื่อออก (1 ลิตร 1 H?
. Bassett, et al, 1987)
อาจจะเป็นเพราะน้ำไม่มีประสิทธิภาพใด ๆ เพิ่มเติมจะหยดออก
ก่อนที่จะเก็บพลังงานความร้อนมากพอที่จะจางหายไป อนึ่ง
ลูกปัดหยดน้ำแต่ละคนจะดูดซับพลังงานความร้อนบางส่วนในขณะที่มัน
วิ่งออกไปซึ่งอาจจะอธิบายได้ว่าทำไมตูบ et al. (1987) สังเกต
เสิร์ฟอุณหภูมิผิวลดลง ดูเหมือนว่าการฉีดพ่นน้ำมี
ศักยภาพที่จะเพิ่มประสิทธิภาพในการระบายความร้อนผิวระเหยเมื่อมันถูกนำมาใช้
ในการเข้าร่วมที่มีระดับต่ำปานของเหงื่อโปร
duction; หรือมากกว่าปกติระหว่างการออกกำลังกายรุนแรงต่ำหรือใน
สภาวะที่แห้งร้อนหรือลมแรง นี่คือไม่ได้บอกว่าผิวเพิ่มเติม
เปียกจะล้มเหลวในการเพิ่มประสิทธิภาพการสูญเสียความร้อนระเหยก็หมายความ
ว่าบางส่วนของน้ำและเหงื่อจะหยดออกจากร่างกายโดยไม่
ระเหย มันจะไม่ชัดเจนไม่ว่าจะเป็นวิธีการแก้ปัญหาเอทานอลที่ใช้จะ
ปรับปรุงการสูญเสียความร้อนระเหยเมื่อนำมาใช้หลังจากที่ผู้เข้าร่วมได้
ถึงที่ราบสูงในการผลิตเหงื่อ.
ว่าผู้เข้าร่วมรู้สึกเย็นใน M / E เมื่อเทียบกับ CON และ W
หลังจากที่เอทานอลได้ระเหยแสดงให้เห็นผลกระทบนี้เป็น attribu -
ตารางเมนทอล เรื่องนี้ยืนยันว่าไม่ใช่เรื่องใหม่ (Barwood, et al.,
2012, 2014, 2015;. กีลลิส, et al 2010 2015; Lee et al, 2012;. วัตสัน
. et al, 1978; สีเขียว 1992;. Yosipovitch, et ​​al, 1996; Wasner, et al.,
2004;. Namer et al, 2005; สีเขียวและ Schoen, 2007) และมีแนวโน้มที่
เป็นผลมาจากการเปิดใช้งานเมนทอลสื่อกลางของการรับเย็น
TRPM8 อยู่ในขั้วของเซลล์ประสาทอวัยวะประสาทสัมผัส
(McKemy, et al. ปี 2002. Peier, et al, 2002) นอกจากนี้ยังเป็นที่น่าสังเกตว่า
แม้จะเข้าร่วมในการเมนทอลและเอทานอลสภาพรู้สึก
ที่ยอดเยี่ยมที่พวกเขายังมีประสบการณ์การตอบสนองต่อการจัดเก็บความร้อนที่ยิ่งใหญ่ที่สุด.
สอบสวนเพิ่มเติมเป็นสิ่งจำเป็นในการสำรวจปรากฏเป็นไปได้ที่
ความสัมพันธ์ระหว่างอุณหภูมิของร่างกายและการรับรู้ที่เกิดขึ้นจริงเป็น
ผู้ไกล่เกลี่ยโดยเมนทอล ในกรณีใด ๆ ความรู้สึกเย็นใน M / E
สภาพที่ดูเหมือนจะบรรเทาลงภายใน 30 นาทีประจวบกับ
ในตอนท้ายของการออกกำลังกายและการระเหยของเอทานอล แต่เป็นผล
มันจะไม่ชัดเจนว่าจะสลายตัวในความรู้สึกความร้อนในช่วงเวลา
ดังต่อไปนี้มาจากการทำให้เกิดความเคยชิน (กีลลิส et al., 2015), การดูดซึมของ
เมนทอลในผิวหนังและกวาดล้างเข้าสู่กระแสเลือด (มาร์ติ et al.,
2004) หรือว่าปัจจัยอื่น ๆ ที่มีผลกระทบที่จะเร่ง diminish- ของ
ment เช่นการยกระดับอุณหภูมิของร่างกายด้วยการออกกำลังกายหรือ
การเพิ่มขึ้นตามมาใน RPE.
ความสะดวกสบายในการระบายความร้อนไม่ดีกับความรู้สึกความร้อน ขณะที่
การออกกำลังกายตามผิวเปียกในการศึกษาครั้งนี้ TC อาจจะไม่ได้
ดีขึ้นเป็นผลมาจากการรับรู้ที่เพิ่มขึ้นของความพยายามหรือบางทีอาจจะ
สูงในการออกกำลังกายที่มาพร้อมกับอุณหภูมิของร่างกายลึก มัน
เป็นที่น่าสนใจที่จะทราบว่าการลดลงของเอทานอลสื่อกลางในผิว
อุณหภูมิและการปรับปรุงเมนทอลสื่อกลางใน TS มี
ไม่เพียงพอที่จะแกว่งไปแกว่งมา TC ในทิศทางใดทิศทางหนึ่ง นอกจากนี้ยังเป็นต่าง
ficult เพื่อแยกปัจจัยที่อาจมีอิทธิพลต่อ TC ในการศึกษานี้.
Schlader et al, (2009) เน้นความสำคัญของผิว tem-
perature ในความสะดวกสบายความร้อน แต่ในการศึกษาครั้งนี้ระบายความร้อน
ผิวหนังที่เกิดการเปลี่ยนแปลงใน TC ไม่มี บางทีผิวถูกระบายความร้อนมากเกินไป
ได้อย่างรวดเร็วและเมื่อรวมกับการระบายความร้อนที่เพิ่มการรับรู้
ถึงอิทธิพลของเมนทอลมีส่วนทำให้ allesthesia เชิงลบอีกครั้ง
sponse (Cab

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แนะนำว่าระยะเวลานานเพื่อเพิ่มศักยภาพในการทำความเย็นแบบระเหยของเอทานอลที่ใช้โซลูชั่น แม้ว่าการค้นพบเหล่านี้แนะนำว่าที่เหมาะสมโปรแกรมความถี่ของเอทานอลที่คล้ายกันตามการแก้ปัญหาจะทุก 20 นาที 30 นาที ข้อมูลเหล่านี้ นอกจากนี้ในdicate น้ำซึ่งลดลงเมื่อเทียบกับอัตราการเพิ่มขึ้นในเทรต่อต้านและ M / E , การทำความเย็นแบบระเหยเอทานอลให้เทียบเท่านอกเหนือจาก 30-min. ค้นพบนี้จะตรงกันข้ามกับ Bassett et al . ,( 1987 ) ที่ใช้ 120 นาทีวิ่งบนลู่ในคล้ายเงื่อนไข ( 29 ° C , 66 เปอร์เซ็นต์ ) , และตรวจสอบอีกครั้งทางสรีรวิทยา -sponses เพื่อซ้ำผิวเปียก ( ฉีดน้ำทุก 10 - 50 มิลลิลิตรมิน ) พวกเขาพบว่า แม้ว่าน้ำพ่นลงผิวอุณหภูมิเทียบกับไม่พ่นไม่ influ - เงื่อนไขอุณหภูมิของร่างกายลึกลักสูตร . ตามความเข้มของการออกกำลังกายคือมากขึ้นในการศึกษาโดย Bassett et al . ( 1987 ) ( หมายถึง HR คือ 155เต้น min1) เปรียบเทียบกับการศึกษาปัจจุบัน ( หมายถึง HR คือmin1 95 ครั้ง) น่าจะมีการผลิตเหงื่อ ; ดังนั้นศักยภาพการระเหยของน้ำที่ใช้คือบางทีมากกว่ากว่าในการศึกษาโดย Bassett et al . ( 1987 ) ยวด , น้ำผิวบนลู่วิ่งแล้วเหงื่อออก ( 1 l H1; Bassett et al . , 1987 )อาจจะไม่ได้ผล เพราะน้ำจะหยดออกเพิ่มเติมใด ๆก่อนที่จะเก็บพลังงานพอที่จะระเหย อนึ่งแต่ละเม็ดของหยดน้ำจะดูดซับพลังงานความร้อนเป็นบางวิ่งออกไป ซึ่งอาจอธิบายได้ว่าทำไม Bassett et al . ( 1987 ) ด้านให้อุณหภูมิผิวต่ำ ดูเหมือนว่า ฉีดน้ำได้ที่มีศักยภาพเพื่อเพิ่มประสิทธิภาพการทำความเย็นแบบระเหยเมื่อใช้ผิวผู้เข้าร่วมมีในระดับต่ำปานกันของ Pro - เหงื่อการผลิต หรือลดความเข้มมากกว่าปกติในระหว่างออกกำลังกาย หรือในสภาพแห้ง ร้อน หรือมีลมแรง นี้ไม่ได้ที่จะกล่าวว่าผิวเพิ่มเติมเปียกจะล้มเหลวเพื่อเพิ่มการสูญเสียความร้อนระเหย มันหมายความว่าบางส่วนของน้ำและเหงื่อจะหยดจากร่างกายโดยไม่ระเหย . มันไม่ชัดเจนไม่ว่าจะเป็นเอทานอลจะใช้วิธีปรับปรุงแบบการสูญเสียความร้อนเมื่อใช้หลังจากเข้าร่วมถึงที่ราบสูงในการผลิตเหงื่อที่ผู้เข้าร่วมรู้สึกเย็นใน M / E และ W เทียบกับคอนหลังจากที่ได้แสดงให้เห็นผลกระทบนี้เป็นเอทานอลระเหย attribu -ตารางกับเมนทอล นี้ยืนยันว่าไม่ใช่เรื่องใหม่ ( barwood et al . ,2012 , 2014 , 2015 ; ลิส et al . , 2010 , 2015 ; ลี et al . , 2012 ; วัตสันet al . , 1978 ; สีเขียว , 1992 ; yosipovitch et al . , 1996 ; wasner et al . ,2004 ; สำหรับ et al . , 2005 ; สีเขียวและเชิน , 2007 ) , และโอกาสผลจากการกระตุ้นตัวรับเย็นเมนทอล คนกลางtrpm8 ตั้งอยู่ในขั้วประสาทและประสาท( mckemy et al . , 2002 ; peier et al . , 2002 ) มันเป็นน่าสังเกตว่าแม้ว่าผู้เข้าร่วมในเมนทอลและเอทานอลสภาพรู้สึกเด็ดสุด พวกเขายังมีประสบการณ์ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดที่เก็บความร้อน การตอบสนองต่อไปจะต้องสำรวจมันเป็นไปได้ความสัมพันธ์ระหว่างการรับรู้ และอุณหภูมิของร่างกายที่แท้จริง เช่นการออกแบบโดยเมนทอล ในกรณีใด ๆ ความรู้สึกเย็นใน M / Eภาพที่ปรากฏจะยุบตัวภายใน 30 นาที ประจวบกับจุดสิ้นสุดของการออกกำลังกายและการระเหยของเอทานอล แต่ผลมันยังไม่ชัดเจนว่าการสลายในความร้อนความรู้สึกตลอดเวลาตามมาจากติดเป็นนิสัย ( ลิส et al . , 2015 ) การดูดซึมของเมนทอลในผิวหนังและพิธีการในเลือด ( มาร์ติน et al . ,2004 ) หรือปัจจัยอื่น ๆเพื่อเร่งการลด - โต้ตอบติดขัด เช่น ยกระดับในอุณหภูมิของร่างกายด้วยการออกกำลังกาย หรือเพิ่มขึ้นตามมาใน RPE .ภาวะสบายเชิงความร้อนไม่ได้ปรับปรุงกับความร้อนเพทนา เป็นการออกกำลังกายตามผิวเปียกในการศึกษานี้ TC อาจไม่ได้ปรับปรุงผลของการเพิ่มการรับรู้ของความพยายาม หรือบางทีระดับความสูงอุณหภูมิในร่างกายลึกประกอบกับการออกกำลังกาย มันเป็นที่น่าสนใจที่จะทราบว่าเอทานอลเพื่อลดผิวอุณหภูมิและระดับปรับปรุงใน TS มีเมนทอลไม่เพียงพอที่จะแกว่ง TC ในทิศทางใด นอกจากนี้ DIF -ficult แยกปัจจัยที่อาจมีอิทธิพลต่อ TC ในการศึกษานี้schlader et al . ( 2009 ) เน้นความสำคัญของผิว - เต็มๆperature ในภาวะสบายเชิงความร้อน . แต่ในการศึกษาเย็นผิวหนัง ที่เกิดจากการเปลี่ยนแปลงใน TC บางทีเป็นผิวที่เย็นเกินไปได้อย่างรวดเร็ว และเมื่อรวมกับการระบายความร้อนเพิ่มอิทธิพลของเมนทอลทำให้ allesthesia ลบ - อีกครั้งsponse ( แท็กซี่