AbstractThe continuous dependence o

Abstract
The continuous dependence on electronic equipment at home and in the workplace has given rise to a new environmental challenge: electronic waste. Electronic waste, or e-waste, refers to electronic products that no longer satisfy the needs of the initial purchaser. These can include a wide variety of goods, such as computers, cellular phones, TVs, refrigerators, air conditioners, washing machines, and video cameras. These pieces of equipment contain hazardous materials such as lead, beryllium, mercury, cadmium, and chromium that pose both an occupational and environmental health threat. Although electronic equipment is considered safe during use, the potential for release of the toxic constituents increases during storage or disposal. Because of the growing number of discarded electronic devices resulting from rapid product obsolescence, this type of waste is an emerging concern among developing countries. This study estimates the current and future quantity of e-waste in the Philippines, with a focus on televisions, refrigerators, air conditioners, washing machines, and radios. Data from the National Statistics Office (NSO) serve as the input to a simple end-of-life model for each type of electronic device. Mathematical equations are derived incorporating other factors, such as the number of electronic devices in use, current end-of-life management practices, serviceable years of the product, and disposal behavior of consumers. An accurate estimation of e-waste generation would be useful in policy making as well as in designing an effective management scheme to avoid the potential threats of health impacts or environmental pollution. Preliminary estimates show that at the end of 2005, approximately 2.7 million units became obsolete and about 1.8 million units required landfilling. Over a 10-year period from 1995 to 2005, approximately 25 million units became obsolete. An additional 14 million units are projected to become obsolete in the next 5 years.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บทคัดย่อพึ่งอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์อย่างต่อเนื่องที่บ้าน และ ในสถานทำงานได้ให้เพิ่มขึ้นเรื่องสิ่งแวดล้อมใหม่ท้าทาย: ขยะอิเล็กทรอนิกส์ ขยะอิเล็กทรอนิกส์ หรือ e-เสีย หมายถึงผลิตภัณฑ์อิเล็กทรอนิกส์ที่ไม่ตอบสนองความต้องการของผู้ซื้อเริ่มต้น เหล่านี้สามารถรวมถึงความหลากหลายของสินค้า คอมพิวเตอร์ โทรศัพท์ ทีวี ตู้เย็น เครื่องปรับอากาศ เครื่องซักผ้า และกล้องวิดีโอ อุปกรณ์ชิ้นนี้ประกอบด้วยวัสดุอันตราย เช่นลูกค้าเป้าหมาย เบริลเลียม ปรอท แคดเมียม โครเมียมที่คุกคามสุขภาพอาชีพ และสิ่งแวดล้อมมีทั้งที่ก่อให้เกิด แม้ว่าอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์ถือว่าปลอดภัยในระหว่างการใช้ เป็นรุ่น constituents พิษเพิ่มขึ้นในระหว่างการเก็บหรือทิ้ง เนื่องจากจำนวนที่เพิ่มขึ้นของอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์ที่ถูกละทิ้งเป็นผลมาจากผลิตภัณฑ์อย่างรวดเร็ว obsolescence ขยะชนิดนี้เป็นเรื่องเกิดในหมู่ประเทศกำลังพัฒนา ศึกษาประเมินปริมาณปัจจุบัน และอนาคตของ e-เสียในฟิลิปปินส์ โทรทัศน์ ตู้เย็น เครื่องปรับอากาศ เครื่องซักผ้า และวิทยุความ ข้อมูลจากการชาติสถิติสำนักงาน (NSO) ทำหน้าที่เป็นอินพุทให้กับรุ่นสุดท้ายของชีวิตอย่างสำหรับแต่ละชนิดของอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์ สมการทางคณิตศาสตร์มาอีกทั้งยังมีปัจจัยอื่น ๆ เช่นจำนวนของอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์ที่ใช้ การจัดการสิ้นสุดของชีวิตปัจจุบัน ปฏิบัติ ปีกล้าของผลิตภัณฑ์ และกำจัดพฤติกรรมของผู้บริโภค การประเมินความถูกต้องของรุ่น e-เสียจะเป็นประโยชน์ในนโยบายทำเช่นในการออกแบบโครงร่างการจัดการที่มีประสิทธิภาพเพื่อหลีกเลี่ยงภัยคุกคามสุขภาพผลกระทบของมลพิษสิ่งแวดล้อม ประเมินเบื้องต้นแสดงว่าเมื่อสิ้นสุดปี 2005 หน่วยประมาณ 2.7 ล้านกลายเป็นล้าสมัย และต้องประมาณ 1.8 ล้านหน่วย landfilling ระยะ 10 ปีจาก 1995 ถึงปี 2005 ประมาณ 25 ล้านหน่วยเป็นล้าสมัย หน่วย 14 ล้านเพิ่มเติมคาดว่าจะกลายเป็นล้าสมัยในอีก 5 ปี

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทคัดย่อ
การพึ่งพาอาศัยกันอย่างต่อเนื่องในอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์ที่บ้านและในที่ทำงานได้ก่อให้เกิดความท้าทายด้านสิ่งแวดล้อมใหม่: ขยะอิเล็กทรอนิกส์ ขยะอิเล็กทรอนิกส์หรือ e-เสียหมายถึงผลิตภัณฑ์อิเล็กทรอนิกส์ที่ไม่ตอบสนองความต้องการของผู้ซื้อเริ่มต้น เหล่านี้รวมถึงความหลากหลายของสินค้าเช่นคอมพิวเตอร์, โทรศัพท์มือถือ, ทีวี, ตู้เย็น, เครื่องปรับอากาศ, เครื่องซักผ้าและกล้องวิดีโอ ชิ้นนี้ของอุปกรณ์มีวัสดุที่เป็นอันตรายเช่นตะกั่วเบริลเลียมปรอทแคดเมียมและโครเมียมที่ก่อให้เกิดทั้งภัยคุกคามด้านอาชีวอนามัยและสิ่งแวดล้อม แม้ว่าอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์ถือว่าปลอดภัยในการใช้งานที่มีศักยภาพสำหรับการเปิดตัวขององค์ประกอบที่เป็นพิษเพิ่มขึ้นระหว่างการเก็บรักษาหรือจำหน่าย เพราะตัวเลขการเติบโตของอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์ทิ้งที่เกิดจากการเสื่อมสภาพของผลิตภัณฑ์อย่างรวดเร็วประเภทของเสียนี้เป็นความกังวลที่เกิดขึ้นใหม่ในการพัฒนาประเทศ การศึกษานี้ประมาณการปริมาณปัจจุบันและอนาคตของขยะอิเล็กทรอนิกส์ในฟิลิปปินส์ให้ความสำคัญกับโทรทัศน์, ตู้เย็น, เครื่องปรับอากาศ, เครื่องซักผ้าและวิทยุ ข้อมูลจากสำนักงานสถิติแห่งชาติ (สสช.) ทำหน้าที่เป็น input เพื่อรูปแบบการสิ้นสุดของชีวิตที่เรียบง่ายสำหรับแต่ละประเภทของอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์ สมการทางคณิตศาสตร์ที่ได้รับการผสมผสานปัจจัยอื่น ๆ เช่นจำนวนของอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์ที่ใช้ในปัจจุบันในตอนท้ายของชีวิตการจัดการปีประโยชน์ของผลิตภัณฑ์และพฤติกรรมการกำจัดของผู้บริโภค การประมาณค่าที่ถูกต้องของการสร้างขยะอิเล็กทรอนิกส์จะเป็นประโยชน์ในการกำหนดนโยบายเช่นเดียวกับในการออกแบบรูปแบบการจัดการที่มีประสิทธิภาพเพื่อหลีกเลี่ยงภัยคุกคามที่อาจเกิดขึ้นจากผลกระทบต่อสุขภาพหรือมลภาวะต่อสิ่งแวดล้อม ประมาณการเบื้องต้นแสดงให้เห็นว่าในตอนท้ายของปี 2005 ประมาณ 2,700,000 หน่วยกลายเป็นสิ่งล้าสมัยและประมาณ 1.8 ล้านหน่วยที่ต้องการฝังกลบ เป็นระยะเวลากว่า 10 ปี 1995-2005 ประมาณ 25 ล้านหน่วยกลายเป็นสิ่งล้าสมัย เพิ่มเติม 14 ล้านหน่วยคาดว่าจะกลายเป็นล้าสมัยใน 5 ปีข้างหน้า

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

นามธรรม
การพึ่งพาอาศัยกันอย่างต่อเนื่องบนอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์ ทั้งที่บ้านและที่ทำงานได้ให้สูงขึ้นเพื่อท้าทายสิ่งแวดล้อมใหม่ : ขยะอิเล็กทรอนิกส์ ขยะอิเล็กทรอนิกส์ หรือ ขยะอิเล็กทรอนิกส์ หมายถึง ผลิตภัณฑ์อิเล็กทรอนิกส์ที่ไม่ตอบสนองความต้องการของผู้ซื้อครั้งแรก เหล่านี้อาจรวมถึงความหลากหลายของสินค้า เช่น คอมพิวเตอร์ โทรศัพท์มือถือ โทรทัศน์ , ตู้เย็น , เครื่องปรับอากาศ ,เครื่องซักผ้า , และกล้องวิดีโอ อุปกรณ์ชิ้นส่วนเหล่านี้มีวัสดุอันตราย เช่น ตะกั่ว เบริลเลียม ปรอท แคดเมียม โครเมียม และท่านั้นทั้งอาชีพและคุกคามสุขภาพสิ่งแวดล้อม ถึงแม้ว่าอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์ที่ถือว่าปลอดภัยในการใช้งาน มีศักยภาพในการปล่อยสารพิษ เพิ่มองค์ประกอบในระหว่างการเก็บรักษา หรือการจัดการเนื่องจากตัวเลขการเติบโตของอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์ที่เกิดจากการทิ้งผลิตภัณฑ์ล้าสมัยอย่างรวดเร็ว ขยะประเภทนี้คือ เกิดความกังวลในหมู่ประเทศกำลังพัฒนา การศึกษานี้ประมาณการในปัจจุบันและอนาคต ปริมาณขยะอิเล็กทรอนิกส์ในฟิลิปปินส์ โดยมุ่งเน้น โทรทัศน์ , ตู้เย็น , เครื่องปรับอากาศ , เครื่องซักผ้า , และวิทยุข้อมูลจากสำนักงานสถิติแห่งชาติ ( N ) เป็นผลิตภัณฑ์นำเข้ารูปแบบง่ายๆสำหรับแต่ละชนิดของอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์ สมการทางคณิตศาสตร์จะได้มารวมปัจจัยอื่นๆ เช่น จำนวนของอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์ที่ใช้ในการปฏิบัติการจัดการผลิตภัณฑ์ปัจจุบัน ประโยชน์ปีของผลิตภัณฑ์ และพฤติกรรมการจัดการของผู้บริโภคการประเมินความถูกต้องของการสร้างขยะอิเล็กทรอนิกส์จะเป็นประโยชน์ในการกำหนดนโยบาย รวมทั้งการจัดการที่มีประสิทธิภาพในการออกแบบโครงการเพื่อหลีกเลี่ยงภัยคุกคามที่มีผลกระทบต่อสุขภาพ หรือ มลพิษสิ่งแวดล้อม ประมาณการเบื้องต้นแสดงให้เห็นว่า ในปลายปี 2005 ประมาณ 2.7 ล้านหน่วยกลายเป็นล้าสมัยและประมาณ 1.8 ล้านหน่วยบังคับใช้ landfilling .ในช่วงระยะเวลา 10 ปี จากปี 2548 ประมาณ 25 ล้านหน่วยกลายเป็นล้าสมัย เพิ่มอีก 14 ล้านหน่วย คาดว่าจะกลายเป็นล้าสมัยใน 5 ปีถัดไป