นาบาตะ 七夕(ทับศัพท์)ทานาบาตะนั้นจะตร

นาบาตะ 七夕(ทับศัพท์)

ทานาบาตะนั้นจะตรงกับวันที่ 7 เดือน 7 ของทุกปี
เป็นวันที่เชื่อกันว่าสาวทอผ้าและชายเลี้ยงวัวจะได้พบกันเพียงปีละครั้ง
โดยสาวทอผ้าก็คือดาวเวก้า Vega และชายเลี้ยงวัวก็คือดาว Altair จะได้ข้ามฝั่งแม่น้ำสวรรค์(ทางช้างเผือก)
โคจรมาพบกันได้ปีละครั้งในวันเดิมทุกๆปี โดยมีฝูงนกนางแอ่นดาว deneb เป็นสะพานนั่นเอง
ชาวบ้านจะฉลองงานทานาบาตะด้วยการประดับตกแต่งบ้านเรือนด้วยต้นไผ่
และแขวนคำอธิฐานเอาไว้กับต้นไผ่เหล่านั้น โดยเชื่อว่าคำอธิฐานนั้นจะถูกส่งไปถึงยังดวงดาวบนท้องฟ้า
และเมื่อนั้น ท่านสาวทอผ้าและชายเลี้ยงวัวก็จะบัลดาลคำอธิฐานของเราให้เป็นจริง

ตำนาน
กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว ณ ฝั่งเหนือของแม่น้ำสวรรค์ มีลูกสาวของเจ้าผู้ครองสวรรค์ชื่อโอริฮิเมะ
หรือสาวทอผ้า เธอมีพรสวรรค์ในการทอผ้าได้งดงามหาผู้ใดเทียบไม่ได้ แต่นั่นก็ทำให้เธอต้องมีภาระ
ทอผ้าให้ชาวสวรรค์ทั้งหลาย ไม่มีเวลาได้ไปพบพานและมีความรักกับชายหนุ่มเฉกเช่นหญิงสาวทั่วไป
นั่นทำให้เจ้าผู้ครองสวรรค์กังวลใจนัก
ในที่สุด เจ้าผู้ครองสวรรค์จึงได้อนุญาตให้เธอคบหากับชายเลี้ยงวัวหรือฮิโกโบชิ
ที่ท่านได้เลือกแล้วว่าเหมาะสมกับเธอ เมื่อทั้งสองพบกันก็ได้หลงรักกันในทันที และต่อมาทั้งสองก็แต่งงานกัน
แต่เมื่อโอริฮิเมะได้ใช้ชีวิตคู่ร่วมกับฮิโกโบชิ นั่นกลับทำให้เธอละทิ้งงานทอผ้า ส่วนฮิโกโบชิก็ละทิ้งงาน
เลี้ยงวัวของตนเช่นกัน ทำให้วัวของฮิโกโบชิเดินเพ่นพ่านไปทั่วสวรรค์ ก่อความเดือดร้อนให้เทพบนสวรรค์
เป็นอย่างมาก
นั่นทำให้เจ้าผู้ครองสวรรค์ผิดหวังยิ่งนัก จึงจับทั้งสองให้แยกันอยู่คนละฝั่งของแม่น้ำสวรรค์ ไม่ได้พบกันอีก
เมื่อต้องแยกกับฮิโกโบชิ โอริฮิเมะโศกเศร้าเสียใจยิ่งนัก จนไม่มีกะจิตกะใจจะทอผ้าให้งดงามได้ดังเดิม
แถมยังดูหดหู่จนเจ้าผู้ครองสวรรค์เวทนา ในที่สุดท่านจึงใจอ่อนยอมให้ทั้งสองได้พบกันปีละครั้ง
ในวันที่ 7 เดือน 7 อันเป็นวันทานาบาตะนี่เอง โอริฮิเมะดีใจมาก รีบตั้งหน้าตั้งตาทอผ้าให้เสร็จ เฝ้ารอ
วันที่ตนจะได้พบกับฮิโกโบชิอีกครั้ง
แต่โชคชะตาเล่นตลก เมื่อมาถึงเวลาที่ทั้งสองได้พบกัน กลับมีแม่น้ำสวรรค์ที่กว้างใหญ่มากั้น
ทำให้ทั้งสองไม่อาจพบกันได้ นางได้แต่ร้องให้คร่ำครวญอย่างน่าสงสาร
โชคดีที่มีฝูงนกนางแอ่นบินผ่านมา เมื่อได้ฟังเรื่องราวของทั้งสอง นกนางแอ่นก็สงสารนางอย่างยิ่ง
จึงรับปากจะยอมให้ใช้ปีกของตนเป็นสะพานให้ทั้งสองได้พบกัน ทำให้นางได้สมหวังสักที
แต่หากว่าปีใดมีฝนตก ฝูงนางแอ่นฝูงนี้ก็จะไม่มา ทำให้ทั้งสองไม่สามารข้ามแม่น้ำไปพบกันได้อย่างน่าสงสาร

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

นาบาตะ七夕 (ทับศัพท์)

ทานาบาตะนั้นจะตรงกับวันที่ 7 เดือน 7 ของทุกปี
เป็นวันที่เชื่อกันว่าสาวทอผ้าและชายเลี้ยงวัวจะได้พบกันเพียงปีละครั้ง
โดยสาวทอผ้าก็คือดาวเวก้าเวก้าและชายเลี้ยงวัวก็คือดาว Altair จะได้ข้ามฝั่งแม่น้ำสวรรค์ (ทางช้างเผือก)
โคจรมาพบกันได้ปีละครั้งในวันเดิมทุกๆปีโดยมีฝูงนกนางแอ่นดาว deneb เป็นสะพานนั่นเอง
ชาวบ้านจะฉลองงานทานาบาตะด้วยการประดับตกแต่งบ้านเรือนด้วยต้นไผ่
และแขวนคำอธิฐานเอาไว้กับต้นไผ่เหล่านั้นโดยเชื่อว่าคำอธิฐานนั้นจะถูกส่งไปถึงยังดวงดาวบนท้องฟ้า
และเมื่อนั้นท่านสาวทอผ้าและชายเลี้ยงวัวก็จะบัลดาลคำอธิฐานของเราให้เป็นจริง

ตำนาน
กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้วณฝั่งเหนือของแม่น้ำสวรรค์มีลูกสาวของเจ้าผู้ครองสวรรค์ชื่อโอริฮิเมะ
หรือสาวทอผ้าเธอมีพรสวรรค์ในการทอผ้าได้งดงามหาผู้ใดเทียบไม่ได้แต่นั่นก็ทำให้เธอต้องมีภาระ
ทอผ้าให้ชาวสวรรค์ทั้งหลายไม่มีเวลาได้ไปพบพานและมีความรักกับชายหนุ่มเฉกเช่นหญิงสาวทั่วไป
นั่นทำให้เจ้าผู้ครองสวรรค์กังวลใจนัก
ในที่สุดเจ้าผู้ครองสวรรค์จึงได้อนุญาตให้เธอคบหากับชายเลี้ยงวัวหรือฮิโกโบชิ
ที่ท่านได้เลือกแล้วว่าเหมาะสมกับเธอเมื่อทั้งสองพบกันก็ได้หลงรักกันในทันทีและต่อมาทั้งสองก็แต่งงานกัน
แต่เมื่อโอริฮิเมะได้ใช้ชีวิตคู่ร่วมกับฮิโกโบชินั่นกลับทำให้เธอละทิ้งงานทอผ้าส่วนฮิโกโบชิก็ละทิ้งงาน
เลี้ยงวัวของตนเช่นกันทำให้วัวของฮิโกโบชิเดินเพ่นพ่านไปทั่วสวรรค์ก่อความเดือดร้อนให้เทพบนสวรรค์
เป็นอย่างมาก
นั่นทำให้เจ้าผู้ครองสวรรค์ผิดหวังยิ่งนักจึงจับทั้งสองให้แยกันอยู่คนละฝั่งของแม่น้ำสวรรค์ไม่ได้พบกันอีก
เมื่อต้องแยกกับฮิโกโบชิโอริฮิเมะโศกเศร้าเสียใจยิ่งนักจนไม่มีกะจิตกะใจจะทอผ้าให้งดงามได้ดังเดิม
แถมยังดูหดหู่จนเจ้าผู้ครองสวรรค์เวทนาในที่สุดท่านจึงใจอ่อนยอมให้ทั้งสองได้พบกันปีละครั้ง
ในวันที่ 7 เดือน 7 อันเป็นวันทานาบาตะนี่เองโอริฮิเมะดีใจมากรีบตั้งหน้าตั้งตาทอผ้าให้เสร็จเฝ้ารอ
วันที่ตนจะได้พบกับฮิโกโบชิอีกครั้ง
แต่โชคชะตาเล่นตลกเมื่อมาถึงเวลาที่ทั้งสองได้พบกันกลับมีแม่น้ำสวรรค์ที่กว้างใหญ่มากั้น
ทำให้ทั้งสองไม่อาจพบกันได้นางได้แต่ร้องให้คร่ำครวญอย่างน่าสงสาร
โชคดีที่มีฝูงนกนางแอ่นบินผ่านมาเมื่อได้ฟังเรื่องราวของทั้งสองนกนางแอ่นก็สงสารนางอย่างยิ่ง
จึงรับปากจะยอมให้ใช้ปีกของตนเป็นสะพานให้ทั้งสองได้พบกันทำให้นางได้สมหวังสักที
แต่หากว่าปีใดมีฝนตกฝูงนางแอ่นฝูงนี้ก็จะไม่มาทำให้ทั้งสองไม่สามารข้ามแม่น้ำไปพบกันได้อย่างน่าสงสาร

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

นาบาตะ七夕 ( ทับศัพท์ )

ทานาบาตะนั้นจะตรงกับวันที่ 7 เดือน 7 ของทุกปี

เป็นวันที่เชื่อกันว่าสาวทอผ้าและชายเลี้ยงวัวจะได้พบกันเพียงปีละครั้งโดยสาวทอผ้าก็คือดาวเวก้า เวก้า และชายเลี้ยงวัวก็คือดาว  Altair  จะได้ข้ามฝั่งแม่น้ำสวรรค์ ( ทางช้างเผือก )

เป็นสะพานนั่นเองโคจรมาพบกันได้ปีละครั้งในวันเดิมทุกๆปีโดยมีฝูงนกนางแอ่นดาวเดเนปชาวบ้านจะฉลองงานทานาบาตะด้วยการประดับตกแต่งบ้านเรือนด้วยต้นไผ่โดยเชื่อว่าคำอธิฐานนั้นจะถูกส่งไปถึงยังดวงดาวบนท้องฟ้า

และแขวนคำอธิฐานเอาไว้กับต้นไผ่เหล่านั้นและเมื่อนั้นท่านสาวทอผ้าและชายเลี้ยงวัวก็จะบัลดาลคำอธิฐานของเราให้เป็นจริง

ตำนานกาลครั้งหนึ่งนานมาแล้วณฝั่งเหนือของแม่น้ำสวรรค์มีลูกสาวของเจ้าผู้ครองสวรรค์ชื่อโอริฮิเมะ

หรือสาวทอผ้าเธอมีพรสวรรค์ในการทอผ้าได้งดงามหาผู้ใดเทียบไม่ได้แต่นั่นก็ทำให้เธอต้องมีภาระไม่มีเวลาได้ไปพบพานและมีความรักกับชายหนุ่มเฉกเช่นหญิงสาวทั่วไป

ทอผ้าให้ชาวสวรรค์ทั้งหลายนั่นทำให้เจ้าผู้ครองสวรรค์กังวลใจนักเจ้าผู้ครองสวรรค์จึงได้อนุญาตให้เธอคบหากับชายเลี้ยงวัวหรือฮิโกโบชิ

ในที่สุดที่ท่านได้เลือกแล้วว่าเหมาะสมกับเธอเมื่อทั้งสองพบกันก็ได้หลงรักกันในทันทีและต่อมาทั้งสองก็แต่งงานกัน
แต่เมื่อโอริฮิเมะได้ใช้ชีวิตคู่ร่วมกับฮิโกโบชินั่นกลับทำให้เธอละทิ้งงานทอผ้าส่วนฮิโกโบชิก็ละทิ้งงานทำให้วัวของฮิโกโบชิเดินเพ่นพ่านไปทั่วสวรรค์ก่อความเดือดร้อนให้เทพบนสวรรค์

เลี้ยงวัวของตนเช่นกันเป็นอย่างมากจึงจับทั้งสองให้แยกันอยู่คนละฝั่งของแม่น้ำสวรรค์ไม่ได้พบกันอีก

นั่นทำให้เจ้าผู้ครองสวรรค์ผิดหวังยิ่งนักเมื่อต้องแยกกับฮิโกโบชิโอริฮิเมะโศกเศร้าเสียใจยิ่งนักจนไม่มีกะจิตกะใจจะทอผ้าให้งดงามได้ดังเดิมในที่สุดท่านจึงใจอ่อนยอมให้ทั้งสองได้พบกันปีละครั้ง

แถมยังดูหดหู่จนเจ้าผู้ครองสวรรค์เวทนาในวันที่ 7 เดือน 7 อันเป็นวันทานาบาตะนี่เองโอริฮิเมะดีใจมากรีบตั้งหน้าตั้งตาทอผ้าให้เสร็จเฝ้ารอ

วันที่ตนจะได้พบกับฮิโกโบชิอีกครั้งแต่โชคชะตาเล่นตลกเมื่อมาถึงเวลาที่ทั้งสองได้พบกันกลับมีแม่น้ำสวรรค์ที่กว้างใหญ่มากั้นนางได้แต่ร้องให้คร่ำครวญอย่างน่าสงสาร

ทำให้ทั้งสองไม่อาจพบกันได้โชคดีที่มีฝูงนกนางแอ่นบินผ่านมาเมื่อได้ฟังเรื่องราวของทั้งสองนกนางแอ่นก็สงสารนางอย่างยิ่งทำให้นางได้สมหวังสักที

จึงรับปากจะยอมให้ใช้ปีกของตนเป็นสะพานให้ทั้งสองได้พบกันแต่หากว่าปีใดมีฝนตกฝูงนางแอ่นฝูงนี้ก็จะไม่มาทำให้ทั้งสองไม่สามารข้ามแม่น้ำไปพบกันได้อย่างน่าสงสาร