Abatement strategies may only be ac

Abatement strategies may only be accepted if the
methane source strength of rice fields is reliably identified
and discriminated according to the various rice
ecologies and production systems and if mitigation
technologies become available that are in accordance
with increased rice production and productivity at least
at the farm level. Promising mitigation candidates are
water management, organic amendments, fertilization,
cultural practices and rice cultivars. Present knowledge
of processes controlling methane fluxes provides
a promising foundation to develop mitigation technologies
that are in accord with sustainable and increasing
rice production and productivity. Information is still
lacking on extrapolation domains and socioeconomic
feasibilities of the various mitigation opportunities
to reliably predict mitigation potentials and minimize
possible trade off.
Just to meet the projected demand for rice in the
21st century, the world’s rough rice production must
increase from 520 million tons today to at least 880
million tons by 2025, an increase of almost 70%. That
requirement may rise to one billion tons by the year
2050. This will require coordinated national and international
scientific efforts, and above all, strong political
will, determined governments and major investments
in food research in countries where rice is a
major component of staple food. Methane emission
from rice fields and mitigation options can only be
assessed within the overall context of rice cultivation.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

กลยุทธ์ลดหย่อนอาจเพียงยอมรับถ้าการได้มีระบุความแรงของแหล่งมีเทนของข้าวและ discriminated ตามข้าวต่าง ๆecologies และระบบการผลิตและบรรเทาสาธารณภัยเทคโนโลยีที่พร้อมใช้งานที่อยู่ในพร้อมเพิ่มผลิตข้าวและผลผลิตน้อยในระดับฟาร์ม มีผู้สมัครลดสัญญาการจัดการน้ำ แก้ไขอินทรีย์ การ ปฏิสนธิปฏิบัติวัฒนธรรมและพันธุ์ข้าว ความรู้ปัจจุบันกระบวน การควบคุม fluxes มีเทนให้มูลนิธิสัญญาพัฒนาเทคโนโลยีบรรเทาสาธารณภัยที่อยู่ในสอดคล้องกับการเพิ่มขึ้น และยั่งยืนผลิตข้าวและผลผลิต ข้อมูลจะยังคงขาด บนโดเมน extrapolation และประชากรfeasibilities โอกาสบรรเทาสาธารณภัยต่าง ๆการทำนายศักยภาพบรรเทาสาธารณภัย และลดได้ค้าได้ปิดเพียงเพื่อตอบสนองความต้องการคาดการณ์สำหรับข้าวต้องผลิตข้าวหยาบของโลกศตวรรษที่ 21เพิ่มจาก 520 ล้านตันวันนี้ไปที่ 880ตันล้าน 2025 เพิ่มเกือบ 70% ว่าความต้องอาจเพิ่มขึ้นเป็น 1 ล้านตันภายในปี2050. นี้จะต้องประสานงานแห่งชาติและนานาชาติความพยายามทางวิทยาศาสตร์ และเหนือสิ่งอื่นใด แข็งแกร่งทางการเมืองจะ รัฐบาลกำหนด และเงินลงทุนหลักงานวิจัยอาหารในประเทศที่มีข้าวเป็นองค์ประกอบที่สำคัญของอาหารหลัก มีเทนจากข้าว ฟิลด์และตัวเลือกในการบรรเทาสาธารณภัยสามารถassessed within the overall context of rice cultivation.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

กลยุทธ์การลดจะสามารถยอมรับได้หาก
ความแรงของแหล่งที่มาของก๊าซมีเทนจากนาข้าวจะถูกระบุอย่างน่าเชื่อถือ
และการเลือกปฏิบัติตามข้าวต่างๆ
ระบบนิเวศน์และระบบการผลิตและถ้าบรรเทา
เทคโนโลยีกลายเป็นพร้อมใช้งานที่เป็นไปตาม
ที่มีการผลิตข้าวที่เพิ่มขึ้นและการผลิตอย่างน้อย
ในระดับฟาร์ม . ผู้สมัครที่มีแนวโน้มลดผลกระทบที่มี
การบริหารจัดการน้ำ, การแก้ไขอินทรีย์ปฏิสนธิ
ปฏิบัติทางวัฒนธรรมและสายพันธุ์ข้าว ความรู้ปัจจุบัน
ของกระบวนการควบคุมฟลักซ์มีเทนมี
​​รากฐานที่มีแนวโน้มที่จะพัฒนาเทคโนโลยีการลด
ที่มีความสอดคล้องกับการพัฒนาอย่างยั่งยืนและการเพิ่ม
การผลิตและผลผลิตของข้าว ข้อมูลจะยัง
ขาดในโดเมนการคาดการณ์เศรษฐกิจและสังคม
ความเป็นไปได้ของโอกาสในการบรรเทาผลกระทบที่แตกต่างกัน
ได้อย่างน่าเชื่อถือทำนายศักยภาพการบรรเทาและลด
การค้าที่เป็นไปได้ออก.
เพียงเพื่อตอบสนองความต้องการที่คาดการณ์ไว้สำหรับข้าวใน
ศตวรรษที่ 21 การผลิตข้าวหยาบของโลกที่จะต้อง
เพิ่มขึ้นจาก 520,000,000 ตัน วันนี้ไปอย่างน้อย 880
ล้านตันในปี 2025 เพิ่มขึ้นเกือบ 70% ที่
ต้องการอาจเพิ่มขึ้นถึงหนึ่งพันล้านตันภายในปี
2050 นี้จะต้องมีการประสานงานระดับชาติและนานาชาติ
ความพยายามทางวิทยาศาสตร์และเหนือสิ่งอื่นใดทางการเมืองที่แข็งแกร่ง
จะรัฐบาลกำหนดและการลงทุนที่สำคัญ
ในการวิจัยอาหารในประเทศที่มีข้าวเป็น
ส่วนประกอบที่สำคัญของอาหารหลัก การปลดปล่อยก๊าซมีเทน
จากนาข้าวและตัวเลือกการบรรเทาผลกระทบสามารถ
ประเมินในบริบทโดยรวมของการปลูกข้าว

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

กลยุทธ์การลดอาจจะได้รับการยอมรับหาก
ก๊าซมีเทนแหล่งความแข็งแรงของนาข้าวที่ระบุได้ และจำแนกตามการ ecologies

ข้าวต่างๆ และผลิตระบบและถ้าเทคโนโลยีบรรเทา
กลายเป็นใช้ได้ที่สอดคล้องกับการผลิตข้าวและผลผลิตเพิ่มขึ้น

อย่างน้อยในระดับฟาร์ม ผู้สมัครที่มีแนวโน้มจะลดการจัดการน้ำอินทรีย์แก้ไข , การผสมพันธุ์ ,
การปฏิบัติทางวัฒนธรรมและพันธุ์ข้าว
ความรู้ปัจจุบันของกระบวนการการควบคุมก๊าซมีเทนต่อให้
เป็นพื้นฐานเพื่อพัฒนาเทคโนโลยีที่สอดคล้องกับการ

อย่างยั่งยืน และเพิ่มการผลิตข้าว และผลผลิต ข้อมูลยังขาดโดเมนและสังคม

ทำไมfeasibilities ในโอกาสต่าง ๆเพื่อทำนายศักยภาพการบรรเทา
ได้บรรเทาและลด

เป็นไปได้การค้าปิด แค่เจอคาดการณ์ความต้องการข้าวใน
ศตวรรษที่ 21 การผลิตข้าวที่ขรุขระของโลกต้อง
เพิ่มจาก 520 ล้านตันในวันนี้ อย่างน้อย 880
ล้านตันภายในปี เพิ่มขึ้นเกือบ 70 เปอร์เซ็นต์ . ที่
ความต้องการอาจเพิ่มขึ้นหนึ่งพันล้านตันภายในปี
2050 .นี้จะต้องมีการประสานงานระดับชาติ
ความพยายามทางวิทยาศาสตร์ และนานาชาติ และเหนือสิ่งอื่นใด
ทางการเมืองที่แข็งแกร่งจะถูกรัฐบาลและสาขาการลงทุน
ในการวิจัยอาหารในประเทศที่มีข้าวเป็น
ส่วนประกอบหลักของอาหารหลัก
การปล่อยก๊าซมีเทนจากนาข้าว และการบรรเทาผลกระทบสามารถ
ประเมินภายในบริบทโดยรวมของการปลูกข้าว