“Becoming the Emperor, this is what

“Becoming the Emperor, this is what it’s like, but you cannot even say it hurts, you still want to be it?” Switching to a method that he will understand, Gui Wan tirelessly, earnestly, teaches him. How much she hopes to erase the deep imprint the Empress has carved into his little heart.

Unable to refrain from whimpering out loud, the Prince became like a rattle drum, “Wu-……I don’t want to anymore……” Shaking his head side to side, with every drawing in of a breath, every weep, looking absolutely pitiful, suddenly seeing something, his mouth opens wide, the sound of his cries swallowed back into his stomach, simmering there as he dares not to move, seeming just like he has seen something terrifying.

Gui Wan immediately turns her head back, Zheng Liu is standing by the doors, a face of thoughtfulness as he stares at her and the prince, those orbs appears deep and still, a bottomless pit. Gui Wan’s heart crazily beats, soundlessly showing up like that, who knows how long he was stood there, how much he has heard?

The silent atmosphere continued on for a while, right at the moment Gui Wan hurriedly recovers her composure, when bowing in greeting, she glances at Zheng Liu, his face carries a slightly smile, filled with an air of Confucianism, the still and deep look in his orbs from just now disappears without a trace. Leisurely approaching them, brushing past Gui Wan’s body, his eyes set straight ahead, walking directly in front of the little prince, his big hand gently stroking the prince’s little head, tenderly saying: “What’s wrong, do you not recognise Father Emperor now?”

Because of sensing pain just now, the half hanging tears on his cheek trembles in movement, and his lips presses together, the little prince quietly says: “Father Emperor……” Within his baby-like voice and baby-like speech, there carries a seemingly aggrieved ambiguity.

“Such an intelligent child.” Zheng Liu raises his brows as he praises, retrieving his hand, his eyes sweeps around the room, finally settling on Gui Wan, “Madam Lou, long time no see.”

Every time she hears this type of speaking tone of his that sits in between being playful and being serious, Gui Wan feels a slight sense of conflict within her heart, containing a smile as she says: “Troubled your majesty with such lingering thoughts.”

“Are you still this calm till this day? Looks like Madam is also a heartless person.” Zheng Liu lowly laughs, the little prince is evidently shrinking back, yet he does not think of him as disobedient, “Prime Minister Lou’s whereabouts are unknown, Madam is taking it easy, exactly is it the heart that holds no longing, or is it being wise to protect yourself from troubles?

“Your majesty is speaking too heavily, did Husband not return to his hometown? Where has the words ‘whereabouts unknown’ come from?” Taking out the smokescreen that he had released to counter-block his questions.

Zheng Liu deep orbs stares into Gui Wan for a while, before heartily laughing out loud, “What a great mouth of eloquence……” Just when such words were being spoken, the palace maids and eunuchs outside the doors returns to the room upon hearing the sound of speaking, seeing the Emperor they were all rendered shock, kneeling down on the ground in a uniformed manner.

Gui Wan secretly sighs in relief, watching as the palace maids hurries to take care of the Prince, taking the opportunity in wanting to withdraw out of the hall, she was just about to bow in signal of her leave, when Zheng Liu suddenly speaks up: “Madam Lou, it is rare of you to have a short stay within the palace, I am missing the friendship shared between monarch and subject with Prime Minister Lou, why not allow me to provide great hospitality for Madam this once?”

“Your majesty is of a supremely honourable position, how could I trouble your majesty?” This demonic Emperor of deeply unfathomable thoughts, joy and anger indistinguishable, who knows what exactly he is plotting.

“Is Madam rejecting my good intentions?” Slowly taking a step out, Zheng Liu raises his voice, seeming to be rather displeased.

From her peripheral vision, Gui Wan notices that the few palace maids within the room have already turned their heads over, strangely looking over at her, knowing deep inside that if she continues to reject him it will attract criticisms, she braces herself, with the posture of a weak and fragile willow, she replies, “Gui Wan dares not, thanking your majesty’s magnificent grace.”

Expecting her to answer like such all along, Zheng Liu does not even turn his head back as he leaves the palace halls. Gui Wan takes a few steps forwards, from her ears she hears the little prince gently calling out Aunt Wan, carrying an apologetic look she glances back at him, hundreds of different feelings mixing together within her heart, in the end she turns her head, following Zheng Liu’s figure in leaving.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

"กลายเป็นจักรพรรดินี้เป็นสิ่งที่มันต้องการ แต่คุณไม่สามารถแม้แต่จะบอกว่ามันเจ็บคุณยังคงต้องการที่จะเป็นได้หรือไม่" การเปลี่ยนมาใช้วิธีการที่เขาจะเข้าใจที่กุย Wan อย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อยอย่างจริงจังสอนเขา เท่าไหร่เธอหวังที่จะลบประทับลึกคุณหญิงมีการแกะสลักเข้าไปในหัวใจเล็ก ๆ ของเขา. ไม่สามารถที่จะละเว้นจากครางหงิง ๆ ออกมาดัง ๆ เจ้าชายกลายเป็นเหมือนกลองสั่น "Wu- ...... ฉันไม่ต้องการอีกต่อไป ...... " เขย่า ด้านหัวของเขาไปอีกด้านหนึ่งกับทุกการวาดภาพในลมหายใจทุกร้องไห้มองที่น่าสงสารอย่างแน่นอนสิ่งที่จู่ ๆ ก็เห็นปากของเขาเปิดกว้างเสียงร้องของเขากลืนกินกลับเข้าไปในท้องของเขาเดือดปุดมีในขณะที่เขาไม่กล้าที่จะย้าย เห็นเช่นเดียวกับที่เขาได้เห็นบางสิ่งบางอย่างที่น่ากลัว. กุย Wan ทันทีหันหัวของเธอกลับเจิ้งเหอหลิวยืนอยู่ที่ประตูหน้าของความคิดในขณะที่เขาจ้องมองมาที่เธอและเจ้าชายลูกกลมเหล่านั้นปรากฏลึกและยังคงเป็นหลุมลึก หัวใจ Gui วานบ้าบอเต้นเงียบกริบแสดงขึ้นเช่นนั้นใครจะรู้ว่านานแค่ไหนที่เขากำลังยืนอยู่ที่นั่นเท่าไหร่ที่เขาได้เคยได้ยินหรือบรรยากาศเงียบอย่างต่อเนื่องในขณะที่ที่เหมาะสมในขณะที่กุย Wan รีบกู้ความสงบของเธอเมื่อโค้งใน อวยพรเธอสายตาที่เจิ้งเหอหลิวใบหน้าของเขาดำเนินการยิ้มเล็กน้อยเต็มไปด้วยอากาศของขงจื้อที่ยังคงรูปลักษณ์และลึกลงไปในลูกกลมของเขาจากเพียงแค่ตอนนี้หายไปอย่างไร้ร่องรอย สบายใกล้พวกเขาแปรงที่ผ่านมาร่างกาย Gui วานตาของเขาตั้งตรงไปข้างหน้าเดินตรงด้านหน้าของเจ้าชายน้อย, มือใหญ่ของเขาเบา ๆ ลูบหัวเล็ก ๆ น้อย ๆ ของเจ้าชาย, ละม่อมกล่าวว่า "มีอะไรผิดปกติที่คุณทำไม่รู้จักพระบิดาของจักรพรรดิตอนนี้หรือไม่ " เพราะการตรวจจับความเจ็บปวดเพียงแค่ตอนนี้น้ำตาครึ่งแขวนอยู่บนแก้มของเขาสั่นสะเทือนในการเคลื่อนไหวและริมฝีปากของเขากดกันอย่างเงียบ ๆ เจ้าชายน้อยกล่าวว่า" พระบิดาของจักรพรรดิ ...... "ภายในเสียงและทารกเหมือนคำพูดของทารกเหมือนของเขามี ดำเนินการคลุมเครือโศกเศร้าดูเหมือน. "ดังกล่าวเป็นลูกคนฉลาด." เจิ้งเหอหลิวยกคิ้วของเขาในขณะที่เขาสรรเสริญเรียกมือของเขาดวงตาของเขากวาดไปรอบ ๆ ห้องสุดท้ายจ่ายในกุยวาน "มาดามลูเวลานานไม่เห็น." ทุกคน เวลาที่เธอได้ยินประเภทของเสียงพูดของเขาที่ตั้งอยู่ในระหว่างการเป็นขี้เล่นและเป็นที่ร้ายแรงนี้กุย Wan รู้สึกความรู้สึกเล็กน้อยของความขัดแย้งภายในหัวใจของเธอมีรอยยิ้มขณะที่เธอกล่าวว่า ". มีปัญหาพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวของคุณมีความคิดที่เอ้อระเหยดังกล่าว" " คุณยังคงความสงบนี้จนถึงวันนี้หรือไม่? ดูเหมือนว่าท่านผู้หญิงยังเป็นคนใจร้าย. "เจิ้งเหอหลิวหัวเราะต่ำต้อยเจ้าชายน้อยจะเห็นได้ชัดว่าการหดตัวกลับ แต่เขาก็ยังไม่ได้คิดว่าเขาเป็นไม่เชื่อฟัง" เบาะแสนายกรัฐมนตรีลูเป็นที่รู้จักมาดามคือการให้ง่ายว่ามันเป็น หัวใจที่ถือไม่มีความปรารถนาหรือมันเป็นฉลาดที่จะป้องกันตัวเองจากปัญหา? "พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวของคุณจะพูดมากเกินไปไม่สามีไม่กลับไปที่บ้านเกิดของเขา? ที่มี 'เบาะแสที่ไม่รู้จัก' คำมาจากไหน? "การออก Smokescreen ว่าเขาได้รับการปล่อยตัวไปที่เคาน์เตอร์บล็อกคำถามของเขา. เจิ้งเหอหลิวลูกกลมลึกจ้องเข้าไปในกุยวานในขณะที่ก่อนอย่างเต็มที่หัวเราะออกมาดัง ๆ ว่า" อะไรปากที่ดี ของคารมคมคาย ...... "เพียงเมื่อคำพูดดังกล่าวถูกพูดที่แม่บ้านวังและขันทีนอกผลตอบแทนที่ประตูห้องเมื่อได้ยินเสียงพูดเห็นจักรพรรดิพวกเขาถูกช็อตการแสดงผลทั้งหมดคุกเข่าลงบนพื้นดินในลักษณะเครื่องแบบ . กุย Wan แอบถอนหายใจด้วยความโล่งอกที่ดูเป็นพระราชวังสาวรีบที่จะดูแลเจ้าชายสละโอกาสในความต้องการที่จะถอนตัวออกจากห้องโถงเธอเป็นเพียงเกี่ยวกับการคำนับในสัญญาณของการลาเธอเมื่อเจิ้งเหอหลิวจู่ ๆ ก็พูด ขึ้น: "มาดามลูมันเป็นเรื่องยากของคุณที่จะมีการเข้าพักระยะสั้นภายในพระราชวังฉันหายไปมิตรภาพร่วมกันระหว่างพระมหากษัตริย์และเรื่องกับนายกรัฐมนตรีลูทำไมไม่ให้ฉันไปให้การต้อนรับที่ดีสำหรับท่านผู้หญิงครั้งนี้?" " พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวของคุณเป็นของตำแหน่งที่มีเกียรติยิ่งนักว่าฉันจะปัญหาในพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวของคุณหรือไม่ "นี่ปีศาจจักรพรรดิของความคิดกินลึกลึก, ความสุขและความโกรธแยกไม่ออกใครจะรู้ว่าสิ่งที่เขาเป็นพล็อต. " คือท่านผู้หญิงปฏิเสธความตั้งใจที่ดีของฉัน "ช้าการ ก้าวออกจากเจิ้งเหอหลิวยกเสียงของเขาดูเหมือนจะค่อนข้างไม่พอใจ. จากวิสัยทัศน์ต่อพ่วงของเธอกุย Wan สังเกตเห็นว่าแม่บ้านพระราชวังกี่ภายในห้องได้เปิดแล้วหัวของพวกเขามากกว่าแปลกมองไปที่เธอรู้ว่าลึก ๆ ข้างในว่าถ้าเธอ ยังคงปฏิเสธเขาว่ามันจะดึงดูดการวิพากษ์วิจารณ์เธอวงเล็บตัวเองกับท่าทางของวิลโลว์ที่อ่อนแอและเปราะบางที่เธอตอบ "กุย Wan ไม่กล้าขอบคุณพระคุณอันงดงามของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวของคุณ." คาดหวังว่าเธอจะตอบเหมือนดังกล่าวทั้งหมดพร้อมเจิ้งเหอหลิว ไม่แม้แต่จะหันหัวของเขากลับมาในขณะที่เขาออกจากห้องโถงพระราชวัง กุย Wan ใช้เวลาไม่กี่ขั้นตอนการส่งต่อจากหูของเธอเธอได้ยินเสียงเจ้าชายน้อยเบา ๆ โทรออกป้าวรรณถือดูขอโทษเธอสายตากลับมาที่เขาหลายร้อยของความรู้สึกที่แตกต่างกันผสมกันอยู่ในหัวใจของเธอในที่สุดเธอหันหัวของเธอ รูปต่อไปนี้เจิ้งเหอหลิวในการออก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

" เป็นพระราชา นี่ก็ชอบ แต่คุณไม่สามารถพูดว่ามันเจ็บ คุณก็ยังต้องการมัน " เปลี่ยนวิธีที่เขาจะเข้าใจ , GUI วานอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย จงตั้งใจสอนเขา เท่าไหร่ที่เธอหวังที่จะลบรอยลึกจักรพรรดินีได้แกะสลักเข้าไปในหัวใจของเขาไม่สามารถที่จะละเว้นจากการสะอื้นออกมา เจ้าชายกลายเป็นเสียงรัวกลอง " อู๋ - . . . . . . . ฉันไม่ต้องการอีกต่อไปแล้ว . . . . . . . " สั่นข้างหัวข้าง กับทุกในการวาดของลมหายใจ ทุกครั้งที่ร้องไห้ ดูอย่างน่าสงสาร ก็เห็นบางอย่าง ปากของเขาเปิดกว้าง เสียงร้องของเขา กลืนกลับเข้าไปในท้องของเขา เคี่ยวนั้นในขณะที่เขากล้าที่จะไม่ย้าย เห็นเหมือนที่เขาเห็นบางอย่างที่น่ากลัวGUI วานทันทีพยักหน้ากลับ เจิ้งหลิวมายืนอยู่ที่ประตู ใบหน้าของความเกรงใจเขาจ้องไปที่เธอและเจ้าชายเทวทูตเหล่านั้นปรากฏลึกและยังเป็นหลุมลึก เป็น GUI วานหัวใจรัวเต้นอยู่เงียบ ๆโผล่มาแบบนี้ ใครจะรู้ว่าเขายืนอยู่เท่าไหร่ที่เขาได้ยินบรรยากาศเงียบอย่างต่อเนื่องอยู่พักหนึ่งตอนนั้นกุยวานรีบกู้ความสงบของเธอ เมื่อก้มหัวทักทาย เธอมองเจิงหลิว ใบหน้าของเขามีรอยยิ้มเล็กน้อย ที่เต็มไปด้วยกลิ่นอายของลัทธิขงจื๊อ ยังคงลึกและดูใน orbs ของเขาเมื่อครู่นี้หายไปอย่างไร้ร่องรอย สบายใกล้พวกเขาแปรง อดีตของ GUI วานร่างกาย ดวงตาของเขาตรงไปข้างหน้า เดินตรงด้านหน้าขององค์ชายน้อย มือใหญ่ของเขาค่อยๆลูบหัวเล็ก ๆน้อย ๆของเจ้าชายอย่างอ่อนโยนว่า " เกิดอะไรขึ้น คุณไม่รับรู้จักรพรรดิพ่อตอนนี้ "เพราะรู้สึกเจ็บแค่ตอนนี้ครึ่งห้อยน้ำตาบนแก้มและริมฝีปากของเขาสั่น ในการเคลื่อนที่ กดพร้อมกัน เจ้าชายตัวน้อยอย่างเงียบๆกล่าวว่า : " จักรพรรดิพ่อ . . . . . . . " ภายในของเขาที่รักชอบเสียงและทารก เช่น การพูด มันดูเหมือนเป็นทุกข์มีความกำกวมความฉลาดเด็ก " เจิ้งหลิวยกคิ้วของเขาที่เขาสรรเสริญ การเรียก มือของเขา สายตากวาดไปรอบๆห้อง สุดท้ายการจ่ายเงินใน GUI วาน " มาดามลู ไม่เจอกันนานเลยนะ "ทุกครั้งที่เธอได้ยินเสียงของเขาที่พูดอยู่ระหว่างความขี้เล่น และจริงจัง ชนิดนี้ , GUI วานรู้สึกความรู้สึกเล็กน้อยของความขัดแย้งภายในหัวใจเธอที่มีรอยยิ้มเมื่อเธอกล่าวว่า : " มีปัญหากับความคิดที่เอ้อระเหยของฝ่าบาท "" คุณยังคงสงบ จนถึงวันนี้ ดูเหมือนท่านยังเป็นคนไร้หัวใจ " เจิ้งหลิวต้อยหัวเราะ เจ้าชายน้อยเป็นเด่นชัดกลับหดตัว แต่เขาไม่ได้คิดว่าเขาเป็นดื้อแพ่ง " นายกรัฐมนตรีลูไม่รู้ว่าไปอยู่ที่ไหนแล้ว ท่านจะถ่ายง่าย แน่นอนมันคือ หัวใจ ที่ จะไม่มีกิเลส หรือเป็นปัญญา ปกป้องตัวเองจากปัญหา" ฝ่าบาทพูดอย่างหนักเหมือนกัน สามีไม่ได้กลับไปบ้านเกิดของเขา ซึ่งมีคำ " ไม่มีใครรู้ " มาจากไหน " เอา smokescreen ที่เขาได้ออกมาโต้บล็อกคำถามของเขาเจิ้งหลิวลึก orbs จ้องเป็น GUI วานสักพัก ก่อนที่ทั้งหัวเราะออกมาดัง ๆว่า " ปากที่ดีของโวหาร . . . . . . . " เมื่อคำพูดที่ถูกพูด นางกำนัลและขันทีนอกประตูกลับไปที่ห้องเมื่อได้ยินเสียงพูด เห็นจักรพรรดิพวกเขาทั้งหมดให้ตกใจ คุกเข่าลงบนพื้นในลักษณะเครื่องแบบ .GUI วานแอบถอนหายใจโล่ง ดูอย่างนางกำนัลรีบดูแลเจ้าชาย สละโอกาสที่ต้องการถอนตัวออกจากห้องโถง เธอกำลังก้มในสัญญาณของทิ้งเธอ เมื่อเจิ้งหลิวก็พูดถึง " มาดามลู มันเป็นเรื่องยากที่คุณจะสั้น ๆ อยู่ในวัง ฉันหายไปมิตรภาพร่วมกันระหว่างพระมหากษัตริย์และวิชากับนายกรัฐมนตรีลู ทำไมไม่อนุญาตให้ฉันเพื่อให้การต้อนรับที่ดีสำหรับท่านสักครั้ง "" ฝ่าบาทมีตำแหน่งทรงเกียรติยิ่งนัก แล้วรบกวน ฝ่าบาท ? " จักรพรรดินี้ปีศาจของความคิดลึกซึ้งกินลึก ความสุข ความโกรธ ไม่ใครรู้สิ่งที่เขาคิดไว้" คือ ท่านปฏิเสธความหวังดีของฉัน " ค่อยๆ สละออกไป เจิงหลิวยกเสียงของเขาดูเหมือนจะค่อนข้างไม่พอใจจากวิสัยทัศน์ต่อพ่วง , GUI วาน สังเกตว่าไม่กี่นางกำนัลภายในห้องได้หันหัวของพวกเขามากกว่า ตระการมองมาที่เธอ รู้ว่าลึกข้างใน ถ้าเธอยังปฏิเสธเขาก็จะดึงดูดการวิจารณ์เธอดัดฟันตัวเองด้วยท่าทางของอ่อนแอและเปราะบาง วิลโลว์ เธอตอบว่า " กุ้ย วาน กล้าไม่ขอบคุณฝ่าบาทงดงามพระคุณ "หวังให้เธอตอบแบบนี้ตลอด เจิ้งหลิวไม่ได้หันหัวของเขาในขณะที่เขาออกจากตำหนักโถง GUI วานอีกไม่กี่ก้าวเดินหน้า จากหูเธอได้ยินเสียงเจ้าชายตัวน้อยเบา ๆเรียกป้า วานถือต้องมองเธอด้วยสายตากลับมาที่เขา หลายร้อยที่แตกต่างกันความรู้สึกผสมเข้าด้วยกัน ภายในจิตใจของเธอ ในที่สุดเธอก็พยักหน้า ต่อไปนี้คือเจิ้งหลิวรูปไปแล้ว