Criminal Law–Murder–Killing and eat

Criminal Law–Murder–Killing and eating Flesh of Human Body under Pressure of Hunger–”Necessity”–Special Verdict–Certiorari–Offence on High Seas–Jurisdiction of High Court.

A man who, in order to escape death from hunger, kills another for the purpose of eating his flesh, is guilty of murder; although at the time of the act he is in such circumstances that he believes and has reasonable ground for believing that it affords the only chance of preserving his life.

At the trial of an indictment for murder it appeared, upon a special verdict, that the prisoners D. and S., seamen, and the deceased, a boy between seventeen and eighteen, were cast away in a storm on the high seas, and compelled to put into an open boat; that the boat was drifting on the ocean, and was probably more than 1000 miles from land; that on the eighteenth day, when they had been seven days without food and five without water, D. proposed to S. that lots should be cast who should be put to death to save the rest, and that they afterwards thought it would be better to kill the boy that their lives should be saved; that on the twentieth day D., with the assent of S., killed the boy, and both D. and S. fed on his flesh for four days; that at the time of the act there was no sail in sight nor any reasonable prospect of relief; that under these circumstances there appeared to the prisoners every probability that unless they then or very soon fed upon the boy, or one of themselves, they would die of starvation:

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

กฎหมายอาญาสังหารฆ่าและกินเนื้อของร่างกายมนุษย์ภายใต้แรงดันของ Hunger- "ความจำเป็น" พิเศษคำตัดสิน-ศาลชั้นต้น-ผิดในทะเลสูง-เขตอำนาจของศาล. คนที่เพื่อที่จะหลบหนีความตายจากความหิวฆ่าอีก สำหรับวัตถุประสงค์ของการกินเนื้อของเขาเป็นความผิดของการฆาตกรรม; ถึงแม้ว่าในช่วงเวลาของการกระทำที่เขาอยู่ในกรณีดังกล่าวว่าเขาเชื่อว่ามีเหตุอันควรเชื่อว่ามัน affords โอกาสเดียวของการรักษาชีวิตของเขา. ในการพิจารณาคดีของคำฟ้องในข้อหาฆาตกรรมที่ปรากฏตามคำตัดสินพิเศษว่า นักโทษและดีเอสลูกเรือและผู้ตายเด็กระหว่างสิบเจ็ดสิบแปดที่ถูกโยนออกไปในพายุในทะเลสูงและบังคับให้ใส่ลงไปในเรือเปิด ที่เรือได้รับการดริฟท์ในมหาสมุทรและอาจมากกว่า 1,000 ไมล์จากที่ดิน ว่าในวันที่สิบแปดเมื่อพวกเขาได้รับเจ็ดวันโดยไม่มีอาหารและห้าไม่มีน้ำดีเสนอให้เอสจำนวนมากที่ต้องถูกทิ้งที่ควรจะนำไปสู่ความตายที่จะบันทึกส่วนที่เหลือและที่พวกเขาหลังจากนั้นคิดว่ามันจะดีกว่า ที่จะฆ่าเด็กที่ชีวิตของพวกเขาจะถูกบันทึกไว้; ว่าในวันที่ยี่สิบดีด้วยความยินยอมของเอสฆ่าเด็กและทั้งสองเอสดีและกินเนื้อของเขาเป็นเวลาสี่วัน ว่าในช่วงเวลาของการกระทำที่มีการแล่นเรือในสายตาหรือโอกาสที่เหมาะสมใด ๆ ของการบรรเทาไม่มี ว่าภายใต้สถานการณ์เหล่านี้ดูเหมือนจะน่าจะเป็นนักโทษทุกคนที่จนกว่าพวกเขาแล้วหรือมากเมื่อเร็ว ๆ นี้ที่เลี้ยงเด็กหรือหนึ่งในตัวเองที่พวกเขาจะตายจากความอดอยาก:

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

กฎหมายอาญา - ฆาตกรรมฆ่าและกินเนื้อและร่างกายของมนุษย์ภายใต้ความกดดันของความหิว– " ความจำเป็น " ( พิเศษ ) ที่ศาลชั้นต้นตัดสิน และความผิดในทะเลสูงและเขตอำนาจของศาลสูง

คนที่เพื่อหนีตายจากความหิว ฆ่าคนอื่นเพื่อกินเนื้อของเขา เป็นความผิดของการฆาตกรรม ;แม้ว่าในเวลาของการกระทำ เขากำลังอยู่ในสถานการณ์เช่นที่เขาเชื่อ และมีพื้นที่เหมาะสมสำหรับเชื่อว่ามัน affords โอกาสรักษาชีวิตของเขา . . . . . .

ที่คดีของข้อกล่าวหาฆาตกรรมก็ปรากฏ เมื่อศาลพิเศษ ที่นักโทษ D และ S . , ลูกเรือ , และคนตาย , เด็กระหว่างสิบเจ็ดสิบแปดคน ถูกโยนออกไปในพายุในทะเลสูงและบังคับให้ใส่ลงในเรือเปิด ให้เรือลอยในทะเล และอาจจะมากกว่า 1 , 000 ไมล์ จาก ที่ดิน ในสิบแปดวัน , เมื่อพวกเขาได้เจ็ดวันโดยไม่มีอาหารและ 5 ไม่มีน้ำ ดี เสนออีกว่าควรโยน . . ใครควรถูกประหารเพื่อบันทึกส่วนที่เหลือและพวกเขาก็คิดว่ามันคงจะดีกว่าที่จะฆ่าเด็กที่ชีวิตของพวกเขาจะถูกบันทึกไว้ ว่า วันที่ยี่สิบวัน กับการตกลงของเอส ฆ่าเด็ก และทั้ง D และ S . กินเนื้อของเขาสำหรับสี่วัน ที่เวลาของการกระทำ ไม่มีการแล่นเรือในสายตาหรือ โอกาสที่เหมาะสมใด ๆ ) ;ที่ภายใต้สถานการณ์เหล่านี้มีปรากฏแก่นักโทษทุกโอกาสที่พวกเขาแล้วหรือ เร็ว ๆนี้อาหารแก่เด็ก หรือหนึ่งของพวกเขา , พวกเขาจะตายจากความอดอยาก :