There are two perspectives on to wh

There are two perspectives on to whom organizations are socially responsible: the shareholder model and the stakeholder model. According to Nobel prize-winning economist Milton Friedman, the only social responsibility that organizations have is to satisfy their owners, that is, company shareholders. This view--called the shareholder model--holds that the only social responsibility that businesses have is to maximize profits. By maximizing profit, the firm maximizes shareholder wealth and satisfaction. More specifically, as profits rise, the company stock owned by company shareholders generally increases in value. 
By contrast, under the stakeholder model, management’s most important responsibility is long-term survival (not just maximizing profits), which is achieved by satisfying the interests of multiple corporate stakeholders (not just shareholders). Stakeholders are people or groups with a legitimate interest in a company. Since stakeholders are interested in and affected by the organization's actions, they have a "stake" in what those actions are. Consequently, stakeholder groups may try to influence the firm to act in their own interests.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มีมุมมองที่สองไปที่องค์กรที่รับผิดชอบสังคม: รูปผู้ถือหุ้นและในทรรศนะนั้น ตามนักเศรษฐศาสตร์รางวัลโนเบลชนะมิลตันฟรีดแมน ความรับผิดชอบต่อสังคมเท่านั้นที่องค์กรมีอยู่เพื่อ ตอบสนองเจ้าของของพวกเขา นั่นคือ ผู้ถือหุ้นของบริษัท มุมมองนี้ - เรียกแบบหุ้น - ถือว่า ความรับผิดชอบต่อสังคมเท่านั้นที่มีธุรกิจคือเพื่อ เพิ่มผลกำไร โดยการเพิ่มกำไร บริษัทวางมั่งคั่งของผู้ถือหุ้นและความพึงพอใจ เพิ่มเติมโดยเฉพาะ เป็นผลกำไรเพิ่มขึ้น หุ้นบริษัทเป็นเจ้าของบริษัทผู้ถือหุ้นโดยทั่วไปเพิ่มมูลค่า โดยคมชัด ภายใต้รุ่นทรรศนะ ความรับผิดชอบสำคัญที่สุดของผู้บริหารอยู่รอดระยะยาว (ไม่ใช่แค่เพิ่มผลกำไร), ซึ่งสามารถทำได้ โดยการตอบสนองความสนใจของหลายองค์กรเสีย (ไม่ใช่เฉพาะผู้ถือหุ้น) เสียคือ บุคคลหรือกลุ่ม มีความสนใจกฎหมายในบริษัท เนื่องจากมีส่วนได้เสียมีความสนใจ และรับผลกระทบจากการดำเนินการขององค์กร มี "เดิมพัน" ในการดำเนินการเหล่านั้นคืออะไร ดังนั้น กลุ่มมาตรการอาจลองชักชวนของบริษัทดำเนินการในผลประโยชน์ของตน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มีสองมุมมองเกี่ยวกับผู้ที่องค์กรมีความรับผิดชอบต่อสังคม: รูปแบบของผู้ถือหุ้นและผู้มีส่วนได้เสียรูปแบบ ตามที่นักเศรษฐศาสตร์รางวัลโนเบลได้รับรางวัลมิลตันฟรีดแมน, ความรับผิดชอบต่อสังคมที่มีเพียงองค์กรที่มีคือการตอบสนองเจ้าของของพวกเขาที่เป็นผู้ถือหุ้นของ บริษัท มุมมอง - รูปแบบที่เรียกว่าผู้ถือหุ้น - ถือได้ว่าเพียงความรับผิดชอบทางสังคมที่มีความเป็นธุรกิจเพื่อเพิ่มผลกำไร โดยการเพิ่มผลกำไรของ บริษัท เพิ่มความมั่งคั่งและความพึงพอใจของผู้ถือหุ้น โดยเฉพาะอย่างยิ่งเป็นผลกำไรที่เพิ่มขึ้นของหุ้น บริษัท ที่เป็นผู้ถือหุ้นของ บริษัท โดยทั่วไปเพิ่มขึ้นในมูลค่า ? 
โดยคมชัดภายใต้รูปแบบของผู้มีส่วนได้ส่วนเสียความรับผิดชอบที่สำคัญที่สุดของการจัดการคือการอยู่รอดในระยะยาว (ไม่เพียง แต่การเพิ่มผลกำไร) ซึ่งจะทำได้โดยการสร้างความพึงพอใจผลประโยชน์ของผู้มีส่วนได้เสียขององค์กรหลาย ๆ (ไม่ได้เป็นเพียงผู้ถือหุ้น) ผู้มีส่วนได้เสียเป็นคนหรือกลุ่มที่มีความสนใจที่ถูกต้องใน บริษัท ตั้งแต่ผู้มีส่วนได้เสียมีความสนใจและได้รับผลกระทบจากการกระทำขององค์กรที่พวกเขามี "เดิมพัน" ในการดำเนินการเหล่านี้ ดังนั้นกลุ่มผู้มีส่วนได้เสียอาจพยายามที่จะมีอิทธิพลต่อ บริษัท ที่จะทำหน้าที่ในความสนใจของตนเอง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มีสองมุมมองในที่องค์กรมีความรับผิดชอบต่อสังคม : ผู้ถือหุ้นและผู้มีส่วนได้เสีย โมเดล โมเดล ตามที่นักเศรษฐศาสตร์รางวัลโนเบลชนะมิลตัน ฟรีดแมน มีความรับผิดชอบต่อสังคมที่องค์กรต้องมีเพื่อตอบสนองเจ้าของของพวกเขา นั่นคือ ผู้ถือหุ้น บริษัทมุมมองนี้ -- เรียกผู้ถือหุ้นรูปแบบ -- ถือว่ามีความรับผิดชอบต่อสังคม ที่ธุรกิจมีการเพิ่มกำไร โดยผลกำไรของ บริษัท เพิ่มความมั่งคั่งของผู้ถือหุ้นและความพึงพอใจ มากขึ้นโดยเฉพาะ โดยเพิ่มผลกำไรของ บริษัท หุ้นเป็นของผู้ถือหุ้นโดยทั่วไปเพิ่มขึ้นในมูลค่า 
ในทางกลับกัน ภายใต้ผู้มีส่วนได้ส่วนเสียรุ่นความรับผิดชอบที่สำคัญที่สุดของการจัดการคือความอยู่รอดระยะยาว ( ไม่เพียง แต่เพิ่มกำไร ) ซึ่งจะเกิดขึ้นโดยเพียงผลประโยชน์ของผู้มีส่วนได้เสียขององค์กรหลาย ๆ ( ไม่ใช่แค่ผู้ถือหุ้น ) ผู้มีส่วนได้เสียคนหรือกลุ่มที่มีความสนใจที่ถูกต้องตามกฎหมาย ในบริษัท เนื่องจากผู้สนใจ และได้รับผลกระทบจากการกระทำขององค์กรพวกเขามี " เดิมพัน " ในสิ่งที่กระทำนั้นเป็น จากนั้น กลุ่มผู้มีส่วนได้ส่วนเสียที่อาจพยายามชักจูงบริษัทแสดงความสนใจของพวกเขาเอง