Comparative studies of human behavi

Comparative studies of human behavior from different cultures often divide cultures
into four major dimensions according to the framework provided by Hofstede (1980,
2001). These cultural differences, some of which have been highlighted as major
obstacles to intercultural encounters, especially in MNCs, are
individualism-collectivism, power distance, masculinity-femininity, and uncertainty
avoidance. For the present study, individualism-collectivism was the cultural
dimension of interest since it appears to be the most important one for
distinguishing among cultures in the social sciences and psychological research.
Moreover, individualism-collectivism appears to be the most influential factor in
determining how people from different cultures manage conflict.
Individualism-collectivism is a broad value tendency that suggests the degree to
which a person is expected to take care of himself or herself (autonomous self) or to
integrate himself or herself with various groups, especially one’s family (connected
self). People from individualistic cultures (e.g. the US) are more concerned with the individual’s goals, rights, needs, and successes than with those of their groups. On the
other hand, members of collectivistic cultures (e.g. Thailand) value group goals, rights,
needs, and successes more than the individual’s (Hofstede, 2001; Ting-Toomey, 2003;
Triandis, 2003). Some of the major characteristics that distinguish individualists and
collectivists in relation to conflict situations are shown in Table I
Even though individualism-collectivism is a culturally specific orientation (all
members in the same nation are usually considered having the same value tendency),
individual differences exist within each culture (Coleman, 1992).
Among the issues shown in Table I, styles of conflict management have received a
great deal of attention. Ting-Toomey’s (1988) (Ting-Toomey and Kurogi, 1998;
Ting-Toomey et al., 2001) face negotiation theory provides a conceptual linkage
between cultural values and styles of conflict management. Relying on Hofstede’s
(1980, 2001) individualism-collectivism and Hall (2000) notion of high/low-context
cultures, Face Negotiation Theory posits that cultural norms and values shape how
members of each culture perceive face and that the differences in face needs, acting in
concert with individual, relational, and situational variables, contribute to differences
in preferences for conflict management styles displayed in intergroup and
interpersonal situations. Ting-Toomey uses the term face to signify the projected
self-image. Facework entails the communicative strategies one uses to satisfy face
needs (the aspect of face that is important to the person, including self-face, other-face,
or mutual-face).
Because people from individualistic cultures tend to be concerned with individual
images, task accomplishment, and individual goals relative to the group’s interests,
they also tend to exhibit more self-face-saving conflict styles, such as dominating. On
the other hand, people from collectivistic cultures tend to see themselves as part of the
group, place the group’s goals over the individual’s goals, and focus on maintaining
harmony. As a result, they are apt to display more of the other-oriented types of
face-saving styles, such as avoiding and obliging (Rahim, 1983).
Studies exploring the influence of the individualistic-collectivistic value dimension
on preferences for conflict styles have supported the face negotiation theory. For
example, Leung (1988) reported that the Hong Kong Chinese preferred the avoiding conflict style more than Americans did. Chiu and Kosinski (1994) determined that
Hong Kong participants were less direct, less assertive, and less confrontational than
American students were.
Focusing on task-related conflicts, Trubisky et al. (1991) observed that Taiwanese
students tended to prefer avoiding and obliging styles more than American
participants did. Gabrielidis et al. (1997) ascertained that Mexicans preferred the
accommodation (obliging) style more than American participants did.
Even though most of the previous scholarly literature demonstrates that
collectivists prefer avoiding and obliging styles, the results of Gire and Carment’s
(1993) study indicated that Canadians (high in individualism) reportedly preferred
harmony-enhancing styles more than did Nigerians (high in collectivism). The
researchers attributed the deviation of their findings to the different characteristics of
Asian and African collectivism, as well as to the role of the participants in the study
(accused and accuser). Boonsathorn (1999) also uncovered no evidence that Asian and
American students have different preferences for avoiding and obliging styles.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การศึกษาเปรียบเทียบพฤติกรรมมนุษย์จากวัฒนธรรมที่แตกต่างมักจะแบ่งวัฒนธรรมใน 4 มิติที่สำคัญตามกรอบโดยอย่างไร Hofstede (19802001) . ต่างวัฒนธรรม ซึ่งมีการเน้นเป็นหลักมีอุปสรรคที่จะพบสมาคม โดยเฉพาะอย่างยิ่งใน MNCsปัจเจก collectivism ระยะทางพลังงาน เป็นผู้หญิง และความไม่แน่นอนหลีกเลี่ยง การศึกษาปัจจุบัน collectivism ปัจเจกถูกที่วัฒนธรรมมิติที่น่าสนใจเนื่องจากมันดูเหมือนจะเป็นหนึ่งสำคัญที่สุดสำหรับแยกความแตกต่างระหว่างวัฒนธรรมในสังคมศาสตร์และการวิจัยทางจิตวิทยานอกจากนี้ ปัจเจก collectivism ปรากฏเป็น ปัจจัยที่มีอิทธิพลสูงสุดในกำหนดวิธีจัดการคนจากวัฒนธรรมที่แตกต่างขัดแย้งแนวโน้มค่ากว้างที่แนะนำระดับการเป็นปัจเจก collectivismซึ่งคาดว่าผู้ดูแล ของตัวเอง (ตนเองปกครองตนเอง)รวมตัวเองกับกลุ่มต่าง ๆ โดยเฉพาะอย่างยิ่งของครอบครัว (ที่เชื่อมต่อด้วยตนเอง) ผู้คนจากวัฒนธรรม individualistic (เช่นสหรัฐอเมริกา) ห่วงของแต่ละบุคคลเป้าหมาย สิทธิ ความต้องการ และความสำเร็จกว่ากับกลุ่มของตนได้ ในการอีก กลุ่มเป้าหมาย สิทธิ ค่าสมาชิกของ collectivistic วัฒนธรรม (เช่นไทย)ความต้องการ และความสำเร็จมากกว่าบุคคลของ (อย่างไร Hofstede, 2001 ทิง-Toomey, 2003Triandis, 2003) ลักษณะสำคัญที่แตกต่าง individualists และcollectivists in relation to conflict situations are shown in Table IEven though individualism-collectivism is a culturally specific orientation (allmembers in the same nation are usually considered having the same value tendency),individual differences exist within each culture (Coleman, 1992).Among the issues shown in Table I, styles of conflict management have received agreat deal of attention. Ting-Toomey’s (1988) (Ting-Toomey and Kurogi, 1998;Ting-Toomey et al., 2001) face negotiation theory provides a conceptual linkagebetween cultural values and styles of conflict management. Relying on Hofstede’s(1980, 2001) individualism-collectivism and Hall (2000) notion of high/low-contextcultures, Face Negotiation Theory posits that cultural norms and values shape howmembers of each culture perceive face and that the differences in face needs, acting inconcert with individual, relational, and situational variables, contribute to differencesin preferences for conflict management styles displayed in intergroup andinterpersonal situations. Ting-Toomey uses the term face to signify the projectedself-image. Facework entails the communicative strategies one uses to satisfy faceneeds (the aspect of face that is important to the person, including self-face, other-face,or mutual-face).Because people from individualistic cultures tend to be concerned with individualimages, task accomplishment, and individual goals relative to the group’s interests,they also tend to exhibit more self-face-saving conflict styles, such as dominating. Onthe other hand, people from collectivistic cultures tend to see themselves as part of thegroup, place the group’s goals over the individual’s goals, and focus on maintainingharmony. As a result, they are apt to display more of the other-oriented types offace-saving styles, such as avoiding and obliging (Rahim, 1983).Studies exploring the influence of the individualistic-collectivistic value dimensionon preferences for conflict styles have supported the face negotiation theory. Forexample, Leung (1988) reported that the Hong Kong Chinese preferred the avoiding conflict style more than Americans did. Chiu and Kosinski (1994) determined thatHong Kong participants were less direct, less assertive, and less confrontational thanAmerican students were.Focusing on task-related conflicts, Trubisky et al. (1991) observed that Taiwanesestudents tended to prefer avoiding and obliging styles more than Americanparticipants did. Gabrielidis et al. (1997) ascertained that Mexicans preferred theaccommodation (obliging) style more than American participants did.Even though most of the previous scholarly literature demonstrates thatcollectivists prefer avoiding and obliging styles, the results of Gire and Carment’s(1993) study indicated that Canadians (high in individualism) reportedly preferredharmony-enhancing styles more than did Nigerians (high in collectivism). Theresearchers attributed the deviation of their findings to the different characteristics of
Asian and African collectivism, as well as to the role of the participants in the study
(accused and accuser). Boonsathorn (1999) also uncovered no evidence that Asian and
American students have different preferences for avoiding and obliging styles.

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การศึกษาเปรียบเทียบพฤติกรรมมนุษย์จากวัฒนธรรมที่แตกต่างกันมักจะแบ่งออกเป็น 4 มิติวัฒนธรรม
หลักตามกรอบโดยฮอฟสติด ( 1980
2001 ) ความแตกต่างทางวัฒนธรรมเหล่านี้บางส่วนที่ได้รับการเน้นเป็นอุปสรรคสำคัญที่จะพบกับ
วัฒนธรรมโดยเฉพาะอย่างยิ่งใน MNCs ,
( collectivism พลังความเป็นชายหญิง ระยะทาง และความไม่แน่นอน
การหลีกเลี่ยง การศึกษาปัจจุบันปัจเจกนิยม collectivism คือมิติทางวัฒนธรรม
สนใจเพราะมันดูเหมือนจะสำคัญที่สุดสำหรับ
ความแตกต่างระหว่างวัฒนธรรมในสังคมศาสตร์และการวิจัยทางจิตวิทยา .
และปัจเจกนิยม collectivism ปรากฏเป็นปัจจัยที่มีอิทธิพลมากที่สุดในการกำหนดวิธีการที่ผู้คนจากวัฒนธรรมที่แตกต่างกัน

จัดการความขัดแย้ง