- ข้อความ
- ประวัติศาสตร์
Stephen NottinghamThe term French N
Stephen Nottingham
The term French New Wave or La Nouvelle Vague refers to the work of a group of French film-makers between the years 1958 to 1964. The film directors who formed the core of this group, François Truffaut, Jean-Luc Godard, Claude Chabrol, Jacques Rivette and Eric Rohmer, were once all film critics for the magazine Cahiers du Cinéma. Other French directors, including Agnés Varda and Louis Malle, soon became associated with the French New Wave movement. This essay examines what was distinctive about the early films of these directors.
During the late 1950s and early 1960s young film-makers in many countries were creating their own "new waves", for example the working-class cinema of the "angry young men" in Britain, but the new wave movement in France turned out to be the most influential. The French New Wave directors' background in film theory and criticism was a major factor in this. They changed notions of how a film could be made and were driven by a desire to forge a new cinema. The Cahiers du Cinéma critics were highly critical of the glossy, formulaic and studio-bound French cinema of the 1940s and 1950s, but praised the work of 1930s French film-makers Jean Renoir and Jean Vigo and the work of the Italian neo-realists, including Roberto Rossellini and Vittorio De Sica. They also championed certain Hollywood directors, for example, Alfred Hitchcock, Nicholas Ray and Howard Hawks, who they saw as auteurs (authors) of their films, despite the fact that they worked within studio systems making genre pictures. These directors were labelled auteurs because of distinctive themes that could be detected running throughout the body of their work. Through their writings the Cahiers du Cinéma critics paved the way for cinema to become as worthy of academic study as any other art form.
In the late 1950s the Cahiers du Cinéma critics took the opportunity to become film auteurs themselves, when film subsidies were bought in by the Gaullist government, and they put their theories into practice. The core group of French New Wave directors initially collaborated and assisted each other, which helped in the development of a common and distinct use of form, style and narrative, which was to make their work instantly recognizable.
The unique experience of French film-makers was evident in their films. During the war France was an occupied country, unlike say England or the USA, and the experience of austerity and internal tensions, created by a population that in part resisted and in part collaborated with the Nazis, left a mark on the country's psyche. A distinctive philosophy - existentialism - evolved in France in the post-war years. This philosophy, associated with Jean-Paul Sartre and other French intellectuals, was a major influence on La Nouvelle Vague. Existentialism stressed the individual, the experience of free choice, the absence of any rational understanding of the universe and a sense of the absurdity in human life. Faced with an indifferent world an existentialist seeks to act authentically, using free will and taking responsibility for all their actions, instead of playing pre- ordained roles dictated by society. The characters in French New Wave films are often
The term French New Wave or La Nouvelle Vague refers to the work of a group of French film-makers between the years 1958 to 1964. The film directors who formed the core of this group, François Truffaut, Jean-Luc Godard, Claude Chabrol, Jacques Rivette and Eric Rohmer, were once all film critics for the magazine Cahiers du Cinéma. Other French directors, including Agnés Varda and Louis Malle, soon became associated with the French New Wave movement. This essay examines what was distinctive about the early films of these directors.
During the late 1950s and early 1960s young film-makers in many countries were creating their own "new waves", for example the working-class cinema of the "angry young men" in Britain, but the new wave movement in France turned out to be the most influential. The French New Wave directors' background in film theory and criticism was a major factor in this. They changed notions of how a film could be made and were driven by a desire to forge a new cinema. The Cahiers du Cinéma critics were highly critical of the glossy, formulaic and studio-bound French cinema of the 1940s and 1950s, but praised the work of 1930s French film-makers Jean Renoir and Jean Vigo and the work of the Italian neo-realists, including Roberto Rossellini and Vittorio De Sica. They also championed certain Hollywood directors, for example, Alfred Hitchcock, Nicholas Ray and Howard Hawks, who they saw as auteurs (authors) of their films, despite the fact that they worked within studio systems making genre pictures. These directors were labelled auteurs because of distinctive themes that could be detected running throughout the body of their work. Through their writings the Cahiers du Cinéma critics paved the way for cinema to become as worthy of academic study as any other art form.
In the late 1950s the Cahiers du Cinéma critics took the opportunity to become film auteurs themselves, when film subsidies were bought in by the Gaullist government, and they put their theories into practice. The core group of French New Wave directors initially collaborated and assisted each other, which helped in the development of a common and distinct use of form, style and narrative, which was to make their work instantly recognizable.
The unique experience of French film-makers was evident in their films. During the war France was an occupied country, unlike say England or the USA, and the experience of austerity and internal tensions, created by a population that in part resisted and in part collaborated with the Nazis, left a mark on the country's psyche. A distinctive philosophy - existentialism - evolved in France in the post-war years. This philosophy, associated with Jean-Paul Sartre and other French intellectuals, was a major influence on La Nouvelle Vague. Existentialism stressed the individual, the experience of free choice, the absence of any rational understanding of the universe and a sense of the absurdity in human life. Faced with an indifferent world an existentialist seeks to act authentically, using free will and taking responsibility for all their actions, instead of playing pre- ordained roles dictated by society. The characters in French New Wave films are often
0/5000
Stephen น็อตติงแฮมระยะคลื่นใหม่ฝรั่งเศสหรือ La Vague แรมนูเวลถึงการทำงานของกลุ่มผู้ผลิตภาพยนตร์ฝรั่งเศสระหว่างปี 1958-1964 เมื่อกรรมการภาพยนตร์ที่ก่อตั้งหลักของกลุ่มนี้ François Truffaut ฌองลุค Godard โคลด Chabrol, Jacques Rivette และ Eric Rohmer ถูกนักวิจารณ์ภาพยนตร์ทั้งหมดสำหรับนิตยสาร Cahiers du สไตล์ กรรมการอื่น ๆ ฝรั่งเศส วาร์ดา Agnés และ Louis Malle เร็ว ๆ นี้กลายเป็นเกี่ยวข้องกับการเคลื่อนที่คลื่นใหม่ฝรั่งเศส บทความครั้งนี้ตรวจสอบสิ่งโดดเด่นเกี่ยวกับฟิล์มก่อนกรรมการเหล่านี้ในระหว่างช่วงปลายทศวรรษ 1950 และช่วงต้นปี 1960s หนุ่มฟิล์มผลิตในประเทศได้สร้างตนเอง "คลื่นลูกใหม่" ตัวอย่างภาพยนตร์ working-class ของ "โกรธเด็กชาย" ในสหราชอาณาจักร แต่เปิดย้ายคลื่นใหม่ในฝรั่งเศสจะ ทรงอิทธิพลมากที่สุด พื้นหลังฝรั่งเศสนิวเวฟกรรมการในทฤษฎีภาพยนตร์และการวิจารณ์เป็นปัจจัยสำคัญในการนี้ พวกเขาเปลี่ยนแปลงความเข้าใจว่าสามารถทำเป็นฟิล์ม และถูกขับเคลื่อน ด้วยความปรารถนาที่จะปลอมโรงภาพยนตร์ใหม่ นักวิจารณ์ Cahiers du สไตล์สำคัญมากของโรงภาพยนตร์ฝรั่งเศสมัน formulaic และผูก กับสตูดิโอของทศวรรษ 1950 และทศวรรษ 1940 โดย แต่ยกย่องการทำงานของ 1930s ฝรั่งเศสฟิล์มผู้ฌองเรอนัวร์และ Jean Vigo และการทำงานที่อิตาลีนีโอ-realists, Roberto Rossellini และริโอเดอ Sica พวกเขายัง championed กรรมการฮอลลีวูดบางอย่าง เช่น อัลเฟรดฮิตช์ค็อก นิโคลัส Ray และ เหยี่ยว Howard ที่พวกเขาเห็นเป็น auteurs (ผู้เขียน) ของ ทั้ง ๆ ที่พวกเขาทำงานภายในระบบสตูดิโอทำประเภทรูปภาพ กรรมการเหล่านี้ถูกมัน auteurs เนื่องจาก มีรูปแบบโดดเด่นที่พบใช้ทั่วร่างกายทำงาน ผ่านงานเขียนของพวกเขาใน Cahiers du สไตล์ นักวิจารณ์ปูทางสำหรับภาพยนตร์จะเป็นเป็นการศึกษาวิชาการเป็นแบบศิลปะอื่น ๆในช่วงปลายทศวรรษ 1950 นักวิจารณ์สไตล์ Cahiers du เอาโอกาสที่จะกลายเป็น auteurs ฟิล์มเอง เมื่อมีซื้อในฟิล์มเงินอุดหนุนรัฐบาล Gaullist และพวกเขาวางทฤษฎีของพวกเขาสู่การปฏิบัติ กลุ่มหลักของฝรั่งเศสนิวเวฟกรรมการเริ่มร่วมมือกัน และช่วยกัน ซึ่งช่วยในการพัฒนาใช้ทั่วไป และความแตกต่างของแบบฟอร์ม สไตล์ และการเล่า เรื่อง เพื่อให้งานของเขาจำได้ทันทีประสบการณ์ของการผลิตภาพยนตร์ฝรั่งเศสในภาพยนตร์ของพวกเขาได้ ในระหว่างสงคราม ฝรั่งเศสเป็นประเทศครอบครอง ต่างจากพูดอังกฤษ หรือสหรัฐอเมริกา และประสบการณ์ของความเข้มงวดและความตึงเครียดภายใน สร้างประชากรที่ resisted บางส่วน และบางส่วนได้ร่วมมือกับ Nazis ทิ้งเครื่อง psyche ของประเทศ ปรัชญาโดดเด่น -อัตถิภาวนิยม - พัฒนาในฝรั่งเศสในปีหลังสงคราม ปรัชญานี้ เกี่ยวข้องกับ Jean Paul Sartre และนักวิชาการอื่น ๆ ฝรั่งเศส ได้มีอิทธิพลสำคัญในลาแรมนูเวล Vague อัตถิภาวนิยมเน้นบุคคล ประสบการณ์เลือกฟรี ขาดความเข้าใจใด ๆ เชือดของจักรวาลและความรู้สึกของ absurdity ในชีวิตมนุษย์ เผชิญกับโลกสนใจ existentialist ที่พยายามทำอาหาร จะใช้ และมีความรับผิดชอบในการดำเนินการทั้งหมด แทนที่จะเล่นบทบาทบวชก่อนทำตามสังคม ตัวละครในภาพยนตร์ฝรั่งเศสนิวเวฟมัก
การแปล กรุณารอสักครู่..
Stephen Nottingham
The term French New Wave or La Nouvelle Vague refers to the work of a group of French film-makers between the years 1958 to 1964. The film directors who formed the core of this group, François Truffaut, Jean-Luc Godard, Claude Chabrol, Jacques Rivette and Eric Rohmer, were once all film critics for the magazine Cahiers du Cinéma. Other French directors, including Agnés Varda and Louis Malle, soon became associated with the French New Wave movement. This essay examines what was distinctive about the early films of these directors.
During the late 1950s and early 1960s young film-makers in many countries were creating their own "new waves", for example the working-class cinema of the "angry young men" in Britain, but the new wave movement in France turned out to be the most influential. The French New Wave directors' background in film theory and criticism was a major factor in this. They changed notions of how a film could be made and were driven by a desire to forge a new cinema. The Cahiers du Cinéma critics were highly critical of the glossy, formulaic and studio-bound French cinema of the 1940s and 1950s, but praised the work of 1930s French film-makers Jean Renoir and Jean Vigo and the work of the Italian neo-realists, including Roberto Rossellini and Vittorio De Sica. They also championed certain Hollywood directors, for example, Alfred Hitchcock, Nicholas Ray and Howard Hawks, who they saw as auteurs (authors) of their films, despite the fact that they worked within studio systems making genre pictures. These directors were labelled auteurs because of distinctive themes that could be detected running throughout the body of their work. Through their writings the Cahiers du Cinéma critics paved the way for cinema to become as worthy of academic study as any other art form.
In the late 1950s the Cahiers du Cinéma critics took the opportunity to become film auteurs themselves, when film subsidies were bought in by the Gaullist government, and they put their theories into practice. The core group of French New Wave directors initially collaborated and assisted each other, which helped in the development of a common and distinct use of form, style and narrative, which was to make their work instantly recognizable.
The unique experience of French film-makers was evident in their films. During the war France was an occupied country, unlike say England or the USA, and the experience of austerity and internal tensions, created by a population that in part resisted and in part collaborated with the Nazis, left a mark on the country's psyche. A distinctive philosophy - existentialism - evolved in France in the post-war years. This philosophy, associated with Jean-Paul Sartre and other French intellectuals, was a major influence on La Nouvelle Vague. Existentialism stressed the individual, the experience of free choice, the absence of any rational understanding of the universe and a sense of the absurdity in human life. Faced with an indifferent world an existentialist seeks to act authentically, using free will and taking responsibility for all their actions, instead of playing pre- ordained roles dictated by society. The characters in French New Wave films are often
The term French New Wave or La Nouvelle Vague refers to the work of a group of French film-makers between the years 1958 to 1964. The film directors who formed the core of this group, François Truffaut, Jean-Luc Godard, Claude Chabrol, Jacques Rivette and Eric Rohmer, were once all film critics for the magazine Cahiers du Cinéma. Other French directors, including Agnés Varda and Louis Malle, soon became associated with the French New Wave movement. This essay examines what was distinctive about the early films of these directors.
During the late 1950s and early 1960s young film-makers in many countries were creating their own "new waves", for example the working-class cinema of the "angry young men" in Britain, but the new wave movement in France turned out to be the most influential. The French New Wave directors' background in film theory and criticism was a major factor in this. They changed notions of how a film could be made and were driven by a desire to forge a new cinema. The Cahiers du Cinéma critics were highly critical of the glossy, formulaic and studio-bound French cinema of the 1940s and 1950s, but praised the work of 1930s French film-makers Jean Renoir and Jean Vigo and the work of the Italian neo-realists, including Roberto Rossellini and Vittorio De Sica. They also championed certain Hollywood directors, for example, Alfred Hitchcock, Nicholas Ray and Howard Hawks, who they saw as auteurs (authors) of their films, despite the fact that they worked within studio systems making genre pictures. These directors were labelled auteurs because of distinctive themes that could be detected running throughout the body of their work. Through their writings the Cahiers du Cinéma critics paved the way for cinema to become as worthy of academic study as any other art form.
In the late 1950s the Cahiers du Cinéma critics took the opportunity to become film auteurs themselves, when film subsidies were bought in by the Gaullist government, and they put their theories into practice. The core group of French New Wave directors initially collaborated and assisted each other, which helped in the development of a common and distinct use of form, style and narrative, which was to make their work instantly recognizable.
The unique experience of French film-makers was evident in their films. During the war France was an occupied country, unlike say England or the USA, and the experience of austerity and internal tensions, created by a population that in part resisted and in part collaborated with the Nazis, left a mark on the country's psyche. A distinctive philosophy - existentialism - evolved in France in the post-war years. This philosophy, associated with Jean-Paul Sartre and other French intellectuals, was a major influence on La Nouvelle Vague. Existentialism stressed the individual, the experience of free choice, the absence of any rational understanding of the universe and a sense of the absurdity in human life. Faced with an indifferent world an existentialist seeks to act authentically, using free will and taking responsibility for all their actions, instead of playing pre- ordained roles dictated by society. The characters in French New Wave films are often
การแปล กรุณารอสักครู่..
สตีเฟน นอตติ้งแฮม
คำฝรั่งเศสใหม่ คลื่น หรือ ลา นูเวล คลุมเครือ หมายถึง การทำงานของกลุ่มผู้ผลิตภาพยนตร์ฝรั่งเศสระหว่างปีพ.ศ. 2507 . ภาพยนตร์กรรมการซึ่งรูปแบบหลักของกลุ่มนี้ ฝรั่งเศส̧ ทรูว์โฟ ฌอง ลุค โกดาร์ดโคลดชาโบรลฌาก ริแวต , และ , Eric Rohmer เมื่อบรรดานักวิจารณ์ภาพยนตร์สำหรับ cahiers นิตยสารดูซีน́ ma กรรมการฝรั่งเศสอื่น ๆรวม agne ́ s และวาร์ดาหลุยส์มาลล์ , เร็ว ๆนี้กลายเป็นที่เกี่ยวข้องกับ ฝรั่งเศส การเคลื่อนไหวของคลื่นใหม่ บทความนี้จะตรวจสอบสิ่งที่โดดเด่นเกี่ยวกับภาพยนตร์ของ บริษัท เหล่านี้ ในช่วงปลายทศวรรษ 1950
และต้นยุค 60 ยังผู้ผลิตภาพยนตร์ในหลายประเทศสร้างตนเองใหม่ " คลื่น " ตัวอย่างหนังชนชั้นกรรมกรของ " โกรธชายหนุ่ม " ในอังกฤษแต่การเคลื่อนไหวของคลื่นใหม่ในฝรั่งเศสกลายเป็นผู้มีอิทธิพลมากที่สุด ฝรั่งเศสคลื่นลูกใหม่กรรมการพื้นหลังในทฤษฎีภาพยนตร์และการวิจารณ์เป็นปัจจัยสําคัญในเรื่องนี้ พวกเขาเปลี่ยนความคิดของวิธีการที่ภาพยนตร์สามารถทำและถูกขับเคลื่อนด้วยความปรารถนาที่จะทำหนังใหม่ การ cahiers วิจารณ์ดู ซีน́มาเป็นสิ่งสําคัญอย่างมากของไฉไลเชิงใช้สูตรและสตูดิโอผูกหนังฝรั่งเศสในยุค 40 และ 1950 แต่ยกย่องผลงานของ ฌอง เรอนัวร์ และผู้ผลิตภาพยนตร์ 1930 ฝรั่งเศสฌองวีโก้ และงานของ realists นีโออิตาเลียน รวมถึงโรแบร์โต รอสเซลลินี และ วิตตอริโอ เดอ กา . พวกเขายังสนับสนุนบางฮอลลีวู้ดกรรมการ ตัวอย่างเช่น อัลเฟรด ฮิตช์ค็อก นิโคลัส เรย์กับโฮเวิร์ดเหยี่ยว ที่พวกเขาเห็นเป็นเค้า ( ผู้เขียน ) ของภาพยนตร์ของพวกเขาแม้จะมีความจริงที่ว่าพวกเขาจะทำงานในระบบสตูดิโอทำภาพแนว กรรมการเหล่านี้เป็นชื่อเค้าเพราะธีมที่โดดเด่น สามารถตรวจพบได้วิ่งตลอดการทำงานของร่างกายของพวกเขา ผ่านงานเขียนของ cahiers ดูซีน́มาวิจารณ์ปูทางสำหรับภาพยนตร์ที่จะเป็นที่น่าศึกษาวิชาการตามรูปแบบศิลปะใด ๆอื่น ๆ .
ในยุคปลาย cahiers ดูซีน́มาวิจารณ์เอาโอกาสที่จะกลายเป็นเค้าถ่ายเอง เมื่อฟิล์มถูกซื้อในเงินอุดหนุนจากรัฐบาล gaullist และพวกเขาวางทฤษฎีสู่การปฏิบัติ กลุ่มหลักของฝรั่งเศสคลื่นลูกใหม่กรรมการเริ่มร่วมมือและช่วยเหลือกัน ซึ่งช่วยในการพัฒนาที่ใช้ร่วมกันและที่แตกต่างกันของรูปแบบ สไตล์การเล่าเรื่อง และซึ่งจะทำให้งานของพวกเขาเป็นที่รู้จักทันที .
ประสบการณ์พิเศษของผู้ผลิตภาพยนตร์ฝรั่งเศสได้ชัดเจนในภาพยนตร์ของพวกเขา ระหว่างสงคราม ฝรั่งเศสได้ครอบครองประเทศ ไม่พูดอังกฤษ หรืออเมริกา และประสบการณ์ของความเข้มงวดและความตึงเครียดภายในที่สร้างขึ้นโดยมีประชากรส่วนหนึ่งต่อต้าน และในส่วนที่ร่วมมือกับนาซี ซ้ายเครื่องหมายในจิตใจของประเทศปรัชญาอัตถิภาวนิยม - ที่โดดเด่น - วิวัฒนาการในฝรั่งเศสในปีหลังสงคราม . ปรัชญานี้ เกี่ยวข้องกับ ฌอง พอล ซาร์ตร์และปัญญาชนฝรั่งเศสอื่น ๆที่เป็นอิทธิพลสำคัญใน ลา นูเวล คลุมเครือ อัตถิภาวนิยมเน้นบุคคล ประสบการณ์ของเลือกฟรี , ขาดตามความเข้าใจของจักรวาลและความรู้สึกของความไร้สาระในชีวิตของมนุษย์เผชิญกับไม่แยแสโลกนักอัตถิภาวนิยมพยายามที่จะทำแท้จริง การใช้จะฟรี และรับผิดชอบการกระทำทั้งหมดของพวกเขา แทนการเล่นก่อนบวชบทบาท dictated โดยสังคม ตัวละครในภาพยนตร์ฝรั่งเศสมักจะมีคลื่นใหม่
คำฝรั่งเศสใหม่ คลื่น หรือ ลา นูเวล คลุมเครือ หมายถึง การทำงานของกลุ่มผู้ผลิตภาพยนตร์ฝรั่งเศสระหว่างปีพ.ศ. 2507 . ภาพยนตร์กรรมการซึ่งรูปแบบหลักของกลุ่มนี้ ฝรั่งเศส̧ ทรูว์โฟ ฌอง ลุค โกดาร์ดโคลดชาโบรลฌาก ริแวต , และ , Eric Rohmer เมื่อบรรดานักวิจารณ์ภาพยนตร์สำหรับ cahiers นิตยสารดูซีน́ ma กรรมการฝรั่งเศสอื่น ๆรวม agne ́ s และวาร์ดาหลุยส์มาลล์ , เร็ว ๆนี้กลายเป็นที่เกี่ยวข้องกับ ฝรั่งเศส การเคลื่อนไหวของคลื่นใหม่ บทความนี้จะตรวจสอบสิ่งที่โดดเด่นเกี่ยวกับภาพยนตร์ของ บริษัท เหล่านี้ ในช่วงปลายทศวรรษ 1950
และต้นยุค 60 ยังผู้ผลิตภาพยนตร์ในหลายประเทศสร้างตนเองใหม่ " คลื่น " ตัวอย่างหนังชนชั้นกรรมกรของ " โกรธชายหนุ่ม " ในอังกฤษแต่การเคลื่อนไหวของคลื่นใหม่ในฝรั่งเศสกลายเป็นผู้มีอิทธิพลมากที่สุด ฝรั่งเศสคลื่นลูกใหม่กรรมการพื้นหลังในทฤษฎีภาพยนตร์และการวิจารณ์เป็นปัจจัยสําคัญในเรื่องนี้ พวกเขาเปลี่ยนความคิดของวิธีการที่ภาพยนตร์สามารถทำและถูกขับเคลื่อนด้วยความปรารถนาที่จะทำหนังใหม่ การ cahiers วิจารณ์ดู ซีน́มาเป็นสิ่งสําคัญอย่างมากของไฉไลเชิงใช้สูตรและสตูดิโอผูกหนังฝรั่งเศสในยุค 40 และ 1950 แต่ยกย่องผลงานของ ฌอง เรอนัวร์ และผู้ผลิตภาพยนตร์ 1930 ฝรั่งเศสฌองวีโก้ และงานของ realists นีโออิตาเลียน รวมถึงโรแบร์โต รอสเซลลินี และ วิตตอริโอ เดอ กา . พวกเขายังสนับสนุนบางฮอลลีวู้ดกรรมการ ตัวอย่างเช่น อัลเฟรด ฮิตช์ค็อก นิโคลัส เรย์กับโฮเวิร์ดเหยี่ยว ที่พวกเขาเห็นเป็นเค้า ( ผู้เขียน ) ของภาพยนตร์ของพวกเขาแม้จะมีความจริงที่ว่าพวกเขาจะทำงานในระบบสตูดิโอทำภาพแนว กรรมการเหล่านี้เป็นชื่อเค้าเพราะธีมที่โดดเด่น สามารถตรวจพบได้วิ่งตลอดการทำงานของร่างกายของพวกเขา ผ่านงานเขียนของ cahiers ดูซีน́มาวิจารณ์ปูทางสำหรับภาพยนตร์ที่จะเป็นที่น่าศึกษาวิชาการตามรูปแบบศิลปะใด ๆอื่น ๆ .
ในยุคปลาย cahiers ดูซีน́มาวิจารณ์เอาโอกาสที่จะกลายเป็นเค้าถ่ายเอง เมื่อฟิล์มถูกซื้อในเงินอุดหนุนจากรัฐบาล gaullist และพวกเขาวางทฤษฎีสู่การปฏิบัติ กลุ่มหลักของฝรั่งเศสคลื่นลูกใหม่กรรมการเริ่มร่วมมือและช่วยเหลือกัน ซึ่งช่วยในการพัฒนาที่ใช้ร่วมกันและที่แตกต่างกันของรูปแบบ สไตล์การเล่าเรื่อง และซึ่งจะทำให้งานของพวกเขาเป็นที่รู้จักทันที .
ประสบการณ์พิเศษของผู้ผลิตภาพยนตร์ฝรั่งเศสได้ชัดเจนในภาพยนตร์ของพวกเขา ระหว่างสงคราม ฝรั่งเศสได้ครอบครองประเทศ ไม่พูดอังกฤษ หรืออเมริกา และประสบการณ์ของความเข้มงวดและความตึงเครียดภายในที่สร้างขึ้นโดยมีประชากรส่วนหนึ่งต่อต้าน และในส่วนที่ร่วมมือกับนาซี ซ้ายเครื่องหมายในจิตใจของประเทศปรัชญาอัตถิภาวนิยม - ที่โดดเด่น - วิวัฒนาการในฝรั่งเศสในปีหลังสงคราม . ปรัชญานี้ เกี่ยวข้องกับ ฌอง พอล ซาร์ตร์และปัญญาชนฝรั่งเศสอื่น ๆที่เป็นอิทธิพลสำคัญใน ลา นูเวล คลุมเครือ อัตถิภาวนิยมเน้นบุคคล ประสบการณ์ของเลือกฟรี , ขาดตามความเข้าใจของจักรวาลและความรู้สึกของความไร้สาระในชีวิตของมนุษย์เผชิญกับไม่แยแสโลกนักอัตถิภาวนิยมพยายามที่จะทำแท้จริง การใช้จะฟรี และรับผิดชอบการกระทำทั้งหมดของพวกเขา แทนการเล่นก่อนบวชบทบาท dictated โดยสังคม ตัวละครในภาพยนตร์ฝรั่งเศสมักจะมีคลื่นใหม่
การแปล กรุณารอสักครู่..
ภาษาอื่น ๆ
การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.
- Something new Bambam prepared for this a
- What if Villagers could be upgraded? Cre
- Global warming caused by a rise in the a
- حملة مكثفة
- ฉันโสด และ ไม่มีแฟน ฉันต้องเลือกผู้ชายที
- Please let us see, before I leave Thaila
- a convenient way of providing a consiste
- Please let us see, before I leave Thaila
- isn't that how lovers normally
- พูดถึงเรื่องของคนอื่นในเรื่องที่เสื่อมเส
- I dont know you well enough
- What time do you get off
- Or 3 hours
- ฉันงง ตรงที่ว่าโทรศัพท์หมายเลขนี้ อยู่ใน
- You have to do an experiment to determin
- ฉันมีชีวิตอยู่ในช่วง 470 ปีก่อนคริสตกาล
- Vous le pouvez.
- วันนี้ล้างจาน
- ฉันจริงใจกับคุณ
- Buddhadasaสอนเหมือนกับ
- เชียงใหม่จึงเป็นจังหวัดแรกๆที่นักท่องเที
- ภาวะโลกร้อนเกิดจากที่อุณหภูมิเฉลี่ยของอา
- หกสิบเอ็ด
- Vous le pouvez.
