Hypotheses 1 and 2 are not mutually

Hypotheses 1 and 2 are not mutually exclusive. In fact,
Hypothesis 2 is an extension of Hypothesis 1. If Hypothesis
1 is confirmed and Hypothesis 2 is not, we could describe
the performance effects from the Lean control forms to
be additive, and thus not a synergetic configuration fit
model. If Hypotheses 1 and 2 are both confirmed, we
would describe the performance effects as complementary
with respect to our balance approach. In this situation, the
additive effect of increasing the average level of the control
forms is either reduced or increased, with the effect coming
from the control forms being more or less symmetrical. If
we have a simple situation with only two control forms,
and one is improved from level 4 to level 5 (while the other
is kept at level 2), then there will be an increase in performance
caused by the additive effect (higher average level of
control forms), but the effect will be somewhat reduced by
lower complementarity, i.e., balance, as the gap between
the control forms is increased. Therefore, one could say
that the full performance potential coming from the
increase from level 4 to 5 is not exploited. In the converse
situation, where a level 2 control form is increased to level
3 (while the other remains at level 4) there is an additive
effect that is further increased by a complementary effect
due to the control forms now further complementing each
other. We expect to confirm both hypotheses. Specifically,
Hypothesis 2 is essential, as it confirms the configuration
fit nature of the Lean control forms. However, it would be
odd if only Hypothesis 2 is confirmed, and not Hypothesis
1, as this would reflect a fit where the control forms only
have to be balanced, regardless of whether this is at a low
or high level.
As a final note on hypothesis development, we do not
include variables on “value stream layout” or “accounting
system” (unlike Kennedy and Widener, 2008) due to the
non-variance of these in our empirical dataset, cf. the next
sections.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สมมุติฐานที่ 1 และ 2 นั่นไม่ได้ อันที่จริงสมมติฐานที่ 2 เป็นส่วนขยายของฟังก์ชัน 1 ถ้าสมมติฐานยืนยัน 1 และ 2 สมมติฐานไม่ เราไม่สามารถอธิบายผลประสิทธิภาพจากฟอร์มตัวควบคุมแบบ Leanเป็นการบวก และการกำหนดค่า synergetic ไม่พอหรือไม่แบบจำลอง ถ้าสมมุติฐาน 1 และ 2 ที่ทั้งสองกำลังยืนยัน เราจะอธิบายผลกระทบประสิทธิภาพเป็นเสริมเกี่ยวกับวิธีการดุลของเรา ในสถานการณ์นี้ การผลสามารถเพิ่มระดับค่าเฉลี่ยของตัวควบคุมแบบฟอร์มถูกลดลง หรือเพิ่ม ขึ้น มีลักษณะพิเศษมาจากแบบฟอร์มควบคุมการสมมาตรน้อย ถ้าเรามีสถานการณ์ที่ง่าย มีเพียงสองตัวควบคุมฟอร์มและหนึ่งเพิ่มขึ้นจากระดับ 4 ไประดับ 5 (ขณะอื่น ๆอยู่ที่ระดับ 2), จาก นั้นจะมีการเพิ่มประสิทธิภาพการทำงานเกิดจากผลสามารถ (ค่าเฉลี่ยในระดับสูงขึ้นควบคุมฟอร์ม), แต่ผลจะค่อนข้างลดลงด้วยล่าง complementarity เช่น ดุล เป็นช่องว่างระหว่างแบบฟอร์มตัวควบคุมจะเพิ่มขึ้น ดังนั้น หนึ่งอาจพูดว่าที่มีศักยภาพประสิทธิภาพเต็มที่มาจากการไม่มีสามารถเพิ่มขึ้นจากระดับ 4 ไป 5 ในการตรงกันข้ามสถานการณ์ ซึ่งแบบควบคุมระดับ 2 จะเพิ่มระดับ3 (ในขณะอื่น ๆ ยังคงอยู่ในระดับ 4) มีการเสริมลักษณะพิเศษที่เพิ่มเติมขึ้น โดยมีผลเสริมเนื่องจากตัวควบคุม ฟอร์มตอนนี้ไปช่วยแต่ละอื่น ๆ เราคาดว่าจะยืนยันสมมุติฐานทั้งสอง โดยเฉพาะสมมติฐาน 2 เป็นสิ่งจำเป็น จะยืนยันการกำหนดค่าพอดีของรูปแบบตัวควบคุมแบบ Lean อย่างไรก็ตาม มันจะถ้าเพียงยืนยันสมมติฐาน 2 คี่ และสมมติฐานไม่1 เช่นนี้จะสะท้อนให้พอดีกับที่รูปแบบเฉพาะของตัวควบคุมต้องได้สมดุล ไม่ว่าเป็นที่เป็นหรือระดับสูงเป็นเหตุสุดท้ายในการพัฒนาสมมติฐาน เราไม่มีตัวแปร "ค่ากระแสเค้า" หรือ "บัญชีระบบ" (ต่างจากเคนเนดี้และ Widener, 2008) เนื่องในไม่ใช่ผลต่างเหล่านี้ในชุดข้อมูลของเราประจักษ์ cf. ถัดไปส่วนการ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สมมติฐานที่ 1 และ 2 จะไม่ได้พิเศษร่วมกัน ในความเป็นจริง
สมมติฐานที่ 2 คือส่วนขยายของสมมติฐาน 1 . ถ้าสมมุติฐาน
1 ยืนยันสมมติฐานที่ 2 คือ เราสามารถอธิบายผลการปฏิบัติงานจาก


เป็นรูปแบบการควบคุมแบบลีนจึงไม่ใช่การตั้งค่าซึ่งทำงานร่วมกันพอดี
นางแบบ ถ้าสมมติฐานที่ 1 และ 2 มีทั้งยืนยัน เราจะอธิบายการแสดงผล

เป็น เสริมส่วนวิธีการสมดุลของเรา ในสถานการณ์นี้ ,
ปฏิกิริยาผลบวกเพิ่มระดับของการควบคุม
แบบฟอร์ม คือ การลดหรือเพิ่ม กับผลที่มาจากการควบคุมรูปแบบ
ถูกเพิ่มเติมหรือสมมาตรน้อยลง ถ้า
เรามีสถานการณ์ง่ายกับรูปแบบการควบคุมเพียงสอง
และหนึ่งดีขึ้น จากระดับ 4 เป็นระดับ 5 ( ในขณะที่อีก
อยู่ที่ ระดับ 2 )แล้วจะมีการเพิ่มประสิทธิภาพ
เกิดจากปฏิกิริยาผลบวก ( ระดับเฉลี่ยสูงกว่า
ควบคุมรูปแบบ ) แต่ผลจะค่อนข้างลดลง
ล่างข้อมูล เช่น ความสมดุล เป็นช่องว่างระหว่าง
รูปแบบการควบคุมเพิ่มขึ้น ดังนั้น อาจกล่าวได้ว่าศักยภาพเต็ม

ที่มาจากเพิ่มจากระดับ 4 ไป 5 ไม่ใช้ประโยชน์ ในสถานการณ์สนทนา
,ที่ระดับที่ 2 การควบคุมรูปแบบเพิ่มขึ้นเป็นระดับ
3 ( ขณะที่อื่น ๆยังคงอยู่ในระดับที่ 4 ) มีการบวกผลที่เพิ่มขึ้นด้วยจากผล
เนื่องจากการควบคุมรูปแบบตอนนี้เพิ่มเติม complementing
แต่ละอื่น ๆ เราคาดหวังที่จะยืนยันทั้งสองสมมติฐาน โดย
สมมติฐานที่ 2 เป็นสิ่งจำเป็น มันยืนยันค่า
พอดีลักษณะของการควบคุมยันฟอร์ม อย่างไรก็ตามมันคงจะแปลกถ้าสมมติฐานเท่านั้น
2
1 ยืนยัน ไม่ใช่สมมุติฐาน นี้จะสะท้อนให้เห็นถึงพอดีกับที่ควบคุมรูปแบบเท่านั้น
ต้องสมดุล ไม่ว่าจะเป็นในระดับสูงหรือต่ำ
.
เป็นบันทึกสุดท้ายบนสมมุติฐานการพัฒนา เราไม่
รวมถึงตัวแปรใน " ผังสายธารคุณค่า " หรือ " ระบบบัญชี
" ( ซึ่งแตกต่างจากเคนเนดี้และขยายออก , 2008 ) เนื่องจาก
ความแปรปรวนของข้อมูลเชิงประจักษ์เหล่านี้ในองค์กรของเราด้วย ส่วนถัดไป