en years ago this week, the Indian

en years ago this week, the Indian parliament unanimously passed the Mahatma Gandhi National Rural Employment Guarantee Act (MGNREGA). It was a historic legislation based on two interlinked goals: ensuring livelihood security to rural residents by providing at least 100 days of guaranteed wage employment in a financial year to every household whose adult members volunteer to do unskilled manual work; and using the programme to mobilise existing surplus labour in the countryside, to unleash productive forces and generate more economic growth in rural areas.

The treatment of employment as a right of citizens that must be delivered by the state involved a crucial reversal of the underlying basis of public delivery in India, which has mostly been driven by a paternalistic view of the state as delivering “gifts” to the people.

Obviously, such a major transformation was never going to be easy, and there have been concerns about corruption and unevenness in implementation across states. Even so, the programme has had several tangible positive effects (pdf): increasing rural wages and reducing gender wage gaps; smoothing and stabilising consumption by poor people; enabling better access to nutrition, health and education; increasing financial inclusion because of payments through bank accounts; and reducing distress migration. In some places it has helped to improve rural connectivity and agricultural productivity by creating more sustainable forms of irrigation and production. It has also served as a built-in stabiliser of the economy during downturns.

Nearly three-quarters of wage payments are held up, sometimes by as much as a year or more
Marking a decade of such an effective law would normally be cause for celebration. Unfortunately, not. This is now a programme that could be dying.

The peak period for the programme was the fiscal year 2009-10, when more than 2.8bn days of employment were provided to members of 54m rural households. Even at its peak, total spending on the programme amounted to only 0.8% of GDP, making it probably the most efficient employment programme ever.

But since 2010, the programme has declined in terms of financial outlay and employment generated. Some states (such as Tripura) have continued to show improvement, but this has been against the odds, and possibly only because of a determined state government.

Advertisement

Essentially, central government has been slowly trying to kill this programme by starving it of essential funds. The cynical process was started by the very Congress-led government that put the law into force, but it has intensified under the government of Narendra Modi.

This has been done by putting an effective cap on the amount of money central government provides to state governments for running the programme. Since the rural employment guarantee is meant to be demand-driven, with jobs being offered to all rural households who ask for it, the idea of a cap is in principle absurd – and in any case it is prohibited in the act itself. Even more absurdly, central government’s budgetary allocation is only about half of the Ministry of Rural Development’s own estimates of the “approved person days as per the labour budget”. This means that funds released to states have been rationed to the point that state governments have been unable to pay wages and have large and growing arrears.

A further sleight of hand by the central government is simply to push the excess of actual spending over outlay into the next year’s spending, thereby reducing the next year’s outlay even more. In the current year, the budgetary outlay amounts to only 0.25% of GDP after taking into account the arrears from the previous year.


India’s ‘untouchables’ offered opportunity of a better life
Read more
As a result, payments to workers have been delayed – the current official estimate is that nearly three-quarters of wage payments are held up, sometimes by as much as a year or more.

Obviously, workers get disheartened and reduce their demand for work even when they need it; in other cases, the state and local authorities try to dissuade them or do not register their demand because they do not have the funds to provide the required work.

State governments that do try to meet their obligations have been forced to do so by using other funds; at least five states have written increasingly desperate letters to central government demanding the release of funds, and three state assemblies have passed resolutions opposing dilution of the act and demanding an increase in funding.

Advertisement

All this, so far, has been to no avail. Instead, central government seems happy to have reined in this expenditure and thereby reduced rural workers’ bargaining power and standards of living.

The government’s mid-year review of the economy (pdf) in December states gleefully that “a dramatic change seems to have happened to rural labour markets since 2012 because wage growth has plunged. A combination of softness in the economy and reductions in MGNREGA expenditures (declines of 3 and 36% in the last two years) have played a key role. If these trends continue, rural wage growth can continue to decelerate, further moderating inflationary pressures.”

The MGNREGA came into being not because of a benevolent government, but because of pressure from social movements and rural workers. Much more pressure will be needed now to save it.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

น้ำปีสัปดาห์นี้ รัฐสภาอินเดียมีมติเป็นเอกฉันท์ผ่านมหาตมะคานธีแห่งชาติชนบทจ้างหนังสือค้ำประกันตามพระราชบัญญัติ (MGNREGA) ก็กฎหมายประวัติศาสตร์ที่ยึดเป้าหมายสอง interlinked: บริการรักษาความปลอดภัยในการดำรงชีวิตอาศัยอยู่ในชนบท โดยให้ค่าจ้างที่รับประกันการจ้างงานในปีการเงินอย่างน้อย 100 วันทุกครัวเรือนมีสมาชิกผู้ใหญ่อาสาทำงานทำงานด้วยตนเอง และใช้โปรแกรมย้ำแรงงานส่วนเกินที่มีอยู่ในชนบท การปลดปล่อยกองทัพที่มีประสิทธิภาพ และสร้างการเติบโตทางเศรษฐกิจมากกว่าในชนบทการรักษาของการจ้างงานเป็นสิทธิของประชาชนที่ต้องจัดส่ง โดยรัฐเกี่ยวข้องกับการกลับรายการที่สำคัญของหลักเกณฑ์การสอบจัดส่งสาธารณะในอินเดีย ซึ่งมีการขับเคลื่อน ด้วยดู paternalistic รัฐเป็นการนำเสนอ "ของขวัญ" ที่คนส่วนใหญ่อย่างชัดเจน แปลงใหญ่ไม่เคยไปได้ง่าย และมีความกังวลเกี่ยวกับความเสียหายและสีไม่สม่ำเสมอในการใช้งานในอเมริกา ดังนั้นแม้ โปรแกรมมีหลายผลบวกจับ (pdf): ช่องว่าง ค่าจ้างเพิ่มค่าจ้างชนบท และเพศที่ลดลง ต่อเนื่องและสำหรับปริมาณการใช้ โดยคนจน เปิดใช้งานการเข้าถึงคุณค่าทางโภชนาการ สุขภาพ และการ ศึกษา เพิ่มการเงินรวมเนื่องจากการชำระเงินผ่านธนาคารบัญชี และลดความทุกข์โยกย้าย ในบางสถานจะได้ช่วยเหลือปรับปรุงเชื่อมต่อชนบทและผลผลิตทางการเกษตร โดยการสร้างรูปแบบยั่งยืนเพิ่มเติมของชลประทานและผลิต นอกจากนี้มันยังมีบริการเป็นหลากหลายในตัวของเศรษฐกิจระหว่างเอกชนเกือบ three-quarters การชำระค่าจ้างมีขึ้น บางครั้ง โดยมากเป็นปีหรือมากกว่าทศวรรษของกฎหมายดังกล่าวมีผลบังคับใช้การทำเครื่องหมายปกติจะเป็นสาเหตุสำหรับงานเฉลิมฉลอง อับ ไม่ นี้เป็นโปรแกรมที่สามารถตายระยะเวลาสูงสุดสำหรับโปรแกรมปี 2009-10 เมื่อมีมากกว่า 2.8bn วันจ้างงานได้สมาชิกของครัวเรือนชนบท 54 m ได้ แม้ที่ยับยั้ง ค่าใช้จ่ายทั้งหมดในโครงการมีเพียง 0.8% ของ GDP ทำให้คงโครงการจ้างงานมีประสิทธิภาพสูงสุดเคยแต่ตั้งแต่ 2010 โครงการปฏิเสธ outlay เงินและสร้างงาน บางรัฐ (เช่นรัฐตริปุระ) ได้อย่างต่อเนื่องเพื่อแสดงการปรับปรุง แต่นี้ได้รับ กับราคา และอาจเนื่องจากรัฐถูกกำหนดเท่านั้นโฆษณาหลัก รัฐบาลกลางช้าพยายามฆ่าโปรแกรมนี้ โดยอดอยากเรื่องของเงินทุนที่จำเป็น เริ่มต้นกระบวนการลลด โดยรัฐบาลมากรัฐสภานำที่กฎหมายใช้บังคับ แต่มันมี intensified ภายใต้รัฐบาลของ Narendra Modiนี้ถูกทำ โดยใส่หมวกมีประสิทธิภาพตามจำนวนเงินที่รัฐบาลกลางให้รัฐบาลรัฐสำหรับการรันโปรแกรม เนื่องจากค้ำประกันการจ้างงานในชนบทเป็นหมายถึงการขับเคลื่อนความต้องการ การแก่ครัวเรือนชนบททั้งหมดที่ถามเรื่องงาน ความคิดของฝาครอบเป็นหลักไร้สาระ – และในกรณีใดๆ จะถูกห้ามในบัญญัติเอง แม้ absurdly มากขึ้น การปันส่วนงบประมาณของรัฐบาลกลางเป็นเพียงครึ่งหนึ่งของการประเมินกระทรวงชนบทการพัฒนาของตัวเอง "อนุมัติวันบุคคลตามงบประมาณแรงงาน" ซึ่งหมายความ ว่า เงินที่นำออกใช้ในอเมริกาได้แล้ว rationed ไปที่รัฐบาลของรัฐได้รับไม่สามารถจ่ายค่าจ้าง และมีขนาดใหญ่ และเติบโตริกาการเพิ่มเติมกล โดยรัฐบาลกลางนั้นผลักดันเกินใช้จ่ายจริงมากกว่าใช้ outlay ในปีถัดไปของการใช้จ่าย จึงช่วยลดยิ่ง outlay ของปีถัดไป ในปีปัจจุบัน outlay งบประมาณจำนวนเพียง 0.25% ของ GDP จากคำนึงถึงริกาจากปีก่อนหน้านั้นของอินเดีย "untouchables' เสนอโอกาสของชีวิตดีขึ้น อ่านเพิ่มเติมดัง ได้ถูกเลื่อนออกไปชำระเงินกับผู้ปฏิบัติงาน – การประเมินอย่างเป็นทางการปัจจุบันอยู่ที่เกือบ three-quarters การชำระค่าจ้างมีขึ้น บางครั้ง โดยมากเป็นปีหรือมากกว่าอย่างชัดเจน คนงานรับ disheartened และลดความต้องการของพวกเขาสำหรับการทำงานแม้เมื่อพวกเขาต้องการมัน ในบางกรณี รัฐและหน่วยงานท้องถิ่นพยายามห้ามปรามพวกเขา หรือไม่ลงทะเบียนความต้องการของพวกเขา เพราะพวกเขาไม่มีเงินให้ทำงานที่จำเป็นรัฐบาลรัฐที่พยายามตามภาระผูกพันของพวกเขาได้รับบังคับให้ทำ โดยใช้เงินทุนอื่น ๆ อเมริกาน้อยห้าได้เขียนจดหมายมากหมดหวังเรียกร้องของกองทุนรัฐบาลกลาง และแอสเซมบลีรัฐสามแล้วแจ้งมติการเจือจางการกระทำของฝ่ายตรงข้าม และเรียกร้องการเพิ่มทุนโฆษณาทั้งหมดนี้ ฉะนี้ แล้วจะไม่มีประโยชน์ รัฐบาลกลางแทน น่ายินดีมี reined ในรายจ่ายนี้ และลดอำนาจต่อรองของแรงงานชนบทและมาตรฐานของที่อยู่อาศัยรัฐของรัฐบาลกลางปีทบทวนเศรษฐกิจ (pdf) ในเดือนธันวาคมความยินดีว่า "เปลี่ยนแปลงน่าจะ เกิดขึ้นกับตลาดแรงงานชนบทตั้งแต่ 2012 เนื่องจากมีการลดลงการเจริญเติบโตของค่าจ้าง ความนุ่มนวลในเศรษฐกิจและการลดค่าใช้จ่าย MGNREGA (ลดอัตรา 3 และ 36% ในปีที่สอง) ได้เล่นบทบาทสำคัญ หากแนวโน้มเหล่านี้ ค่าจ้างชนบทเติบโตยังชะลอ ดูแลแรงกดดันต่อไป "MGNREGA มาไม่ใช่เป็น เพราะรัฐบาลกลาย แต่เนื่อง จากแรงกดดันจากการเคลื่อนไหวทางสังคมและแรงงานชนบท จะต้องใช้ความดันมากตอนนี้เพื่อบันทึก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ระหว่างปีที่ผ่านมาในสัปดาห์นี้รัฐสภาอินเดียมีมติเป็นเอกฉันท์ผ่านมหาตมะคานธีแห่งชาติรับประกันจ้างงานในชนบทพระราชบัญญัติ (MGNREGA) มันเป็นกฎหมายที่มีคุณค่าทางประวัติศาสตร์บนพื้นฐานของการเชื่อมโยงกันสองเป้าหมาย: การรักษาความปลอดภัยการทำมาหากินสร้างความมั่นใจให้กับผู้อยู่อาศัยในชนบทโดยการให้อย่างน้อย 100 วันของการจ้างงานค่าจ้างรับประกันในปีทางการเงินให้กับทุกครัวเรือนที่มีสมาชิกอาสาสมัครผู้ใหญ่ที่จะทำคู่มือการใช้งานไร้ฝีมือ; และการใช้โปรแกรมในการระดมแรงงานส่วนเกินที่มีอยู่ในชนบทที่จะปล่อยกองกำลังการผลิตและสร้างมากขึ้นการเติบโตทางเศรษฐกิจในพื้นที่ชนบท. การรักษาของการจ้างงานเป็นสิทธิของประชาชนที่จะต้องส่งมอบให้โดยรัฐที่เกี่ยวข้องกับการพลิกกลับที่สำคัญของพื้นฐานพื้นฐาน ของการจัดส่งของประชาชนในประเทศอินเดียซึ่งได้รับการส่วนใหญ่ได้แรงหนุนจากมุมมองที่บิดาของรัฐกับการส่งมอบ "ของขวัญ" ให้กับประชาชน. เห็นได้ชัดเช่นการเปลี่ยนแปลงที่สำคัญก็ไม่เคยไปได้ง่ายและมีความกังวลเกี่ยวกับการทุจริตและความไม่สม่ำเสมอใน การดำเนินงานทั่วรัฐ ดังนั้นแม้โปรแกรมได้มีผลในเชิงบวกหลายที่มีตัวตน (PDF): ค่าจ้างที่เพิ่มขึ้นในชนบทและการลดช่องว่างค่าจ้างเพศ เรียบและการรักษาเสถียรภาพการบริโภคโดยคนยากจน ช่วยให้การเข้าถึงที่ดีกว่าโภชนาการสุขภาพและการศึกษา เพิ่มขึ้นรวมทางการเงินเนื่องจากการชำระเงินผ่านบัญชีธนาคาร และลดการโยกย้ายความทุกข์ ในบางสถานที่ก็มีส่วนช่วยในการปรับปรุงการเชื่อมต่อในชนบทและผลผลิตทางการเกษตรโดยการสร้างรูปแบบที่ยั่งยืนมากขึ้นของการชลประทานและการผลิต มันยังทำหน้าที่เป็นตัวในโคลงของเศรษฐกิจในช่วงตกต่ำ. เกือบสามในสี่ของการชำระเงินค่าจ้างที่จะจัดขึ้นในบางครั้งโดยเท่าปีหรือมากกว่าการทำเครื่องหมายทศวรรษของการดังกล่าวเป็นกฎหมายที่มีประสิทธิภาพจะเป็นสาเหตุปกติสำหรับการเฉลิมฉลอง. แต่น่าเสียดายที่ไม่ได้. นี่คือตอนนี้โปรแกรมที่อาจจะตาย. ระยะเวลาสูงสุดสำหรับโปรแกรมเป็นปีงบประมาณ 2009-10 เมื่อกว่า 2.8bn วันของการจ้างงานมีให้กับสมาชิกของ 54m ครัวเรือนในชนบท แม้ที่จุดสูงสุดของการใช้จ่ายรวมกับโปรแกรมที่มีจำนวนเพียง 0.8% ของ GDP ทำให้มันอาจจะเป็นโปรแกรมการจ้างงานที่มีประสิทธิภาพมากที่สุดที่เคย. แต่ตั้งแต่ปี 2010 โปรแกรมที่ได้ลดลงในแง่ของค่าใช้จ่ายทางการเงินและการจ้างงานสร้าง บางรัฐ (เช่นตริปุระ) ยังคงแสดงการปรับปรุง แต่นี้ได้รับกับอัตราต่อรองและอาจเพียงเพราะรัฐบาลของรัฐที่กำหนดได้. โฆษณาเป็นหลักรัฐบาลกลางได้รับการอย่างช้า ๆ พยายามที่จะฆ่าโปรแกรมนี้โดยการอดอาหารมันของเงินทุนที่จำเป็น . ขั้นตอนการเหยียดหยามเริ่มต้นจากมากรัฐสภารัฐบาลนำที่ทำให้กฎหมายมีผลบังคับใช้ แต่ก็มีความรุนแรงภายใต้รัฐบาล Narendra Modi ได้. นี้ได้รับการทำโดยการใส่หมวกที่มีประสิทธิภาพกับปริมาณของรัฐบาลเงินกลางให้กับรัฐบาลของรัฐ สำหรับการเรียกใช้โปรแกรม เนื่องจากการรับประกันการจ้างงานในชนบทจะหมายถึงการมีความต้องการที่ขับเคลื่อนด้วยกับงานที่ถูกนำเสนอให้กับทุกครัวเรือนในชนบทที่ขอมันความคิดของหมวกอยู่ในหลักการที่ไร้สาระ - และในกรณีใด ๆ ที่เป็นสิ่งต้องห้ามในการกระทำของตัวเอง มากยิ่งขึ้นอย่างไร้เหตุผลการจัดสรรงบประมาณของรัฐบาลกลางเป็นเพียงประมาณครึ่งหนึ่งของกระทรวงการประมาณการของตัวเองพัฒนาชนบทของ "อนุมัติวันคนตามงบประมาณแรงงาน" ซึ่งหมายความว่าเงินที่ปล่อยให้รัฐได้รับการปันส่วนไปยังจุดที่รัฐบาลของรัฐได้รับไม่สามารถที่จะจ่ายค่าจ้างและมีงานที่ค้างขนาดใหญ่และเติบโต. ว่องไวต่อไปของมือโดยรัฐบาลกลางเป็นเพียงที่จะผลักดันส่วนเกินของการใช้จ่ายที่เกิดขึ้นจริงมากกว่าค่าใช้จ่ายลง การใช้จ่ายของปีถัดไปซึ่งจะช่วยลดค่าใช้จ่ายของปีถัดไปมากยิ่งขึ้น . ในปีปัจจุบันจำนวนเงินที่ใช้จ่ายงบประมาณเพียง 0.25% ของ GDP หลังจากที่คำนึงค้างจากปีก่อนหน้าของอินเดีย'วรรณะ' โอกาสเสนอชีวิตที่ดีขึ้นอ่านเพิ่มเติมเป็นผลให้การชำระเงินให้กับคนงานที่ได้รับล่าช้า- ประมาณการอย่างเป็นทางการปัจจุบันว่าเกือบสามในสี่ของการชำระเงินค่าจ้างที่จะจัดขึ้นในบางครั้งโดยเท่าปีหรือมากกว่า. เห็นได้ชัดว่าคนงานได้รับท้อแท้และลดความต้องการของพวกเขาสำหรับการทำงานแม้ในขณะที่พวกเขาต้องการมัน ในกรณีอื่น ๆ ที่หน่วยงานของรัฐและท้องถิ่นพยายามที่จะเกลี้ยกล่อมให้พวกเขาหรือไม่ได้ลงทะเบียนความต้องการของพวกเขาเพราะพวกเขาไม่ได้มีเงินที่จะให้การทำงานที่จำเป็นต้องใช้. รัฐบาลของรัฐที่ไม่พยายามที่จะปฏิบัติตามภาระหน้าที่ของพวกเขาได้ถูกบังคับให้ทำเช่นนั้นโดยใช้อื่น ๆ เงิน; อย่างน้อยห้ารัฐได้เขียนจดหมายหมดหวังมากขึ้นที่จะเรียกร้องให้รัฐบาลกลางการเปิดตัวของเงินทุนและสามประกอบรัฐมีมติของฝ่ายตรงข้ามลดสัดส่วนของการกระทำและความต้องการที่เพิ่มขึ้นในการระดมทุน. โฆษณาทั้งหมดนี้เพื่อให้ห่างไกลได้รับจะไม่มีประโยชน์ แต่รัฐบาลกลางดูเหมือนว่ามีความสุขที่ได้ reined ในค่าใช้จ่ายและลดลงจึงมีอำนาจต่อรองของคนงานในชนบทและมาตรฐานการครองชีพ. รัฐบาลทบทวนในช่วงกลางปีของเศรษฐกิจ (PDF) ในรัฐธันวาคมสำราญว่า "การเปลี่ยนแปลงอย่างมากดูเหมือนจะเกิดขึ้น ไปยังตลาดแรงงานในชนบทตั้งแต่ 2012 เนื่องจากการเติบโตของค่าจ้างที่ลดลงได้ การรวมกันของความนุ่มนวลในระบบเศรษฐกิจและการลดค่าใช้จ่ายใน MGNREGA (ลดลง 3 และ 36% ในช่วงสองปีที่ผ่านมา) มีบทบาทสำคัญ หากแนวโน้มเหล่านี้ยังคงการเติบโตของค่าจ้างในชนบทยังคงสามารถชะลอตัวลงต่อการดูแลแรงกดดันเงินเฟ้อ. "MGNREGA เข้ามาไม่ได้เพราะรัฐบาลใจดี แต่เป็นเพราะแรงกดดันจากการเคลื่อนไหวทางสังคมและแรงงานในชนบท แรงกดดันมากขึ้นมากจะเป็นที่ต้องการในขณะนี้ที่จะบันทึกไว้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

และปีที่แล้ว สัปดาห์นี้ รัฐสภาอินเดียมีมติเป็นเอกฉันท์ผ่านมหาตมะคานธีแห่งชาติการจ้างงานรับประกันพระราชบัญญัติ ( mgnrega ) มันเป็นกฎหมายที่สำคัญขึ้นอยู่กับสองเชื่อมโยงเป้าหมาย :มั่นใจในความปลอดภัยของประชาชนในชนบท โดยการให้อย่างน้อย 100 วันของการจ้างงานประกันค่าจ้างในปีการเงินทุกครัวเรือนที่มีผู้ใหญ่สมาชิกอาสา ทำคู่มือการใช้งานไร้ฝีมือ และการใช้โปรแกรมการระดมแรงงานส่วนเกินที่มีอยู่ในชนบท เพื่อปลดปล่อยพลังการผลิต และสร้างการเติบโตทางเศรษฐกิจในชนบท

การรักษาของการจ้างงานเป็นสิทธิของพลเมืองที่ต้องส่งโดยรัฐเกี่ยวข้องการกลับรายการสำคัญของต้นแบบพื้นฐานของสินค้าสาธารณะในอินเดีย ซึ่งส่วนใหญ่ถูกขับเคลื่อนโดยดูบิดาของรัฐเป็นมอบ " ของขวัญ " ให้คน

แน่นอน เช่นการเปลี่ยนแปลงที่สำคัญคือ ไม่เคยเป็น ง่ายและมีความกังวลในเรื่องการทุจริตและ unevenness ในการดำเนินงานทั่วสหรัฐอเมริกา ดังนั้นแม้ , โปรแกรมมีหลายบวกผลที่จับต้องได้ ( PDF ) : การเพิ่มค่าจ้าง ชนบท และลดช่องว่างทางเพศและการปรับค่าจ้าง ; เรียบโดยคนจน ; ให้เข้าถึงที่ดีกว่าโภชนาการ สุขภาพ และการศึกษาการเพิ่มการรวมทางการเงินเพราะการชําระเงินผ่านบัญชีธนาคาร และการลดการย้ายถิ่นที่ทุกข์ ในบางสถานที่จะช่วยส่งเสริมการพัฒนาชนบทและผลผลิตทางการเกษตร โดยการสร้างรูปแบบที่ยั่งยืนของการชลประทานและการผลิต มันยังทำหน้าที่เป็นตัว Stabiliser ของเศรษฐกิจใน downturns

เกือบสามในสี่ของการชําระเงิน ค่าจ้าง มีขึ้นขึ้น